ΟΣΙΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΜΠΡΙΑΝΤΣΑΝΙΝΩΦ: ΕΡΓΑ Γ', «Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ» ΜΕΡΟΝ 7ον

 

Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο του Οσίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ «Η Βασιλεία του Θεού και ο αντίχριστος»,
σε μετάφραση και επιμέλεια του συγγραφέα Πέτρου Μπότση, «Έργα Γ'»,
Αθήνα 2011, σελ. 73-77.
<<Όλη αυτή η σύγχυση και ο θόρυβος για τα παραπάνω, όπως και γι΄άλλα συναφή θέματα που αναφέρονται στον αντίχριστο, μας ώθησαν να συμπεριλάβουμε ως βασικό κείμενο στον τρίτο τόμο των έργων του οσίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ μια πατερική και αγιογραφική πραγματεία του για το θέμα αυτό.
Τίτλος της εργασίας αυτής είναι <<Η Βασιλεία του Θεού και ο Αντίχριστος>>.
Ο όσιος Ιγνάτιος πραγματεύεται με μοναδική ερμηνευτική ικανότητα και πληρότητα τα λόγια του ίδιου του Κυρίου για το θέμα της Δεύτερης Παρουσίας Του, της Βασιλείας του Θεού και του αντιχρίστου, ώστε να μην αφήνει κανένα κενό ή δυνατότητα παρερμηνείας των αγιογραφικών κειμένων.
Το θεωρήσαμε απαραίτητο λοιπόν να συμβάλλουμε με τη γνώμη ενός αγίου της Εκκλησίας μας στη διάλυση όλων των σχετικών παρερμηνειών και πλανών, ώστε κάθε καλοπροαίρετος χριστιανός να ερμηνεύσει ναι ν' ασχοληθεί με το βασικό θέμα <<ου έστι χρεία>>, και που δεν είναι άλλο από το να προετοιμαστούμε, να είμαστε έτοιμοι για το <<πώς>> και όχι για το <<πότε>> θα συναντήσουμε το Χριστό.
Εκτός από βασικό αυτό έργο όμως, στον τρίτο τόμο συμπεριλάβαμε κι άλλα εποικοδομητικά κείμενα, απαραίτητα στον κάθε χριστιανό που θέλει ν' αγωνιστεί με συνέπεια στον αμπελώνα του Κυρίου.
Ο όσιος Ιγνάτιος ήταν πάρα πολύ εγκρατής της πατερικής θεολογίας κι ασχολήθηκε με την ερμηνεία αρκετών αγιογραφικών κειμένων με μοναδική ικανότητα και θείο φωτισμό.
Εκτός από τα ερμηνευτικά του κείμενα (όπως για παράδειγμα τις ερμηνείες του 1ου ψαλμού του Δαβίδ, των ευαγγελικών περικοπών που αναφέρονται στη Μάρθα και τη Μαρία, στις Μυροφόρες γυναίκες κλπ), ο όσιος Ιγνάτιος έγραψε και κάποιες πραγματείες που αφορούν στην καθημερινή ζωή και στην πνευματική πρόοδο των χριστιανών, όπως για παράδειγμα την αξία που έχουν στην πνευματική ζωή η νηστεία, η εγρήγορση, η ταπεινοφροσύνη, η σωματική και πνευματική άσκηση, η νέκρωση του κοσμικού πνεύματος κ. α.
Τα κείμενα του οσίου Ιγνατίου είναι αυθεντικά, πατερικά, στηρίζονται στην παράδοση και την ορθή διδασκαλία της Εκκλησίας μας.
Κατά συνέπεια είναι μια πηγή ζώντος ύδατος, που ξεδιψάει κι αναπαύει τον ταλαιπωρημένο από αμφιβόλου προέλευσης σύγχρονες ετεροδιδασκαλίες και πλάνες>>.
Πέτρος Μπότσης, Ιανουάριος 2008
(Απόσπασμα εκ του Προλόγου)
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ».

Η ΝΕΚΡΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

<<Τίς αποκυλίσει ημίν τον λίθον>> (Μάρκ. ιστ' 3)

Κήρυγμα στην Κυριακή των Μυροφόρων

Η ευαγγελική περικοπή που διαβάζεται την Γ΄ Κυριακή από το Πάσχα, που λέγεται των Μυροφόρων, προβάλλει την πράξη των αγίων γυναικών που ακολουθούσαν το Θεάνθρωπο κατά την επίγεια πορεία Του.

Εκείνες ήταν μάρτυρες του πάθους Του, μα παραβρέθηκαν και στην ταφή Του που έγινε την Παρασκευή το απόγευμα. Όταν η κακία των Ιουδαίων ξέσπασε κι απλώθηκε σαν την πυρακτωμένη λάβα που ξεχύνεται από την Αίτνα, στράφηκε όχι μόνο εναντίον του Κυρίου, αλλά κι εναντίον όλων εκείνων που βρίσκονταν κοντά Του.

