ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΡΟΣΕΥΧΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΣΥΝΗΓΟΡΟΥΝ ΓΙΑ ΜΑΣ

 

Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίου του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς: «Μέσα από το παράθυρο της φυλακής», εκδόσεις «Ορθόδοξη Κυψέλη», Θεσσαλονίκη 2012, σελ. 57-59.
Αυτό το βιβλίο γράφηκε από τον Άγιο Νικόλαο Βελιμίροβιτς, Επίσκοπο Αχρίδας, κατά την διάρκεια της φυλάκισής του, σε ένα από τα πιο φρικτά στρατόπεδα συγκέντρωσης αιχμαλώτων, στο Νταχάου, κατά τη διάρκεια του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου, στη Γερμανία (15 - 9 - 1944 έως 8 - 5 - 1945).
Ο Άγιος Νικόλαος γενννήθηκε στις 23.12.1881 στο μικρό ορεινό χωριό Λέλιτς κοντά στο Βάλιεβο της Σερβίας. Οι γονείς του, Ντράγκομιρ και Κατερίνα, απλοί χωρικοί είχαν εννέα παιδιά από τα οποία το πρώτο ήταν ο Νικόλαος. Βαπτίσθηκε στο μοναστήρι του Τσέλιε που τότε αποτελούσε τον ενοριακό ναό του χωριού. Η ξακουστή οικογένεια των Βελμίροβιτς κατάγεται από τη Σρεμπρένιτσα της Βοσνίας. Ο πατέρας του είχε σπάνια μόρφωση για χωρικό της εποχής του και ήταν ο γραμματικός της περιφερείας. Το Δημοτικό τελείωσε στο Σχολείο της μονής Τσέλιε και το Γυμνάσιο στο Βάλιεβο. Μετά την αποφοίτησή του από την Θεολογική Σχολή του Βελιγκραδίου, έλαβε υποτροφία για το Πανεπιστήμιο της Βέρνης στην Ελβετία.
Το διδακτορικό του θέμα ήταν: <<Η πίστη στην Ανάσταση του Χριστού ως θεμελιώδες δόγμα της Αποστολικής Εκκλησίας>>. Στην συνέχεια με νέα υποτροφία σπούδασε φιλοσοφία στην Οξφόρδη της Αγγλίας. Μετά από την σωτηρία του από σοβαρή ασθένεια έταξε να ενδυθή το μοναχικό σχήμα και να θέση τον εαυτό του στην διακονία της Εκκλησίας και του λαού.
Στις 20 Δεκεμβρίου 1909 έγινε μοναχός με το όνομα Νικόλαος. Κατόπιν επήγε για σπουδές στην φημισμένη Ακαδημία της Πετρούπολης στην Ρωσία... Στις 25 Μαρτίου του 1919 εξελέγη επίσκοπος Ζίτσης, κατόπιν μετατίθεται στην επισκοπή Αχρίδος και το 1934 επέστρεψε και πάλι στην επισκοπή Ζίτσης. Το 1941 συνελήφθη και φυλακίστηκε από τους Γερμανούς.
Στις 15 Σεπτεμβρίου του 1944 τον μετέφεραν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου στη Γερμανία, από όπου απελευθερώθηκε στις 8 Μαϊου του 1945 από τον αμερικανικό στρατό... Εκοιμήθη ειρηνικά στις 18 Μαρτίου του 1956 ενώ προσευχόταν στην ρωσική μονή του Αγίου Τύχωνος στην Πενσυλβάνια των Η.Π.Α.
Στις 12 Μαΐου του 1991 τα οστά του μεταφέρθηκαν στη Σερβία, στο μοναστήρι Λέλιτς. Στις 24 Μαΐου 2003 η Σύνοδος των Αρχιερέων της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, ακολουθώντας τη συνείδηση του πληρώματός της, προέβη στην επίσημη ανακήρυξη της αγιότητος του επισκόπου Νικολάο και την αναγραφή του στο σερβικό αγιολόγιο. Η μνήμη του τιμάται στις 12 Μαΐου.
Ευχόμαστε την «Καλή Ανάγνωση» και «πνευματική εντρύφηση» σε έναν σύγχρονο άγιο της εποχής μας, που τα κείμενά του παραστατικά, αισθαντικά και προπαντός δημιουργικά μας εισαγάγουν στον άρρητο, θαυμαστό και εύοσμο κόσμο της Θεολογίας του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος!
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένων
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ».

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ: «ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΤΗΣ ΦΥΛΑΚΗΣ» ΜΕΡΟΣ 5ον

Οι Άγιοι προσεύχονται και συνηγορούν για μας

Οι σημαντικότεροι άνθρωποι ενός λαού αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση για ένα λαό. Και δεν είναι μόνο παράδειγμα προς μίμηση, αλλά είναι και συνήγοροι υπεράσπισης του λαού τους ενώπιον του Θεού. Δεν είναι όμως μόνο υπερασπιστές του λαού τους, είναι και κατήγοροί τους.

Ποιός ήταν ο σέρβος Άγιος Σάββας; Το καλύτερο πρότυπο ζωής για το σέρβικο λαό. Ήταν φλογερός υπερασπιστής του σέρβικου λαού ενώπιον άλλων λαών, αλλά και κατήγορος του λαού του ενώπιον του Θεού. Ποιός άραγε θα σκεφτόταν πως είναι έτσι; Ποιός θα πίστευε πως ο Άγιος Σάββας είναι και κατήγορος του λαού του ενώπιον του Θεού; Στην πραγματικότητα όμως αυτό είναι εντελώς λογικό.

Έχει δικαίωμα εκείνος, ο οποίος πνευματικά μας έχει αναγεννήσει, να παραπονιέται για μας. Όταν οι Εβραίοι κατεδίωκαν τον Χριστό, ο Σωτήρας τους είπε: Μη νομίσετε πως εγώ θα σας κατηγορήσω μπροστά στο δικαστήριο του Πατέρα. Υπάρχει ο κατήγορός σας, κι αυτός είναι ο Μωυσής, στον οποίο έχετε στηρίξει τις ελπιδες σας (Ιωά. 5, 45).

Έτσι τους είπε Εκείνος ο οποίος είχε δει την ουράνια ζωή και την επίγεια και ο οποίος ήξερε τι γίνεται στον ουρανό και στη γη. Αυτός είδε, ήξερε, πως ο Μωυσής στον ουράνιο κόσμο είχε κατηγορήσει το λαό του ενώπιον του Θεού, επειδή ο λαός του δεν δεχόταν τον Σωτήρα, και αντιμετώπιζε με κακία τον Μεσσία.

Ο πιο σημαντικός Εβραίος, ο Μωυσής έγινε κατήγορος των Εβραίων! Δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε πως, ο πιο σημαντικός Σέρβος, ο Άγιος Σάββας υπήρξε κατήγορος των Σέρβων! Οι άγιοι του Θεού μπορούν να υπομείνουν πολλά, πολύ περισσότερα απ' ότι μπορούν να υπομείνουν οι απλοί άνθρωποι, αλλά δεν μπορούνε να υπομείνουν όσο μπορεί ο Πανύψιστος Θεός.

Ο Ύψιστος Θεός μπορεί να υπομείνει ασύγκριτα περισσότερα απ' ότι οι άγιοί Του. Γι' αυτό το λόγο την Μεγάλη Εβδομάδα ψέλνουμε στην εκκλησία: Δόξα στην μακροθυμία Σου, Κύριε! Αναρωτιέστε για ποιούς λόγους θα μπορούσε ο Άγιος Σάββας, με συντριβή και οδύνη, να μας κατηγορήσει στο Θεό;

Πρώτο, θα μπορούσε να μας κατηγορήσει, επειδή ο τράχηλός μας ήταν εύκαμπτος και προσκυνήσαμε εύκολα τα ευρωπαϊκά είδωλα. Ο Μωυσής παραπονέθηκε στο Θεό για τους Εβραίους, επειδή ο τράχηλός τους ήταν άτεγκτος. Ο Άγ. Σάββας μπορεί να παραπονεθεί για μας, πως είμαστε ο λαός με εύκαμπτο λαιμό. Δεύτερο, θα μπορούσε να μας κατηγορήσει, επειδή αυτοί που είχαν υψηλές θέσεις στο σέρβικο κράτος ανύψωσαν τον Πάπα και τον Μωάμεθ πάνω από τον Κύριο.

Αναρωτιέστε για ποιο άλλο λόγο θα μπορούσε ο Άγιος Σάββας να μας κατηγορήσει ενώπιον του Θεού; Θα μπορούσε να μας κατηγορήσει για τα σχολεία μας, που δεν είχαν πίστη, για την πολιτική μας, που δεν είχε τιμιότητα, για το στρατό, που δεν είχε πνευματική ομοψυχία, για τους γάμους που δεν είχαν συζυγική πίστη...

Ακόμη αναρωτιέστε για ποιους άλλους λόγους θα μπορούσε να μας κατηγορήσει ο Άγιος Σάββας ενώπιον του Θεού; Θα μπορούσε να μας κατηγορήσει για δέκα ακόμη ή και για είκοσι λόγους. Για την ακολασία των αγάμων, αλλά και για την επιπολαιότητα των εγγάμων.

Για κάποιους ανθρώπους που δεν ενδιαφέρονταν για την ψυχή τους, αλλά μόνο για το συμφέρον τους, που ζούσαν μόνοι τους, χωρίς παιδιά, και ενδιαφέρονταν μόνο για τα υλικά αγαθά. Για όλους εκείνους που δεν είχαν καθαρή καρδιά. Για την υβριστική μας γλώσσα. Γιατί διεσύρανε το όνομα του Θεού. Γιατι προσεβάλλανε τους γονείς.

Γιατί κοροϊδεύαμε τους δασκάλους μας. Γιατί ανταγωνιζόμασταν μεταξύ μας, ποιός θα φανεί πιο σοφός, αντί να έχουμε τη διάθεση και τη θέληση να αλληλοβοηθιόμαστε. Και για άλλες πολλές αμαρτίες, τρέλες και ανοησίες, θα μπορούσε να μας κατηγορήσει ο Άγιος Σάββας στον Χριστό, και Θεό του.

Αλλά και αν μας κατηγορεί, πάντα όμως προσεύχεται για τον φωτισμό μας, την διόρθωσι και την μετάνοιά μας. Με σοφία, που εμείς δεν μπορούμε να πλησιάσουμε, και με μάτια, που αδιάκοπα βλέπουν το παρελθόν και το μέλλον ο Κύριος, δίνει τη θεραπεία που ταιριάζει στην αρρώστια του κάθε λαού και του κάθε ανθρώπου.

Ο Κύριος μοιράζει τα βραβεία ανάλογα με την αρετή και αξία του κάθε ανθρώπου και του κάθε λαού. Ο Άγιος Σάββας δεν προσεύχεται ποτέ στο Θεό για να καταστραφεί ο λαός του. 

Προσεύχεται να ευλογεί ο Θεός τον λαό του, όταν είναι τίμιος, και όταν αρρωσταίνει να του δίνει ποτήρι πικρό χολής και αψίνθιο για να του περάσει ο πυρετός'

να του δίνει αψίνθιο για τον πυρετό της απληστίας, για τον πυρετό της φιλαρχίας, για τον πυρετό κάθε είδους ξεστρατισμένης αγάπης, με την οποία ο λαός μας αντικατέστησε την αγάπη για το Θεό και την αγάπη για τον πλησίον. Αμήν. 

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ».
Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο του Αγίου Νικολάου Βελιμίριβιτς:
<<Μέσα από το παράθυρο της φυλακής>>, εκδόσεις <<Ορθόδοξη Κυψελη>>,
Θεσσαλονίκη 2012, σελ. 57-59.