Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΚΑΤΑΝΤΗΣΕ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΜΟΡΦΗ ΑΘΕΪΑΣ

 

Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίου του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς: «Μέσα από το παράθυρο της φυλακής», εκδόσεις «Ορθόδοξη Κυψέλη», Θεσσαλονίκη 2012, σελ. 46-48.
Αυτό το βιβλίο γράφηκε από τον Άγιο Νικόλαο Βελιμίροβιτς, Επίσκοπο Αχρίδας, κατά την διάρκεια της φυλάκισής του, σε ένα από τα πιο φρικτά στρατόπεδα συγκέντρωσης αιχμαλώτων, στο Νταχάου, κατά τη διάρκεια του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου, στη Γερμανία (15 - 9 - 1944 έως 8 - 5 - 1945).
Ο Άγιος Νικόλαος γενννήθηκε στις 23.12.1881 στο μικρό ορεινό χωριό Λέλιτς κοντά στο Βάλιεβο της Σερβίας. Οι γονείς του, Ντράγκομιρ και Κατερίνα, απλοί χωρικοί είχαν εννέα παιδιά από τα οποία το πρώτο ήταν ο Νικόλαος. Βαπτίσθηκε στο μοναστήρι του Τσέλιε που τότε αποτελούσε τον ενοριακό ναό του χωριού. Η ξακουστή οικογένεια των Βελμίροβιτς κατάγεται από τη Σρεμπρένιτσα της Βοσνίας. Ο πατέρας του είχε σπάνια μόρφωση για χωρικό της εποχής του και ήταν ο γραμματικός της περιφερείας. Το Δημοτικό τελείωσε στο Σχολείο της μονής Τσέλιε και το Γυμνάσιο στο Βάλιεβο. Μετά την αποφοίτησή του από την Θεολογική Σχολή του Βελιγκραδίου, έλαβε υποτροφία για το Πανεπιστήμιο της Βέρνης στην Ελβετία.
Το διδακτορικό του θέμα ήταν: <<Η πίστη στην Ανάσταση του Χριστού ως θεμελιώδες δόγμα της Αποστολικής Εκκλησίας>>. Στην συνέχεια με νέα υποτροφία σπούδασε φιλοσοφία στην Οξφόρδη της Αγγλίας. Μετά από την σωτηρία του από σοβαρή ασθένεια έταξε να ενδυθή το μοναχικό σχήμα και να θέση τον εαυτό του στην διακονία της Εκκλησίας και του λαού.
Στις 20 Δεκεμβρίου 1909 έγινε μοναχός με το όνομα Νικόλαος. Κατόπιν επήγε για σπουδές στην φημισμένη Ακαδημία της Πετρούπολης στην Ρωσία... Στις 25 Μαρτίου του 1919 εξελέγη επίσκοπος Ζίτσης, κατόπιν μετατίθεται στην επισκοπή Αχρίδος και το 1934 επέστρεψε και πάλι στην επισκοπή Ζίτσης. Το 1941 συνελήφθη και φυλακίστηκε από τους Γερμανούς.
Στις 15 Σεπτεμβρίου του 1944 τον μετέφεραν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου στη Γερμανία, από όπου απελευθερώθηκε στις 8 Μαϊου του 1945 από τον αμερικανικό στρατό... Εκοιμήθη ειρηνικά στις 18 Μαρτίου του 1956 ενώ προσευχόταν στην ρωσική μονή του Αγίου Τύχωνος στην Πενσυλβάνια των Η.Π.Α.
Στις 12 Μαΐου του 1991 τα οστά του μεταφέρθηκαν στη Σερβία, στο μοναστήρι Λέλιτς. Στις 24 Μαΐου 2003 η Σύνοδος των Αρχιερέων της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, ακολουθώντας τη συνείδηση του πληρώματός της, προέβη στην επίσημη ανακήρυξη της αγιότητος του επισκόπου Νικολάο και την αναγραφή του στο σερβικό αγιολόγιο. Η μνήμη του τιμάται στις 12 Μαΐου.
Ευχόμαστε την «Καλή Ανάγνωση» και «πνευματική εντρύφηση» σε έναν σύγχρονο άγιο της εποχής μας, που τα κείμενά του παραστατικά, αισθαντικά και προπαντός δημιουργικά μας εισαγάγουν στον άρρητο, θαυμαστό και εύοσμο κόσμο της Θεολογίας του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος!
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένων
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ».

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ: «ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΤΗΣ ΦΥΛΑΚΗΣ» ΜΕΡΟΣ 3ον

Ο πολιτισμός κατάντησε καινούργια μορφή αθεϊας

Οι άνθρωποι περιμένουν πολλά καλά από τους μεγάλους ευεργέτες και φιλάνθρωπη συμπεριφορά από τους πλουσίους. Ποιός είναι ο μεγαλύτερος ευεργέτης, και ποιός είναι ο πλουσιότερος από όλους; Χωρίς αμφισβήτηση ό Θεός. Τί ζητάμε εμείς σαν Χριστιανοί και σαν χριστιανικός λαός από το Θεό μας;

Ας δούμε την προσευχή του Κυρίου, το «Πάτερ ημών». Με την προσευχή αυτή ζητάμε να αγιαστεί το όνομα του Θεού, να αγιαστεί και όχι να διασυρθεί το όνομά Του. Στη συνέχεια προσευχόμαστε να έλθει η βασιλεία του Θεού, η βασιλεία του Πατρός, και όχι η βασιλεία του τυράννου, του θηρίου. Ας γίνει το θέλημα Σου όπως στον ουρανό, έτσι και εδώ στη γη, όπως ανάμεσα στους αγγέλους, έτσι ανάμεσα και στους ανθρώπους.

Με την προσευχή ζητάμε ο Ουράνιος Πατέρας να μας δώσει το απαραίτητο ψωμί, δηλαδή τα αναγκαία υλικά αγαθά. Ζητάμε να συγχωρέσει τις αμαρτίες μας και εμείς να συγχωρούμε τους άλλους. Προσευχόμαστε να μην επιτρέπει να πέφτουμε σε πειρασμούς, που προέρχονται από σωματικές επιθυμίες και από διαβολικές παγίδες.

Προσευχόμαστε να μας γλιτώσει από τον πονηρό, ο οποίος θέλει να μας δηλητηριάσει και να μας τραβήξει στη δική του φωλιά. Όπως το βλέπετε, αδέλφια μου, πουθενά δεν ζητάμε από το Θεό να μας δίνει πολιτισμό. Ας δούμε και μια άλλη προσευχή, την οποία ό ιερέας διαβάζει στην εκκλησία και εμείς, σαν λαός απαντάμε: Παράσχου Κύριε! Τί να παρέχεις σε μας Κύριε;

Ο ιερέας προσεύχεται ως εξής: Ας ζητήσουμε από τον Κύριο, να μας χαρίσει ημέρα, τέλεια, αγία, ειρηνική και αναμάρτητη. Και εμείς, σαν λαός, απαντάμε: «Παράσχου Κύριε».
Στη συνέχεια ο ιερέας προσεύχεται στον Κύριο να μας στείλει Άγγελο ειρήνης, φύλακα των ψυχών και των σωμάτων μας. Και εμείς απαντάμε: «Παράσχου Κύριε».

Ο ιερέας ζητάει από τον Κύριο να μας δώσει συγγνώμη και να συγχωρήσει τις αμαρτίες μας. Και εμείς απαντάμε: «Παράσχου Κύριε». Ο ιερέας ζητά να χαρίζει ό,τι είναι καλό και συμφέρον για την ψυχή μας και να δίνει ειρήνη σ' όλο τον κόσμο! Στη συνέχεια ζητά από τον Κύριο, να περάσουμε την υπόλοιπη ζωή μας ειρηνικά και με μετάνοια!

Και, στο τέλος ο ιερέας ζητά από τον Κύριο να είναι οι τελευταίες μας στιγμές χριστιανικές χωρίς πόνο, χωρίς ντροπή, ειρηνικές και να δώσουμε καλή απολογία στο φοβερό Του βήμα! Και εμείς απαντάμε κάθε φορά: «Παράσχου Κύριε!».

Σ' αυτή λοιπόν την προσευχή, ή οποία διαβάζεται κάθε πρωί, κάθε απόγευμα, και σε κάθε λειτουργία μπροστά σε χιλιάδες ορθόδοξες Αγίες Τράπεζες, δεν προσευχόμαστε στο Δημιουργό μας να μας δίνει τον πολιτισμό αλλά άλλα καλύτερα αγαθά: ειρήνη, συγχώρηση, αγάπη, καλή απολογία, τα οποία έχουμε ανάγκη. Ποτέ ο ιερέας μας δεν ζήτησε από τον Κύριο να μας δώσει πολιτισμό!

Το ίδιο και με τις άλλες προσευχές. Στα εκκλησιαστικά βιβλία υπάρχουν προσευχές για την υγεία των ανθρώπων, για τους ηγέτες του κράτους, για την αναπαραγωγή των ζώων, για τα χωράφια, για την πρόοδο των παιδιών, για τούς πρώτους καρπούς στη φύση, για τη δικαιοσύνη στον κόσμο, για την μετάνοια των αμαρτωλών, για την επιτυχία των υπερασπιστών της θείας δικαιοσύνης, για τους ταξιδιώτες, για τους θλιμμένους, για αυτούς που πενθούν, αλλά δεν υπάρχει προσευχή για την κοσμική μόρφωση και για τον πολιτισμό.

Ακόμη υπάρχουν προσευχές για προστασία από τα κακά πνεύματα, από τον σατανά, από τους αιρετικούς και τους ειδωλολάτρες, από τους βαρβάρους, από τα φίδια και τις ακρίδες, από τους ανέμους και τις πλημμύρες. Σε όλες τις παραπάνω προσευχές δεν υπάρχει προσευχή στο Θεό υπέρ του πολιτισμού!

Όμως υπάρχει περίπτωση, εσείς που είστε πιο νέοι να ζήσετε τη στιγμή, που ολόκληρος ο ορθόδοξος λαός στην εκκλησία να απευθύνει στο Θεό προσευχή για προστασία από την κουλτούρα και τον πολιτισμό! Δεν θα είναι καθόλου παράξενο: εάν ή εκκλησία γράψει μια προσευχή για προστασία από τον πολιτισμό, με την έννοια ότι ό πολιτισμός χωρίς το Θεό αποτελεί άθροισμα όλων των κακιών.

Τέτοια προσευχή όχι μόνο θα είναι αναγκαία αλλά νομίζω πως καλό θα ήταν να ορίσουμε μία επίσημη ημέρα αργίας κατά την οποία όλος ο λαός μαζί με τους ηγέτες του θα προσεύχεται στο Θεό να τον σώσει από τον πολιτισμό χωρίς Θεό. Επειδή ο πολιτισμός είναι η καινούργια μορφή αθεΐας, η καινούργια ειδωλολατρία.

Έτσι οι λαοί θα μπορούν προσευχόμενοι να σωθούν από την καινούργια ειδωλολατρία. Θα αρχίσουν ταπεινά να προσεύχονται, στον μοναδικό αληθινό Θεό, στην Αγία Τριάδα, στον Πατέρα, στον Υιό, και στο Άγιο Πνεύμα. Αμήν.

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ».
Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο του Αγίου Νικολάου Βελιμίριβιτς:
<<Μέσα από το παράθυρο της φυλακής>>, εκδόσεις <<Ορθόδοξη Κυψελη>>,
Θεσσαλονίκη 2012, σελ. 46-48.