ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ: ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΜΗΤΕΡΑ - ΥΠΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΩΡΙΜΟΤΗΤΑ

Α'. ●῾Υπευθυνότητα· ἡ συναίσθησις τῆς εὐθύνης ποὺ ἔχει κανεὶς γιὰ κάτι· τὸ νὰ ἐνεργῆ  μὲ ὑπεύθυνο τρόπο.

● ῾Υπεύθυνος· αὐτὸς ποὺ συναισθάνεται τὶς εὐθῦνες του γιὰ κάτι· ποὺ σκέπτεται,  ἐργάζεται καὶ συμπεριφέρεται μὲ αἴσθημα εὐθύνης καὶ σοβαρότητα.

● ῾Ωριμότητα· σύνολο στοιχείων, τὰ ὁποῖα χαρακτηρίζουν κάποιον στὶς ἐνέργειές του.   σοβαρότητα, ὑπευθυνότητα, ἐπιδεξιότητα.

του Μητροπολίτη Ωρωπού και Φυλής κ. Κυπριανού Β'

Β´. Ἡ πλέον δυσχερὴς πλευρὰ τῆς Διακονίας ἑνὸς Ποιμένος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας εἶναι ἡ Ἐξομολόγησις. Ὡς Πνευματικός -Ἐξομολόγος, ὁ Ποιμὴν καλεῖται συνεχῶς νὰ ἀντιμετωπίζη ποικίλα προβλήματα, τὰ ὁποῖα ἀφοροῦν τὶς πνευματικὲς ἀσθένειες τοῦ Ἐξομολογουμένου. Τὸ «μαρτύριο» ὅμως τοῦ Πνευματικοῦ κορυφώνεται, ὅταν ἔρχεται ἀντιμέτωπος μὲ τὴν Ἀνευθυνότητα ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι ἐξομολογοῦνται. Ἡ Ἀνευθυνότητα αὐτή, ὅπως κάθε νόμισμα, ἔχει δύο πλευρές, δύο ὄψεις: τὴν Ἄγνοια καὶ τὴν Αὐτοδικαίωσι. 

Τὸ δίδυμο αὐτό, Ἄγνοια - Αὐτοδικαίωσις, εἶναι ἐξαιρετικὰ ὀδυνηρὸ στὰ ὅρια τοῦ Χριστιανικοῦ Γάμου. Αἴφνης, ὁ Πνευματικὸς διαπιστώνει, ὅτι ὁ / ἡ σύζυγος ἀγνοοῦν τὶ σημαίνει Γάμος· γιατὶ ἔχουν ἔλθει εἰς Γάμου κοινωνίαν· τὶ ἐπιδιώκουν· ποιοὶ εἶναι οἱ «στόχοι» τους· πῶς θὰ ἐπιτύχουν αὐτούς· ποιὰ εἶναι ἡ μέθοδος, τὴν ὁποία θὰ ἐφαρμόσουν... Αὐτὴ ἀκριβῶς ἡ διαπίστωσις μᾶς ὤθησε στὴν ἀπόφασι νὰ ἀσχοληθοῦμε, κατὰ τὴν Δεύτερη αὐτὴ Περίοδο τῶν Συνάξεών μας, μὲ τὸ θέμα τῆς Ὑπευθυνότητος καὶ τῆς Ὡριμότητος στὶς σχέσεις Πατέρα καὶ Μητέρας, βεβαίως πάντοτε στὰ ὅρια τοῦ Χριστιανικοῦ Γάμου.

Γ´. Τὸν παρελθόντα Νοέμβριο, μὲ τὴν εὐλογία τῆς Ἱερᾶς Συνόδου μας, εὑρισκόμουν στὸ Μόναχο τῆς Γερμανίας, ὅπου ὁ Κληρικὸς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας, ὁ Αἰδεσιμώτατος Πρεσβύτερος π. Ἄγγελος, ἐργάζεται ἱεραποστολικὰ ἐν μέσῳ τῶν Ὁμογενῶν Ἀδελφῶν μας. Ἐκεῖ, πληροφορήθηκα ἀπὸ τὸν π. Ἄγγελο τὸ ἑξῆς ἰδιαίτερα ἐντυπωσιακό: πρὸ καιροῦ, ἐπρόκειτο νὰ τελεσθῆ ὁ Γάμος δύο νέων μας...

Ὁ νέος, ὁ ὁποῖος εἶναι καὶ ἐπιστήμων, ἐζήτησε νὰ μελετήση τὴν Ἀκολουθία τοῦ Γάμου πρὸ τοῦ Ἱεροῦ Μυστηρίου (!), ἀφοῦ προηγουμένως εἶχε ἐξομολογηθῆ... Ἡ σημειολογία τῆς πράξεως αὐτῆς τοῦ μελλονύμφου εἶναι πράγματι ἀφυπνιστική: ἐκφράζει Ὑπευθυνότητα καὶ Ὡριμότητα ἀσυνήθιστη... ...Ἐπιθυμεῖ νὰ γνωρίζη ἐκ τῶν προτέρων ὄχι μόνο τὶς Τυπικὲς Διατάξεις τοῦ Ἱεροῦ Μυστηρίου, ἀλλὰ καὶ τὴν οὐσία καὶ τὸ βάθος Αὐτοῦ...

Σήμερα, δόξα τῷ Θεῷ, ὑπάρχουν πολὺ ὡραῖες ἐκδόσεις, πολὺ ἐμπεριστατωμένες μελέτες ἐπὶ τῆς Ἱερᾶς Ἀκολουθίας τοῦ Γάμου, μέσῳ τῶν ὁποίων τὸ ζεῦγος, πρὸ καὶ μετὰ τὸν Γάμο, θὰ εἶχε τὴν δυνατότητα νὰ ἐμβαθύνη στὸ Μέγα Μυστήριο αὐτό. Στὴν πολυετῆ Διακονία μου ὡς Πνευματικοῦ, Σᾶς διαβεβαιώνω, ὅτι οὐδεὶς καὶ οὐδεμία μελλόνυμφος ἐζήτησε ἀπὸ τὴν ἀναξιότητά μου ὁποιοδήποτε σχετικὸ βοήθημα!... Ἀλλὰ καὶ αὐτοί, οἱ ὁποῖοι ἦσαν καὶ εἶναι μέσα στὸν Γάμο οὐδέποτε ἔθεσαν ἕνα παρόμοιο αἴτημα!... Ἡ στάσις αὐτὴ προκαλεῖ τὴν αἴσθησι, ὅτι ὁ Πατέρας καὶ ἡ Μητέρα δὲν ἐπιθυμοῦν νὰ μάθουν αὐτὰ ποὺ ἀφοροῦν τὸν Γάμο τους, τὴν ἰσόβια συμβίωσί τους, μὲ αἰώνιες μάλιστα προεκτάσεις...

Προτιμοῦν τὴν Ἄγνοια... Ἡ Ἄγνοια ὅμως ὁδηγεῖ στὴν ἄλλη ὄψι τῆς Ἀνευθυνότητος, δηλαδὴ στὴν Αὐτοδικαίωσι. Οἱ περισσότεροι Ἐξομολογούμενοι, καὶ μάλιστα οἱ ἔγγαμοι, συνήθως ἀνεπαρκῶς προετοιμασμένοι, ἀρχίζουν ἱστορίες ὁλόκληρες, γιὰ νὰ ἀποδείξουν πόσο καλοὶ εἶναι καὶ πόσο ἔχουν πέσει θύματα τῶν ἄλλων... Τελικά, ἡ Ἐξομολόγησις ἐξαντλεῖται στὴν ἐξαγόρευσι ἀλλοτρίων ἁμαρτημάτων, τοῦ ἢ τῆς συζύγου, τῆς πεθερᾶς, τῶν παιδιῶν, τοῦ γείτονος, τοῦ συγγενοῦς... Ἡ προσωπική τους εὐθύνη δὲν φαίνεται πουθενά. 

Γιὰ ὅλα φταῖνε οἱ ἄλλοι... Τὸ Ἐξομολογητήριο, ἀπὸ τόπος Αὐτομεμψίας, Μετανοίας καὶ Θεραπείας, μεταβάλλεται σὲ ἕνα κυτίο παραπόνων, καὶ Αὐτοδικαιώσεως... Σὲ χῶρο Δικαστηρίου, στὸν ὁποῖο διεκδικοῦμε τὴν τρωθεῖσα ἀθωότητά μας...

Δ´. Ἡ πεῖρα ἔχει ἀποδείξει τεκμηριωμένα, ὅτι ὅσο δὲν ἀποφασίζουν ὁ Πατέρας καὶ ἡ Μητέρα νὰ υἱοθετήσουν τὴν ἐν Χριστῷ Ὑπευθυνότητα, τόσο ὁ εὐλογημένος καρπὸς τῆς Ὡριμότητος θὰ παραμένη ἕνα ἀσαφὲς καὶ ἀπόμακρο ὅραμα. Ὅσο δηλαδὴ δὲν ἀντιμετωπίζεται ἡ Ἄγνοια καὶ δὲν καταπολεμεῖται ἡ Αὐτοδικαίωσις, τόσο θὰ παραμένη μακρυὰ ἡ δυνατότης νὰ ὡριμάσουμε πνευματικά... Ἤ, μὲ περισσότερη ἀκρίβεια: ...τόσο δὲν θὰ ἐπιτρέπουμε στὴν ζωοποιὸ Χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος νὰ σκηνώση στὴν καρδιά μας καὶ νὰ μᾶς ὡριμάση, δηλαδὴ νὰ μᾶς ἀναγεννήση καὶ ἀνακαινίση μέσα στὸ Φῶς τῆς Ἁγίας Τριάδος.

Τὸ σταδιακὸ πέρασμα ἀπὸ τὴν Ἀνευθυνότητα στὴν Ὡριμότητα θὰ βοηθήση τὸν Πατέρα καὶ τὴν Μητέρα: α. Νὰ γνωρίζουν τὸν ἑαυτό τους, νὰ ἀποκτήσουν Αὐτογνωσία, καὶ νὰ ὁδηγηθοῦν ἐν ταπεινώσει στὴν Θεογνωσία... β. Νὰ ἀνακαλύψουν ὁ ἕνας τὰ χαρίσματα καὶ τὸν πλοῦτο τοῦ ἄλλου καὶ νὰ προχωρήσουν σὲ μίαν ἁρμονικὴ σύνθεσι, σὲ μία ὄμορφη πνευματικὴ καὶ εὐωδιαστὴ ἀνθοδέσμη... γ. Νὰ ἐφεύρουν τρόπους, ὥστε ἀκόμη καὶ οἱ ἀντιθέσεις τῶν χαρακτήρων νὰ λειτουργοῦν ὄχι συγκρουσιακά, ἀλλὰ συμπληρωματικὰ καὶ οἰκοδομητικά... δ. Νὰ πολεμήσουν ἀπὸ κοινοῦ, μὲ γενναιότητα καὶ ἀποφασιστικότητα, τὸν μεγαλύτερο ἐχθρὸ τῆς συζυγικῆς ζωῆς: τὴν ὑπερηφάνεια, τὸν ἐγωϊσμό, τὴν φιλαυτία...

Ἡ ἐργώδης αὐτὴ προσπάθεια ἐναντίον τῆς Ἄγνοιας, τῆς Λήθης, τῆς Ραθυμίας καὶ κατὰ τῆς Φιλαυτίας καὶ Αὐτοδικαιώσεως... ...μᾶς καθιστᾶ ἱκανοὺς νὰ γίνουμε δεκτικοὶ τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν ἐντὸς ἡμῶν, μέσα στὶς καρδιές μας.

Ἆρά γε, ὁ Πατέρας καὶ ἡ Μητέρα ἔχουν συνειδητοποιήσει, ὅτι αὐτὸς εἶναι ὁ σκοπὸς τοῦ Γάμου, τῆς Χριστιανικῆς Οἰκογένειας;... ...Δηλαδή, ὅτι ἔχουν κληθῆ νὰ γίνουν δεκτικοὶ τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν;...

Ε´. Δὲν θὰ ἤθελα ὅμως νὰ Σᾶς καταπονήσω περισσότερο μὲ τὴν θεωρητικὴ προσέγγισι, ἀνάλυσι καὶ ἐπισήμανσι τῆς συμπτωματολογίας τῶν ἀσθενειῶν τοῦ Γάμου. Θὰ Σᾶς προσκαλοῦσα νὰ προσεγγίσουμε πρακτικὰ τὸ θέμα τῶν διαπροσωπικῶν σχέσεων μέσα στὸν Γάμο, διὰ μέσου τῆς πείρας τῶν Ὀρθοδόξων Μοναχῶν. Οἱ Ἅγιοι Πατέρες, ἔχοντες πεῖρα ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι, συμβουλεύουν τὸν Μοναχὸ νὰ πορεύεται ἐν γνώσει καὶ ἐν ἐπιστήμῃ... Δηλαδή, νὰ ἀγωνίζεται γιὰ τὴν ἀνοικοδόμησι τοῦ οἴκου τῆς ψυχῆς του ὡς καλὸς τεχνίτης, μὲ γνῶσι καὶ ἐπίγνωσι καὶ σοφία πνευματική.

