ΤΑΠΕΙΝΩΣΙΣ ΕΝ ΤΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

 

Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο του Αγίου Ιωάννου Πρωθιερέως της Κροστάνδης:
<<Η ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΖΩΗ>>, εκδόσεις <<Το Περιβόλι της Παναγίας>>,
Α' Έκδοση, Θεσσαλονίκη 2003, σελ. 65-66.
Ιδού πως περιγράφει ο ίδιος (ο Άγιος Ιωάννης) την εν Κροστάνδη ιερατικήν ζωήν και διακονίαν του:
<<Από των πρώτων ημερών του υπουργήματός μου εν τη υψηλή υπηρεσία της Εκκλησίας του Θεού, εθεώρησα ως κανόνα της ζωής μου να είμαι πιστός
και ζηλωτής εν τω ιερατικώ μου έργω και αυστηρώς επαγρυπνώ επί του εαυτού μου και της πνευματικής ζωής μου.
Προς τον σκοπόν τούτον ήρχισα να μελετώ και να σπουδάζω την Γραφήν, αποκομίζων εξ αυτής οικοδομήν ως άνθρωπος, ως ιερεύς και ως μέλος του κοινωνικού συνόλου.
Ήρχισα τότε να συντάσσω και το ημερολόγιόν μου, εν τω οποίω επακριβώς εσημείουν τους αγώνας μου κατά των κακών σκέψεων και πειρασμών, τας μετανοίας μου, τας μυστικάς μου προσευχάς και τας μετά του Θεού πνευματικάς εντεύξεις μου.
Καθ' εκάστην Κυριακήν και εορτήν συνήθιζον να κηρύττω είτε ιδικόν μου κήρυγμα, είτε εκ της συλλογής του επισκόπου Γρηγορίου.
Εκτός των ειθισμένων εκκλησιαστικών μου καθηκόντων, ευθύς εξ αρχής, επειδή και εγώ ήμην ποτέ πτωχός, εφρόντιζον περί των πτωχών.
Προ είκοσιν ετών είχον την έμπνευσιν της ιδρύσεως εν Κροστάνδη <<οίκου βιομηχανίας>> τον οποίον διά της Θείας βοηθείας κατώρθωσα να αποπερατώσω το 1873>>.
Ο πατήρ Ιωάννης καθ' όλον το ιερατικόν του στάδιον, όπερ διήρκησε 53 έτη, ουδέποτε ελησμόνει ότι ήτο ιερεύς.
Ελειτούργει καθ' εκάστην, εκήρυττε συχνότατα, τουθ' όπερ ήτο ασύνηθες κατά την εποχήν εκείνην εν Ρωσσία, επεσκέπτετο τας κατοικίας των πτωχών ενοριτών του και εβοήθει αυτούς,
έπειθε τους αλκοολικούς να εγκαταλείψωσι το πάθος της μέθης, εγίνετο τα πάντα τοις πάσι, ενίοτε δε και ανυπόδητος επέστρεφεν εις την οικίαν του, διότι έδιδε τα υποδήματά του εις πτωχούς χριστιανούς!
Τη 20ή Δεκεμβρίου του 1908 εκοιμήθη εν Κυρίω καταλιπών οπίσω αυτού φήμην ανδρός αγίου.
(Εκ του προλόγου του βιβλίου).
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ».

3. ΤΑΠΕΙΝΩΣΙΣ ΕΝ ΤΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

<<Τάδε λέγει ο Ύψιστος εν υψηλοίς κατοικών εις τον αιώνα, άγιος εν αγίοις, όνομα αυτώ Ύψιστος εν αγιίοις αναπαυόμενος, και ολιγοψύχοις διδούς μακροθυμίαν, και διδούς ζωήν τοις συντετριμμένοις την καρδίαν>> (Ησ. 57.15).

Κατά την προσευχήν είναι απαραίτητος βαθεία και μεγάλη ταπείνωσις. Πρέπει να έχωμεν πάντοτε υπ' όψιν ποίος ομλεί και τί λέγει' τούτο δε είναι ιδιαιτέρως αναγκαίον και απαραίτητον κατά την Κυριακήν προσευχήν: <<Πάτερ ημών>>. Η ταπείνωσις καταστρέφει όλας τας παγίδας του πονηρού. Ω, οπόση κρυφή υπερηφάνεια υπάρχει εντός μας! Τούτο το γνωρίζω, λέγομεν' του άλλου δεν έχομεν ανάγκην' τούτο δεν είναι δι' εμέ' το άλλο είναι περιττόν' εις εκείνο δεν αμαρτάνω. Και όλα αυτά είναι ιδικαί μας σοφιστείαι. Η προσευχή είναι η απόδειξις της λογικής προσωπικότητός μου, της ομοιότητός μου προς τον Θεόν, η βεβαιότης της μελλούσης θεοποιήσεως και μακαριότητός μου. Εδημιουργήθην από το μηδέν, είμαι μηδέν ενώπιον του Θεού, διότι τίποτε δεν έχω ιδικόν μου. Αλλά χάρις εις την ευσπλαχνίαν του Θεού, είμαι ον προικισμένον με λογικόν, με καρδίαν, με ελευθέραν θέλησιν, και με το λογικόν και την ελευθερίαν μου, διαρκώς ν' αυξάνω εντός μου την Βασιλείαν Του, να πολλαπλασιάζω εντός μου την Βασιλείαν Του, να πολλαπλασιάζω εντός μου τα χαρίσματά Του και να αντλώ από Αυτόν, ως από πάντοτε ρέουσαν, ανεξάντλητον πηγήν, κάθε ευλογίαν πνευματικήν και υλικήν, ιδιαιτέρως τας πνευματικάς. Η προσοχή ενσταλάζει εντός μου την πεποίθησιν ότι είμαι εικών του Θεού, ότι με την ταπεινήν και ευγνώμονα διάθεσιν της ψυχής μου ενώπιον του Θεού, και με την ελευθέραν θέλησίν μου, απείρως αυξάνουν εντός μου τα πνευματικά χαρίσματα του Θεού, ότι ημπορώ τοιουτοτρόπως απείρως να καλλιτερεύσω τον εαυτόν μου και να αυξάνω επ' άπειρον την προς τον Θεόν ομοιίωσίν μου, την ουρανίαν μου μακαριότητα διά την οποίαν είμαι προωρισμένος. Ω, η προσευχή είναι σημείον της μεγάλης αξίας με την οποίαν ο Δημιουργός με ετίμησε! Ταυτοχρόνως όμως υπενθυμίζει την μηδανότητά μου -είμαι μηδέν και τίποτε δεν έχω ιδικόν μου και δι' αυτό ζητώ από τον Θεόν τα πάντα- και την μεγάλην μου αξίαν -είμαι εικών του Θεού, εδημιουργήθην διά να τείνω προς τον Θεόν' ημπορώ να ονομάζομαι φίλος του Θεού, καθώς ο Αβραάμ, ο πατήρ των πιστών, αν πιστεύω χωρίς κανέναν δισταγμόν εις την ύπαρξιν, την ευσπλαχνίαν και την παντοδυναμίαν του Θεού μου και προσπαθώ να γίνω όμοιος με Αυτόν κατά την επίγειον ζωήν μου με έργα ευσπλαχνίας και αγάπης.

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ».
Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο του Αγίου Ιωάννου Πρωθιερέως της Κροστάνδης:
<<Η ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΖΩΗ>>, εκδόσεις <<Το Περιβόλι της Παναγίας>>,
Α' Έκδοση, Θεσσαλονίκη 2003, σελ. 65-66.