ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΣ ΑΝΑΤΟΛΙ (BOTVINNIKOV): «Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΝ ΒΟΗΘΗΣΕ ΝΑ ΒΡΕΙ ΤΟΝ ΑΛΗΘΙΝΟ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ»

Ο Ιερομάρτυρας Ανατόλι (Botvinnikov), έχοντας επιβιώσει από την πικρία και την ατιμία του ρωσο-ιαπωνικού πολέμου, την αιχμαλωσία, από την οποία βγήκε ανάπηρος, έγινε ιερομόναχος και προσευχήθηκε όλη του τη ζωή για τους νεκρούς φίλους του.

Όταν ο Ιερομάρτυρας Ανατόλι Μποτβίνικοφ (1881-1937) ήταν 15 ετών, ο πατέρας του πέθανε ξαφνικά. Η συντετριμμένη μητέρα, για να τραφεί, μετακόμισε με τον γιο της από την πατρίδα της mogilev στη Σιβηρία, στην επαρχία Tobolsk.

Ο Tola και η μητέρα του πήραν ένα οικόπεδο, ένα αγρόκτημα και εμφανίστηκαν νέοι φίλοι. Ο πόνος της απώλειας του αγαπημένου του πατέρα άρχισε σιγά σιγά να υποχωρεί.

Μόνο η ζωή βελτιώθηκε, καθώς ξέσπασε πόλεμος: ξεκίνησε ο ρωσο-ιαπωνικός πόλεμος, ο τύπος κλήθηκε ως στρατιώτης. Η μητέρα, που συνόδευσε τον γιο της στον πόλεμο, του ζήτησε δακρυσμένη να κρατήσει την τιμή, να παραμείνει άνθρωπος και να μην ξεχάσει τον Θεό.

Η προσευχή της μητέρας έφτασε στον Παράδεισο, αλλά πριν από την ευτυχισμένη επιστροφή στο σπίτι, το παιδί έπρεπε να περάσει πολλά και να αλλάξει γνώμη. Ο Μπότβινικοφ κατέληξε στο Πορτ Άρθουρ.

Υπήρχε κρύο και πείνα και η πιο συνηθισμένη ερώτηση στην τάφρο είναι: τι κάνουμε εδώ; Αλλά ακόμα χειρότερη είναι η ιαπωνική αιχμαλωσία, όπου ο Botvinnikov τραυματίστηκε σοβαρά.

Για περίπου ένα χρόνο έζησε με την ιδέα ότι θα μπορούσε να εκτελεστεί ανά πάσα στιγμή. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, βίωσε πόνο και απογοήτευση - πού είναι ο ελεήμων Θεός και πώς επιτρέπει να συμβεί αυτό; Για ποιο λόγο πεθαίνουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι; Ή υπάρχει λίγη γη στη Ρωσία που οι Ρώσοι στρατιώτες στέλνονται στο θάνατό τους στο τέλος του κόσμου;

Το τι ακριβώς απάντησε ο Θεός στον  Μπότβιννικοφ παρέμεινε το κοινό μυστικό τους, αλλά ο Θεός απάντησε, γιατί εκεί ο Ανατόλι πήρε την απόφαση: αν παρέμενε ζωντανός, θα πήγαινε σε ένα μοναστήρι, θα υπηρετούσε τον Θεό και τους ανθρώπους και θα προσευχόταν για τους πεσόντες φίλους του.

Στις 5 Σεπτεμβρίου 1905, συνήφθη συνθήκη ειρήνης μεταξύ Ρωσίας και Ιαπωνίας. Οι χώρες αντάλλαξαν αιχμαλώτους πολέμου και ο Ανατόλι επέστρεψε στην πατρίδα του.

Ένα χρόνο αργότερα, ο Ανατόλι προσχώρησε στον μοναχισμό στη Μονή Νικολό-Τερεμπένσκι της επαρχίας Τβερ, με το ίδιο όνομα. Υπήρχαν λιγότεροι από σαράντα μοναχοί, αλλά το μοναστήρι περιείχε το Θεολογικό Σεμινάριο Tver, διεξήγαγε ενεργή φιλανθρωπία, οι μοναχοί υποστήριξαν ιδιαίτερα τα ορφανά.

Ήξερε ότι αργά ή γρήγορα θα συλληφθεί (από τους μπολεσβίκους). Αλλά αυτό δεν του προκάλεσε φόβο, αλλά την επιθυμία να έχει όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο για να φροντίζει τους  συνανθρώπους και να προσεύχεται.

Στα τέλη Οκτωβρίου 1930, πραγματοποιήθηκε έρευνα των νεαρών μελών της Komsomol για τον ιερέα Anatoly Botvinnikov. Ένα νεαρό μέλος της Komsomol είπε ότι η μητέρα του, μετά το κήρυγμα του πατέρα Anatoly, άρχισε να του ζητά χρήματα για να βοηθήσει την εκκλησία και τον ιερέα, καθώς οι αρχές επέβαλαν βαρείς φόρους στην εκκλησία.

Ένα κορίτσι είπε επίσης ότι συναντήθηκε με τον πατέρα Ανατόλι στο ταχυδρομείο και είπε ότι οι σοβιετικές αρχές λήστευαν ανθρώπους κατά τη διάρκεια της αποκουλακοποίησης. Ο ιερέας στάλθηκε υπό κράτηση στη φυλακή της πόλης Bezhetsk. Κατά τη διάρκεια της ανάκρισης, τους είπαν να μιλήσει για τον εαυτό του.

Ο ιερέας ήταν σύντομος: «Έχω αγροτική καταγωγή, πολέμησα ως στρατιώτης κατά τη διάρκεια του Ρωσοϊαπωνικού Πολέμου και στη συνέχεια ήμουν σε μοναστήρι και ιερέας σε ενορία». Και τότε έγιναν όλα εκείνα που γίνονταν συνήθως στους περισσότερους συλληφθέντες ιερείς: κατηγορίες για απιστία της σοβιετικής κυβέρνησης – τρία χρόνια στρατόπεδα συγκέντρωσης· κατηγορίες για αντεπανάσταση – η θανατική ποινή του εκτελέστηκε στις 13 Νοεμβρίου 1937.

Ούτε για πρώτη ούτε για δεύτερη φορά ο πατήρ Ανατόλι παραδέχτηκε την «ενοχή» του, παρά τα εφαρμοζόμενα μέτρα «εκφοβισμού». Την ημέρα του μαρτυρίου τιμάται η μνήμη του αγίου, ο οποίος τον Αύγουστο του 2000 αγιοποιήθηκε ως άγιος των Νεομαρτύρων και Ομολογητών της Ρωσίας στο Ιωβηλαίο της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Η Μονή Νικολό-Τερεμπένσκι, στην οποία υπηρέτησε για πολλά χρόνια ο Σεβάσμιος Μάρτυρας Ανατόλι (Botvinnikov), τώρα ανακαινίζεται ενεργά. Το 2004, το μοναστήρι έλαβε το καθεστώς μοναστηριού.

Στο έδαφος του μοναστηριού υπάρχει ένας καταπληκτικός υπόγειος ναός, αφιερωμένος προς τιμήν του Αγίου Αλεξάνδρου Svirsky. Σύμφωνα με το μύθο, ο μοναχός ξεκίνησε το κατόρθωμά του σε αυτό το μοναστήρι. Σε ένα από τα υπόγεια δωμάτια υπήρχε ένας ναός, και στα υπόλοιπα - τα κελιά των μοναχών-ασκητών.

Τώρα, λόγω των καταρρεύσεις του εδάφους, μόνο ένα δωμάτιο παραμένει διαθέσιμο στους επισκέπτες. Στεγάζει τη θαυματουργή εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου «Ευλογημένης Μήτρας». Πολλά άτεκνα ζευγάρια μετά από ένα ταξίδι στο μοναστήρι και τις προσευχές μπροστά από αυτή την εικόνα έγιναν ευτυχισμένοι γονείς. Στη συνέχεια ήρθαν να ευχαριστήσουν τη Θεοτόκο και να μοιραστούν τη χαρά τους.

Η ηγουμένη της μονής σχολίασε: «Ο Κύριος τους δίνει μια τέτοια δοκιμασία ώστε να στραφούν σε Αυτόν. Δεν έχετε ιδέα πόσα παιδιά έχουμε κάνει τον τελευταίο καιρό!». Στις 20 Νοεμβρίου 2020, το μοναστήρι του Ερμιτάζ Νικολό-Τερεμπένσκαγια μετατράπηκε σε ανδρικό μοναστήρι.

Ο σεβάσμιος μάρτυρας Anatoly Botvinnikov βοηθά όλους όσους στρέφονται σε αυτόν με μια ειλικρινή προσευχή: μητέρες για την επιστροφή των παιδιών τους από το πεδίο της μάχης, στρατιώτες που έχουν συλληφθεί, τραυματιστεί, συκοφαντηθεί και άρρωστοι.

Πηγές:

1. Ηγούμενος Δαμασκηνός (Ορλόφσκι). Μάρτυρες, ομολογητές και ασκητές της ευσέβειας της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του εικοστού αιώνα. Βιογραφίες και υλικά για αυτούς. Βιβλίο 3. Τβερ. 2001. σ. 339–341.
2. Νικολάεφσκαγια Τερεμπένσκαγια φλάστιν. Ιστορική περιγραφή. – ΣΠΒ.: Λεουσίνσκοε podvorye, 2003.
3. Σαλίμοφ Α. Μ., Σαλίμοβα Μ. Α. Νικόλσκι σόμπορ Νικολό-Τερεμπένσκι Tverskie svyatye i svyatyti (sb. trudov konf.). – Τβερ», 2010. σελίδες 225–236. *Αναδημοσίευση εκ του ιστολογίου <<miloserdie.ru>>. Επιμέλεια, παρουσίαση ημετέρα.