Σὲ ἀντίθετη περίπτωσι, ὅταν δηλαδὴ ὁ Μοναχὸς πορεύεται ἐπιπόλαια καὶ ἀνεύθυνα, τὸ πνευματικό του οἰκοδόμημα ποτὲ δὲν θὰ προχωρῆ ἤ, καὶ ἂν ἀκόμη φαινομενικὰ ὁλοκληρωθῆ, πολὺ σύντομα θὰ καταρρεύση μὲ ὀλέθριες συνέπειες. Ἂς παρακολουθήσουμε προσεκτικὰ τὴν τόσο σχετική, ἀλλὰ καὶ χαριτωμένη Διδασκαλία τοῦ Ἀββᾶ Δωροθέου τῆς Γάζης.

«...Νὰ εἶναι ὁ οἰκοδόμος τεχνίτης. Γιατί, ἂν δὲν εἶναι καλὸς τεχνίτης, στραβοκτίζει λίγο τὴν οἰκοδομὴ καὶ ὁποιαδήποτε δύσκολη στιγμὴ γκρεμίζεται τὸ σπίτι. Τεχνίτης εἶναι ἐκεῖνος ποὺ κτίζει μὲ ἐπίγνωση. Γιατὶ καμιὰ φορὰ συμβαίνει νὰ καταβάλει κανεὶς τὸν κόπο τῆς ἀρετῆς, ἐπειδὴ ὅμως δὲν ἐργάζεται μὲ ἐπίγνωση, νὰ τὸν χάνει ἢ νὰ ἔρχεται γύρω-γύρω χωρὶς νὰ μπορεῖ νὰ τελειώσει τὸ ἔργο, βάζοντας καὶ βγάζοντας τὸ ἴδιο λιθάρι. Εἶναι ἀκόμα καὶ ἄλλοι ποὺ βάζουν ἕνα λιθάρι καὶ βγάζουν δύο. Νά, τὶ ἐννοῶ...

Ἔρχεται ἕνας ἀδελφὸς καὶ σοῦ λέει ἕναν λόγο ποῦ σὲ στενοχωρεῖ καὶ σὲ πληγώνει καὶ σὺ σιωπᾶς καὶ βάζεις μετάνοια. Νά, ἔβαλες κιόλας ἕνα λιθάρι. Μετὰ πᾶς καὶ λὲς σὲ ἄλλον ἀδελφό: “Μ᾿ ἔβρισε ὁ τάδε. Αὐτὸ καὶ αὐτὸ μοῦ εἶπε. Καὶ ἐγὼ ὄχι μόνον δὲν μίλησα, ἀλλὰ τοῦ ἔβαλα καὶ μετάνοια”... Δές, ἔβαλες ἕνα λιθάρι καὶ ἔβγαλες δύο. Πάλι συμβαίνει νὰ βάζει κανεὶς μετάνοια, θέλοντας νά δοξαστεῖ καὶ ἔτσι νοθεύεται ἡ ταπείνωση μὲ τὴν κενοδοξία. 

Αὐτὸ σημαίνει τὸ νὰ βάζει κανεὶς ἕνα λιθάρι καὶ νὰ τὸ ξαναβγάζει. Ἐκεῖνος ὅμως πού μετανοεῖ μέ ἐπίγνωση, πείθει τόν ἑαυτόν του ὅτι εἶναι δικό του τὸ σφάλμα, καὶ ὅτι αὐτὸς εἶναι ὁ αἴτιος... Αὐτὸ σημαίνει τὸ νὰ μετανοεῖ κανεὶς μὲ ἐπίγνωση. Ἄλλος ἐπίσης ἀσκεῖ τὴν σιωπή, ἀλλ᾿ ὄχι μὲ ἐπίγνωση, ἐπειδὴ πιστεύει ὅτι κάνει ἀρετή... Αὐτὸς δὲν κάνει τίποτα. Ἐκεῖνος ὅμως ποὺ σιωπᾶ μέ ἐπίγνωση, πιστεύει ὅτι εἶναι ἀνάξιος νὰ μιλήσει, ὅπως εἶπαν οἱ Πατέρες. Αὐτὴ ἀκριβῶς εἶναι ἡ σιωπὴ μὲ ἐπίγνωση.

Πάλι συμβαίνει νὰ μὴν ἔχει κανεὶς μεγάλη ἰδέα γιὰ τὸν ἑαυτόν του ἀπὸ ἀδιαφορία καὶ ἄγνοια, καὶ νὰ νομίζει ἔτσι ὅτι, ἔχοντας αὐτὴν τὴν ἀντίληψη, καταφέρνει κάτι σπουδαῖο καὶ ὅτι ταπεινώνεται. Δὲν καταλαβαίνει ὅμως ὅτι μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο δὲν κερδίζει τίποτα ἀπολύτως. Γιατὶ αὐτὸ ποὺ κάνει δὲν τὸ κάνει μὲ ἐπίγνωση. Τὸ νὰ μὴν ἔχει ὅμως κανεὶς μεγάλη ἰδέα γιὰ τὸν ἑαυτόν του μὲ ἐπίγνωση, σημαίνει ὅτι ἔχει τὴν βαθιὰ συναίσθηση καὶ τὴν βιωματικὴ ἐμπειρία πὼς δὲν εἶναι τίποτα, καὶ πὼς δὲν εἶναι ἄξιος νὰ θεωρηθεῖ οὔτε κἂν ἄνθρωπος, ὅπως ἀκριβῶς εἶπε καὶ ὁ Ἀββᾶς Μωϋσῆς: “Παλιοαράπη, ἀφοῦ δὲν εἶσαι ἄνθρωπος, τί θέλεις μέσα στοὺς ἀνθρώπους”;

Πάλι ὅταν ὑπηρετεῖ κανεὶς κάποιον ἄρρωστο μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ πάρει μισθὸ καὶ αὐτὸ ἐπίσης τὸ ἔργο δὲν γίνεται μὲ ἐπίγνωση. Καὶ ἂν τοῦ συμβεῖ κάτι λυπηρό, ἀμέσως σταματάει τὸ καλὸ ἔργο του καὶ δὲν τὸ ὁλοκληρώνει, γιατὶ δὲν τὸ κάνει μὲ ἐπίγνωση. Ἐκεῖνος ὅμως ποὺ ὑπηρετεῖ μὲ ἐπίγνωση, τὸ κάνει γιατὶ ἔχει ἤδη ἀποκτήσει συμπάθεια γι᾿ αὐτὸν ποὺ πάσχει, γιατὶ ἔχει ἀποκτήσει εὐσπλαγχνικὴ διάθεση. Ὅποιος ἔχει τέτοιο σκοπό, ὁ,τιδήποτε καὶ ἂν τοῦ συμβεῖ, εἴτε θλίψη ἐξωτερική, εἴτε ὁ ἴδιος ὁ ἄρρωστος δυσανασχετήσει μαζί του, αὐτὸς ὑπομένει ἀτάραχα, ἔχοντας συγκεντρώσει τήν προσοχή του στὸν σκοπό του καὶ πιστεύοντας ὅτι περισσότερο εὐεργετεῖ ὁ ἄρρωστος αὐτόν, παρὰ ἐκεῖνος τὸν ἄρρωστο.

Πιστέψτε με, ὅτι καὶ ἀπὸ πάθη καὶ ἀπὸ πολέμους ἀνακουφίζεται, ὅποιος μὲ ἐπίγνωση ὑπηρετεῖ ἕναν ἄρρωστο. Ἐγώ, πραγματικά, γνώρισα ἀδελφὸ ποὺ τὸν πολεμοῦσε ἡ αἰσχρὴ ἐπιθυμία καὶ ἐπειδὴ ἀκριβῶς ὑπηρετοῦσε μὲ ἐπίγνωση κάποιον ἄρρωστο ποὺ ἔπασχε ἀπὸ δυσεντερία, ἀπαλλάχθηκε ἀπὸ τὸν πόλεμο. Καὶ ὁ Εὐάγριος λέει γιὰ κάποιον μεγάλο Γέροντα, ὅτι ἀπάλλαξε ἕναν ἀδελφό, ποὺ ταραζόταν ἀπὸ νυκτερινὲς φαντασίες, προστάζοντάς τον νὰ νηστεύει καὶ νὰ ὑπηρετεῖ ἀσθενεῖς. Καὶ ὅταν τὸν ρώτησαν γιατὶ τὸ ἔκανε αὐτό, εἶπε: “Τίποτα ἀπολύτως δὲν σβήνει τὰ πάθη, ὅπως ἡ εὐσπλαγχνία”.

