«ΠΑΤΡΙΔΟ-ΓΡΑΦΗΜΑΤΑ»: ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΣΧΟΛΕΙΟΝ

«ΠΑΤΡΙΔΟ-ΓΡΑΦΗΜΑΤΑ»

Χρονικά του Ελληνοϊστορείν, μιας Ελλάδας που αποσυντίθεται φύρδιν - μίγδιν, συνήθειες, ιστορίες, ήθη, έθιμα, Πίστη και αξίες που στις μέρες μας εαλώθηκαν από τους  «νεοδιαφωτισμούς» του δαιμονόπληκτου Δυτικού «πολιτισμού» και τις αφιονισμένες διαδράσεις του Οικουμενισμού και της Παγκοσμιοποίησης. Μνήμες, αναμνήσεις και υπομνήσεις για το γένος των Ελλήνων, που από την ίδρυση του νέου Ελληνικού Κράτους και εντεύθεν αγωνίζεται να βρει την «ταυτότητά» του ανάμεσα στη «σκύλλα» του αποστατούντος δυτικοευρωπαϊσμού  και τη «χάρυβδη» του έκπτωτου και καταχθόνιου «αμερικανισμού». Γιατί η Ιστορία εκδικείται, όταν την αγνοείς, πολλώ δε μάλλω, όταν δεν την γνωρίζεις!

Έρευνα - επιμέλεια - δημοσίευση

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΣΧΟΛΕΙΟΝ*

 Κυριακή 4 Φεβρουαρίου 1934                             Εφημερίς «ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΝ ΒΗΜΑ»

