ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΛΑΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΠΛΑΤΑΜΩΝΟΣ κ. ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ: ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΣΠΟΡΕΩΣ (2007)
Αποσπασματική ομιλία
του Μητροπολίτη Λαρίσης και Πλαταμώνος κ. Κλήμεντος,
που εκφωνήθηκε το 2007 στο πνευματικό κέντρο της Ιεράς Μονής Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης,
Πατρών 12, Κολωνός.
Με την ευχή και ευλογία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη και πατρός ημών θα ασχοληθούμε λίγο με το άγιο Ευαγγέλιο που αναγνώστηκε σήμερα Κυριακή του Σπορέως. Ο λόγος του Θεού είναι η σπορά που ο Θεός ο ίδιος καταπέμπει, δικός του είναι ο σπόρος, δικός του είναι ο λόγος -του Θεού δηλαδή- κι εμείς απλώς τον διακονούμε, εμείς απλώς τον διανέμουμε, εμείς απλώς τον παρουσιάζουμε. Εμείς απλώς τον εμφυτεύουμε στις καρδιές των ανθρώπων! Εξωτερικά στις ακοές των ανθρώπων κι από τις ακοές πρέπει να έρχεται ο λόγος μέσα μας, μέσα στη ψυχή μας, μέσα στη καρδιά μας, για να μας βοηθά, για να γίνει μέσα μας αυτό ακριβώς το μυστήριο της καρποφορίας!
Να βρίσκει, χώρο, να βρίσκει «γη αγαθή» ο λόγος του Θεού και να μας εμπνέει στη ζωή μας, να μας καθοδηγεί στη ζωή μας, να μας φωτίζει στη ζωή μας για να μπορέσουμε να δώσουμε κάποια καρποφορία στο Θεό. Διότι ο Θεός δεν δίνει τον λόγο του, δεν δίνει δηλαδή την σπορά του χωρίς να υπάρχει λόγος, χωρίς να υπάρχει αιτία. Δίνει τον λόγο Του γιατί περιμένει κάτι από εμάς. Μεγάλη ευλογία ότι υπάρχει ο λόγος του Θεού, αλλά και μεγάλη ευθύνη πλέον όλων μας. Όχι μόνο ημών των κληρικών που είπαμε στην αρχή, μεγάλη ευθύνη όλων, γιατί δεχόμενοι τον λόγο του Θεού πρέπει και όχι απλώς να τον ακούσουν, αλλά όπως είπαμε κι άλλη φορά, να τον υπακούσουν!
Πολλοί οι ακροαταί, πολλοί οι υπήκοοι του λόγου του Θεού, πολλοί ακούν τον λόγο του Θεού, αλλά λίγοι -όπως γνωρίζουμε από την πείρα μας εμείς οι ίδιοι- λίγοι τον βάζουν σε εφαρμογή για να τον τηρήσουν, ώστε να μην πηγαίνει ας πούμε απλά χαμένη η προσπάθεια, αν και τίποτα δεν πηγαίνει χαμένο απ' τον Θεό, αλλά η ευθύνη μας είναι μεγάλη. Μεγάλη αν θα πρέπει να ανταποκριθούμε. Ο Θεός τώρα από μεγάλη φιλανθρωπία κι από μεγάλη συγκατάβαση δίνει τον λόγο του, όχι όπως λέμε έτσι απλά ατόφιο, τον δίνει συγκεκαλυμένο, τον δίνει δηλαδή με ένα τρόπο -έτσι- πιο προσιτό στους πολλούς.
Γιατί ο Θεός απευθύνεται σε όλους και δεν μπορεί να μας παρουσιάσει τον λόγο του, όπως λέμε έτσι απλά γυμνό, γιατί δεν θα τον αντέξουμε. Είναι πολύ βαθύς και πολύ δύσκολος και πολύ απαιτητικός. Και πρέπει οπωσδήποτε να υπακούσεις και επειδή ο Θεός γνωρίζει, ότι δεν είμαστε όλοι σε ετοιμότητα να δεχτούμε τον λόγο του Θεού και να τον εφαρμόσουμε αμέσως, να τον κατανοήσουμε δηλαδή. Μας κάνει μια συγκατάβαση και μας κάνει μία χάρη. Από την φιλανθρωπία του είναι αυτό και μας το λέει με τρόπο παραβολικό, δεν μας λέει ακριβώς κατ' ευθείαν την ίδια την αλήθεια, μας την δίνει μ' έναν τρόπο έτσι πιο προσιτό, πιο πλάγιο, ώστε εμείς σιγά-σιγά να ανακαλύψουμε σαν να λέμε από την επιφάνεια τί κρύβεται πίσω, κάτω, στο βάθος. Να περάσουμε, να προχωρήσουμε από την επιφάνεια στο βάθος. Γι' αυτό ο Κύριός μας όταν δίδασκε χρησιμοποιούσε παραβολές.