Καὶ ἂν ἀσκεῖται κανεὶς ἀπὸ κενοδοξία ἢ πιστεύοντας ὅτι αὐτὸ ποὺ κάνει εἶναι ἀρετή, αὐτὸς δὲν ἀσκεῖται μὲ ἐπίγνωση. Γι᾿ αὐτὸ λοιπὸν ἀρχίζει νὰ ἐξουδενώνει τὸν ἀδελφό του, πιστεύοντας γιὰ τὸν ἑαυτόν του ὅτι εἶναι κάτι σπουδαῖο, καὶ ἔτσι βρίσκεται στὴν κατάσταση ἐκείνου ποὺ ὄχι μόνον βάζει ἕνα λιθάρι καὶ χαλάει δύο, ἀλλὰ κινδυνεύει νὰ γκρεμίσει καὶ ὁλόκληρο τὸν τοῖχο, κατακρίνοντας τὸν πλησίον του. Αὐτὸς ὅμως ποὺ ἐγκρατεύεται μὲ ἐπίγνωση, δὲν πιστεύει ὅτι κάνει ἀρετή, οὔτε θέλει νὰ τὸν ἐπαινοῦν σὰν ἀσκητή, ἀλλὰ πιστεύει ὅτι μὲ τὴν ἐγκράτεια ἀποκτᾶ τὴν σωφροσύνη, καὶ ἀπὸ αὐτὴ φτάνει στὴν ταπείνωση, ὅπως λένε καὶ οἱ Πατέρες: “Ὁ δρόμος τῆς ταπεινώσεως εἶναι οἱ σωματικοὶ κόποι ποὺ γίνονται μὲ ἐπίγνωση”». (Διδασκαλία ΙΔ´ §§ 152-3).

Κλείνω ἀπόψε τὴν ταπεινή μου προσέγγισι ἐπὶ τοῦ σοβαρωτάτου θέματος τῆς Ὑπευθυνότητος καὶ τῆς Ὡριμότητος, ἐκ μέρους τοῦ Πατέρα καὶ τῆς Μητέρας, στὰ ὅρια τοῦ Ὀρθοδόξου Γάμου. Εἴθε ἡ Παναγία Μητέρα μας Θεοτόκος καὶ ὅλοι οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας νὰ ἐνισχύουν τοὺς Γονεῖς στὸ μεγάλο καὶ δύσκολο ἄθλημα τοῦ Γάμου, στὴν προοπτικὴ τῶν Αἰωνίων Γάμων, ὅταν στὰ Ἔσχατα ὁ Νυμφίος Χριστὸς θὰ τελέση τοὺς Γάμους Του μὲ τὴν Νύμφη Ἐκκλησία. Εἴθε νὰ ἀξιωθοῦμε ἅπαντες νὰ συμμετάσχουμε στοὺς Γάμους Ἐκείνους, μέσα στὸ Ἄκτιστο Φῶς τοῦ Πατρός, καὶ τοῦ Υἱοῦ, καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν!

Εὐχαρίστως, εἶμαι στὴν διάθεσί Σας, γιὰ νὰ ἀκούσω τὶς τυχὸν ἀπορίες ἢ καὶ ἐνστάσεις Σας. 

Εὐχαριστῶ!

Ὁ Μητροπολίτης

† ὁ Ὠρωποῦ καὶ Φυλῆς Κυπριανὸς

Σημ: Μικρό βιβλιαρίδιο που δόθηκε χάριν Ευλογίας από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ωρωπού και Φυλής κ. Κυπριανό Β΄, μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας της Κυριακής του Παραλύτου 2 (15) Μαϊου 2022, στην αίθουσα συνάξεων της Ιεράς Μονής Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης, Φυλής Αττικής. Προηγήθηκε λίαν ευάρεστος πνευματική ομιλία του ιδίου με τη συμμετοχή αδελφών και του αγαπητού μας Μοναχού γέροντα Δημοσθένη από την Ι. Μονή Γενεθλίου του Τιμίου Προδρόμου, Οξυλίθου Ευβοίας. Να έχουμε την ευχή τους και την ευλογία τους!