Τότε οι άγιοι απόστολοι αναγκάστηκαν να κρυφτούν ή να παρακολουθήσουν τα φοβερά γεγονότα από μακριά. Μόνο ο <<ηγαπημένος μαθητής>> δε φοβήθηκε και παρέμεινε κοντά στον Κύριο.

Τότε λοιπόν, ανέλαβε δράση εκείνος που ήταν πάντα μυστικός μαθητής, <<εν κρυπτώ>>, αυτός που έκρυβε τα ενδόμυχα αισθήματά του από φόβο μήπως τον καταδιώξει το Σανχεντρίν (το ανώτατο συνέδριο του Ιουδαϊσμού).

Ξαφνικά όμως ο μαθητής αυτός, ο Ιωσήφ, που ήταν αξιόλογο μέλος του Σανχεντρίν, ξεπέρασε όλα τα εμπόδια, αψήφησε όλους τους δισταγμούς του κι αδιαφόρησε για όλες τις συνέπειες και τις φοβίες που τον συγκρατούσαν ως τότε και τον έκαναν διστακτικό.

Έτσι τόλμησε και πήγε στον αδιάφορο και στυγνό Πιλάτο και του ζήτησε το σώμα Εκείνου που είχε θανατωθεί μ' έναν τόσο επονείδιστο τρόπο. Κι αφού έλαβε το σώμα, το έθαψε με σεβασμό και τιμή.

Το ευαγγέλιο αποδίδει στην πράξη του Ιωσήφ μια μεγαλειώδη σημασία, τη θεωρεί τολμηρή πράξη. Κι έτσι ήταν. Ένα μέλος  του Σανχεντρίν, στρεφόμενο στην ουσία εναντίον του συνεδρίου

που είχε διαπράξει θεοκτονία, καθώς κι εναντίον των κατοίκων της Ιερουσαλήμ που είχαν συνεργήσει στη θεοκτονία, τόλμησε να λάβει το σώμα του Θεανθρώπου.

Εκείνου που είχε θανατωθεί από τους ανθρώπους. Το κατέβασε από το σταυρό και το μετέφερε σ' έναν κήπο έξω αλλά κοντά στις πύλες και τα τείχη της πόλης. Τοποθέτησε το σώμα εκεί,

στην ησυχία της ερημιάς, κάτω από την σκιά των δέντρων, σ' ένα <<καινό μνημείο>>, λαξευμένο πάνω σε πέτρα, και το κάλυψε με αρώματα και μύρα.

Έβαλε εκεί το σώμα εκείνο από το οποίο βρήκαν τη λύτρωσή τους οι ψυχές και τα σώματα όλων των ανθρώπων. Κι έπειτα το τύλιξε σε καθαρό σεντόνι, όπως τυλίγουν κάποιον πολύτιμο θησαυρό και τον κρύβουν.

Στην ταφή έλαβε μέρος κι άλλο ένα μέλος του Σανχεντρίν. Ήταν ο Νικόδημος, που είχε επισκεφτεί νύχτα τον Κύριο και που Τον αναγνώρισε ως απεσταλμένο του Θεού. Ο Ιωσήφ μετά ακούμπησε μια μεγάλη πέτρα στη θύρα του μνημείου κι έφυγε, όπως κάνει κάθε άνθρωπος που τελειώνει με επιτυχία το έργο που είχε αναλάβει.

Το Σανχεντρίν παρακολουθούσε τις πράξεις του Ιωσήφ. Μόλις έφυγε, φρόντισε να τοποθετήσει φρουρούς κοντά στο μνήμα και να το σφραγίσει καλά. Η ταφή του Κυρίου μαρτυρείται από τους διώχτες και τους εχθρούς Του.

Κάποια από τα μέλη του Σαχεντρίν, που μέσα στη μανία και την παραφροσύνη τους διέπραξαν το μέγιστο έγκλημα, χωρίς να το θέλουν πρόσφεραν τη μεγαλύτερη θυσιαστική υπηρεσία.

Με το να θυσιάσουν το Πανάγιο Θύμα, λύτρωσαν το ανθρώπινο γένος κι έδωσαν τέλος σε μιαν άκαρπη σειρά από αρχέτυπες θυσίες, που τις κατέστησαν έτσι άσκοπες. Άλλα μέλη του Σανχεντρίν, που αντιπροσώπευαν όλους τους δίκαιους της Παλαιάς Διαθήκης, φέρθηκαν μ' έναν πολύ θεάρεστο τρόπο κι έθαψαν τον Λυτρωτή των ανθρώπων.

Έτσι με την πράξη τους αυτή συμπλήρωσαν και σφράγισαν τις αγαθές πράξεις των υιών της Παλαιάς Διαθήκης. Από τότε ξεκίνησε η αποκλειστική λειτουργία των μορφών της Καινής Διαθήκης.

Οι άγιες γυναίκες δεν υπολείπονταν καθόλου σε θάρρος κι αυταπάρνηση από τον Ιωσήφ. Ήταν μπροστά στην ταφή του Κυρίου την Παρασκευή, αλλά δε το θεώρησαν σωστό την ημέρα του Σαββάτου, που ήταν ημέρα <<αναπαύσεως>>, να επισκεφτούν το μνημείο.

Οι γυναίκες ήθελαν να εκφράσουν την αγάπη τους για τον Κύριο αλείφοντάς Τον με μύρα. Μετά τον ενταφιασμό της Παρασκευής λοιπόν πήγαν αμέσως κι αγόρασαν ικανή ποσότητα από μίγμα με μύρα πολύτιμα και βοτάνια αρωματικά και περίμεναν να ξημερώσει η επόμενη μέρα του Σαββάτου.

Το πρωί της ημέρας εκείνης, με την ανατολή του ήλιου, οι ευλαβείς γυναίκες ξεκίνησαν για το μνημείο. Βαδίζοντας στο δρόμο θυμήθηκαν πως ο τάφος από μπροστά ήταν καλυμμένος με μια πολύ μεγάλη πέτρα.

Αυτό τις έκανε ν' ανησυχήσουν, νά' ρθουν σε αμηχανία, κι έλεγαν μεταξύ τους: <<Τίς αποκυλίσει τον λίθον εκ της θύρας του μνημείου;>> (Μάρκ. ιστ' 3). Γιατί ο λίθος ήταν <<μέγας σφόδρα>>.

Έφτασαν στο μνημείο και με μεγάλη έκπληξη διαπίστωσαν πως ο λίθος είχε <<αποκυλισθεί>>. Είχε τοποθετηθεί στο πλάι από έναν απαστράπτοντα άγγελο. Μετά την ανάσταση του Κυρίου ο άγγελος κατέβηκε από τον ουρανό στον τάφο που κρατούσε μέσα του τον <<αχώρητον εν ουρανοίς>>.

Με το που εμφανίστηκε, τρόμαξε τους στρατιώτες, έσπασε τις σφραγίδες και αποκύλισε τη βαριά πέτρα. Ο ίδιος καθόταν πάνω στην πέτρα και περίμενε νά' ρθουν οι γυναίκες. Με το που έφτασαν εκείνες, τις ενημέρωσε για την ανάσταση του Κυρίου κι έδωσε εντολή να ανακοινώσουν το χαρμόσυνο άγγελμα στους αποστόλους.

Οι άγιες γυναίκες ήταν οι πρώτοι άνθρωποι που έλαβαν ακριβή κι αξιόπιστη μαρτυρία για την ανάσταση του Κυρίου. Κι αυτό έγινε ως ανταμοιβή της απόφασής τους να τιμήσουν το πανάγιο σώμα του Θεανθρώπου που το φύλαγαν ανύσταχτοι φρουροί, βαλμένοι από το μίσος του Σανχεντρίν.

Οι άγιες αυτές γυναίκες έγιναν οι πρώτοι και πιο δυναμικοί κήρυκες της Ανάστασης, αφού την είδηση την άκουσαν από το στόμα του αγγέλου. Ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης. Όλοι οι άνθρωποι, είτε άντρες είτε γυναίκες, μπροστά Του είναι ίσοι.

Ο άνθρωπος που αγωνίζεται για το Θεό με μεγάλη αυταπάρνηση όμως, αξιώνεται να λάβει τις ειδικές θεϊκές δωρεές με αφθονία και ευλογία. <<Τίς αποκυλίσει ημίν τον λίθον εκ της θύρας του μνημείου>>;

Τα λόγια αυτά που έλεγαν μεταξύ τους οι άγιες γυναίκες έχουν ειδική και μυστική σημασία. Είναι τόσο εποικοδομητικά, ώστε η αγάπη μου για τον συνάνθρωπό μου κι η επιθυμία μου για την πνευματική του ωφέλεια δε με αφήνουν να σιωπήσω, αλλά με ωθούν να προχωρήσω στην εξήγησή τους.

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ».
Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο του Οσίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ «Η Βασιλεία του Χριστού και ο αντίχριστος»,
σε μετάφραση και επιμέλεια του συγγραφέα Πέτρου Μπότση, «Έργα Γ'»,
Αθήνα 2011, σελ. 73-77.