ΣΧΟΛΕΙΑ: ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΠΑΛΛΑΓΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΑΠΟ ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ;

Μια νέα διαδικασία η οποία αναμένεται να προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων από την Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα για το μάθημα των θρησκευτικών στα σχολεία. Ουσιαστικά η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα επανακαθορίζει τις προϋποθέσεις κάτω από τις οποίες οι μαθητές μπορούν να απαλλαγούν από το μάθημα των Θρησκευτικών στα σχολεία.

Οι λόγοι που θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν την εξαίρεση ανάγονται πλέον σε γενικότερες κοσμοθεωρητικές αντιλήψεις. Έτσι λοιπόν οι λόγοι που θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν την εξαίρεση από το μάθημα των Θρησκευτικών δεν είναι μόνο όσοι αναφέρονται στη θρησκευτική συνείδηση των παιδιών και των γονέων ή των κηδεμόνων τους, αλλά οποιοσδήποτε λόγος που ανάγεται σε γενικότερες αντιλήψεις. Πρακτικά τι σημαίνει αυτό;

Ότι η απαλλαγή από το μάθημα δεν θα απαιτεί να δηλώσεις και να αποδείξεις ότι δεν είσαι Χριστιανός Ορθόδοξος. Θα αρκεί μια δήλωση ότι απλά έχεις μία άλλη κοσμοθεωρία για τη ζωή. Για να είμαστε σαφείς, η απαλλαγή από το μάθημα των θρησκευτικών θα είναι πανεύκολη. Κι εδώ τίθενται πολλά ερωτήματα μεταξύ των οποίων:

-Γιατί αυτή η σπουδή ορισμένων να οδηγήσουν εκτός του μαθήματος όσο περισσότερο πληθυσμό των Ελλήνων μπορούν;

-Γιατί προχωρούν σε αυτή τη βάναυση υποβάθμιση της ουσίας της διδασκαλίας των θρησκευτικών; Τι είναι αυτό που τους ενοχλεί; Ορισμένα χρήσιμα συμπεράσματα μπορούν να βγουν από το σκεπτικό της απόφασης της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων.

Ποιο είναι το σκεπτικό της γνωμοδότησης για τα Θρησκευτικά; Σύμφωνα με το σκεπτικό της γνωμοδότησης: «Η γενική ελευθερία της συνείδησης δεν έχει ένα τυποποιημένο περιεχόμενο, καθώς εκφράζει την ελευθερία του αυτοκαθορισμού της προσωπικής συνείδησης και καλύπτει όλες τις συνειδησιακές πεποιθήσεις του ατόμου και όχι μόνο εκείνες που αφορούν το θρησκευτικό φαινόμενο.

Από την άποψη αυτή, η αναφορά στην προτεινόμενη ρύθμιση σε “λόγους θρησκευτικής συνείδησης” και μόνον, ως δικαιολογητική αιτία για την άσκηση του δικαιώματος απαλλαγής από το μάθημα των Θρησκευτικών, δεν καλύπτει πλήρως όλο το εύρος των συνειδησιακών πεποιθήσεων που προστατεύονται από την ΕΣΔΑ και το ελληνικό Σύνταγμα, και στις οποίες περιλαμβάνονται “και [οι] γενικότερες κοσμοθεωρητικές αντιλήψεις.

Υπό αυτό το πρίσμα η Αρχή έκρινε ότι αποκλείονται ρητά και εξ ορισμού από το δικαίωμα απαλλαγής οι χριστιανοί Ορθόδοξοι μαθητές και μαθήτριες ή οι γονείς τους, οι οποίοι προκειμένου να ασκήσουν το δικαίωμα αυτό πρέπει να αποποιηθούν τη θρησκεία τους.

Για ισορροπίες μεταξύ της σχέσης κράτους – πολίτη, λένε πως «η ελεύθερη αυτή σχέση μεταξύ της προσωπικής θρησκευτικής πεποίθησης και της ατομικής συνείδησης είναι άξια συνταγματικής προστασίας, ως εκδήλωση του αυτοκαθορισμού της συνείδησης, και θα πρέπει να μπορεί να βρει δυνατότητα έκφρασης στο πλαίσιο της ρύθμισης του δικαιώματος της απαλλαγής».

Συνδέουν δηλαδή την θρησκευτική πεποίθηση μόνο με την ατομική συνείδηση και προς τούτο επικαλούνται το Σύνταγμα! Ότι δηλαδή ο αυτοκαθορισμός της ατομικής συνείδησης είναι συνταγματικά κατοχυρωμένος. Μόνο που οι κύριοι της Αρχής Προστασίας λησμονούν ότι η επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα ορίζεται και είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το Σύνταγμα ως «επικρατούσα».

Εμφανίζεται ήδη στο πρώτο Σύνταγμα της Επιδαύρου το 1822 μαζί με την επίκληση της Αγίας Τριάδας στο προοίμιο, η επίκληση δε αυτή επαναλαμβάνεται σε όλα τα μεταγενέστερα Συντάγματα με την εξαίρεση του 1927.

Αποτελεί δηλαδή έκφραση της παράδοσης και της ιστορικότητας του ελληνικού συνταγματισμού και δεν εμποδίζει κανέναν στην εκδήλωση των θρησκευτικών του πεποιθήσεων, που προστατεύονται πλήρως από το άρθρο 13 του Συντάγματος. Λησμονούν λοιπόν αθέλητα ή σκόπιμα ότι η Ορθοδοξία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την έννοια και τους αγώνες του Έθνους και δεν είναι ζήτημα ατομικής συνείδησης.

Είναι ζήτημα εθνικής συνείδησης η οποία προφανώς ενοχλεί. Τη διάσταση αυτή δεν επιτρέπεται να την προσπερνάμε βιαστικά. Η Ορθοδοξία στη χώρα μας δεν αποτελεί μόνο θρησκευτικό δόγμα. Αποτελεί και θεμελιώδες στοιχείο πολιτισμού, ιστορίας και παράδοσης και με την έννοια αυτή αποτυπώνεται στο συνταγματικό κείμενο. Το Σύνταγμα της Ελλάδας ξεκινάει με την επίκληση:

«Εις το όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος», από συστάσεως του Ελληνικού Έθνους. Οι λόγοι που κάτι τέτοιο ενοχλεί διάφορα κέντρα και παράκεντρα είναι λοιπόν προφανείς και θα κάμουν ότι μπορούν για να το διαλύσουν. Εναπόκειται σε αυτό τον λαό αν θα δεχθεί την κατάλυση του Έθνους, του Συντάγματος και της Ιστορίας μας... Εκ του ιστολογίου <<NEWSBOMB>>. Επιμέλεια, παρουσίαση ημετέρα.