Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΤΟΥ

 

Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο του Αγίου Ιωάννου Πρωθιερέως της Κροστάνδης:
<<Η ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΖΩΗ>>, εκδόσεις <<Το Περιβόλι της Παναγίας>>,
Α' Έκδοση, Θεσσαλονίκη 2003, σελ. 51-53.
Ιδού πως περιγράφει ο ίδιος (ο Άγιος Ιωάννης) την εν Κροστάνδη ιερατικήν ζωήν και διακονίαν του:
<<Από των πρώτων ημερών του υπουργήματός μου εν τη υψηλή υπηρεσία της Εκκλησίας του Θεού, εθεώρησα ως κανόνα της ζωής μου να είμαι πιστός
και ζηλωτής εν τω ιερατικώ μου έργω και αυστηρώς επαγρυπνώ επί του εαυτού μου και της πνευματικής ζωής μου.
Προς τον σκοπόν τούτον ήρχισα να μελετώ και να σπουδάζω την Γραφήν, αποκομίζων εξ αυτής οικοδομήν ως άνθρωπος, ως ιερεύς και ως μέλος του κοινωνικού συνόλου.
Ήρχισα τότε να συντάσσω και το ημερολόγιόν μου, εν τω οποίω επακριβώς εσημείουν τους αγώνας μου κατά των κακών σκέψεων και πειρασμών, τας μετανοίας μου, τας μυστικάς μου προσευχάς και τας μετά του Θεού πνευματικάς εντεύξεις μου.
Καθ' εκάστην Κυριακήν και εορτήν συνήθιζον να κηρύττω είτε ιδικόν μου κήρυγμα, είτε εκ της συλλογής του επισκόπου Γρηγορίου.
Εκτός των ειθισμένων εκκλησιαστικών μου καθηκόντων, ευθύς εξ αρχής, επειδή και εγώ ήμην ποτέ πτωχός, εφρόντιζον περί των πτωχών.
Προ είκοσιν ετών είχον την έμπνευσιν της ιδρύσεως εν Κροστάνδη <<οίκου βιομηχανίας>> τον οποίον διά της Θείας βοηθείας κατώρθωσα να αποπερατώσω το 1873>>.
Ο πατήρ Ιωάννης καθ' όλον το ιερατικόν του στάδιον, όπερ διήρκησε 53 έτη, ουδέποτε ελησμόνει ότι ήτο ιερεύς.
Ελειτούργει καθ' εκάστην, εκήρυττε συχνότατα, τουθ' όπερ ήτο ασύνηθες κατά την εποχήν εκείνην εν Ρωσσία, επεσκέπτετο τας κατοικίας των πτωχών ενοριτών του και εβοήθει αυτούς,
έπειθε τους αλκοολικούς να εγκαταλείψωσι το πάθος της μέθης, εγίνετο τα πάντα τοις πάσι, ενίοτε δε και ανυπόδητος επέστρεφεν εις την οικίαν του, διότι έδιδε τα υποδήματά του εις πτωχούς χριστιανούς!
Τη 20ή Δεκεμβρίου του 1908 εκοιμήθη εν Κυρίω καταλιπών οπίσω αυτού φήμην ανδρός αγίου.
(Εκ του προλόγου του βιβλίου).
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ».

5. Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΤΟΥ

Ο Θεός είναι αλήθεια, και η προσευχή μου πρέπει να είναι αλήθεια και ζωή' ο Θεός είναι φως, και η προσευχή μου πρέπει να γίνεται εν τω φωτί του νου και της καρδίας' ο Θεός είναι πυρ, και η προσευχή και η ζωή μου πρέπει να είναι δημιουργός' ο Θεός είναι τελείως ελεύθερος, και η προσευχή μου πρέπει να είναι η ελευθέρα εκδήλωσις της καρδίας. Οποίος πλούτος υπάρχει εις το πνεύμα του ανθρώπου! Αρκεί μόνον να σκεφθώ περί του Θεού, να επιθυμήσω εγκάρδιον ένωσιν μετά του Θεού και Ούτος είναι αμέσως μετ' εμού. Την ένωσιν αυτήν τίποτε δεν ημπορεί να εμποδίση: ούτε οι τοίχοι της οικίας μου, ούτε τα κιγκλιδώματα της φυλακής, ούτε τα όρη, ούτε αι χαράδραι. Όπως ο Θεός, τοιουτοτρόπως και οι άγγελοι και οι άγιοι είναι αμέσως μετ' εμού, χάρις εις Αυτόν -πλησίον των οφθαλμών μου, της καρδίας μου, ως οι εγγύτατοι φίλοι και συγγενείς. Οποίος, πράγματι είναι ο πλούτος του ανθρωπίνου πνεύματος! Ο Κύριος είναι το παν δι' εμέ' είναι η δύναμις της καρδίας μου και το φως της διανοίας μου. Εκείνος ωθεί την καρδίαν μου εις κάθε αγαθόν. Εκείνος με ενισχύει' μου δίδει σκέψεις αγαθάς' είναι η ανάπαυσις και η χαρά μου' είναι η πίστις, η ελπίς και η αγάπη μου' είναι η τροφή μου και το ποτόν, το ένδυμα και η κατοικία μου. Και καθώς η μήτηρ είναι το παν εις το τέκνον της -ο νους του, η θέλησις, η όρασις, η ακοή, η γεύσις, η όσφρησις και η αφή, και η τροφή και το ποτόν του, το ένδυμα, αι χείρες και οι πόδες-, τοιουτοτρόπως ο Κύριος είναι δι' εμέ το παν όταν παραδώσω όλον τον εαυτόν μου εις Αυτόν. Αλλά φευ! όταν απομακρυνθώ από τον Κύριον, ο Διάβολος εισέρχεται εντός μου' και αν δεν στρέψω το βλέμμα της καρδίας μου προς τον Κύριον, δεν επικαλεσθώ την βοήθειάν Του, εν τω μέσω των καταπιέσεων του εχθρού, τότε ο Διάβολος θα γίνη, καθώς και είναι ενίοτε, πολύ κακός προς εμέ: κακία, απογοήτευσις, τελεία αδυναμία προς ό,τι καλόν, απελπισία, μίσος, φθόνος φιλαργυρία, βλάσφημοι, πονηραί και ακάθαρται σκέψεις, περιφρόνησις προς όλα- εν γένει δε ούτος γίνεται δι' εμέ, καθώς και είναι ενίοτε, ο νους μου, η θέλησίς μου, η όρασις, η ακοή, η γεύσις, η όσφρησις, η αφή, αι χείρες και οι πόδες μου. Θέτε λοιπόν την πεποίθησίν σου εις τον Κύριον. Αυτός είναι η άπειρος αγιότης, παντοδυναμία, χάρις, ευσπλαχνία, μακροθυμία και σοφία. Δεν υπάρχει ευτυχία δι' εμέ επί της γης, ειμή μόνον εις τον Ιησούν Χριστόν, τον Πατέρα Του Θεόν και το Πανάγιον Πνεύμα. Ο Ιησούς Χριστός είναι η μόνη μου μακαριότης επί της γης. Μετά τον Θεόν δεν υπάρχει δι' εμέ (όπως και δεν πρέπει να υπάρχη) τίποτε προσφιλέστερον, από την ανθρωπίνην ψυχήν -αυτή είναι δι' εμέ προσφιλεστέρα από κάθε άλλο πράγμα. Ο άνθρωπος είναι ον πολύτιμον. Αυτός ο Θεός ήλθεν εις την γην διά την σωτηρίαν μου. Εις τον άνθρωπον δίδει διά τροφήν και πόσιν το πανάχραντόν Του Σώμα και Αίμα (όλον τον Εαυτόν Του), διά να γίνη μακάριος και να μη απολεσθή. Όλους τους καρπούς της γης, τους θησαυρούς και των τριών βασιλείων της γης, παρεχώρησεν εις την κυριαρχίαν του ανθρώπου διά να χρησιμοποιή και ευφραίνεται εις αυτά. Με όλας αυτάς τας αμέτρους ευεργεσίας ο Κύριος έδειξε και δεικνύει ότι απείρως αγαπά το ανθρώπινον γένος και έκαστον άνθρωπον ιδιαιτέρως. Ας μιμηθώμεν και ημείς του Θεού την αγάπην και την ευσπλαχνίαν' ας είμεθα όσον ημπορούμεν οικτίρμονες και ευεργετικοί, καθώς είναι οικτίρμων ο Πατήρ ημών ο εν τοις ουρανοίς. Ο άνθρωπος είναι θαυμάσιον και μέγα δημιούργημα του Θεού, ιδιαιτέρως ο άγιος άνθρωπος' αυτός είναι άστρον του ουρανού' άνθος λαμπρόν, ωραιότατον και αγνόν, ευώδης κέρδος, πολύτιμος μαργαρίτης, πολύτιμος λίθος, ωραίον, καρποφόρον δένδρον του παραδείσου του Θεού. Ο άνθρωπος είναι, πράγματι, θαυμάσιον Θείον δημιούργημα! Δόξα εις τον Δημιουργόν και Προνοητήν Του! Δόξα εις τον Σωτήρα των ανθρώπων, ο Οποίος μας ανασύρει από το τέλμα των παθών, από την φθοράν και τον θάνατον και μας οδηγεί εις την αιώνιον ζωήν!

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ».
Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο του Αγίου Ιωάννου Πρωθιερέως της Κροστάνδης:
<<Η ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΖΩΗ>>, εκδόσεις <<Το Περιβόλι της Παναγίας>>,
Α' Έκδοση, Θεσσαλονίκη 2003, σελ. 51-53.