Η ΕΥΡΩΠΗ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑΠΕΙΝΗ

Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίου του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς: «Μέσα από το παράθυρο της φυλακής», εκδόσεις «Ορθόδοξη Κυψέλη», Θεσσαλονίκη 2012, σελ. 113-116.
Αυτό το βιβλίο γράφηκε από τον Άγιο Νικόλαο Βελιμίροβιτς, Επίσκοπο Αχρίδας, κατά την διάρκεια της φυλάκισής του, σε ένα από τα πιο φρικτά στρατόπεδα συγκέντρωσης αιχμαλώτων, στο Νταχάου, κατά τη διάρκεια του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου, στη Γερμανία (15 - 9 - 1944 έως 8 - 5 - 1945).
Ο Άγιος Νικόλαος γενννήθηκε στις 23.12.1881 στο μικρό ορεινό χωριό Λέλιτς κοντά στο Βάλιεβο της Σερβίας. Οι γονείς του, Ντράγκομιρ και Κατερίνα, απλοί χωρικοί είχαν εννέα παιδιά από τα οποία το πρώτο ήταν ο Νικόλαος. Βαπτίσθηκε στο μοναστήρι του Τσέλιε που τότε αποτελούσε τον ενοριακό ναό του χωριού. Η ξακουστή οικογένεια των Βελμίροβιτς κατάγεται από τη Σρεμπρένιτσα της Βοσνίας. Ο πατέρας του είχε σπάνια μόρφωση για χωρικό της εποχής του και ήταν ο γραμματικός της περιφερείας. Το Δημοτικό τελείωσε στο Σχολείο της μονής Τσέλιε και το Γυμνάσιο στο Βάλιεβο. Μετά την αποφοίτησή του από την Θεολογική Σχολή του Βελιγκραδίου, έλαβε υποτροφία για το Πανεπιστήμιο της Βέρνης στην Ελβετία.
Το διδακτορικό του θέμα ήταν: <<Η πίστη στην Ανάσταση του Χριστού ως θεμελιώδες δόγμα της Αποστολικής Εκκλησίας>>. Στην συνέχεια με νέα υποτροφία σπούδασε φιλοσοφία στην Οξφόρδη της Αγγλίας. Μετά από την σωτηρία του από σοβαρή ασθένεια έταξε να ενδυθή το μοναχικό σχήμα και να θέση τον εαυτό του στην διακονία της Εκκλησίας και του λαού.
Στις 20 Δεκεμβρίου 1909 έγινε μοναχός με το όνομα Νικόλαος. Κατόπιν επήγε για σπουδές στην φημισμένη Ακαδημία της Πετρούπολης στην Ρωσία... Στις 25 Μαρτίου του 1919 εξελέγη επίσκοπος Ζίτσης, κατόπιν μετατίθεται στην επισκοπή Αχρίδος και το 1934 επέστρεψε και πάλι στην επισκοπή Ζίτσης. Το 1941 συνελήφθη και φυλακίστηκε από τους Γερμανούς.
Στις 15 Σεπτεμβρίου του 1944 τον μετέφεραν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου στη Γερμανία, από όπου απελευθερώθηκε στις 8 Μαϊου του 1945 από τον αμερικανικό στρατό... Εκοιμήθη ειρηνικά στις 18 Μαρτίου του 1956 ενώ προσευχόταν στην ρωσική μονή του Αγίου Τύχωνος στην Πενσυλβάνια των Η.Π.Α.
Στις 12 Μαΐου του 1991 τα οστά του μεταφέρθηκαν στη Σερβία, στο μοναστήρι Λέλιτς. Στις 24 Μαΐου 2003 η Σύνοδος των Αρχιερέων της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, ακολουθώντας τη συνείδηση του πληρώματός της, προέβη στην επίσημη ανακήρυξη της αγιότητος του επισκόπου Νικολάο και την αναγραφή του στο σερβικό αγιολόγιο. Η μνήμη του τιμάται στις 12 Μαΐου.
Ευχόμαστε την «Καλή Ανάγνωση» και «πνευματική εντρύφηση» σε έναν σύγχρονο άγιο της εποχής μας, που τα κείμενά του παραστατικά, αισθαντικά και προπαντός δημιουργικά μας εισαγάγουν στον άρρητο, θαυμαστό και εύοσμο κόσμο της Θεολογίας του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος!
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένων
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ».

