Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο του Πέτρου Μπότση «Άγιος Τύχων ο Μαρτυρικός Πατριάρχης»,
Αθήνα 2014, σελ. 53-58.
<<Η επανάσταση και οι πολιτικές ταραχές του 1917 βρήκαν την Εκκλησία στο στάδιο της προετοιμασίας για την επαναφορά της πατριαρχίας, προκειμένου ν' ανακτήσει την αυτοτέλειά της. Έτσι συνήλθε μια μεγάλη Σύνοδος που αποφάσισε τελικά την επαναφορά της πατριαρχίας και στη συνέχεια εξέλεξε τον Τύχωνα πατριάρχη. Το να βρεθεί κανείς ποιμενάρχης σε μια τέτοια περίοδο ταραχών και διωγμών ισοδυναμεί με μαρτύριο.
Οι μπολσεβίκοι προχωρούσαν διαρκώς σε τρομοκρατικές ενέργειες εναντίον της Εκκλησίας. Για να δικαιολογήσουν τις πράξεις τους, επινόησαν αυθαίρετα το επιχείρημα πως η Εκκλησία στο σύνολό της δεν ήταν παρά μια αντεπαναστατική οργάνωση, που έπρεπε να εξαλειφθεί από προσώπου γης. Οι ίδιοι έκλεισαν ή ανατίναξαν τις περισσότερες εκκλησίες, σφράγισαν μοναστήρια, δήμευσαν την εκκλησιαστική περιουσία, ενώ οι κληρικοί κι οι μοναχοί πήραν το δρόμο της εξουσίας, της φυλακής, των βασανισμών και του μαρτυρίου.
Η Εκκλησία τα χρόνια αυτά έζησε ένα νέο μαρτυρολόγιο. Η θέση του πατριάρχη ήταν πολύ δύσκολη. Από τη μια έπρεπε να υποστηρίξει την αυτοτέλεια και την ύπαρξη της Εκκλησίας κι από την άλλη να προστατέψει τους πιστούς, που αντιδρούσαν στις αντιεκκλησιαστικές και βίαιες ενέργειες του σοβιετικού κράτους, με αποτέλεσμα να γίνονται θύματα της αγριότητας και της βιαιότητας της νέας σοβιετικής κυβέρνησης.
Ο πατριάρχης προσπάθησε να συγκρατήσει τις αθεϊστικές δυνάμεις που ήθελαν να επιβάλουν μια κυριαρχία στερημένη από αρχές και αξίες, βασισμένη μόνο σε μια ιδεοληψία για δήθεν ισότητα και δικαιοσύνη, που τελικά εξελίχτηκε στην πλέον άδικη και τρομοκρατική καταπάτηση κάθε ανθρώπινου δικαιώματος κι ελευθερίας, στο όνομα μιας <<απελευθερωμένης και δίκαιης ανθρωπότητας>>. Τα αποτελέσματα αυτής της τραγικής για την ανθρωπότητα απόπειρας ήταν ολέθρια, τραγικά!
Ο πατριάρχης αντιστάθηκε, αγωνίστηκε σθεναρά να πείσει τους κρατούντες να σεβαστούν τα ιερά και τα όσια που από αιώνες πολλούς σέβονταν και τιμούσαν οι Ρώσοι πιστοί. Προκειμένου να κατασιγάσει το μένος τους εναντίον κάθε ιερού και οσίου, ικανοποίησε πολλές φορές ορισμένες από τις απαιτήσεις του νέου καθεστώτος, όταν αυτές δεν ήταν ιδιαίτερα επιζήμιες για την Εκκλησία και τους πιστούς. Όταν όλ' αυτά δεν απέδωσαν, προχώρησε στον αυστηρό έλεγχό τους, με την ύστατη ελπίδα, ότι ίσως αυτό θα μπορούσε να καταλαγιάσει τον ανεξέλεγκτο επαναστατικό πυρετό τους. Όλα απέβησαν μάταια. Κι ο πατριάρχης βέβαια ακολούθησε την τύχη που είχαν εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι κληρικοί, μοναχοί και λαϊκοί, δηλαδή το δρόμο του μαρτυρίου.
Η μεγάλη και μαρτυρική μορφή του ομολογητή πατριάρχη δεν έχει παρουσιαστεί ως σήμερα στο ελληνικό κοινό. Με την προτροπή και τη βοήθεια της ηγουμένης και των αδελφών της Ιεράς Μονής του αγίου Αλέξανδρου Νέφσκυ και της Παναγίας Νέο-Τίχβιβ, από το Αικατερίνμπουρκ της Ρωσίας, προχωρήσαμε στη σύνδεση και την έκδοση του βιβλίου αυτού, με την ελπίδα πως η ανάγνωσή του θα μας παρηγορήσει και θα μας στηρίξει, θα ενισχύσει τους πιστούς στον αγώνα τους, ιδιαίτερα στις δύσκολες συνθήκες που διανύουμε σήμερα στην πατρίδα μας>>.
Πέτρος Μπότσης, Δεκέμβριος 2014.
(Απόσπασμα εκ του προλόγου)
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ».
Ραγδαίες εξελίξεις
<<Στους ιεράρχες που του μετέφεραν την είδηση για την εκλογή τουως πατριάρχη (του Αγίου Τύχωνος), στην εκκλησία που λειτουργούσε
εκείνη την ημέρα, ο Άγιος απάντησε με τα παρακάτω προφητικά λόγια:
<<Η ανακοίνωσή σας για την εκλογή μου ως Πατριάρχη αποτελεί
για μένα ρόλο κεφαλίδος βιβλίου, όπου είναι γραμμένο <<θρήνος και μέλος και ουαί>>
και την οποία έπρεπε να φάει ο προφήτης Ιεζεκιήλ (βλ. Ιεζ. β', 10 και γ', 1).
Τις μακρές συζητήσεις για την επανίδρυση του πατριαρχείου επέσπευσαν οι πολιτικές εξελίξεις. Για τη Ρωσία οι μέρες που ακολούθησαν ήταν τραγικές. Τη νύχτα της 25ης Οκτωβρίου στην Αγία Πετρούπολη οι μπολσεβίκοι, όπως ονομάζονταν από το 1903 τα μέλη του Κόμματος του Β. Λένιν, έκαναν πραξικόπημα και κατέλαβαν την κρατική εξουσία.
Την Προσωρινή Κυβέρνηση τη συλλάβανε οι ίδιοι. Μετά την Αγία Πετρούπολη ο επόμενος στόχος τους ήταν η Μόσχα. Αλλά εδώ οι μπολσεβίκοι συνάντησαν αντίσταση από το μέρος των αξιωματικών, Κοζάκων και φοιτητών, που έμειναν πιστοί στην Προσωρινή Κυβέρνηση.
Στις 28 Οκτωβρίου στην πόλη άρχισαν οι οδομαχίες. Οι μπολσεβίκοι κανονιοβολούσαν το Κρεμλίνο, που το υπεράσπιζαν οι νεαροί ευέλπιδες (οι μαθητές της Ανωτάτης Στρατιωτικής Σχολής, από την οποία αποφοιτούν αξιωματικοί του στρατού ξηράς).
Οι δρόμοι ήταν γεμάτοι από σκοτωμένους και τραυματισμένους. Για τις εργασίες της Συνόδου, κάθε μέρα μπορεί να ήταν κι η τελευταία. Τα μέλη της διακινδύνευαν τη ζωή τους κάθε φορά που πήγαιναν στις συνεδριάσεις.
Την Κυριακή, 29 Οκτωβρίου, ο άγιος Τύχων έπρεπε να λειτουργήσει στο Ναό του Σωτήρος Χριστού, αλλά δεν μπόρεσε να φτάσει ως εκεί λόγω των πολλών πυροβολισμών. Μια οβίδα μάλιστα εξερράγη πολύ κοντά του και διέτρεξε θανάσιμο κίνδυνο.
Ένας άλλος ιεράρχης, ο Νέστωρ της Καμτσάτκας, προσπαθούσε να βοηθήσει τους τραυματισμένους στους δρόμους και να επιδέσει τις πληγές τους, αλλά τον συλλάβανε, τον ερεύνησαν και τον ανέκριναν.
Όπως μαρτυρούσε αργότερα ο μητροπολίτης Ευλόγιος Γεωργιέβσκι, <<αυτές τις αιματηρές μέρες στη Σύνοδο έγινε μεγάλη αλλαγή. Τα μικρά ανθρώπινα πάθη καλμάρησαν, η αποξένωση εξαλείφτηκε.
Η Σύνοδος άρχισε να μετατρέπεται σε πραγματική Εκκλησιαστική Σύνοδο, ενωμένη σε ένα σκοπό, που ήταν η ευημερία της Εκκλησίας. Το Πνεύμα του Θεού φύσηξε πάνω από τα μέλη της Συνόδου, τους παρηγόρησε και τους ειρήνευσε όλους>>.
Στις 28 Οκτωβρίου η Σύνοδος έλαβε την ιστορική απόφαση για την επανίδρυση του πατριαρχείου της Ρωσικής Εκκλησίας. Αποφάσισε να εκλεγούν αρχικά οι τρεις υποψήφιοι από τους επισκόπους, ιερείς και λαϊκούς, και μετά η εκλογή του Πατριάρχη να γίνει με κλήρο.
Την απόφαση να γίνει η εκλογή με κλήρο, την έλαβαν επειδή οι επίσκοποι θέλησαν να εμπιστευτούν αυτό το έργο στον Κύριο. Η 31η Οκτωβρίου του 1917 ήταν η μέρα που στο Τσάρσκοε Σέλο οι μπολσεβίκοι σκότωσαν τον πρώτο νεομάρτυρα, τον ιερέα Ιωάννη Κοτούρωφ (Kochurov), τον οποίο ο άγιος Τύχων γνώριζε από τα χρόνια που υπηρετούσαν μαζί στην Αμερική.
