Η ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΗΣ ΟΥΝΙΑΣ ΚΑΙ Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΒ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΑΥΤΗΝ

 

Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο των εκδόσεων «ΑΓΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ» και «ΑΘΩΣ»:
«Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΒ ΤΟΥ ΠΟΤΣΑΕΦ»,
Α' έκδοση, Ιούλιος 2009, σελ. 20-24.
<<Το βιβλίο εξιστορεί με γλαφυρό τρόπο το βίο του Αγίου Ιώβ που έζησε τον 16ο αιώνα στη Ρωσία, καθώς και θαυμαστά σημεία που φανερώθηκαν μετά την κοίμησή του.
Ο Όσιος Ιώβ του Ποτσάεφ, κατά κόσμον Ιωάννης Ζέλεζο, γεννήθηκε περί το 1550 στη Γαλικία της Ρωσίας.
Εκάρη μοναχός σε ηλικία μόλις δώδεκα ετών.
Η φήμη των ασκητικών του αγώνων απλώθηκε σύντομα σε όλες τις γειτονικές περιοχές της Πολωνίας και της Μικρής Ρωσίας και πλήθος λαού, ανάμεσά τους και ο Πρίγκηπας του Οστρόγκ, στράφηκαν προς αυτόν.
Εξελέγη ηγούμενος μετά από παρακλήσεις των συνασκητών του.
Διακρίθηκε για τους αγώνες του υπέρ της Ορθοδπξίας, την οποία απειλούσαν οι αιρέσεις της Ουνίας και των Προτεσταντών.
Την ημέρα ασκούσε τον εαυτό του με συνεχές εργόχειρο, κυρίως αγροτικές εργασίες και κτίσιμο ιχθυοφραγμάτων.
Τη νύχτα αποσυρόταν σ' ένα σπήλαιο στο οποίο προσευχόταν.
Εκεί αξιώθηκε να αντικρίσει το άκτιστο φως. Υπήρξε, παράλληλα, σημαντικός συγγραφέας και απολογητής της Ορθοδοξίας.
Ο Όσιος Ιώβ κοιμήθηκε εν ειρήνη το 1651 μετά τη Θεία Λειτουργία.
Τόσο η κατάσταση των λειψάνων του, που μυρόβλυσαν, όσο και τα θαύματά του οδήγησαν την Εκκλησία στην ανακήρυξή του ως Αγίου>>.
(Εκ του οπισθόφυλλου του βιβλίου)
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ

Η ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΗΣ ΟΥΝΙΑΣ

ΚΑΙ Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΒ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΑΥΤΗΝ

Τελικά, όπως και να έχει το πράγμα, η διακονία του Οσίου Ιώβ στην θέση του Ηγουμένου στο Ντουμπνό άρχισε περίπου γύρω στο έτος 1852. Εν πάσει περιπτώσει, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ήταν Ηγούμενος της Μονής του Τιμίου Σταυρού στις δύο τελευταίες δεκαετίες του 16ου αιώνα και εκεί εκπλήρωσε την διακονία του μέχρι τα πρώτα χρόνια του 17ου αιώνα. Και, ως Ηγούμενος, του έλαχε ο κλήρος να δοκιμάσει, ενώ βρισκόταν στο Ντουμπνό, την πιο θλιβερή και κρίσιμη χρονική περίοδο στην ιστορία και την ζωή των νοτιοδυτικών παραμεθόριων περιοχών της Ρωσίας. Αυτή ήταν η εποχή της εμφάνισης της Ουνίας της Βρέστης, το 1596, και των διωγμών κατά της Ορθοδοξίας καθώς και κατά της ρωσικής εθνικής συνείδησης, που ακολούθησαν εντός των ορίων της Βολυνίας, Ποντόλυα, και Ουκρανίας. Πράγματι, κάτω από την προστασία του γενναίου Πρίγκιπα Κωνσταντίνου του Οστρόγκ (+1608), ο Όσιος Ιώβ κατόρθωσε να αποφύγει να δοκιμάσει απευθείας όλη την φρίκη που ξέσπασε, όταν επιβλήθηκε η Ουνία. Αυτό όμως δεν τον εμπόδισε να δεχθεί αυτήν την φρίκη και να την βάλει βαθειά μέσα στην καρδιά του, την στιγμή μάλιστα που το κακό το οποίο γεννήθηκε από την Ουνία άρχισε αμέσως να φανερώνεται τόσο ανοιχτά και με τέτοιες εντυπωσιακές εκδηλώσεις, που μόνον οι νεκροί δεν θα μπορούσαν να τις δουν και να τις αναγνωρίσουν και πολύ περισσότερο οι Ιησουϊτες και οι Πολωνοί ευγενείς, που είχαν εξαπατηθεί από τους Ουνίτες. Ο Όσιος Ιώβ έβλεπε όλες αυτές τις αναταραχές και τα μαρτύρια με όλο το βάθος των αισθημάτων της καρδιάς του. Αυστηρός ασκητής, αγωνιζόταν απτόητος κατά την διάρκεια εκείνων των αξιοθρήνητων χρόνων. Οι ανελέητοι διωγμοί που επέβαλλαν στους Ορθοδόξους οι Ιησουϊτες και οι Ουνίτες, οι οποίοι είχαν διαστραφεί από αυτούς, όχι μόνον δεν κατόρθωσαν να εξασθενήσουν την ευσέβειά του, αλλά, αντίθετα, την ενδυνάμωσαν. Ταυτοχρόνως, δεν επιθυμούσε να παραμείνει απλώς ένας απαθής θεατής που στέναζε άσκοπα για τις θλίψεις του λαού: η ευλαβής του ψυχή ζητούσε μία κατάλληλη δραστηριότητα. Για τον σκοπό αυτό, ο Όσιος Ιώβ αγωνίσθηκε πρώτα απ' όλα να θέσει το θεμέλιο της ηθικής ζωής στους αδελφούς που ήταν υποταγμένοι στον κανόνα του, <<τους οποίους κυβέρνησε καλά περισσότερο από είκοσι χρόνια με την σύνεση, την οποία είχε εμπνευσθεί άνωθεν, με την πραότητα και την συχνή διδασκαλία και πολύ περισσότερο με τους πλέον μεγαλειώδεις αγώνες της προσωπικής του άσκησης. Μολοταύτα, ο Όσιος Ιώβ εργάσθηκε με επιτυχία για το καλό της Ορθοδοξίας κατά την διάρκεια της παραμονής του στο Ντουμπνό και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι, απολάμβανε την ενθουσιώδη υποστήριξη του φημισμένου Πρίγκηπα Κωνσταντίνου του Οστρόγκ. Είναι πολύ γνωστό ότι <<ο μεγαλοπρεπέστερος και ισχυρότερος από τους Πρίγκηπες, ο Πρίγκηπας Κωνσταντίνος-Βασίλειος, ήταν ένας θεοσεβής άνθρωπος, ο οποίος τηρούσε αυστηρά τις ορθόδοξες τελετουργίες και τα έθιμα των προγόνων του>>. <<Ο Πρίγκηπας Κωνσταντίνος-Βασίλειος>>, αναφέρει ένας Πολωνός συγγραφέας, <<ήταν τόσο θεοσεβής>>, ώστε σε όποιον Ναό προσευχόταν, προκειμένου να μην τον αποσπά τίποτε την ώρα της προσευχής, έδινε εντολή να στήνουν έναν θάλαμο εξ ολοκλήρου περιβεβλημένο από επιχρυσωμένες πλάκες χρυσού, στις τρεις πλευρές του οποίου βρίσκονταν μικρά παράθυρα>>. Ιδιαίτερα δε αγαπούσε να αποσύρεται στη Μονή του Ντουμπνό και να μένει για κάποιο διάστημα στην μόνωση με τον Όσιο Ιώβ. Πραγματικά, μόλις έφθανε η περίοδος της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, ο Πρίγκηπας Κωνσταντίνος-Βασίλειος ξεκινούσε αμέσως για το Ντουμπνό' και εκεί, μένοντας στην Μονή του Οσίου, επέβαλλε την κοσμική του ενδυμασία και, <<ενδεδυμένος ως μοναχός>>, αποσυρόταν στην ησυχία καθ' όλη την διάρκεια της πρώτης εβδομάδας της Τεσσαρακοστής, ασκούμενος στην νηστεία και την ευλαβή θεωρία. Ταυτόχρονα, παρέχοντας υπόδειγμα εποικοδομητικού βίου ο ευλαβής Πρίγκηπας, ο οποίος αγαπούσε την Μονή του Αγίου Ιώβ στο Ντουμπνό, αφειδώς παρείχε υλικές προσφορές προς αυτήν. Από τις λιγοστές πληροφορίες που έχουν διασωθεί, όσον αφορά την Μονή του Τιμίου Σταυρού στο Ντουμπνό, γνωρίζουμε ότι πριν ακόμη από την άφιξη του Οσίου Ιώβ σε αυτήν την πόλη, η Μονή χρησιμοποιούσε στρέμματα αγρών γύρω απ' το Ντουμπνό, τα οποία εκτείνονταν από το προάστιο του Λουτσκ ως το Γκολόβτσισυ και Σαντόβυ και άλλες παρόμοιες προσφορές <<από τα χωριά Ιβάνυϊε και Σνεσένυϊε, τα οποία ανήκαν στην Αυλή>>. Στις 15 Ιουνίου 1599, ο Πρίγκιπας Κωνσταντίνος του Οστρόγκ υπέγραψε μία καινούργια πράξη κληροδοτήσεως, η οποία δώριζε στην Μονή του Τιμίου Σταυρού του Αγίου Ιώβ <<το νησί του Τιμίου Σταυρού, το Γκορμπατσίν και το Παντελεήμων-Κλήμης, με γη, αγρούς και κήπους που βρίσκονταν στο λιβάδι, δίπλα στους βάλτους του Γκορμπατσίν και τον ποταμό Ιβάνοβσκ στον οποίο βρίσκονται η περιοχή Βινιάνκα και διάφορες άλλες>>.

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ».
Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο των εκδόσεων
«ΑΓΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ» και «ΑΘΩΣ»:
<<Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΒ ΤΟΥ ΠΟΤΣΑΕΦ>>,
Α' έκδοση, Αθήνα 2023, σελ. 20-24.