«ΤΙΜΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ»: ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΜΕΝΕΣ ΟΜΙΛΙΕΣ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΩΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΦΥΛΗΣ κ. ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ Α' 1935-2013 (ΟΜΙΛΙΑ 5η)
Απομαγνητοφωνημένες, αποσπασματικές ομιλίες του μακαριστού πνευματικού πατρός ημών, αειμνήστου Μητροπολίτη Ωρωπού και Φυλής κ. Κυπριανού Α', επί τη συμπληρώσει δέκα ετών εκ της εκδημίας του εις χείρας Κυρίου 17 (30) Μαϊου 2013 εκκλ. ημ.
Καλοκαίρι του 1993.
Κυριακή πρωί στο Μοναστήρι των Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης στην Φυλή Αττικής.
«Ομιλία στο Ευαγγέλιο της Κυριακής Δ' Ματθαίου».
Είναι το θέμα της ομιλίας του αειμνήστου Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Ωρωπού και Φυλής κ. Κυπριανού Α'.
(Απόσπασμα)
Απομαγνητοφώνηση, επιμέλεια ομιλίας, παρουσίαση
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ
Απομαγνητοφωνημένες, αποσπασματικές ομιλίες
αειμνήστου Μητροπολίτη Ωρωπού και Φυλής κ. Κυπριανού Α',
επί τη συμπληρώσει δέκα ετών εκ της εκδημίας του εις χείρας Κυρίου
17 (30) Μαϊου 2013 εκκλ. ημ.
Ομιλία 5η: «Πίστις, Αγάπη, Ταπείνωσιςτου Εκατοντάρχου».
«ΠΙΣΤΙΣ, ΑΓΑΠΗ, ΤΑΠΕΙΝΩΣΙΣ ΤΟΥ ΕΚΑΤΟΝΤΑΡΧΟΥ»
<<Εκεί έσται ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων>> (Ματθ. ιγ' 50). Συγκλονιστικά -αγαπητοί χριστιανοί και τέκνα εν Κυρίω αγαπητά- συγκλονιστικά τα λόγια της προ ολίγου ευαγγελικής περικοπής. Μέσα σε λίγες σειρές έχουμε ν' αντλήσουμε πλουσιότατα θεία διδάγματα.
Και αν προσεκτικά προσευχόμενοι εμβαθύνουμε στα λόγια της σημερινής ευαγγελικής περικοπής, θα διαπιστώσουμε ότι όπου υπάρχει πίστις, όπου υπάρχει ταπείνωσις, όπου υπάρχει ευαγγελική αγάπη -το τονίζω αυτό- όχι αγάπη αρρωστημένη, όχι αγάπη παθολογική, όχι αγάπη αμαρτωλή, αλλά αγάπη ευαγγελική, εκεί λοιπόν γίνονται θαύματα συγκλονιστικά!
Ο άνθρωπος που πλησίασε στην Ιεριχώ τον Χριστό μας, δεν ήταν από τους Ιουδαίους που είχαν την πίστη την αληθινή, αλλά ήταν ένας ειδωλολάτρης και μάλιστα ανώτερος αξιωματικός εκατόνταρχος! Δηλαδή, σα να λέγαμε σήμερα, ένας λοχαγός που είχε εκατό στρατιώτες. Δεν πλησιάζει τον Χριστό μας για να Τον παρακαλέσει, ως Ιουδαίος που πιστεύει εις τον αληθινόν Θεόν, αλλά -επαναλαμβάνω- τον πλησιάζει ένας ειδωλολάτρης.
Που αυτό τί σημαίνει; Ότι ο άνθρωπος αυτός -αν και ειδωλολάτρης- πιστεύει στον Χριστό. Πρωτίστως με την παράκλησή του διαπιστώνουμε την αρετή της πίστεως, που είναι ένα από τα μεγαλύτερα δώρα του Θεού εις τον άνθρωπο. Και του λέγει, διδάσκαλε Σε παρακαλώ, Σε ικετεύω να θεραπεύσεις το παιδί μου. Αλλά ποιο παιδί τους Ήταν ένα σαρκικό παιδί του; Όχι. Ήταν δούλος, ήταν υπηρέτης του και όμως δεν τον ονομάζει δούλο! Τον ονομάζει υιό!
Και δούλοι στην εποχή εκείνη, όπως σήμερα πουλάνε τα σκυλιά ράτσας, σκυλιά ή γάτες, έτσι πουλούσαν την εποχή εκείνη κι αγόραζαν τους δούλους και οι περισσότεροι δεν τους είχαν μόνο για δουλειές, για τις σκληρότερες και πιο απάνθρωπες δουλειές εργασίας, αλλά πολλές φορές αυτούς τους δούλους, όπως διαβάζουμε στην ιστορία, τους έκοβαν κομμάτια και τους έριχναν τροφή στα ζώα τους... Στα ιχθυοτροφεία τους...
Αυτή την αξία είχαν οι δούλοι της εποχής εκείνης... Όμως -αν και ειδωλολάτρης- είχε αισθήματα καλά. Είχε αγάπη, αν και δεν γνώριζε τη διδασκαλία ακόμη του Ευαγγελίου, όμως βίωνε το Ευαγγέλιο! Ο Χριστός μας συγκινήθηκε που βλέπει έναν εκατόνταρχο, έναν ειδωλολάτρη να τον παρακαλεί για τον δούλον του. Και του λέγει, έρχομαι αμέσως στο σπίτι σου να τον θεραπεύσω.
Και εδώ στη συνέχεια βλέπουμε τώρα την ανέκφραστη ταπείνωση του εκατοντάρχου. Όχι λέει Κύριε... Εγώ είμαι αμαρτωλός άνθρωπος! Δεν είμαι εγώ άξιος να έρθεις Εσύ στο σπίτι μου, αλλά όπως εγώ που είμαι αξιωματικός, δίνω μια εντολή σ' έναν στρατιώτη και την εκπληρώνει, έτσι και σε Σένα είναι πάρα πολύ εύκολο, έναν λόγο να πεις κι ο παις μου θεραπεύεται! Το παιδί μου θεραπεύεται, ο άνθρωπός μου θεραπεύεται!
Εδώ λοιπόν βλέπουμε -επαναλαμβάνω και πάλι- την ανέκφραστη ταπεινοφροσύνη του. Σε άλλη θέση του Ευαγγελίου διαβάζουμε, λέει ο Κύριός μας εκεί, ότι <<ο Θεός υπερηφάνοις αντιτάσσεται>> (Ιακώβ. δ',6). Σιχαίνεται, αηδιάζει, αποστρέφεται. <<Ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν>> (το αυτό). Την χάρη την δίνει στους ταπεινούς! Γι' αυτό κι όπως το λέγω πολλές φορές στα κηρύγματα: ο Θεός δεν διδάσκεται, ο Θεός αποκαλύπτεται!
Και για να αποκαλυφθεί ο Θεός στον άνθρωπο, για να πληροφορηθεί ο άνθρωπος τον Θεό, για να πληροφορηθεί ο άνθρωπος την γνησιότητα της Ορθοδοξίας, θα πρέπει να έχει απλότητα και ταπείνωση. Στους απλούς, στους ταπεινούς ο Θεός αποκαλύπτεται, ο Θεός παρουσιάζεται, ο Θεός θαυματουργεί! Και τότε, αφού είπε ο Χριστός μας, πως τέτοια πίστη δεν την βρήκε ούτε στους Ιουδαίους, όπως -του λέει- επιθυμείς, έτσι και θα γίνει.
Και ω του παραδόξου θαύματος, αμέσως ο δούλος του εθεραπεύθη! Και καταλήγει ο Χριστός μας στην σημερινή ευαγγελική περικοπή με τα συγκλονιστικά εκείνα λόγια, αν τα προσέξατε: Αμίν, αμίν λέγω υμίν. Αλήθεια σας λέγω. Θα βρεθούν λέγει άνθρωποι από τον Βορρά, τον Νότο και την Δύση και την Ανατολή, απ' όλα τα σημεία του ορίζοντος, άνθρωποι που είναι βυθισμένοι μέσα στην απιστία και την ειδωλολατρία, αλλά όμως, που θα διαθέτουν την πίστη, την ταπείνωση και την αγάπη του εκατοντάρχου και θα κληρονομήσουν την Βασιλεία των Ουρανών!
Και οι Υιοί της Βασιλείας, αυτοί που ήσαν κλητοί, Ιουδαίοι μονοθεϊσταί, αν εξαιρέσει κανείς εκείνους τους ελαχίστους που πίστεψαν κι ακολούθησαν τον Χριστό, θα κληθούν λέγει, θα τοποθετηθούν στην Γέεννα του Πυρός, εκεί έσται -ποιοί έσται- η χαρά, η αγαλλίασις; Όχι! Αλλά, <<ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων>>! (Ματθ. ιγ' 50). Θα τρίζουν τα δόντια τους από το κάψιμο, από την φλόγα την οποία θα αισθάνονται και θα νιώθουν.
Αυτή η φλόγα θα είναι οι τύψεις, θα είναι ο έλεγχος, ο ανέκφραστος έλεγχος της συνειδήσεως. Θα είναι αυτό το ανέκφραστο μαρτύριο, αυτό το ακοίμητο σκουλήκι, που θα τους κατατρώγει αιωνίως. <<Εκεί έσται ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων>>! Αυτό που βλέπουμε, που διαπιστώνουμε στην Παλαιά Διαθήκη, το βλέπουμε δυστυχώς και στην Καινή Διαθήκη. Δύο χιλιάδες τώρα χρόνια βλέπουμε ανθρώπους που αναγεννήθηκαν μέσα στην ορθόδοξη κολυμβήθρα, που έγιναν και μεγάλωσαν Ορθόδοξοι Χριστιανοί.
Αλλά... για να μην εργάζονται τας εντολάς του Θεού, για να μην βιώνουν τα λόγια του Ευαγγελίου, για να μην έχουν ζωή μυστηριακή, με άλλα λόγια για να εργάζονται και να καλλιεργούν τα πάθη τους, τυφλώθηκαν τα μάτια της ψυχής, που είναι ο νους και ζούνε χωρισμένοι μακριά από τον Χριστό. Μακριά από την Εκκλησία και πολλοί ακόμη που φέρουν τα βήματά τους στο χώρο της Εκκλησίας, όμως είναι μακριά από την Θεία Κοινωνία, από την μυστηριακή -όπως προανέφερα- ζωή της Εκκλησίας.
Κι ακόμη πιο πολύ, που γίνονται αρνηταί της Ορθοδοξίας: χιλιασταί, ιαχωβάδες, πεντηκοστιανοί, παπικοί, οικουμενισταί! Που είναι σε έξαρση αυτή η αίρεσις του αιώνα μας, που είναι η μεγαλυτέρα και η φοβεροτέρα αίρεσις όλων των αιώνων, δύο χιλιάδες χρόνια πάνε τώρα, που είναι η ιστορία της Εκκλησίας μας. Και βλέπουμε ανθρώπους που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν -και τέτοια θαύματα τα ζήσαμε εδώ στο χώρο της Μονής μας- μέσα στον προτεσταντισμό, μέσα στον παπισμό, μέσα στον μωαμεθανισμό, να πληροφορηθούν όχι απλώς την Ορθοδοξία, αλλά την γνησιότητα της Ορθοδοξίας!
Και σ' αυτόν τον χώρο να λάβουν το σωτήριο βάπτισμα! Τα τελευταία δώδεκα χρόνια έχουν περάσει πεντακόσια άτομα εδώ που βαπτίστηκαν: προτεστάνται, παπικοί, άλλοι ετερόδοξοι και περίπου τριάντα - σαράντα -σε αριθμό- πλησιάζουν από τον μωαμεθανισμό. Και μάλιστα από αυτούς -όλως ιδιαιτέρως- να ξεχωρίζουν για τις ευαγγελικές αρετές, να ζουν μια ζωή αγία, μια ζωή συγκλονιστική που να είναι πρότυπο και παράδειγμα για πολλούς Ορθοδόξους Χριστιανούς, που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Ορθοδοξία.
Φανερά λοιπόν τα λόγια του Κυρίου μας, πως θα βρεθούν άνθρωποι που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στο σκοτάδι της ειδωλολατρίας, της πλάνης της αιρέσεως, και για να πληροφορηθούν τον Θεό, για να πληροφορηθούν την γνησιότητα της Ορθοδοξίας, για να βαπτιστούν, για να γίνουν γνήσιοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, θα κληρονομήσουν τον Παράδεισο! Και οι Υιοί της Βασιλείας, αυτοί που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν Χριστιανοί Ορθόδοξοι σαν τους Ιουδαίους της Παλαιάς Διαθήκης, που δεν πίστεψαν και δεν ακολούθησαν τον Χριστό, θα τοποθετηθούν στην <<Γέεαννα του Πυρός>>.
<<Εκεί έσται ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων>>! Δεν είναι αρκετό αδελφοί μου να είμεθα μόνον απλώς και να λεγόμεθα Χριστιανοί, αλλά θα πρέπει να ζούμε σαν Χριστιανοί! Πώς μπορεί ένας Χριστιανός Ορθόδοξος να είναι κλέφτης, να είναι ψεύτης, να είναι πόρνος, να είναι μοιχός, να μην αναφέρω άλλα αμαρτήματα σαρκικά. Να είναι χαρτοπαίχτης, να είναι πότης, να διαβάλλει και να συκοφαντεί, να αδικεί, να είναι τοκογλύφος, να είναι άδικος και πλεονέκτης, να είναι φιλάργυρος...
Πώς γίνεται; Δεν γίνεται. Δεν είναι -λοιπόν- απλώς να είμεθα Χριστιανοί, αλλά και να ζούμε σαν Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Όπως μας θέλει ο Χριστός, που λέγει: <<Υμείς ἐστε το άλας της γης· εὰν δε το άλας μωρανθή, εν τίνι αλισθήσεται; εις ουδὲν ισχύει έτι ει μη βληθήναι έξω και καταπατείσθαι υπὸ των ανθρώπων>> (Ματθ. 5,13).
Απομαγνητοφωνημένες, αποσπασματικές ομιλίες
αειμνήστου Μητροπολίτη Ωρωπού και Φυλής κ. Κυπριανού Α',
επί τη συμπληρώσει δέκα ετών εκ της εκδημίας του εις χείρας Κυρίου
17 (30) Μαϊου 2013 εκκλ. ημ.
Ομιλία 5η: «Πίστις, Αγάπη, Ταπείνωσιςτου Εκατοντάρχου» του 1993.
Απομαγνητοφώνηση, επιμέλεια ομιλίας, παρουσίαση
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου