ΤΟ «ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ»: Ο ΕΚΦΑΣΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΟΠΛΙΣΜΕΝΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

 

Στη Σερβία μέσα σε μία εβδομάδα το μακελειό ή το λουτρό αίματος απόκτησαν εμπράκτως την πλήρη ετυμολογία τους με τη δολοφονία παιδιών δημοτικού σχολείου και το θάνατο άλλων δέκα ανθρώπων, από 21χρονο που πυροβολούσε πηγαίνοντας για «σαφάρι» στις γειτονιές του  Βελιγραδίου! Τα «ήθη» του κεφαλαιοκρατικού υποπολιτισμού των Η.Π.Α -πέραν πλήθους άλλων- έχουν μεταφερθεί από έτη και έτη και στην έτερη συμφωνο-συμβιώσα κόρη της δυτικοευρωπαϊκής νομενκλατούρας. Πολλοί αναρωτιούνται πλέον, που πάει αυτός ο κόσμος; Η απάντηση είναι απλή: γευόμενος την Κόλαση και τρεφόμενος εξ' ολοκλήρου από αυτήν, οδηγείται με ιλιγγιώδη υπερταχύτητα σ' αυτήν! Ο άνθρωπος που εγκατέλειψε πλήρως τον «οίκο του πατρός του» την Εκκλησία, αυτοδημιούργητος -τι υπερφίαλη και υπεροπτική αλήθεια λέξη- αυτοανακηρυγμένος «θεός», γήινα αυτάρκης και κοσμικά αλαζόνας εξέπεσε αρκούντως στο ατερμάτιστο βάραθρο της ψυχικής του αυτοχειρίας. Συμμορίες παντού, παραβατικότητα, παραβίαση και παρανομία, αλλά και νομοθετημένες αμαρτίες με τη βούλα των εθνικών μας προστατών. Οι πολλοί πιστεύουν, πως αυτοί με τη ψήφο τους ορίζουν την κυβερνητική τους επιλογή και ανάδειξη, δεν γνωρίζουν όμως αφελώς ή και αδιαφορώντας, πως το παγκόσμια σύστημα τροφοδοτεί, υπεροπλίζει ή και παροπλίζει τις δήθεν δημοκρατικές τους συμπεριφορές. Άλλοι -πάλι συμφύρουν και συγχέουν τη δημοκρατία των πόλεων-κρατών της αρχαιοελληνικής κοινωνίας με το σημερινό παγκόσμιο φασισμό μιας ελεγχόμενης, παροπλισμένης και ιδεοληπτικής δημοκρατίας. Κι αν όλα ελέγχονται και ποδηγετούνται, φταίμε εμείς -γενεές γενεών- που «γεννήσαμε» και ανδρώσαμε αυτό το σαθρό, νοσηρό, λοιμώδες και εκφυλιστικό «θηρίο», που καθημερινά μας απομυζεί, μας ενθυλακώνει και μας εκστρατεύει στο άρμα του αντιχρίστου. Γιατι όλη αυτή η παγκόσμια κοινωνία είναι αντίχριστος. Καιρός όμως να την κάνουμε Χριστή! Δεν έχει σημασία η αριθμητική μειοψηφία των αγωνιζομένων, όσο η πνευματική πεμπτουσία των αγιαζομένων. Μια «κιβωτό σωτηρίας» δημιουργεί ο καθείς μας που προσανατολίζεται -όχι φρούδα και ανώφελα- στον αγιασμό του και στην υπερφυσική εκτόξευσή του στο πνευματικό και μακάριο κόσμο του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Ήδη πολλοί απολαμβάνουν τον Παράδεισο μέσα από αυτόν τον αντίχριστο παρασιτικό μικρόκοσμο και μέσα απ' αυτήν τη σατανική διαχέουσα κοσμοκρατορία, γιατί γίνονται ένα με την Εκκλησία, ομογάλακτοι, ομοπάτριοι και ομοιότυποι διά μέσου Αυτής και συμπορευόμενοι με Αυτήν! Η πολιτική και η ιδιοποιήσή της στα καθ' ημάς αποτελεί -κατ' ουσίαν- ένα ακόμα κοσμικό ανάχωμα στην πνευματική μας ανάβαση και οδοιπορία. Αντιθέτως, η ορθόδοξη πρακτική και η προσευχητική μας «λειτουργία» μπορεί να προσδώσει ακόμη και στη πολιτική το χαμένο κάλλος της πρόσκαιρης και εφήμερης βιοτικής μας συνύπαρξης. 

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος