«Ο ΤΥΠΟΣ ΣΗΜΕΡΑ»: ΟΜΟΙΟΚΑΤΑΛΗΚΤΕΣ ΑΝΑΠΟΔΙΕΣ

Επιλογή άρθρων από τον ημερήσιο Τύπο -γραπτό και ηλεκτρονικό- με βάση το ενδιαφέρον, την αξιοπιστία και την αξιοπρέπεια των λόγων του, τη συνάφεια, τη συγγένεια και την σχετικοποίησή του με τα πνευματικά θέματα που προβάλλει το ιστολόγιό μας. Ευτυχώς, ακόμα και σήμερα, υπάρχουν άρθρα -γνωστών και αγνώστων- που προάγουν την αλήθεια, τις διαχρονικές αξίες και εκείνη την διακριτή λεπτότητα, που προσδίδει στο λόγο το «άλας» της ολοκλήρωσης, τη τελειότητα της λεκτικής αριστείας. Στην εποχή που ζούμε, ο ημερήσιος Τύπος πίπτει, όταν ο ελεύθερος ηλεκτρονικός ανανίπτει. Κάποτε στις εφημερίδες είχαμε τις λεγόμενες «σχολές», που δεν ήταν τίποτ' άλλο από την ίδια δημοσιογραφική γραμμή -γραμμή στο λόγο και την ανάδειξή του- που κατέδειξαν συντάκτες ονόματα, συντάκτες που το ήθος και η συνέπειά τους αναγνωρίστηκε από το αναγνωστικό κοινό. Εφημερίδες -ασχέτως πολιτικής κατεύθυνσης- όπως η «Αυγή», η «Απογευματινή», το «Βήμα», η «Καθημερινή», τα «Νέα», το «Έθνος» και η «Εστία». Σήμερα ο ημερήσιος Τύπος δυστυχώς εξέπεσε, τόσο από ανθρώπινο δυναμικό όσο κι από τις «αλήθειες» που κομίζει, κατάντησε περισσότερο δέσμιος και υποχείριο των ιδιοκτητών - «νεροκουβαλητών» του δημοσίου, παρά εκλεκτός και αξιοκρατικός αρωγός στην επιλογή και την ανάδειξη της είδησης. Γιατι συμβαίνει το εξαιρετικά αλλόκοτο, τραγελαφικό, ταυτόχρονα και τραγικό: δεν παρουσιάζεται η πραγματική είδηση, αλλά το κουτσομπολιό, το κους κους, το ηδονοβλεπτικό, το αιμοσταγές, η «δημοσιογραφία της κλειδαρότρυπας» και η λαγνεία του τρόμου! Απέναντι στα νοσηρά αυτά «δημοσιογραφικά σκευάσματα» και σηψαιμικά υποκατάστατα επιλέγουμε -όχι δίκην ρομαντισμού, αλλά χάριν της ανόθευτης φιλαληθείας- άρθρα, που πολλάκις μπορεί να μην συμβαδίζουν με τις ημέτερες απόψεις, αλλά που αναδεικνύουν όμως την συχνά έρπουσα «αγιότητα» του λόγου! Εύχεσθε!

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Μήπως όποιος λαός χρησιμοποιεί την καλαποδιά, γνωστή κι ως κλωτσιά,

σε/για όσους παίζουν με τη λογική και την ηθική, θα έχει καλύτερο μέλλον;

Δακρυγόνα δεν έρριξε η Αστυνομία
«Περιττό είναι», είπαν
«Είναι όλοι δακρυσμένοι»
Κ. Καλαπανίδας, Ένας Ιωάννης

του Γιάννη Πανούση

Εκτός από την [καταργηθείσα] σχολική μπλε ποδιά η Νέα Τάξη Πραγμάτων, Προσώπων και Φυσικών φαινομένων, ανακάλυψε και τη γαλάζια ανα-ποδιά. Ποια αναποδιά όμως; Άπαντες συμφωνούν επί της εννοίας και της ουσίας;

Μερικοί βλέπουν τον Κόσμο ανάποδα, άρα όλα είναι στραβά από χέρι. Άλλοι πιστεύουν ότι οι περισσότεροι άνθρωποι είναι ανάποδοι, άρα δεν είναι αντικειμενικά δυνατόν να κυβερνηθούν.

Και οι πλείονες διατείνονται ότι ζούμε σε ανάποδες εποχές, άρα να μη ζητάμε ευθύνες από τους αρμοδίους [sic]!

Αυτή η τελευταία άποψη για την «εποχή» με παρακινεί να περιγράψω τα πρόσφατα γεγονότα ομοιοκατάληκτα [δεδομένου ότι έχουν κοινό και όμοιο παρονομαστή], για να δούμε, όχι τι συνέβη αλλά πώς αντιδράσαμε:

δοκιμάστηκε η αντοχή μας στις φυσικές καταστροφές,

περιορίστηκε η ανοχή μας στους ανεύθυνους υπόλογους,

ενισχύθηκε η παραδοχή μας ότι δεν υπάρχουν ‘αθώοι’, γι’ αυτό δεν λογοδοτεί η πολιτική, οικονομική και κοινωνική εξουσία,

μειώθηκε η αποδοχή μας στους εν γένει αρχηγούς και προέδρους,

γενικεύθηκε η αδιαφορία μας για την κάθε είδους διαδοχή στα κόμματα και αλλαχού,

επισημοποιήθηκε η πρόθεσή μας για αποχή.

Επειδή είναι δύσκολο σε αυτή τη χώρα να εντοπίσεις την ενοχή του καθενός, οι αναποδιές παραμένουν εντέλει το συλλογικό άλλοθι των εκάστοτε ιθυνόντων

Μήπως είχε τελικά δίκιο ο πατέρας μου που μου έλεγε: «θα σου αστράψω καμία ανάποδη» ή μήπως όποιος λαός χρησιμοποιεί την καλαποδιά, γνωστή κι ως κλωτσιά, σε/για όσους παίζουν με τη λογική και την ηθική, θα έχει καλύτερο μέλλον;

(Ο Γιάννης Πανούσης είναι καθηγητής εγκληματολογίας, πρώην υπουργός). Εκ του ιστολογίου <<ieidiseis.gr>> της 14.9.2023. πολ. ημ. Επιμέλεια, παρουσίαση ημετέρα.