ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΣΤΙΣ ΔΑΙΜΟΝΙΚΕΣ ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ

 

Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο των π. Αλεξάνδρου και π. Ζηνοβίου Τσεσνοκώφ:
<<Άσκηση και Αγιότητα των Στάρετς του Γκλινσκ>>.
Πρώτη έκδοση: <<Εκδόσεις Άθως>>, Αθήνα 2015, σελ. 44-46.

<<Το να φέρουμε τώρα στη μνήμη μας τη Μονή του Γκλίνσκ και τους Γέροντές της δεν ελιναι απλώς επίκαιρο, αλλά τελείως απαραίτητο. Μιλάμε για αναγέννηση της εν Χριστώ πνευματική ζωής, ακούμε και διαβάζουμε γι' αυτήν, αλλά δεν έχουμε πάντοτε σαφή εικόνα για το τι περιλαμβάνει αυτή η έννοια. Γι' αυτό είναι απαραίτητο να στρέψουμε την προσοχή μας σε εκείνους τους πολύτιμους θησαυρούς, οι οποίοι παρελήφθησαν από τους Αγίους Πατέρες και διαφυλάχθηκαν με ζήλο στα μοναστήρια. Ένας από αυτούς τους θησαυρούς είναι το στάρτσεστβο (Στάρτσεστβο στα Ρωσικά λέγεται η άσκηση πνευματικής καθοδηγήσεως των μοναχών και του λαού από τους αγίους Γέροντες (στάρετς: ο Γέρων, στάρτσι: οι Γέροντες). Παντού είναι γνωστοί οι στάρετς της Όπτινα, αλλά δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι η ρωσική γη είναι γεμάτη από διάφορα κοινόβια, που διαφυλάττουν την πνευματική πείρα του στάρτσεστβο, πείρα την οποία πρέπει να σπουδάσουμε προσεκτικά. Ανάμεσα στα κοινόβια αυτά χωρίς αμφιβολία ανήκει και η Μονή του Γκλινσκ. Στο βιβλίο αυτό προσπαθούμε να περιγράψουμε τη ζωή των στάρετς στα δύσκολα για την Εκκλησία χρόνια των διωγμών, που συνεχίσθηκαν κατά τη διάρκεια σχεδόν όλου του 20ού αιώνος. Σύμφωνα με ιστορικές μαρτυρίες ήδη στις αρχές του είχε συγκεντρωθεί υλικό για την κατάταξη στο αγιολόγιο κάποιων ασκητών της Μονής του Γκλινσκ: του ηγουμένου Φιλαρέτου Ντανιλέφσκυ (1817-1841) και κάποιων άλλων, αλλά τα αιματηρά γεγονότα της επαναστάσεως του 1917 και οι διωγμοί της Εκκλησίας, που ακολούθησαν, δεν επέτρεψαν την αγιοκατάταξη. Κατά Θεία Πρόνοια αυτή η κατάσταση παρατάθηκε για ολόκληρο τον αιώνα και στους Γέροντες αυτούς προστέθηκαν και άλλοι, οι οποίοι έζησαν όχι μόνο τον 18ο και τον 19ο αιώνα, αλλά και τον 20ό και σήκωσαν πάνω τους το βάρος της θεομάχου πολιτικής και των φρικτών διωγμών>>.

Απόσπασμα εκ του προλόγου του βιβλίου.
Μετάφραση: Πρωτοπρεσβύτερος Ιωάννης Φωτόπουλος
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ

Αδιαφορία στις δαιμονικές εμφανίσεις

Παραδείγματα παραινέσεων από τη ζωή
των ασκούμενων μοναχών στη Μονή του Γκλινσκ.
Ο ακάματος στάρετς Φιλάρετος.

Ο ηγούμενος Φιλάρετος ήταν σε όλους προσιτός, απλός και αγαθός. Οποιοσδήποτε μοναχός, οποιαδήποτε ώρα της μέρας ή της νύχτας, μπορούσε να τον συναντήσει. Έτσι ο πατήρ Ηλιόδωρος τρομαγμένος από τον διάβολο ήλθε στον ηγούμενο να τον συμβουλευθεί. Ο πατήρ Φιλάρετος του επισήμανε ότι οι μοναχοί οφείλουν να είναι πάντοτε έτοιμοι για να συναντήσουν τον εχθρό της σωτηρίας μας και για να τον ενθαρρύνει του είπε: <<Την προηγούμενη νύχτα είχα κι εγώ πειρασμό>>. Στεκόμουν στην προσευχή. Η πόρτα του κελιού είχε μάνταλο. Ξαφνικά ακούστηκε κάτι, σαν να άνοιγε η πόρτα. Γυρίζω και βλέπω ότι στην πόρτα στεκόταν κάποιος φοβερός στη όψη, όμοιος με Άραβα. Ήταν αναμαλλιασμένος και τα δόντια του έτριζαν. Έκανα τον σταυρό μου και συνέχισα τον κανόνα μου. Εκείνος βγήκε όπως μπήκε. Το κυριότερο στην περίπτωση αυτή είναι να μην φοβηθείς, να μη στρέψεις σ' αυτόν την προσοχή σου και να συνεχίσεις το έργο σου>>. Για να υπάρξει τάξη στο κοινόβιο, ο πατήρ Φιλάρετος έλεγχε προσωπικά τα διακονήματα. Περιερχόταν τα εργαστήρια, βρισκόταν στα ομαδικά διακονήματα, συνομιλούσε με όλους μαζί και με κάποιους ιδιαιτέρως, αν του του το ζητούσαν. Για τον καθένα υπήρχε ένας λόγος παρηγορίας. Τους ενθάρρυνε, τους πρόσεχε και τους συμβούλευε όλους. Σ' όσους απόκαμαν έλεγε ότι ο Κύριος δέχεται όπως το αίμα των μαρτύρων τον ιδρώτα που ρέει στο διακόνημα. Τον ηγούμενο Φιλάρετο τον γνώριζαν και τον σέβονταν πολλοί στους οποίους ήταν και ο όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ. Υπάρχει μαρτυρία ότι στον πατέρα Φιλάρετο αποκαλύφθηκε ο χρόνος της αναχωρήσεως του οσίου Σεραφείμ απ' τον κόσμο και ότι αξιώθηκε να δει την άνοδο της ψυχής του στον ουρανό με τη συνοδεία αγγέλων. Η εκκλησιαστική αρχή γνωρίζοντας τη σοφία του ηγούμενου έστελνε στο κοινόβιο όσους είχαν προσωρινά κανονισθεί με επιτίμια. Όμως όλοι δεν υποτάσσονταν με τη συνείδηση ότι ήσαν ανάξιοι του κανόνος. Πολλοί θεωρούσαν ότι αδίκως θίχτηκε η υπόληψή τους και συμπεριφέρονταν σαν να βρίσκονταν υπό την επήρεια ακαθάρτου πνεύματος. Αυτό κατέστρεφε την πνευματική τάξη στο κοινόβιο και δημιουργούσε σύγχυση στην αδελφότητα. Όμως ο πατήρ Φιλάρετος προσπαθούσε με όλες του τις δυνάμεις να βοηθήσει όσους στέλνονταν εκεί προς διόρθωση. Αν το παράδειγμα της αδελφότητος και η φροντίδα του γέροντος ενεργούσαν ευεργετικά, τότε ο πατήρ Φιλάρετος έκανε ενέργειες για ελάφρυνση του κανόνος. Συνήθως στο τέλος του χρόνου του εκτινομένου κανόνος οι σταλμένοι στο μοναστήρι ελάμβαναν ευνοϊκή γι' αυτούς επιστολή, δώρα από τον ηγούμενο και σε περίπτωση ανάγκης χρήματα για τον δρόμο. Για πολλούς αυτό το διάστημα ήταν ένα αναντικατάστατο σχολείο αναμορφώσεως. Στη συνέχεια θα διηγηθούμε κάποιες διδακτικές ιστορίες από τη ζωή των μοναχών της Μονής Γκλινσκ, για να μπορέσουμε να μεταφερθούμε σ' εκείνη την ατμόσφαιρα της πνευματικής εγρηγόρσεως, σ' εκείνο το γόνιμο περιβάλλον, στο οποίο αναπτύχθηκαν οι αργότερα φημισμένοι Γέροντες.

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ
Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίου των π. Αλεξάνδρου και π. Ζηνοβίου Τσεσνοκώφ:
<<Άσκηση και Αγιότητα των Στάρετς του Γκλινσκ>>.
Πρώτη έκδοση: <<Εκδόσεις Άθως>>, Αθήνα 2015, σελ. 44-46.