«ΜΗ ΠΑΡΑΔΙΔΕΣΑΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑΝ»

'HΤΟ μεσημβρία καὶ ἐν τῷ κοιτῶνι τοῦ πλοιάρχου εὑρίσκετο ἡ Μαρίνα μόνη. Ὁ πλοίαρχος καταβὰς εὗρεν αὐτὴν καθημένην παρὰ τὴν κλίνην, καὶ κλαίουσαν. Ἰδοῦσα αὐτὸν ἀπέμαξε τὰ δάκρυά της. Ὁ πλοίαρχος ἐκάθισε πλησίον αὐτῆς. ­–Διατὶ δὲν ἀναβαίνεις ἐπάνω ν’ ἀερισθῇς, κόρη μου Μαρίνα; –Θ’ ἀναβῶ μετ’ ὀλίγον, ἀπήντησεν ἐκείνη. –Σὲ βλέπω, ἔκλαυσες πάλιν, εἶπεν ὁ πλοίαρχος. Δικαίωμά σου εἶναι, τέκνον μου, καὶ κανεὶς δὲν δύναται νὰ σ’ ἐμποδίσῃ. Ἀλλὰ δι’ ὄνομα τοῦ Θεοῦ, μὴ παραδίδεσαι εἰς τὴν ἀπελπισίαν. Σοὶ ἀρκεῖ ὅ,τι ὑπέφερες, καὶ θέλεις νὰ ὑποφέρῃς πλειότερον; –Καὶ ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸν ἄνθρωπον νὰ ὑποφέρῃ ἤ νὰ μὴ ὑποφέρῃ; εἶπεν ἡ κόρη σκεπτική. –Ναί, ἀπὸ τὸν ἄνθρωπον ἐξαρτᾶται· διότι ν’ ἀλλάξῃ τις τὰ συμβάντα δὲν ἠμπορεῖ, ἀλλ’ ἠμπορεῖ ν’ ἀλλάξῃ τὸν ἑαυτόν του. –Πῶς γίνεται τοῦτο; –Νὰ μὴ ἀνασκάπτῃ πλειότερον τὸ κενόν, τὸ ὁποῖον ἐσχηματίσθη ἐντὸς τῆς καρδίας του, ἀλλὰ νὰ προσπαθῇ μάλιστα νὰ τὸ συγκαλύψῃ· μηδὲ νὰ ζητῇ νὰ μετρήσῃ τὸ βάθος τοῦ κενοῦ τούτου, μεταχειριζόμενος τὴν χεῖρα του ὡς βολίδα! –Νὰ εἶναι ἀσυλλόγιστος λοιπόν; –Νὰ μὴ παραδίδεται εἰς τὴν σκέψιν, εἰς τὴν θλῖψιν, εἰς τὴν μελαγχολίαν. Τί θὰ ἐγίνετο ἡ ἀνθρωπότης, ἄν ἔκαστος κατεβάλετο ὑπὸ τῆς πρώτης συμφορᾶς, ἥτις τῷ ἐπέρχεται; Ἤθελεν εἶναι ἤδη μηδενισμένη πρὸ αἰώνων, καὶ οὐδὲν θὰ ὑπῆρχεν. Ἀλλ’ ἡ ἀνθρωπότης εἶναι τόσον ἰσχυρά, ὥστε τοσαῦται ἀπ’ αἰώνων καταστροφαὶ δὲν ἠδυνήθησαν, οὐδὲ θὰ δυνηθῶσι, νὰ τὴν καταβάλωσιν. Ἄν τὰ ἄτομα ἀποθνήσκουσιν, ἀποθνήσκουσιν ὑποχωροῦντα εἰς τὸν νόμον τῆς φύσεως, ἀλλ’ ἡ ἀνθρωπότης ὀφείλει νὰ μείνῃ. Ἐπανίσταται ὅμως κατὰ τοῦ νόμου τῆς φύσεως καὶ οὐδὲ συντελοῦσιν εἰς τῆς ἀνθρωπότητος τὸν προορισμὸν οἱ ἄφρονες ἐκεῖνοι, οἵτινες ἀποθνήσκουσιν ἀμέσως ἐξ ἠθικῶν αἰτίων. Διότι, ἄν πάντες τοὺς ἐμιμοῦντο, ἡ φύσις, ἀδυνατοῦσα πλέον νὰ θανατώσῃ, θὰ ἠδυνάτει ὡσαύτως καὶ νὰ γεννήσῃ. Ἑπομένως ὅσοι αὐτοκτονοῦσιν οὕτως, ἀντιστρατεύονται εἰς αὐτὸ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἡ Μαρίνα παρετήρει τὸν πλοίαρχον κατὰ πρόσωπον καὶ ἀτενῶς ἀκούουσα ταῦτα. Ὁ ἀρχαϊκὸς οὗτος ναύτης ἦτο λοιπὸν πεπαιδευμένος; ἦτο φιλόσοφος;... (*) Ἀλεξάνδρου Παπαδιαμάντη, «Ἡ Μετανάστις», στὸ «Τὰ Ἅπαντα», τ. 2ος, ἐπιμελ. Γ. Βαλέτα, ἄ.χ.τ. *Αναδημοσίευση εκ του περιοδικού <<Άγιος Κυπριανός>>, αρ. τεύχους 365, Μάρτιος 2012, σελ. 271. Επιμέλεια, παρουσίαση ημετέρα.

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης