ΟΣΙΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΜΠΡΙΑΝΤΣΑΝΙΝΩΦ: ΕΡΓΑ Γ', «Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ» ΜΕΡΟΝ 1ον

Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο του Οσίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ «Η Βασιλεία του Θεού και ο αντίχριστος»,
σε μετάφραση και επιμέλεια του συγγραφέα Πέτρου Μπότση, «Έργα Γ'»,
Αθήνα 2011, σελ. 14-20.
<<Όλη αυτή η σύγχυση και ο θόρυβος για τα παραπάνω, όπως και γι΄άλλα συναφή θέματα που αναφέρονται στον αντίχριστο, μας ώθησαν να συμπεριλάβουμε ως βασικό κείμενο στον τρίτο τόμο των έργων του οσίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ μια πατερική και αγιογραφική πραγματεία του για το θέμα αυτό.
Τίτλος της εργασίας αυτής είναι <<Η Βασιλεία του Θεού και ο Αντίχριστος>>.
Ο όσιος Ιγνάτιος πραγματεύεται με μοναδική ερμηνευτική ικανότητα και πληρότητα τα λόγια του ίδιου του Κυρίου για το θέμα της Δεύτερης Παρουσίας Του, της Βασιλείας του Θεού και του αντιχρίστου, ώστε να μην αφήνει κανένα κενό ή δυνατότητα παρερμηνείας των αγιογραφικών κειμένων.
Το θεωρήσαμε απαραίτητο λοιπόν να συμβάλλουμε με τη γνώμη ενός αγίου της Εκκλησίας μας στη διάλυση όλων των σχετικών παρερμηνειών και πλανών, ώστε κάθε καλοπροαίρετος χριστιανός να ερμηνεύσει ναι ν' ασχοληθεί με το βασικό θέμα <<ου έστι χρεία>>, και που δεν είναι άλλο από το να προετοιμαστούμε, να είμαστε έτοιμοι για το <<πώς>> και όχι για το <<πότε>> θα συναντήσουμε το Χριστό.
Εκτός από βασικό αυτό έργο όμως, στον τρίτο τόμο συμπεριλάβαμε κι άλλα εποικοδομητικά κείμενα, απαραίτητα στον κάθε χριστιανό που θέλει ν' αγωνιστεί με συνέπεια στον αμπελώνα του Κυρίου.
Ο όσιος Ιγνάτιος ήταν πάρα πολύ εγκρατής της πατερικής θεολογίας κι ασχολήθηκε με την ερμηνεία αρκετών αγιογραφικών κειμένων με μοναδική ικανότητα και θείο φωτισμό.
Εκτός από τα ερμηνευτικά του κείμενα (όπως για παράδειγμα τις ερμηνείες του 1ου ψαλμού του Δαβίδ, των ευαγγελικών περικοπών που αναφέρονται στη Μάρθα και τη Μαρία, στις Μυροφόρες γυναίκες κλπ), ο όσιος Ιγνάτιος έγραψε και κάποιες πραγματείες που αφορούν στην καθημερινή ζωή και στην πνευματική πρόοδο των χριστιανών, όπως για παράδειγμα την αξία που έχουν στην πνευματική ζωή η νηστεία, η εγρήγορση, η ταπεινοφροσύνη, η σωματική και πνευματική άσκηση, η νέκρωση του κοσμικού πνεύματος κ. α.
Τα κείμενα του οσίου Ιγνατίου είναι αυθεντικά, πατερικά, στηρίζονται στην παράδοση και την ορθή διδασκαλία της Εκκλησίας μας.
Κατά συνέπεια είναι μια πηγή ζώντος ύδατος, που ξεδιψάει κι αναπαύει τον ταλαιπωρημένο από αμφιβόλου προέλευσης σύγχρονες ετεροδιδασκαλίες και πλάνες>>.
Πέτρος Μπότσης, Ιανουάριος 2008
(Απόσπασμα εκ του Προλόγου)
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ».

Οι σαρκικοί άνθρωποι έχουν προσκολληθεί μ' όλη τους την ψυχή στα εγκόσμια. Το νόμο του Θεού τον γνωρίζουν επιφανειακά, όπως τον διδάχτηκαν στα σχολεία, δηλαδή έμαθαν το γράμμα του μόνο. Το πνεύμα του νόμου του Θεού δεν το γνωρίζουν, τους είναι τελείως ξένο στην καρδιά, τη ζωή και τις πράξεις τους.

