«ΠΑΤΡΙΔΟ-ΓΡΑΦΗΜΑΤΑ»: «ΚΑΨΑ» ΤΟΥ ΦΩΤΗ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ

 «ΠΑΤΡΙΔΟ-ΓΡΑΦΗΜΑΤΑ»

Χρονικά του Ελληνοϊστορείν, μιας Ελλάδας που αποσυντίθεται φύρδιν - μίγδιν, συνήθειες, ιστορίες, ήθη, έθιμα, Πίστη και αξίες που στις μέρες μας εαλώθηκαν από τους  «νεοδιαφωτισμούς» του δαιμονόπληκτου Δυτικού «πολιτισμού» και τις αφιονισμένες διαδράσεις του Οικουμενισμού και της Παγκοσμιοποίησης. Μνήμες, αναμνήσεις και υπομνήσεις για το γένος των Ελλήνων, που από την ίδρυση του νέου Ελληνικού Κράτους και εντεύθεν αγωνίζεται να βρει την «ταυτότητά» του ανάμεσα στη «σκύλλα» του αποστατούντος δυτικοευρωπαϊσμού  και τη «χάρυβδη» του έκπτωτου και καταχθόνιου «αμερικανισμού». Γιατί η Ιστορία εκδικείται, όταν την αγνοείς, πολλώ δε μάλλω, όταν δεν την γνωρίζεις!

Έρευνα - επιμέλεια - δημοσίευση

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

ΚΑΨΑ

Τ Ι  Ε Κ Π Λ Η Ξ Η —ΤΙ αναπάντεχο κατιτίς μπορεί να περιμένη κανένας, βάζοντας το πόδι του απάνου στο μουράγιο μιας πόλης σαν τη Μυτιλήνη; 'Ολα είναι προεξοφλημένα ! Λες: δεν είναι ανάγκη να δουλεύουν τα αισθητήριά μου. Πέφτεις ψόφιος απάνου σε μια καρέκλα, σα να μην ήθελες σηκωθής ποτές, κοιτώντας ό,τι γίνεται μπροστά σου, σαν ένας γέρος απόμαχος, κουρασμένος απ' τις παράτες. Καν η σκέψη πως εένας λωποδύτης σου φερμάρει την τζέπη δε σε δροσίζει με τη φχάριστη ανησυχία της. Τίποτα απ' αφτά τα κίντυνα δέν θέλει νάρτη σέ βοήθειά σου —να σε γλυτώση απ' το μούδιασμα' η ατμόσφαιρα είναι γεμάτη από ασφάλεια... Ο ήλιος είναι η μόνη θέληση που λυώνει κάθε άλλη, αναβρύζοντας έναν καταράχτη από φλόγες. Απορείς βλέποντας γύρω σου το κάθε τι, σπίτια, καράβια, μαγαζιά, εμπόρια, υποθέσεις που μαρτυρούν πως μια φορά είχαμε θέληση. Τώρα πάει! Το χέρι μου μοιάζει πως δεν είναι σέ θέση να μετατοπιστή για να διώξη τις μυϊγες που μου βόσκουν το μούτρο. Ποιος να έχη φτιάση όλα αυτά τα βαρειά πράμματα που μου ψήνουν το μυαλό να τα κοιτάζω! Από το αντικρυνό μουράγιο, κάτι μεγαλα γράμματα απάνω στους τοίχους μου φωνάζουν τη χαμένη ενέρεια των ανθρώπων. Του κάκου ! Στο παραλυμένο μυαλό μου χειρονομούν σαν κωφάλαλα και δίχως έννοια... Οι άνθρωποι μιλούν σαν αφιονισμένοι και βαριούνται να διορθώσουν ό,τι βγαίνει στραβό απ' το στόμα τους. Η φωνή τους μοιάζει σα νάναι τυλιμένη μέσα σε μπαμπάκι. Κανένας δε δίνει προσοχή σε ό,τι λέει ατός του είτε σε ό,τι ακούγει. Σου μοιάζει πως πάει να παραλύση κάθε δέσιμο που κρατά σφιγμένα τα πάντα συναμεταξύ τους μ' ένα κλειδί από θέληση. Δεν πιστεύεις σε ό,τι πίστεψες άλλη φορά παίρνοντας μέτρο τη θέλησή σου ...Η Ιστορία είναι πειά ένας μύθος, γεμάτος από σκιές σαν από φεγγαρίσιο φως της αυγής... Τα βαρειά βιβλία, που κλείνουν μέσα το αλογάριαστο ποσό τας χαμένης ενέργειας των ομοίων μας είναι λες τα ταμεία τής ψευτιάς... Η πίστη πεθαίνει... 'Ολα παν... σβύνουν... Η κάψα μου μουδιάζει το καύκαλο... Ο ύπνος με τραβάει μέσα στα άπατα μιας λίμνης από πηχτό δηλητήριο...

Φ. ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ

*Από το φιλολογικό περιοδικό «ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ»
Τόμος Α', Ιανουάριος 1961, σελ. 39-40.
Διευθυντές: Χρήστος Ν. Κουλούρης - Γ. Μ. Πολιτάρχης
Ετήσια έκδοση «Φθιωτικής Εστίας» και «Ελληνικού Βιβλίου»
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, έρευνα, επιμέλεια, παρουσίαση
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