Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥ ΥΛΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

 

Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο του Αγίου Ιωάννου Πρωθιερέως της Κροστάνδης:
<<Η ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΖΩΗ>>, εκδόσεις <<Το Περιβόλι της Παναγίας>>,
Α' Έκδοση, Θεσσαλονίκη 2003, σελ. 34-36.
Ιδού πως περιγράφει ο ίδιος (ο Άγιος Ιωάννης) την εν Κροστάνδη ιερατικήν ζωήν και διακονίαν του:
<<Από των πρώτων ημερών του υπουργήματός μου εν τη υψηλή υπηρεσία της Εκκλησίας του Θεού, εθεώρησα ως κανόνα της ζωής μου να είμαι πιστός
και ζηλωτής εν τω ιερατικώ μου έργω και αυστηρώς επαγρυπνώ επί του εαυτού μου και της πνευματικής ζωής μου.
Προς τον σκοπόν τούτον ήρχισα να μελετώ και να σπουδάζω την Γραφήν, αποκομίζων εξ αυτής οικοδομήν ως άνθρωπος, ως ιερεύς και ως μέλος του κοινωνικού συνόλου.
Ήρχισα τότε να συντάσσω και το ημερολόγιόν μου, εν τω οποίω επακριβώς εσημείουν τους αγώνας μου κατά των κακών σκέψεων και πειρασμών, τας μετανοίας μου, τας μυστικάς μου προσευχάς και τας μετά του Θεού πνευματικάς εντεύξεις μου.
Καθ' εκάστην Κυριακήν και εορτήν συνήθιζον να κηρύττω είτε ιδικόν μου κήρυγμα, είτε εκ της συλλογής του επισκόπου Γρηγορίου.
Εκτός των ειθισμένων εκκλησιαστικών μου καθηκόντων, ευθύς εξ αρχής, επειδή και εγώ ήμην ποτέ πτωχός, εφρόντιζον περί των πτωχών.
Προ είκοσιν ετών είχον την έμπνευσιν της ιδρύσεως εν Κροστάνδη <<οίκου βιομηχανίας>> τον οποίον διά της Θείας βοηθείας κατώρθωσα να αποπερατώσω το 1873>>.
Ο πατήρ Ιωάννης καθ' όλον το ιερατικόν του στάδιον, όπερ διήρκησε 53 έτη, ουδέποτε ελησμόνει ότι ήτο ιερεύς.
Ελειτούργει καθ' εκάστην, εκήρυττε συχνότατα, τουθ' όπερ ήτο ασύνηθες κατά την εποχήν εκείνην εν Ρωσσία, επεσκέπτετο τας κατοικίας των πτωχών ενοριτών του και εβοήθει αυτούς,
έπειθε τους αλκοολικούς να εγκαταλείψωσι το πάθος της μέθης, εγίνετο τα πάντα τοις πάσι, ενίοτε δε και ανυπόδητος επέστρεφεν εις την οικίαν του, διότι έδιδε τα υποδήματά του εις πτωχούς χριστιανούς!
Τη 20ή Δεκεμβρίου του 1908 εκοιμήθη εν Κυρίω καταλιπών οπίσω αυτού φήμην ανδρός αγίου.
(Εκ του προλόγου του βιβλίου).
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ».