Η αντιθρησκευτικότης των νεοτέρων χρόνων εκδηλούται σαφώς, ως γνωστόν, κατά τον 18ον αιώνα. Έφθασε δε επ' ολίγον χρόνον εις μεγάλην ακμήν κατά την γαλλικήν επανάστασιν, η οποία κατήργησε την επίσημον θρησκείαν. Παρελθόντος του επαναστατικού σάλου, εχαλαρώθη μεν και η αντιθρησκευτική κίνησις, αλλ' ουδέποτε κατεστάλη εντελώς. Τουναντίον κατά τον 19ον αιώνα η ισχυρά του υλισμού ανάπτυξις, νέαν έδωκεν τροφήν εις την αντιθρησκευτικότητα, της οποίας, η υψίστη και νεωτάτη ακμή είναι η μεγάλη ρωσσική επανάστασις του 1818. Η αντιθρησκευτική αύτη κίνησις δεν ήτο δυνατόν να αφήση άθικτον την εκπαίδευσιν. Πανταχού της οικουμένης συνεζητήθη μετά πολλής σφοδρότητος το ζήτημα της διδασκαλίας των θρησκευτικών εν τοις σχολείοις. Οι δ' επιθυμούντες να εκριζώσουν το θρησκευτικόν συναίσθημα εκ της ψυχής της νεολαίας κατήγαγον την περιφανεστάτην μεν νίκην εν Ρωσσία, πολύ δε ολιγώτερον αξίαν λόγου προ δεκαετιών τινων εν Γαλλία, ένθα κατηργήθη η διδασκαλία των θρησκευτικών εν τοις σχολείοις. Εις πάντα τα λοιπά της Ευρώπης κράτη νικώσι μέχρι τούδε οι τεταγμένοι υπέρ της γνώμης, ότι είναι ανάγκη, να διδάκονται τα θρησκευτικά εις τα σχολεία. Φαίνεται δε πιθανόν την σήμερον, ότι δεν υπάρχουν ελπίδες να νικήσουν και άλλας νίκας οι καταπολεμούντες την θρησκείαν. Διότι από 40 περίπου ετών η θρησκεία ευρίσκει ισχυρόν στήριγμα την επιστημονικήν φιλοσοφίαν, η οποία πρότερον ήτο ο ισχυρότατος αυτής εχθρός. Είναι γεγονός αναντίρρητον, ότι σήμερον δεν υπάρχει εν τη οικουμένη επιστήμων εμβριθής ασχολούμενος συστηματικώς με τα ζητήματα της υπάρξεως ψυχής, αθανασίας αυτής και Θεού, ο οποίος να μη αποφαίνεται καταφατικώς υπέρ αυτών. Η υπέρ της θρησκείας στάσις αύτη της επιστημονικής φιλοσοφίας αναντιρρήτως επιδρά συν τω χρόνω ισχυρότερον επί της διαμορφώσεως της εκπαιδευτικής πολιτικής πάντων των λαών μάλιστα δε εκείνων, οι οποίοι καταφανέστερον των άλλων ακολουθούν πολιτικάς αρχάς εναντίας προς τον κομμουνισμόν. Ο κατά της θρησκείας εν γένει και κατά της διδασκαλίας των θρησκευτικών εις τα σχολεία ιδιαιτέρως αγών κατά μίμησιν των εν Ευρώπη γινομένων ενεφάνη και εν Ελλάδι και συνεχίχεται και σήμερον έτι. Επικράτησιν βέβαια των οπαδών της αντιθρησκευτικότητος δεν επιτρέπεται να προσδοκά τις, ως νομίζομεν, κυρίως και κατ' εξοχήν επειδή, ως προείπομεν, εν τη λοιπή Ευρώπη, η οποία είναι πολύ περισσότερον προηγμένη, η κίνησις εστράφη υπέρ της θρησκείας. Έντονον όμως εξακολούθησιν του αγώνος τούτου ημείς τουλάχιστον επί πολύν εισέτι χρόνον, νομίζομεν, ότι θα έχωμεν (καθ' ημάς ουχί επί ζημία αλλ' επ' ωφελεία). Διότι η υπέρ της θρησκείας φιλοσοφική κίνησις η οποία παρατηρείται αλλαχού ισχυρά, παρ' ημίν είναι επί του παρόντος λίαν ασθενής' τούτου δε ένεκα εις τας ψυχάς των πεπαιδευμένων της αντιθρησκευτικότητος έχει βαθείας εισέτι ρίζας' της ισχυράς δε ταύτης αντιθρησκευτικότητος των πεπαιδευμένων την επήρρειαν υπέστη αναντιρρήτως και μέγα μέρος των κατ' επάγγελμα θεολόγων και κληρικών, οίτινες διά τούτο αδυνατούντες να εκπληρούν τα καθήκοντα αυτών με γνησίαν θρησκευτικότητα συντελούν και αυτοί εις την διατήρησιν της αντιθρησκευτικότητος ή και εις την επίρρωσιν αυτής. Εκ πάντων τούτων συνάγομεν, ότι μόνον, όταν η σύγχρονος φιλοσοφία κατακτήση τας ψυχάς των πεπαιδευμένων, (εις τούτο δε θα συντελέση πολύ και ο αγών των εχθρών της θρησκείας) υπάρχει ελπίς να στηριχθή και παρ' ημίν σταθερώς το θρησκευτικόν συναίσθημα' τότε και μόνο τότε θα εκλίπουν και από τας καρδίας πολλών εκ των θεολογούντων αι αμφιβολίαι, αι οποίαι δεινώς μαστίζουν αυτάς σήμερον και των οποίων αψευδή τεκμήρια έχομεν πολλά φαινόμενα της ζωής αυτών, ως λίαν σημαντικά και καταφανέστερα η φιλοχρηματία πολλών και η σχετικώς μικρά επί των πιστών, μάλιστα δε επί των πεπαιδευμένων, επ' αγαθώ επιρροή της εκκλησίας εν γένει. Ευέλπιδες όντες αναμένομεν ταχείαν την έλευσιν της περιόδου ισχυράς αντιθρησκευτικότητος και ευχόμεθα πολλοί να είναι οι ενθουσιώδεις γνήσιοι εργάται αυτής. Ότι δε η αρίστη εργασία υπέρ της τονώσεως της θρησκευτικότητος είναι η εν τοις σχολείοις, είναι αυτονόητον. Εν αυτοίς κυρίως όχι μόνον οι κατ' επάγγελμα θεολόγοι, αλλά και πάντες οι διδάσκοντες, ευχόμεθα να είναι φύσει και μαθήσει τόσον αρτίως από θρησκευτικής απόψεως συγκεκροτημένοι, ώστε να ποιώσι και διδάσκωσι προ της νεολαίας εκ της περισσείας της καρδιάς. Τοιούτοι διδάσκαλοι, φωτισμένοι τον νουν και την καρδίαν, με όλην την προσήκουσαν κατάνυξιν θα διδάσκουν και τα διά την παιδικήν ηλικίαν κατάλληλα ιστορήματα της παλαιάς και της καινής Διαθήκης και τα διά την εφηβικήν ηλικίαν κατάλληλα μάλλον αφηρημένα διδάγματα των Αποστόλων, των Πατέρων της Εκκλησίας και της Ηθικής' θα έχουν δε και την δύναμιν την επιστημονικήν και την διδακτικήν να κάμνουν τους μεγαλυτέρους μαθητάς και πάντα άλλον ενήλικον, οσάκις δίδεται ευκαρία προς συζήτησιν, να κατανοούν, ότι της επιστήμης εν γένει το τελευταίον και μέγιστον έργον είναι, ότι διαφωτίζει καταφατικώς τους σοβαρούς και γνησίους θεράποντας αυτής περί των μεγίστων ζητημάτων, δηλαδή περί της υπάρξεως Θεού και ψυχής, χωρίς ποτε μολον τούτο να έχη σκοπόν ιθύνοντα τον διαφωτισμόν τούτον, αλλά μόνον την αντικειμενικήν έρευναν και εύρεσιν αληθείας. Επίκαιρος είναι η έκδοσις του Εκκλησιαστικού Βήματος και θερμαί αι ευχαί ημών να αποβή εκ των σπουδαιοτάτων παραγόντων της θρησκευτικής και ηθικής εξυψώσεως της Πατρίδος ημών.

ΣΠΥΡ. Μ. ΚΑΛΛΙΑΦΑΣ

*Εκ της εβδομαδιαίας εκκλησιαστικής εφημερίδας των Αθηνών «ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΝ ΒΗΜΑ»
της Κυριακής 4ης Φεβρουαρίου 1934, έτος Α', αρ. φ. 5, σελ. 1η.
Διευθυνόμενη υπό επιτροπής κληρικών και λαϊκών θεολόγων.
Διευθυντής σύνταξης: Σταύρος Ευταξίας.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, έρευνα, επιμέλεια, παρουσίαση
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