ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ, ΜΟΝΑΧΟΣ ΘΕΡΑΠΩΝ, ΜΟΝΑΧΟΣ ΤΡΟΦΙΜΟΣ: «ΟΤΑΝ ΣΗΜΑΝΟΥΝ ΟΙ ΚΑΜΠΑΝΕΣ...» ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΠΑΣΧΑΛΙΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΟΠΤΙΝΑ 13ον

 

Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο των εκδόσεων «ΑΘΩΣ»,
Ιερομόναχος Βασίλειος, Μοναχός Θεράπων, Μοναχός Τρόφιμος: «Όταν σημάνουν οι καμπάνες...» 
Οι Τρεις Πασχάλιοι Μάρτυρες της Όπτινα, Α' έκδοση, Ιούλιος 2020, σελ. 169-171.
Το ξημέρωμα του Πάσχα του 1993 τρεις μοναχοί του ερημητήριου της Όπτινα στη Ρωσία, ο πατήρ Βασίλειος, ο πατέρας Θεράπων και ο πατήρ Τρόφιμος έπεσαν θύματα άγριας δολοφονίας από έναν σατανιστή.
Το συμβάν συγκλόνισε τους ορθόδοξους Ρώσους και τα νέα διαδόθηκαν σύντομα σε όλο τον κόσμο. Ο πρόωρος θάνατος των τριών χαρισματικών, νεαρών μοναχών μοιάζει ίσως με τραγωδία.
Αλλά ο μαρτυρικός θάνατος, με τον οποίο σφραγίστηκαν οι μοναχικοί τους αγώνες, είναι αφορμή όχι για να θρηνεί κανείς, αλλά για να ευφραίνεται.
Όπως είπε ένας από τους ιερείς του μοναστηριού στον επικήδειο λόγο του:
<<Δεν είμαστε τόσο θλιμμένοι όσο χαρούμενοι, επειδή αυτοί οι τρεις αδελφοί ξεκίνησαν και ολοκλήρωσαν με επιτυχία το μοναστικό μονοπάτι της ζωής τους>>.
Και πράγματι ο θεάρεστος τρόπος ζωής και ο θρίαμβός τους επί του θανάτου μαρτυρούνται από τα θαύματα, που άρχισαν να λαμβάνουν χώρα στους τάφους τους, αμέσως μετά τον θάνατό τους.
Οι πατέρες Βασίλειος, Θεράπων και ο Τρόφιμος μαρτύρησαν στις μέρες μας. Έζησαν στον κόσμο μας, φοίτησαν σε δημόσια σχολεία και πανεπιστήμια.
Ήλθαν αντιμέτωποι με πειρασμούς και δυσκολίες, που συναντούν και σήμερα οι νέοι. Η διαφορά μας είναι ότι εκείνοι ξεπέρασαν αυτούς τους πειρασμούς του κόσμου και υπάκουσαν το ευαγγέλιο:
<<ει θέλεις τέλειος είναι, ύπαγε πώλησόν σου τα υπάρχοντα και δεύρο ακολούθει μοι>> ακόμα και πάνω στο σταυρό.
Οι ζωές αυτών των τριών πατέρων της Όπτινα αποδεικνύουν ότι ακόμη και τον 21ο αιώνα μπορεί κανείς να αφιερώσει ολόκληρη τη ζωή του στον Θεό και να καθαγιαστεί.
Ας αποτελέσουν οι πατέρες Βασίλειος, Θεράπων και Τρόφιμος πηγή έμπνευσης και παράδειγμα για εμάς. (...)
(Εκ του προλόγου).
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ

Μοναχός Τρόφιμος

Τα νεανικά χρόνια του Λεονίντ Τατάρνικοφ

Ξαφνικά αποφάσισε και έφυγε για το Αλτάι, για το Μπισκ, όπου ζούσε ο αδελφός της μητέρας του. Εκεί στο Μπίσκ, ξεκίνησε μια καινούργια ζωή. Αλλά δεν ζούσε στο σπίτι του θείου του. Μάλλον νοίκιαζε δωμάτιο.
Στην αρχή επισκεπτόταν τον θείο του και την οικογένειά του συχνά, αλλά σταδιακά οι επισκέψεις άρχισαν να αραιώνουν. Ο θείος του δεν γνώριζε τί συνέβαινε. Η έκπληξή του λοιπόν ήταν μεγάλη, όταν μια Κυριακή, που είχε πάει στον καθεδρικό της πόλης με τα παιδιά του για τη Λειτουργία, είδε ξαφνικά τον Λεονίντ ντυμένο με στιχάριο να βοηθά τον ιερέα. Ο Λεονίντ ήταν αναγνώστης και υπηρετούσε στο ιερό.
Ο μελλοντικός μάρτυρας εργαζόταν στην ανοικοδόμηση μιας εκκλησίας στην πόλη Σούμπενκα, κοντά στο Μπισκ. Ήταν ο βασιλικός συνήγορος στις προσπάθειες, που γίνονταν, για να ανοίξει ο ναός. Μάζευε αιτήσεις, συνέλεγε υπογραφές, πήγαινε σε διάφορες υπηρεσίες στην πόλη. Οι αρχές του Μπισκ ωστόσο δεν επέτρεπαν να ανοίξει η εκκλησία στην πόλη.
<<Όλα είναι εντάξει>> παρηγορούσε ο Λεονίντ τους ντόπιους πιστούς. <<Φαίνεται πρέπει να κάνουμε λίγη υπομονή. Δόξα τω Θεώ για όλα>>. Όσο βρισκόταν στο Μπισκ ο Λεονίντ κατέγραφε τις αμαρτίες και τις σκέψεις του καθημερινά και αργότερα τις εξομολογούνταν σε έναν ιερέα. Από αυτή τη συνήθεια ο νους του έγινε προσεχτικός και δεικτικός. Καταγράφοντας τις σκέψεις του εξέταζε εξονυχιστικά την επίδρασή τους στην ψυχή του. Αφιέρωνε χρόνο στην ανάγνωση της Αγίας Γραφής, προσευχόταν με θέρμη και τηρούσε με αυστηρότητα τη νηστεία.
Ένας ιερέας από το Μπισκ, βλέποντας τη θερμή επιθυμία του νεαρού εκκλησιάρχη να μιμηθεί τους ασκητικούς αγώνες των αγίων πατέρων, τον συμβούλευσε να επισκεφτεί το ερημητήριο της Όπτινα. Εκείνος αγόρασε ένα εισιτήριο για την Καλούγκα και σχεδίαζε να πάει στο μοναστήρι, αλλά πριν από την αναχώρηση του έκλεψαν τα έγγραφα, τα χρήματα και το εισιτήριο. Αυτός ο πειρασμός, ωστόσο, δεν στενοχώρησε τον φλογερό χριστιανό ούτε στο ελάχιστο.
Συλλογίστηκε: <<Ακόμη και αν πρέπει να περπατήσω στις γραμμές, θα φτάσω στο μοναστήρι>>. Αργότερα ένας ιερέας από το Μπισκ οργάνωσε ένα προσκυνηματικό ταξίδι στο ερημητήριο της Όπτινα και ο Λεονίντ τον ακολούθησε. Ο Λεονίντ έφτασε στο ερημητήριο της Όπτινα τον Αύγουστο του 1990 και ξεκίνησε να εργάζεται στα διακονήματα.
Σύντομα αντιλήφθηκε μια μεγάλη αλλαγή πάνω του. Η ανησυχία τον εγκατέλειψε, η κούραση και η έντονη μελαγχολία εξαφανίστηκαν. Η γαλήνη και η χαρά εν Κυρίω γέμισαν την ψυχή του. Ένιωσε ότι είχε βρει αυτό, που αναζητούσε όλη του τη ζωή, καθώς καμιά δουλειά δεν τον ικανοποιούσε πλήρως. Μέχρι τώρα έψαχνε τον Θεό και Εκείνος τον οδήγησε στην Όπτινα.
<<Πώς γινόταν να μη γνωρίζω για τον μοναχισμό από πριν;>> σκεφτόταν. <<Θα πήγαινα κατ' ευθείαν στο μοναστήρι>>. Πολύ γρήγορα μπόρεσε όχι μόνο να θέσει τις γνώσεις του στις υπηρεσίες του μοναστηριού, αλλά έμαθε και καινούργια πράγματα. Έκανε τα πάντα στο μοναστήρι. Οδηγούσε τα τρακτέρ, έφτιαχνε ψωμί, διόρθωνε ρολόγια, εργαζόταν ως σιδεράς και ξυλουργός, ήταν αξεπέραστος ηλεκτρολόγος. Είχε μάθει να χτυπά τις καμπάνες στο Μπισκ και στην Όπτινα ήταν πολύ καλός κωδωνοκρούστης, καθώς γνώριζε πώς να ρυθμίσει τεχνικά την καμπάνα.

Αλλά αυτά τα μοναστηριακά καθήκοντά του ήταν διαφορετικά από την πληθώρα των κοσμικών έως τότε επιδιώξεών του. Όλα ήταν διακονήματα και γίνονταν με τη συνοδεία του <<Κύριε, ελέησον>>. Σύντομα τα μικρότερα αδέλφια του, ο Γεννάδιος και ο Αλεξάντερ, ήρθαν να τον επισκεφτούν μαζί με τα παιδιά τους. Δεν μπορούσαν να καταλάβουν γιατί ο Λεονίντ είχε αποφασίσει να πάει στο μοναστήρι και τον ρώτησαν: <<Γιατί παρέδωσες τον εαυτό σου στον μοναχισμό; Θα μπορούσες να προσφέρεις πολλά και ως κοσμικός. Εδώ μόνο υπακοή κάνεις. Γιατί δεν γυρίζεις σπίτι;>> Ο Λιόνια τους κοίταξε με αγάπη και αποκρίθηκε: <<Πώς θα μπορούσα να φύγω, αγαπητά μου αδέλφια; Κοιτάξτε πόσο ιερό είναι αυτό το μέρος. Μπαίνετε στην εκκλησία και εκεί στέκεται η Παναγία, ο Σωτήρας Χριστός και τόσοι πολλοί άγιοι στα εικονίσματα. Και όλοι σας κοιτάζουν με αγάπη. Πώς θα μπορούσα να φύγω από αυτό το μέρος; Δεν μπορώ. Δεν ήλθα καν με δική μου βούληση. Η Παναγία με κάλεσε. Με διέταξε να πάω στο μοναστήρι για να μετανοήσω. Δεν υπάρχει σωτηρία δίχως μετάνοια>>.

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ
Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο των εκδόσεων «ΑΘΩΣ»,
Ιερομόναχος Βασίλειος, Μοναχός Θεράπων, Μοναχός Τρόφιμος: «Όταν σημάνουν οι καμπάνες...»,
Οι Τρεις Πασχάλιοι Μάρτυρες της Όπτινα, Α' έκδοση, Ιούλιος 2020, σελ. 169-171.