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ: «ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΤΗΣ ΦΥΛΑΚΗΣ» ΜΕΡΟΣ 12ον

Η ΕΥΡΩΠΗ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑΠΕΙΝΗ

<<Ο λαός μου είναι άμυαλος και δεν με γνωρίζει.

Ο λαός μου είναι παράφρων και χωρίς λογική, ξέρουν μόνο να πράττουν το κακό,

το καλό δεν γνωρίζουν να πράττουν (Ιερεμίας 4, 22).

Πόσο διαχρονικά είναι αυτά τα λόγια!

Σαν να ειπώθηκαν σήμερα για τις σημερινές γενιές των ανθρώπων, όχι για τους Εβραίους

αλλά για τους χριστιανούς!

Οι άνθρωποι σήμερα είναι εύστροφοι για να πράττουν το κακό,

αλλά το καλό δεν ξέρουν να το πράττουν.

Γι΄αυτό το λόγο οι ευρωπαίοι είναι άρρωστοι.

Αυτή είναι η διάγνωση της αρρώστιας της Ευρώπης>>!

Ο εικοστός αιώνας δεν αποτέλεσε έναν αιώνα πλούσιο σε φρόνηση. Από όλους τους προηγούμενους αιώνες ο δικός μας αιώνας είναι πιθανόν ο πιο ενδεής όσον αφορά τη σωφροσύνη.

Στην εποχή μας οι άνθρωποι όχι μόνον δεν ζουν με φρόνηση, αλλά έχουν ξεχάσει και το περιεχόμενο της έννοιάς της. Οι προηγούμενες γενιές ήξεραν τί είναι σύνεση και γι' αυτό το λόγο συνειδητοποιούσαν όταν έσφαλλαν και έχαναν την φρονιμάδα τους.

Οι προηγούμενες γενιές γνώριζαν τί σημαίνει ντροπή και ντρέπονταν όταν έσφαλλαν. Στη δική μας γενιά πάρα πολλοί ούτε γνωρίζουν τί είναι φρόνηση, ούτε αντιλαμβάνονται πόσο μακριά βρίσκονται από το δρόμο της.

Γι' αυτό το λόγο άλλο πια δεν μπορεί κανείς να διακρίνει το ερυθρό χρώμα της ντροπής, στο πρόσωπο του αμαρτωλού. Έτσι σιγά σιγά οι αμαρτωλοί σέρνονται προς την καταστροφή.

Παρ' όλο που αυτό είναι λυπηρό δεν είναι ένα φαινόμενο καινούριο. Σαράντα χρόνια, οι Ισραηλίτες έβλεπαν μπροστά τους να συμβαίνουν πολλά θαύματα. Ο Παντοδύναμος Θεός τους επέτρεπε να βλέπουν χιλιάδες θαύματα, όταν εκείνοι ζούσαν στην Αίγυπτο.

Και παρ' όλα τα θαύματα τίποτε... Είδαν, εντυπωσιάστηκαν και μετά ξέχασαν και αρνήθηκαν το Θεό σαν να μη συνέβη ποτέ τίποτε. Αυτοί οι ίδιοι ήταν που διέσχισαν την Ερυθρά θάλασσα με θαύμα του Θεού.

Είδαν να ξεχύνεται νερό από τα βράχια και ξεδίψασαν με αυτό. Είδαν την καταστροφή του Φαραώ. Πολλά χρόνια καθημερινά χόρταιναν με το μάννα εξ ουρανού. Αυτή η ίδια η γενιά αμφισβήτησε την ύπαρξη του Θεού και απομακρύνθηκε από το Θεό.

Προσκύνησαν τα είδωλα. Έζησαν, σαν να ήταν άθεοι. Όταν έφτασαν στη γη της Επαγγελίας, έγιναν ακόμη χειρότεροι. Απομακρύνθηκαν ακόμη περισσότερο από το Θεό και προκάλεσαν την οργή Του.

Με τις αμαρτίες τους παρόργησαν ακόμη περισσότερο τον Κύριο. Στο τέλος ο εκλεκτός λαός του Κυρίου, πήρε ό,τι του άξιζε. Τιμωρημένος περισσότερο από κάθε άλλο λαό σκορπίστηκε εδώ και εκεί σ΄όλο τον κόσμο, όπως σκορπίζεται ο σπόρος όταν φυσά δυνατός άνεμος.

Η εστία στο σπίτι του έσβησε και η πατρίδα του κατακτήθηκε από λαούς άθεους. Ο Κύριος λυπάται για το λαό Του και λέει διά μέσου του στόματος του προφήτη Ιερεμία:

<<Ο λαός μου είναι άμυαλος και δεν με γνωρίζει. Ο λαός μου είναι παράφρων και χωρίς λογική, ξέρουν μόνο να πράττουν το κακό, το καλό δεν γνωρίζουν να πράττουν (Ιερεμίας 4, 22). Πόσο διαχρονικά είναι αυτά τα λόγια!

Σαν να ειπώθηκαν σήμερα για τις σημερινές γενιές των ανθρώπων, όχι για τους Εβραίους αλλά για τους χριστιανούς! Οι άνθρωποι σήμερα είναι εύστροφοι για να πράττουν το κακό, αλλά το καλό δεν ξέρουν να το πράττουν.

Γι΄αυτό το λόγο οι ευρωπαίοι είναι άρρωστοι. Αυτή είναι η διάγνωση της αρρώστιας της Ευρώπης! Πράγματι η Ευρώπη είναι εύστροφη και έξυπνη για να αρπάζει, αλλά δεν ξέρει να δίνει...

Είναι <<σοφή>> για να σκοτώνει αλλά δεν είναι <<σοφή>> για να σέβεται τη ζωή του άλλου. Η ευφυία της είναι να επινοεί μηχανές για την καταστροφή του ανθρώπου, των ζώων, των φυτών των πόλεων, των χωριών.

Επινοεί μηχανήματα που κινούνται πάνω από το νερό, αλλά και κάτω από το νερό, μηχανήματα που τρέχουν στη γη και πετούν στον ουρανό. Δεν γνωρίζει όμως να είναι ενώπιον του Θεού ταπεινή.

Δεν γνωρίζει να είναι απέναντι στους πιο αδύναμους λαούς ευσπλαχνική, φιλάνθρωπη. Είναι ευφυής να παρασκευάζει δηλητηριώδη αέρια, να δηλητηριάζει τον αέρα που οι άνθρωποι αναπνέουν, αλλά δεν μπορεί να δεχτεί την ευλογία του Αγίου Πνεύματος.

Είναι εύστροφη για να βρίσκει τρόπους να δοξάζει τον εαυτό της, με τα λόγια, με την πένα, με τις ταινίες, με το ραδιόφωνο, με τις εφημερίδες, με πολλά άλλα μέσα, αλλά δεν ξέρει να δοξάζει τον Κύριο, τον Δημιουργό, με κάποιο από αυτά τα μέσα.

Διαθέτει την εξυπνάδα να είναι εγωίστρια και να μεταφέρει παντού <<το δικό της πιστεύω>>, το πιστεύω του εγωισμού, αλλά δεν γνωρίζει να είναι μεγαλόψυχη και φιλάνθρωπη.

Γνωρίζει να <<ταΐζει>> τον εαυτό της με χώμα αλλά δεν γνωρίζει πώς να <<ταΐζει>> τον εαυτό της με ουρανό. Γι' αυτό το λόγο την σκέπασε το χώμα σαν ταφόπλακα. Αγριόχορτα φύτρωσαν και την σκέπασαν.

Έτσι δεν βλέπει τίποτε εκτός από χώμα και από χόρτα. Γελάνε μαζί της οι αβάπτιστοι λαοί. Όμως αυτή κουφάθηκε και τυφλώθηκε, δεν ακούει και δεν βλέπει την ειρωνεία τους. Ο άμυαλος λαός μου δεν με γνωρίζει είπε ο Παντοδύναμος Κύριος.

Οι Ευρωπαίοι ήταν οι νέοι εκλεκτοί λαοί του Θεού. Όμως αυτοί τώρα αγνοούν το Θεό τους. Γνωρίζουν τις πέτρες και την άμμο, γνωρίζουν τα δέντρα και τα χόρτα, γνωρίζουν τις μαϊμούδες και τους απογόνους τους, αλλά τον Θεό δεν τον γνωρίζουν.

Δεν αποδέχονται το Χριστό. Γι' αυτό το λόγο είναι καταδικασμένοι να καταστραφούν. Αδελφοί μου προφυλαχτείτε από αυτή την καταστροφή. Πώς; Δοξάστε το Χριστό πιο πολύ από τον εαυτό σας. Αμήν.

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ».
Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο του Αγίου Νικολάου Βελιμίριβιτς:
<<Μέσα από το παράθυρο της φυλακής>>, εκδόσεις <<Ορθόδοξη Κυψελη>>,
Θεσσαλονίκη 2012, σελ. 113-116.