Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΟΛΟΦΟΝΟ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΒΑΣΑΝΙΖΑΝ ΟΙ ΤΥΨΕΙΣ

 

Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο του Αγίου Νικολάου Βελιμίριβιτς: «Μεθ' ημών ο Θεός», εκδόσεις «Ορθόδοξη Κυψέλη», Θεσσαλονίκη 2017, σελ. 23-26.
(132 αξιόπιστα θαυμαστά ιστορικά γεγονότα που επιμαρτυρούν πως ο Θεός ενεργεί, με άπειρους τρόπους, για να φέρει τους ανθρώπους κοντά Του, κοντά στην Αλήθεια, κοντά στην σωτηρία τους).
Η μετάφραση από τα σερβικά έγινε από το ζεύγος Νράγκαν και Ευαγγελία Σαραμάντιτς.
«Οι ιστορίες που δημοσιεύονται στο βιβλίο μας είναι μόνον ένα δεμάτι σταριών από το ανθρώπινο χωράφι της ζωής. Κάποιες από αυτές τις ακούσαμε εξ ιδίων και άλλες τις πληροφορηθήκαμε μέσω τρίτων ατόμων. Δημοσιεύουμε όμως μόνον εκείνες που είναι χαρακτηριστικές και αξιόπιστες.
Μερικές είναι σχεδόν ίδιες με τα θαύματα της Αγίας Γραφής, ενώ άλλες παρουσιάζουν ομοιότητα με θαύματα που έχουν καταγραφεί σε παλαιότερες εποχές στην εκκλησιαστική μας παράδοση. Η Αγία Γραφή και η εκκλησιαστική μας παράδοση αποτελούν τα πλέον καταλληλότερα μέσα για την ερμηνεία αυτών των θαυμάσιων γεγονότων, που συνέβησαν στον κόσμο και επηρέασαν τις ανθρώπινες ζωές. Αποτελούν οδηγό για όποιον προσπαθήσει να τα εκτιμήσει, οδηγό που μειώνει την πιθανότητα της πνευματικής πλάνης.
Συμβάλλουν στη διάκριση της αλήθειας από την πλάνη, του φωτός από το σκοτάδι και της πραγματικότητας από τα σύμβολα. Ποιό όμως είναι το συμπέρασμα το οποίο συνάγεται από τέτοιου είδους βιώματα; Πιθανόν είναι μόνον ένα και μοναδικό: Ο Θεός είναι Αυτός που οδηγεί τον κόσμο και κυβερνά την κάθε ανθρώπινη ζωή. Ο Θεός ενεργεί με άπειρους τρόπους για να φέρει τους ανθρώπους κοντά Του, κοντά στην Αλήθεια, κοντά στην σωτηρία τους.
Ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς με το βιβλίο του «Εμμανουήλ» αποδεικνύει την αγάπη του για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Το κοινό στοιχείο όλων αυτών των ιστοριών είναι ένα: πως ο Θεός είναι δίπλα μας και αόρατα κινεί τα νήματα της ζωής όλων μας. Υπάρχει το πνευματικό βασίλειο, το βασίλειο του Θεού, το οποίο είναι γεμάτο από τις ψυχές των Δικαίων. Υπάρχει μόνον ένας νόμος, ο νόμος της Δικαιοσύνης του Θεού, ο νόμος της ηθικής. Οτιδήποτε άλλο ονομάζεται νόμος, είναι σκιά και σύμβολο αυτού του μεγάλου και αιώνιου νόμου του Θεού. Με λίγα λόγια, εμείς οι ταξιδιώτες αυτού του κόσμου δεν είμαστε μόνοι στον δρόμο μας. Μαζί μας είναι ο Θεός και όλος ο ουράνιος στρατός. Εμμανουήλ: «Μεθ' ημών ο Θεός»: Μαζί μας είναι ο Κύριος».
(Από τον πρόλογο του βιβλίου)
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ: «ΜΕΘ' ΗΜΩΝ Ο ΘΕΟΣ» ΜΕΡΟΣ 3ον

10. Η αληθινή μαρτυρία για τον δολοφόνο τον οποίο βασάνιζαν οι τύψεις

Το 1914 στη Μόσχα στην δεύτερη περιφέρεια του Νιασνίσκι εμφανίστηκε στο Διευθυντή της αστυνομίας ένας νέος άνθρωπος με το όνομα Ε. Π. Βασίλιεβ, λέγοντας πως έχει κάτι να δηλώσει.

Όταν ο Διευθυντής τον δέχτηκε του ομολόγησε ότι πριν από ενάμιση χρόνο, στο δάσος έσφαξε με μαχαίρι έναν άγνωστο άνθρωπο. Βλέποντας τα ακριβά του ρούχα και το παρουσιαστικό του, νόμισε ότι ήταν πλούσιος. Όταν όμως τον σκότωσε και τον έψαξε, βρήκε πάνω του μόνο δεκαοκτώ ρούβλια.

Τις πρώτες μέρες μετά το έγκλημα ο φονιάς δεν αισθανόταν καμία ενοχή. Στη συνέχεια όμως όλο και περισσότερο άρχισαν να τον βασανίζουν οι τύψεις. Και δεν ήταν μόνο αυτό, στη συνέχεια το πνεύμα του σκοτωμένου ανθρώπου, του εμφανιζόταν τις νύχτες στον ύπνο του και δεν τον άφηνε σε ησυχία.

Έτσι γι' αυτό το λόγο ήρθε στον Διευθυντή της αστυνομίας για να του πει ότι δεν μπορεί να αντέξει άλλο αυτό το βασανιστήριο και γι' αυτό το λόγο ομολογεί την πράξη του.

11. Η αξιόπιστη μαρτυρία της γερόντισσας και οι τρεις σημαντικότερες προσευχές

Η ηλικιωμένη μοναχή Στεφανία από το μοναστήρι του Αγίου Στέφανου κοντά στην Αχρίδα -η οποία τώρα είναι ογδόντα χρονών- διηγείται:

<<Πέρυσι την ημέρα της γιορτής του Αγίου Εράσμου (2 Ιουνίου με το παλαιό ημερολόγιο) ήμουν στο μοναστήρι του Αγίου και πρόσφερα όση βοήθεια μπορούσα. Όταν οι προσκυνητές έφυγαν, έμεινα να διανυκτερεύσω και να ξεκουραστώ.

Την νύχτα στον ύπνο μου παρουσιάστηκαν δύο άνθρωποι και στάθηκαν δίπλα μου. Κατάλαβα πως ο ένας από τους δύο, ο οποίος ήταν ντυμένος ως επίσκοπος, ήταν ο Άγιος Έρασμος.

Του είπα ότι είμαι κουρασμένη και ότι έπρεπε να ξαπλώσω. Τότε αυτός είπε: <<και τί προσευχές διαβάζεις;>> Εγώ του απάντησα, ότι είμαι αγράμματη και ηλικιωμένη και ότι προσεύχομαι στον Θεό, όπως ξέρω, με τον δικό μου τρόπο.

Τότε αυτός είπε: <<Είναι καλό να διαβάζεις όσο πιο συχνά μπορείς' το <<Πάτερ ημών>>, το <<Θεοτόκε Παρθένε>>, και το <<Πιστεύω>>...>> Στη συνέχεια με πλησίασε και εγώ τότε άρχισα να λέω το <<Πάτερ ημών>> ενώ οι άλλοι δύο το επαναλάμβαναν αργά.

Έπειτα είπα το <<Παναγία Παρθένε>>, ενώ οι άλλοι δύο πάλι το επανέλαβαν. <<Έλα τώρα διάβασε και το <<Πιστεύω>>, μου είπε ο πιο ηλικιωμένος. Εγώ ξεκίνησα, αλλά επειδή δεν το ήξερα και τόσο καλά, οι άλλοι δύο με βοηθούσαν με δυνατή φωνή.

Τότε, για ακόμη μια φορά μου είπανε να διαβάζω αυτές τις τρεις προσευχές κάθε μέρα και εξαφανίστηκαν. Ξύπνησα και έκανα τον σταυρό μου. Από τότε διαβάζω αυτές τις τρεις προσευχές κάθε μέρα.

12. Η αξιόπιστη μαρτυρία ενός ανθρώπου που ήταν αιρετικός

<<Μπήκα στην αίρεση των Ευαγγελιστών>>, μας λέει ένας μάστορας από την Μπράτσκα της Σερβίας. <<Δεν σκόπευα ποτέ να επιστρέψω στην ορθόδοξη εκκλησία. Ήμουν απόλυτα προσηλωμένος στην προσευχή για την σωτηρία μου και ο καλός και μακάριος Θεός, μου έδειξε με ένα θαυμάσιο όνειρο που βρίσκεται η Αλήθεια.

Ονειρεύτηκα ότι βρισκόμουν σε ένα λιβάδι. Στο λιβάδι αυτό δεν είδα να υπάρχη κάποιο ζωντανό ον. Είδα μόνον πολλά καζάνια τοποθετημένα στα αριστερά και στα δεξιά, το ένα δίπλα στο άλλο.

Ξαφνικά βρέθηκα στο τελευταίο καζάνι από την αριστερή πλευρά, και είδα να στέκεται ο συγχωρεμένος πατέρας μου δίπλα σε ένα Επίσκοπο που είχε λευκά γένια και ήταν ντυμένος με χρυσά άμφια.

Ο Επίσκοπος ξεκίνησε να αγιάζει με το σταυρό του από την αριστερή πλευρά το νερό όλων των καζανιών. Στη συνέχεια άρχισε να χτυπάει το πρώτο, το δεύτερο, το τρίτο καζάνι... Όλα τους ηχούσαν άδεια. Όταν ο Επίσκοπος έφτασε στο τελευταίο καζάνι, στην άκρη δεξιά, το σταύρωσε και τότε στα ξαφνικά το νερό άρχιζε να ξεχειλίζει μέσα από το καζάνι.

Κάθε φορά που ο επίσκοπος σταύρωνε το νερό, το νερό ξεχείλιζε και πετάγονταν μεγάλοι σπινθήρες σε μέγεθος καρυδιού, πιο φωτεινοί και από τον ήλιο. Εγώ, έκπληκτος παρατηρούσα όλα αυτά.

Τότε ο Επίσκοπος άπλωσε τον σταυρό του ευθεία μπροστά, σαν να υπήρχε κάποιος εκεί να τον φιλήσει. Εγώ κοίταξα και ξαφνικά είδα στα δεξιά να πλημμυρίζει ολόκληρο το λιβάδι από κόσμο. Ο κόσμος ερχόταν και ασπαζόταν τον σταυρό και ο Επίσκοπος κρατώντας βασιλικό έραινε με αγιασμό τον καθένα.

Κάθε φορά που άγγιζε με βασιλικό το κεφάλι των ανθρώπων, οι σταγόνες του νερού έσταζαν και έλαμπαν σαν σπινθήρες. Τότε τόλμησα κι εγώ να πλησιάσω και να φιλήσω το σταυρό. Όταν ήρθε η σειρά μου, ο Επίσκοπος με κοίταξε αυστηρά και μου είπε:

<<Εσύ δεν ανήκεις σε αυτό το καζάνι. Το δικό σου καζάνι είναι ένα από εκείνα τα άδεια που βρίσκονται στα αριστερά. Εσύ κάποτε ανήκες σε αυτό το λαό, αλλά τώρα έφυγες στους αποστάτες. Φύγε από εδώ!>>

Τότε εγώ κοίταξα τον πατέρα μου τρέμοντας από τον φόβο μου. Ο πατέρας μου όμως είχε σκυμμένο το κεφάλι του και δεν ήθελε να με κοιτάξει. Γύρισα και πήγα κοντά στον λαό, αλλά όλοι απομακρύνονταν από μένα σαν να ήμουν λεπρός. Άρχισα τότε να κλαίω και εκείνη τη στιγμή ξύπνησα.

Το μήνυμα του ονείρου μου ήταν ξεκάθαρο. Ο Άγιος Νικόλαος, ήταν ο οικογενειακός μας προστάτης, τον γιορτάζαμε κάθε χρόνο, αλλά εγώ σταμάτησα να τον γιορτάζω από τότε που απομακρύνθηκα από την Ορθοδοξία.

Αμέσως όλα ξεκαθάρισαν μέσα μου, για το τι έπρεπε να κάνω στη συνέχεια. Ξαναγύρισα στην πίστη των προγόνων μου, εξομολογήθηκα και κοινώνησα. Από τότε είμαι πιο πιστός στην ορθόδοξη πίστη παρά ποτέ.

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο του Αγίου Νικολάου Βελιμίριβιτς:
<<Μεθ' ημών ο Θεός>>, εκδόσεις <<Ορθόδοξη Κυψέλη>>,
Θεσσαλονίκη 2017, σελ. 23-26.