Την ίδια μέρα στη Μόσχα έγινε η ψηφοφορία για τους υποψήφιους. Οι τρεις που εκλέχτηκαν, ήταν οι εξής: οι μητροπολίτες Χαρκόβου Αντώνιος Χραποβίτσκι, του Νόβγκοροντ Αρσένιος Σταδνίτσκι και της Μόσχας Τύχων.
Ο λαός έλεγε για αυτούς: <<Εκλέχτηκαν ο πιο έξυπνος (Αντώνιος), ο πιο αυστηρός (Αρσένιος) και ο πιο αγαθός (Τύχων) από τους ιεράρχες της Εκκλησίας μας>>. Στις πρώτες μέρες του Νοεμβρίου οι μπολσεβίκοι κατέλαβαν ολόκληρη τη Μόσχα.
Το Κρεμλίνο μετά από τακτικούς βομβαρδισμούς έπεσε στα χέρια τους. Οι μπολσεβίκοι άρχισαν να τουφεκίζουν τους ευέλπιδες που υπεράσπιζαν το Κρεμλίνο. Μερικά μέλη της Συνόδου μαζί με τον άγιο Τύχωνα πήγαν στο Κρεμλίνο και είδαν εκεί πως όλοι οι ιεροί ναοί είχανε ζημιές.
Παντού έβλεπε κανείς τη βεβήλωση και το αίμα. Οι αρχές απαγόρευσαν την είσοδο στο Κρεμλίνο και γι' αυτό δεν μπορούσε να γίνει η εκλογή στο ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, όπου γίνονταν πάντοτε οι εκλογές πριν από τον Πέτρο.
Έτσι αποφάσισαν να την κάνουν στο Ναό του Σωτήρος Χριστού. Για να τηρήσουν το παλαιό έθιμο, ζήτησαν από τις αρχές να πάρουν για μια μέρα την παλαιά εικόνα της Παναγίας του Βλαδιμήρου, που βρισκόταν στο Κρεμλίνο.
Την εικόνα αυτή τη μετέφεραν στο ναό του Σωτήρος Χριστού το πρωί της 5ης Νοεμβρίου, την ώρα που στην εκκλησία γινόταν η ανάγνωση του Αποστόλου. Την ημέρα εκείνη οι τρεις υποψήφιοι ιεράρχες λειτουργούσαν σε διαφορετικές εκκλησίες.
Η εκλογή του πατριάρχη έγινε μετά τη θεία λειτουργία της ίδιας μέρας (5ης Νοεμβρίου). Τα ονόματα των τριών επικρατέστερων υποψηφίων, γραμμένα σε χαρτιά, τοποθετήθηκαν μέσα σε μια λάρνακα, που την τοποθέτησαν μπροστά στη θαυματουργή και πολύ σεβαστή στους Ρώσους εικόνα της Παναγίας του Βλαδιμήρου.
Τόσο μέσα όσο κι έξω από το ναό είχαν συγκεντρωθεί μεγάλα πλήθη πιστών που προσεύνονταν με κατάνυξη. Τη θεία λειτουργία τέλεσε ο μητροπολίτης Κιέβου Βλαδίμηρος Μπογοϊαβλένσκι (Bogojavlensky).
Μετά τη θεία Λειτουργία έκαναν Παράκληση, διάβασαν παρακλητικούς κανόνες και θερμές προσευχές στον Σωτήρα, στη Θεοτόκο και στους αγίους Πέτρο, Αλέξιο, Ιωνά, Φίλλιπο και Ερμογένη, που όλοι τους είχαν διακονήσει ως μητροπολίτες Μόσχας.
Ο στάρετς Αλέξιος Σολοβιόφ, γνωστός στους ορθόδοξους χριστιανούς της Ρωσίας με την αρετή του, βγήκε από το ιερό βήμα και κατά τη διάρκεια της Παράκλησης προσευχόταν όρθιος μπροστά στην αγία εικόνα της Παναγίας.
Μετά την Παράκληση ο μητροπολίτης Βλαδίμηρος ανέβηκε στο σολέα και πήρε με τα χέρια του τη λάρνακα. Έκοψε με το ψαλίδι το σιρίτι με το οποίο ήταν δεμένη η λάρνακα, έβγαλε τη σφραγίδα και άνοιξε το καπάκι.
Ο στάρετς Αλέξιος πήρε την ευχή από τον μητροπολίτη, έκανε τρεις φορές το σταυρό του κι έπειτα έβγαλε από τη λάρνακα έναν κλήρο και τον έδωσε στον μητροπολίτη. Και ο μητροπολίτης διάβασε το όνομα: <<Τύχων, μητροπολίτης Μόσχας>>.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ».
Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο του Πέτρου Μπότση «Άγιος Τύχων ο Μαρτυρικός Πατριάρχης»,
Αθήνα 2014, σελ. 53-58.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου