Ένα αναπάντεχο γεγονός που συνέβη, πριν τρία χρόνια περίπου, σε εξωκκλήσι της Αττικής, ήταν στην κυριολεξία «μπουνιά στο στομάχι», πνευματική θραύση της πάντα βεβαίως ορθής και γρανιτένιας κρίσης μας, πυροβολισμός εξ' επαφής στην ακαθήλωτη και φιλάρεσκη μεγαλοπρέπειά μας! Στη βάπτιση του παιδιού συγγενικού προσώπου που έγινε υπαίθρια μπροστά από μία μικρή εκκλησία, είχαν μαζευτεί συγγενείς και φίλοι του ζευγαριού. Κάποια μικρά παιδιά -ανέμελα- έπαιζαν πιο πέρα, χωρίς να εμποδίζουν με τις φωνές τους τη τέλεση του μυστηρίου. Ανάμεσα σ' αυτά ήταν κι ένα μικρό αγοράκι πέντε - έξι χρονών, χαρούμενο και ξέγνιαστο που έτρεχε πέρα - δώθε, που, ωστόσο, όμως η φωνή που έβγαζε ήταν πράγματι δυνατή. Βλέπαμε τον πατέρα του, ο οποίος έτρεχε συνεχώς από πίσω του με μία διακριτικότητα και πράγματι ακάματη προσοχή να το συνοδεύει, όπου εκείνο κατευθυνόταν. Η ακολουθία είχε φτάσει στο τέλος της και ο νεότατος ιερέας πήρε κοντά του το μικρόφωνο προκειμένου να βγάλει έναν κατηχητικό και ευχετήριο λόγο. Αλλά, εις μάτιν... Η φωνή του παιδιού -προφανώς- τον ενοχλούσε, έκανε προσπάθειες να ολοκληρώνει το λόγο του, όσο καλύτερα μπορούσε, αλλά.. Αναψοκοκκινισμένος και προφανώς θυμωμένος απευθύνθηκε στον κόσμο που παρίστατο, λέγοντας: «Μα καλά, δεν υπάρχουν γονείς να μαζέψουν αυτό το παιδί;...». Τότε, ακούστηκε η αδύναμη και κάπως λυπημένη φωνή του πατέρα του παιδιού, που απευθυνόμενος στον ιερέα, του είπε: «Πάτερ: το παιδί μου έχει αυτισμό! Δεν μπορώ να το κάνω να σωπάσει, γιατί και αυτό δεν μπορεί... Χαίρεται όμως πολύ που βλέπει κόσμο και με το δικό του τρόπο προσπαθεί να συμμετέχει στη χαρά...!». Ο ιερέας, μετά απ' αυτό, σχεδόν χαμένος και έντρομος, είπε το «Δι' ευχών» και η ακολουθία τέλειωσε! Αυτό το γεγονός, το καταγράφουμε μόνο και μόνο ως Χριστολογική υπενθύμιση για όλους εμάς που πολλές φορές ηδονιζόμαστε ακραιφνώς στη λαγνεία του λόγου μας, στην αλαζονία της θέσης μας και φυσικά στην Αποκλειστικότητα της αυτοδιαχείρισης του λόγου μας! «Προσήλθον οι μαθηταί τω Ιησού λέγοντες: τίς άρα μείζων εστίν εν τη βασιλεία των ουρανών; και προσκαλεσάμενος ο Ιησούς παιδίον, έστησεν αυτό εν μέσω αυτών και είπεν: αμήν λέγω υμίν, εάν μη στραφήτε και γένησθε ως τα παιδία, ου μη εισέλθητε εις την βασιλείαν των ουρανών. Όστις ουν ταπεινώση εαυτόν ως το παιδίον τούτο, ούτος εστίν ο μείζων εν τη βασιλεία των ουρανών» (Ματθ. 18, 1-4).
Γιώργος Δ. Δημακόπουλος
Δημοσιογράφος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου