ΟΣΙΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΜΠΡΙΑΝΤΣΑΝΙΝΩΦ: ΕΡΓΑ Δ', «ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ» ΜΕΡΟΝ 10ον

 

Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο του Οσίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ «Τα Πνεύματα»,
σε μετάφραση και επιμέλεια του συγγραφέα Πέτρου Μπότση, «Έργα Δ'»,
Αθήνα 2010, σελ. 97-100.
Από τα κείμενα έχουν αφαιρεθεί κάποιες εκτενείς παραπομπές, προκειμένου τα γεγραμμένα να καταστούν περισσότερο ευανάγνωστα.
«Οι προσπάθειες του διαβόλου, οι μεθοδείες του, οι πανουργίες του και οι παγίδες του στήνει καθημερινά στους χριστιανούς, είναι αναρίθμητες και άγνωστες στον απλό αγωνιστή του Χριστού, δηλαδή σε όλους μας.
Μόνο οι άγιοι μπορούσαν να δουν πίσω από κάθε δαιμονική παγίδα τί κρύβεται, να ερμηνεύσουν τις μεθοδεύσεις του, να τις αποκαλύψουν και να προειδοποιήσουν κι εμάς τους απλοϊκούς χριστιανούς γι' αυτές.
Έτσι, για να προφυλάξουμε τον εαυτό μας στον απηνή αυτόν πόλεμο που διεξάγουν εναντίον μας, δεν έχουμε άλλη λύση παρά να καταφύγουμε στα κείμενά τους, να δανειστούμε από την εμπειρία τους μα κι από τις ψυχωφελείς διδαχές τους.
Ένας από τους σημαντικούς αγίους που ασχολήθηκαν εμπεριστατωμένα με το θέμα των πνευμάτων και μας αποκαλύπτει όλες τις πλάνες, τις μεθοδείες και τις απατηλές μεταμορφώσεις τους, είναι ό όσιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ, το λαμπρό αυτό αστέρι του νοητού στερεώματος της Εκκλησίας που έλαμψε στην Ορθόδοξη Εκκλησία κατά το δέκατο αιώνα.
Ο όσιος Ιγνάντιος είχε επισημάνει την άγνοια αυτή των πνευμάτων στους χριστιανούς της εποχής του και γι' αυτό προσχώρησε στη συγγραφή του έργου αυτού.
Όπως κι όλα τα έργα του οσίου Ιγναντίου, χαρακτηρίζεται κι αυτό από την πληρότητά του.
Καλύπτει το θέμα απ' όλες τις πλευρές και δεν αφήνει πτυχή της δράσης των δαιμόνων που να μη την εξηγεί, να μη την ερμηνεύει.
Εκτός από τις προσωπικές του εμπειρίες, ο όσιος Ιγνάτιος έχει μελετήσει και λάβει υπόψη όλους τους πατέρες που έζησαν πριν απ' αυτόν και μας μεταφέρει τα παραδείγματα και τη συμπυκνωμένη γνώμη τους.
Έτσι το βιβλίο αυτό έχει τόσο τη δική του εγκυρότητα της σύνολης Εκκλησίας πάνω στο πολύ σοβαρό αυτό θέμα που απασχολεί όλους τους χριστιανούς αφού, όπως μας βεβαιώνει ο επιστήθιος μαθητής του Χριστού, <<εις τούτο εφανερώθη ο υιός του Θεού, ίνα λύση τα έργα του διαβόλου>>.
Κι ο άλλος απόστολος, ο πρωτοκορυφαίος, μας βεβαιώνει πως <<ο αντίδικος υμών διάβολος ως λέων ωρυόμενος περιπατεί ζητών τίνα καταπίη>>.
Το πόσο απαραίτητη επομένως είναι η γνώση για την ύπαρξη του διαβόλου, καθώς και για τις μεθοδεύσεις και τις πανουργίες που χρησιμοποιεί για να παγιδεύσει τους χριστιανούς είναι αυταπόδεικτη».
Πέτρος Μπότσης, Οκτώβριος 2010.
(Εκ του προλόγου).
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ».

Η αισθητή Αντίληψη των Πνευμάτων

Λέει ο όσιος Ισαάκ ο Σύρος: Κάποιος άλλος πάλι που τον έλεγαν Ασινά και που στην Έδεσσα είχε συνθέσει πολλούς ύμνους που ψάλλονται ως σήμερα, άνθρωπος με πολύ αγία ασκητική ζωή, δόθηκε σε αγώνες ακρίτως μεγαλύτερους, για να δοξαστεί. Έτσι τον πλάνησε ο διάβολος και τον έβγαλε από το κελλί του. Τον οδήγησε σ' ένα ψηλό βουνό που το λένε Στόριο, εκεί του έδειχνε σχήματα από άρματα και ιππείς και του είπε: Ο Θεός με έστειλε για να σε οδηγήσω στον παράδεισο όπως και τον Ηλία. Αυτός απατήθηκε σαν μικρό παιδί κι ανέβηκε για να καθίσει στο άρμα. Εκείνη τη στιγμή διαλύθηκε η φαντασία, έπεσε από ύψος μεγάλο στη γη και είχε θάνατο καταγέλαστο (Ισαάκ του Σύρου, Επιστολή δ'). Ο Ασινάς χάθηκε σίγουρα επειδή του έλειπε η πνευματική γνώση για τα πονηρά πνεύματα, αγνοούσε το μυστήριο της λύτρωσης του ανθρώπου από το Θεάνθρωπο. Η ματαιότητα είναι η βάση όπου στηρίζονται οι παγίδες και η πλάνη του πονηρού. Δύο ασκητές των Σπηλαίων του Κιέβου, οι όσιοι Ισαάκιος και Νικήτας, δοκιμάστηκαν πολύ και παρά λίγο να οδηγηθούν στην καταστροφή για την ίδια αιτία. Ένας δαίμονας εμφανίστηκε στον πρώτο σαν Χριστός και στο δεύτερο σαν άγγελος. Εδώ επαληθεύονται πλήρως τα λόγια του αποστόλου Πέτρου, πως <<ο αντίδικος ημών διάβολος ως λέων ωρυόμενος περιπατεί ζητών τίνα καταπίη>> (Α' Πέτρ. ε' 8). Καταπίνει τους αδύναμους και τους πνευματικά νήπιους. Δε διστάζει να επιτεθεί ακόμα και στους μεγαλύτερους δούλους του Θεού, με την ελπίδα πως θα τους πλανήσει και θα τους υποτάξει τις στιγμές που η ψυχή τους ολιγωρεί ή εγρήγορσή τους είναι ανεπαρκής. Ο διάβολος ήθελε να κατεβάσει από το στύλο του και τον όσιο Συμεών το Στυλίτη, με τις ίδιες μεθόδους που χρησιμοποίησε με επιτυχία εναντίον του Ασινά. Ο πονηρός απέσπασε μια σημαντική συγκατάθεση από τον Ασινά, αλλά ήθελε να αιχμαλωτίσει ξαφνικά και τον Συμεών και να τον κολάσει, χωρίς να του δώσει χρόνο και ευκαιρία ν' αντιληφθεί μια καλά προετοιμασμένη πλάνη. Πήρε τη μορφή φωτεινού αγγέλου κι εμφανίστηκε με μια άμαξα και πύρινα άλογα μπροστά στο Συμεών, που βρίσκονταν πάνω στο στύλο. -Άκουσε Συμεών, του είπε. Όπως βλέπεις, ο Θεός του ουρανού και της γης με έστειλε σε σένα με το άρμα αυτό και τα άλογα, για να σε οδηγήσω στον ουρανό, όπως τον Ηλία. Την αξίζεις τη τιμή αυτή για την αγία ζωή σου. Ήρθε η ώρα να θερίσεις τους καρπούς των αγώνων σου, να δεχτείς το στεφάνι της δικαιοσύνης από το χέρι του Κυρίου. Προχώρα χωρίς καθυστέρηση, δούλε του Θεού, για να συναντήσεις το Δημιουργό σου, να προσκυνήσεις Αυτόν που σε δημιούργησε κατ' εικόνα Του. Παρουσιάσου μπροστά στους αγγέλους και στους αρχαγγέλους, στους προφήτες, στους αποστόλους και τους μάρτυρες που επιθυμούν να σε δουν. Την ώρα που ο διάβολος έλεγε αυτά και πολλά άλλα παρόμοια -γιατί ο διάβολος είναι και μεγαλόστομος- ο όσιος δεν είχε καταλάβει πως μιλούσε μ' έναν πλάνο. Τον χαρακτήρα του τον διέκρινε μια απλότητα και μια τάση προς απόλυτη υπακοή, κάτι που εύκολα μπορεί να καταλάβει κανείς όταν διαβάσει το βίο του. Ο Συμεών απευθύνθηκε στο Θεό και είπε: -Κύριε, θέλεις πραγματικά να πάρεις εμένα τον αμαρτωλό στον ουρανό; Και με τα λόγια αυτά σήκωσε το πόδι του για να το βάλει στο άρμα, κάνοντας το σταυρό του. Εκείνη την ώρα, μπροστά στο σημείο του σταυρού, τόσο η άμαξα με τα άλογα όσο και ο διάβολος εξαφανίστηκαν. Με το όραμα αυτό ο Συμεών έγινε ακόμα πιο ταπεινός, φοβήθηκε περισσότερο το αίσθημα της έπαρσης που φαίνεται πως κρυβόταν μέσα του και που παραλίγο να τον κολάσει. Αν οι άγιοι κινδύνευαν τόσο πολύ να πλανηθούν από τα πονηρά πνεύματα, τότε για μας ο κίνδυνος αυτός είναι πολύ μεγαλύτερος. Αν οι άγιοι δεν μπορούσαν ν' αναγνωρίζουν πάντα τους δαίμονες που τους εμφανίζονταν σαν άγιοι και σαν τον ίδιο το Χριστό, πώς μπορούμε να σκεφτούμε εμείς πως θα τους αναγνωρίσουμε αλάθητα; Ο μόνος τρόπος για ν' απαλλαγούμε από τα πνεύματα είναι ν' αρνηθούμε εντελώς τα οράματα και κάθε επικοινωνία μαζί τους, αναγνωρίζοντας πως δεν είμαστε ικανοί να πραγματευτούμε τέτοια πράγματα. Οι ιεροί διδάσκαλοι του χριστιανικού ασκητισμού είχαν φωτιστεί και διδαχτεί από το Άγιο Πνεύμα. Είχαν επίγνωση του ευεργετικού και θεϊκού λόγου για τον οποίο οι ψυχές των ανθρώπων που κατοικούν στη γη έχουν περιβληθεί με σώμα, σαν με κουρτίνες ή καλύμματα. Έτσι δίδασκαν τους ευλαβείς ασκητές να μην εμπιστεύονται καμιά οπτασία, κανένα όραμα που εμφανίζεται ξαφνικά. Να μην μπλέξουν σε συνομιλία μαζί τους, να μην τους δώσουν καμιά προσοχή. Σε τέτοιες περιπτώσεις μας δίνουν εντολή να προστατευόμαστε με το σημείο του σταυρού και να κλείνουμε τα μάτια μας. Νά' χουμε απόλυτη επίγνωση πως είμαστε ανάξιοι κι αδύνατοι να βλέπουμε τα άγια αγγελικά πνεύματα, να ζητάμε από το Θεό να μας προστατεύει από όλες τις παγίδες και τις πλάνες που μας στήνουν τα πονηρά πνεύματα, που τρέφουν μίσος αγιάτρευτο για το ανθρώπινο γένος. 

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ» .
Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο του Οσίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ «Τα Πνεύματα»,
σε μετάφραση και επιμέλεια του συγγραφέα Πέτρου Μπότση, «Έργα Δ'»,
Αθήνα 2010, σελ. 97-100.