4. Η πνευματική γλώσσα του υλικού κόσμου

<<Πλήρης πάσα η γη της δόξης Αυτού>> (Ησ. 6,3). Δι' εκείνον ο οποίος πιστεύει αληθώς εις τον Θεόν, όλα τα γήϊνα υλικά πράγματα και όλοι οι υλικοί κόσμοι εξαφανίζονται' δεν ημπορεί ο τοιούτος να φαντασθή ούτε εν σημείον άνευ του Θεού. Πιστεύει ότι αναπνέει τον Θεόν μαζί με τον ατμοσφαιρικόν αέρα' δι' αυτόν ο Κύριος είναι παντού και εν παντί, τα δε δημιουργήματα είναι ως να μη υπάρχουν, και αυτός δε ο ίδιος εξαφανίζεται, τρόπον τινά, διά να δώση εντός του τόπον εις τον ένα Θεόν, ο Οποίος μόνος υπάρχει, και εργάζεται εντός του. Όταν θεωρώ τον κόσμον του Θεού, παντού βλέπω την εξαιρετικήν του Θεού γενναιοδωρίαν εις τα δώρα της φύσεως: η επιφάνεια της γης, ως τράπεζα πλουσιωτάτη, είναι παρεσκευασμένη με αφθονίαν και ποικιλίαν από φιλοστοργότατον και γενναιοδωρότατον οικοδεσπότην. Και τα βάθη του ωκεανού ακόμη χρησιμεύουν εις την διατροφήν του ανθρώπου. Τί δε να είπη τις περί των ζώων, τετραπόδων και πτηνών; Και οποία γενναιοδωρία εκδηλώνεται διά την προμήθειαν τροφής και ενδυμάτων διά τον άνθρωπον; Αναρίθμητα είναι τα ελέη του Θεού! Παρατηρήσατε πόσα η γη δίδει εις τον άνθρωπον κατά το θέρος και το φθινόπωρον! Πας χριστιανός, ιδιαιτέρως δε ο ιερεύς, οφείλει να μιμήται την γενναιοδωρίαν του Θεού. Ας είναι η τράπεζά σας εις όλους ανοικτή, όπως είναι η τράπεζα του Κυρίου. Ο φιλάργυρος είναι εχθρός του Θεού. Καθώς ο ήλιος, μολονότι εις τον ουρανόν ευρίσκεται, φθάνει όμως εις την γην και εις ολόκληρον την επιφανείαν της με τας ακτίνας του και μεταδίδει εις τα οργανικά σώματα την ζωτικότητά του, θερμαίνων αυτά και δίδων εις αυτά ζωήν και ανάπτυξιν, και διαπερνά τα διαφανή σώματα ή αντανακλάται εις αυτά -υπάρχουν δε τόσαι εικόνες του ηλίου, όσα είναι και τα σώματα διαφανή-, και θερμαίνει τα πυκνά, στερεά και ανόργανα σώματα, τοιουτοτρόπως ο πνευματικός Ήλιος, ο Θεός, μολονότι, κατ' εξοχήν, εις τους ουρανούς κατοικεί, με το ζωοπάροχόν Του όμως Πνεύμα επικοινωνεί με όλα τα λογικά δημιουργήματα, τους αγγέλους και ανθρώπους, εισδύων εις την πνευματικήν των ύπαρξιν, αγιάζων αυτά, ζωοποιών αυτά, και ενδυναμώνων και αυξάνων, καθώς αι ακτίνες του ηλίου εισδύουν εις τα οργανικά σώματα και τα φυτά δίδουσαι εις αυτά ζωήν και αύξησιν. Και καθώς ο ήλιος, μολονότι εις τον ουρανόν, φωτίζει όλην την γην και μεταδίδει ζωήν εις όλα τα δημιουργήματα και πράγματα οσονδήποτε άσημα και αν είναι' τοιουτοτρόπως ο Κύριος, με το φως της Τριάδος φωτίζει όλους τους ανθρώπους, διότι Αυτός είναι το αληθινός φως <<ο φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον>> (Ιω. 1,9). Η σκέψις μου φαεινή ή σκοτεινή' η συνείδησίς μου αθώα ή ένοχος' ο οργανισμός του σώματός μου, ο οργανισμός των κόσμων και της γης, εις την οποίαν κατοικούμεν όλα τα επ' αυτής και τα περί αυτήν, ακαταπαύστως μαρτυρούν την διαρκή παρουσίαν εντός μου, μαζί μου, παντού, του Δημιουργού μου. Ας φύγη διά παντός μακράν μου η σκοτεινή και μωρά σκέψις ότι ο Θεός μου μ' εγκατέλειψε και ότι δεν είναι μετ' εμού! Όταν περιπατής εις το δάσος, κήπον, λειμώνα, και βλέπης τους νεαρούς βλαστούς των φυτών, τους καρπούς των δένδρων και την ποικιλίαν των ανθέων του αγρού, λάβε μάθημα από αυτά: το μάθημα δεν είναι ότι κάθε δένδρον κατά την άνοιξιν αφεύκτως βγάζει τουλάχιστον ένα βλαστό σημαντικού μεγέθους και αφεύκτως αυξάνει εις ύψος και διαστάσεις. Κάθε δένδρον προσπαθεί, τρόπον τινά, να προχωρή με την δύναμιν την οποίαν ο Θεός έδωκεν εις αυτό' λέγε λοιπόν εις τον εαυτόν σου: <<Και εγώ έχω καθήκον κάθε ημέραν και κάθε έτος να μεγαλώνω ηθικώς και να γίνωμαι περισσότερον τέλειος' να προχωρώ εις τον δρόμον που οδηγεί εις την Βασιλείαν του Θεού, ή τον επουράνιον Πατέρα, με την δύναμιν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και του Πνεύματός Του, το οποίον μένει και ενεργεί εντός μου. Καθώς ο αγρός είναι στολισμένος με πλήθος ανθέων, τοιουτοτρόπως  και ο αγρός της ψυχής μου πρέπει να είναι στολισμένος με τα άνθη των αρετών' και καθώς τα δένδρα ανθούν και καρποφορούν, τοιουτοτρόπως και η ψυχή μου οφείλη να δίδη καρπούς πίστεως και καλών έργων>>.

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ».
Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο του Αγίου Ιωάννου Πρωθιερέως της Κροστάνδης:
<<Η ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΖΩΗ>>, εκδόσεις <<Το Περιβόλι της Παναγίας>>,
Α' Έκδοση, Θεσσαλονίκη 2003, σελ. 34-36.