Τέτοιοι ήταν κι φαρισαίοι που ρώτησαν τον Κύριο: <<Πότε έρχεται η βασιλεία του Θεού>>; Εύκολα καταλαβαίνει κανείς πως η ερώτηση αυτή δεν έγινε με καθαρή και ίσια καρδιά, δε διατυπώθηκε με αγνό και καλό σκοπό. Έγινε με καρδιακή ελαφρότητα, από περιέργεια, για να δουν τί θα τους απαντήσει ο Χριστός και να κριτικάρουν μετά την απάντησή του.

Οι πονηροί και πανούργοι φαρισαίοι πίστευαν πως ο Κύριος θα τους έδινε κάποια ευκαιρία για να τον κατηγορήσουν μετά. Μέσα τους είχαν σχηματίσει άλλη αντίληψη για τον Μεσσία. Εκείνοι τον περίμεναν μεγαλοπρεπή και κυρίαρχο, όχι έναν φτωχό και ταπεινό άνθρωπο που δεν είχε <<πού την κεφαλήν κλίνη>> Ματθ. η' 20).

Πίσω από την ερώτησή τους έκρυβαν την υστεροβουλία και την πανουργία τους. Διατύπωσαν την ερώτηση με σοφιστεία και πονηρία, που δεν είναι καθόλου σύμφωνες με το πνεύμα του Θεού. Ο Κύριος έδωσε κάποια απάντηση που ταιριάζει σε κάθε σαρκικό άνθρωπο, χωρίς εξαίρεση.

Απευθύνεται σε όλους εκείνους που είναι προσκολλημένοι στα εγκόσμια κι η αμαρτωλή ζωή τους κινείται ανάμεσα στις ατέλειωτες κοσμικές μέριμνες και τις υλικές απολαύσεις. Απάντησε ο Θεάνθρωπος στους φαρισαίους:

<<Ουκ έρχεται η βασιλεία του Θεού μετά παρατηρήσεως>>, δηλαδή η βασιλεία του Θεού δε θά' ρθει με κάποιον τρόπο που θα τη δουν τα σαρκικά μάτια, <<ουδέ ερούσιν ιδού ώδε ή ιδού εκεί' ιδού γαρ η βασιλεία του Θεού εντός υμών έστιν>> (Λουκ. ιζ' 20-21).

Αυτό σημαίνει πως ο άνθρωπος πρέπει να εγκαταλείψει τη σαρκική κι αμαρτωλή ζωή, να μετανοήσει, να ζήσει σύμφωνα με τις ευαγγελικές εντολές, να καθαρίσει, και να ευπρεπίσει το ναό της ψυχής του. Όταν περάσει με επιτυχία από τη διδασκαλία αυτή, το Άγιο Πνεύμα επισκιάζει την ψυχή και ολοκληρώνει την κάθαρση και το στολισμό της.

Κι όταν διαμορφωθεί με τέτοιο τρόπο ο ναός του Θεού, ο ίδιος ο Θεός κατεβαίνει σ' αυτόν κι εγκαθιστά εκεί την πνευματική κι αόρατη, πλην απόλυτα αισθητή κι αναγνωρίσιμη βασιλεία Του. Εκείνος που δέχτηκε μέσα του τη βασιλεία του Θεού αποκτά ελπίδα και βεβαιότητα για τη δεύτερη έλευση του Χριστού.

Αυτός μπορεί ν' αναγνωρίσει και ν' αποφύγει τον αντίχριστο ή και να τον αποκρούσει. Όποιος δε δέχτηκε μέσα του τη βασιλεία του Θεού δεν μπορεί ν' αναγνωρίσει τον αντίχριστο. Μ' έναν ακατανόητο για τον ίδιο τρόπο, ανεπίγνωστα, θα γίνει σίγουρα οπαδός του.

Δε θα μπορέσει να καταλάβει το τέλος του κόσμου που πλησιάζει και την επικείμενη φοβερή δεύτερη έλευση του Χριστού. Θα βρεθεί τελείως απροετοίμαστος. Δεν υπάρχει ανθρώπινη γνώση ούτε ανθρώπινος λόγος ικανός ν' αντικαταστήσει το μόνο που χρειάζεται, δηλαδή τη διδαχή του Θεού.

Εκείνος που έχει δεχτεί μέσα του τη βασιλεία του Θεού έχει ως οδηγό του το Άγιο Πνεύμα, που διδάσκει τον πιστό άνθρωπο και τον οδηγεί <<εις πάσαν την αλήθειαν>> (Ιωάν. ιστ' 13). Δεν τον αφήνει ν' απατηθεί από κάποιο ψέμα, που για να γίνει πιστευτό είναι καλυμμένο με ψήγματα αλήθειας.

Πολύ σωστά έκανε κάποιος άγιος μοναχός που μιλώντας για τον αντίχριστο είπε: 

<<Πολλοί είναι εκείνοι που θα πλανηθούν, θα πιστέψουν στον αντίχριστο και θ' αρχίσουν να τον δοξάζουν σαν θεό παντοδύναμο. Αυτοί όμως που έχουν πάντα το Θεό μέσα τους κι οι καρδιές τους είναι φωτισμένες θα τον αναγνωρίσουν, θα δουν την αλήθεια επειδή έχουν ορθή πίστη.

Όλοι όσοι έχουν γνώση του Θεού θα κατανοήσουν την έλευση του αντιχρίστου. Εκείνοι όμως που έχουν δοσμένο το νου τους στα εγκόσμια πράγματα δε θα καταλάβουν πως έρχεται ο αντίχριστος, λόγω της προσκόλλησής τους στις κοσμικές μέριμνες, τις απολαύσεις και τις ηδονές. Ακόμα κι αν ακούσουν το λόγο του Θεού δε θα τον πιστέψουν, αλλά θα κατηγορήσουν εκείνον που τον κήρυξε.

Αυτόν που θα κηρύξει το λόγο αυτό θα τον λογαριάσουν άξιο για περιφρόνηση, θα τον οικτίρουν. Η ανθρωπότητα είναι σκοτισμένη από τη σαρκική σοφία και δε θα πιστέψει τη δεύτερη έλευση του Χριστού. <<Ελεύσονται επ' εσχάτων των ημερών εμπαίκται, κατά τας ιδίας επιθυμίας αυτών πορευόμενοι και λέγοντες' πού έστιν η επαγγελία της παρουσίας αυτού; αφ' ης γαρ οι πατέρες εκοιμήθησαν, ούτω διαμένει απ' αρχής κτίσεως>> (Β' Πέτρ. γ' 3-4).

Τεχνική Πρόοδος και ακολασία

Όταν οι φαρισαίοι απομακρύνθηκαν από τον Κύριο, Εκείνος εξήγησε στους μαθητές Του ότι σημείο που θα προδιαγράφει το τέλος του κόσμου και τη δεύτερη έλευση του Χριστού θα είναι μια σπουδαία και ασυνήθιστη υλική ευημερία και πρόοδος.

Οι άνθρωποι θα ξεχάσουν το Θεό, θα ξεχάσουν τον ουρανό, θα ξεχάσουν την αιωνιότητα. Θα στρέψουν όλη τους την προσοχή στη γη, σα να επρόκειτο να ζήσουν αιώνια. Αυτή θα είναι η πλάνη τους. Όλη τους η προσπάθεια θα επικεντρωθεί στο πώς θ' αποκτήσουν την ύψιστη δυνατή και ει δυνατόν αδιατάραχτη ευημερία.

Μπορεί να σκεφτεί κανείς κάτι πιο παράλογο απ' αυτό; Ούτ' αυτός ο θάνατος που μας κυριεύει όλους δεν θα μπορεί να μας πείσει, πως είμαστε φτιαγμένοι για την αιωνιότητα, πως στη γη είμαστε απλοί οδοιπόροι και μάλιστα για ένα πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Γι' αυτόν το λόγο ακριβώς κύρια και πρώτιστη μέριμνά μας πρέπει να είναι η αιωνιότητα.

Η φροντίδα μας για τα εγκόσμια πρέπει να περιοριστεί στα πιο αναγκαία. Αν κι τάση της εγκοσμιότητας είναι αυτονόητα παράτολμη κι αλόγιστη, όμως θα επικρατήσει στη γη, η εκπλήρωση της θείας προφητείας είναι αναπόφευκτη. Αν η εκπλήρωσή της έχει κάνει ήδη την εμφάνισή της και τα σημεία της είναι ολοφάνερα, τότε για μας χρησιμεύει σαν μια καθαρή απόδειξη της αλήθειας του Λόγου του Θεού που διακήρυξε:

<<Και καθώς εγένετο εν ταις ημέραις Νώε, ούτως έσται και εν ταις ημέραις του υιού του ανθρώπου>> (Λουκ. ιζ' 26). Οι ημέρες του Υιού του ανθρώπου υποδηλώνουν το χρόνο που θα προηγηθεί της παρουσίας Του και θα συμπληρωθεί με αυτήν. Τότε θα είναι η έναρξη της αιώνιας μέρας, της ανέσπερης, που θα σημάνει και το τέλος του χρόνου.

Ο χρόνος θα τελειώσει με το τέρμα των φαινομένων που τον ορίζουν και τον κάνουν αισθητό. Δε θα υπάρχει χρόνος που θα χωρίζεται σε μέρα και νύχτα, σε πρωί και βράδυ, σε βδομάδες και μήνες, έτη και αιώνες. Όλ' αυτά θ' αντικατασταθούν από μία και αιώνια μέρα. 

<<Και καθώς εγένετο εν ταις ημέραις Νώε, ούτως έσται και εν ταις ημέραις του υιού του ανθρώπου, ήσθιον, έπινον, εγάμουν, εξεγαμίζοντο, άχρι ης ημέραις εισήλθε Νώε εις την κιβωτόν, και ήλθεν ο κατακλυσμός και απώλεσεν άπαντας. ομοίως και ως εγένετο εν ταις ημέραις Λωτ' ήσθιον, ηγόραζον, επώλουν, εφύτευον, ωκοδόμουν>> (Λουκ. ιζ' 26-28).

Η Αγία Γραφή μας λέει πως οι σύγχρονοι του Νώε κι οι συμπολίτες του Λωτ είχαν επιδοθεί σε άκρα ακολασία. Η ακολασία προκαλείται όταν ο άνθρωπος απομακρύνεται από το Θεό, όταν προσπαθεί αποκλειστικά ν' αποκτήσει τα επίγεια αγαθά και να προκόψει σωματικά.

Τί χρόνο μπορεί να διαθέτει για να σκεφτεί το Θεό και να επιμεληθεί τη σωτηρία του εκείνος που αποκλειστικά και αδιάλειπτα είναι απασχολημένος με τα εγκόσμια; Ο άνθρωπος που αμελεί να γνωρίσει το Θεό και να φροντίσει για τη σωτηρία του, που μοναδική του μέριμνα είναι πώς θα τακτοποιηθεί καλύτερα σ' αυτήν την πρόσκαιρη ζωή, πάντα σύμφωνα με τις σωματικές αδυναμίες του, διαμορφώνει την πεσμένη φύση του μ' έναν τρόπο που ούτε ο ίδιος καταλαβαίνει και κατανοεί.

Την αθάνατη ψυχή του την μεταχειρίζεται σαν θνητή. Σκοτίζεται και αποξενώνεται από τον Θεό. Κατακλύζεται ολόκληρος από την αμαρτία, γίνεται ο ίδιος σκέτη αμαρτία, μεταβάλλεται σε σάρκα. Απομακρύνεται από το Θεό, αποξενώνεται απ' Αυτόν, αφού έχει ξεχάσει το λόγο για τον οποίο ο Δημιουργός τον κάλεσε από την ανυπαρξία στην ύπαρξη. 

<<Ου μη καταμείνη το πνεύμα μου εν τοις ανθρώποις τούτοις εις τον αιώνα, διά το είναι αυτούς σάρκας>> (Γέν. στ' 3), είπε ο Κύριος για τους συγχρόνους του Νώε.

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ».
Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο του Οσίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ «Η Βασιλεία του Χριστού και ο αντίχριστος»,
σε μετάφραση και επιμέλεια του συγγραφέα Πέτρου Μπότση, «Έργα Γ'»,
Αθήνα 2011, σελ. 14-20.