Δηλαδή χρησιμοποιούσε παραδείγματα από τη καθημερινή ζωή, πολύ απλά παραδείγματα, πράξεις δηλαδή και γεγονότα της ζωής της οποίας ζούμε και βλέπουμε καθημερινά σχεδόν. Αλλά τότε από μόνοι μας δεν πάει ο νους μας κάπου βαθύτερα. Τί σημαίνουν αυτά που βλέπουμε γύρω μας; Η φύση, οι κινήσεις της φύσεως, οι ενέργειες της φύσεως, η ίδια η οργάνωση της ζωής έχει κάποιο νόημα, έχει κάποιο σκοπό, κρύβει κάτι από πίσω; Μεταδίδει αλήθειες, κάποιες θεϊκές αλήθειες, κάποιες αιώνιες αλήθειες που έχουν νόημα για μας, που μας διδάσκουν, που σχετίζονται άμεσα με την πίστη μας, με τη ζωή μας, με την σωτηρία μας; Έχουν σχέση με την σωτηρία μας; Όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας στον φυσικό κόσμο και τα θεωρούμε φυσικά φαινόμενα;
Ο Κύριος στο άγιο Ευαγγέλιο με τις παραβολές μας αποδεικνύει, ότι ναι! Όλα έχουν σχέση κι όλα έχουν κάποιο νόημα! Κι όλα έχουν κάποια διδασκαλία κι όλα έχουν κάποιο βάθος. Και αυτά που φαίνονται σαν πολύ απλοϊκά και σαν πολύ συνηθισμένα και πολύ ανούσια. Η σπορά που σπέρνουν οι γεωργοί -το σπόρο της γης- δεν θα μπορούσε κανείς να κατανοήσει μέχρι να μας το αποκαλύψει αυτό ο Κύριος ο Ίδιος, δηλαδή, ότι έχει κάποιο πνευματικό νόημα, ότι έχει κάποιο -όπως λέμε- πνευματικό αντίκρισμα. Ότι δηλώνει κάτι πολύ βαθύ, πολύ μεγάλο. Ότι είναι μια εικόνα της ίδιας της σχέσεως του Θεού με τον άνθρωπο και του ανθρώπου με τον Θεό. Η σπορά! Που είναι μια πολύ απλή πράξη και την έκαναν από τα αρχαία χρόνια οι άνθρωποι. Από τότε που κατάλαβαν οι πρωτόγονοι, οι πρωτόπλαστοι, που βγήκαν από τον παράδεισο και έπρεπε να ασχοληθούν με τη γη, για να δώσει η γη καρπούς, για να ζήσουν. Γιατί αλλιώς δεν θα ζούσαν οι άνθρωποι.
Αλλά δεν ήξεραν οι άνθρωποι που έκαναν αυτή την πράξη, ότι η πράξη αυτή από τον Θεό ετέθη εξαρχής στη ζωή των ανθρώπων, για να τους θυμίσει κάτι άλλο, για να τους πάει κάπου αλλού. Ναι, ο Θεός πάντως και με τη σημερινή παραβολή και με τις άλλες παραβολές που δίδασκε στο άγιο Ευαγγέλιο και τις ακούμε μέχρι σήμερα και θα τις ακούν οι άνθρωποι μέχρι συντελείας του αιώνος, μέχρι στη δευτέρα παρουσία που θα έρθει. Μας διδάσκει βασικές αλήθειες, όπως είπαμε συγκεκαλυμένα. Γιατί αυτό;
Όπως είπαμε από φιλανθρωπία. Γιατί ξέρει ότι όλοι οι άνθρωποι εξαιτίας της ελευθέρας προαιρέσεως που έχουν, δεν έχουν την διάθεση ν' ακούσουν τον λόγο του Θεού και πολύ περισσότερο, δεν έχουν την διάθεση να εφαρμόσουν τον λόγο του Θεού... Σαν να λέμε, για να μην έχουν οι άνθρωποι περισσότερο κρίμα, για να μην έχουν οι άνθρωποι περισσότερη αμαρτία, για να μην είναι πιο αναπολόγητοι, ο ίδιος ο Θεός από τη φιλανθρωπία Του ελαφρύνει κάπως τα πράγματα και δίνει τον λόγο Του με μία μορφή προσιτή σε όλους, ώστε μόνον όσοι έχουν αγαθή διάθεση και καλή προαίρεση και καλό ενδιαφέρον, να ασχοληθούν και να πάνε από την επιφάνεια και να περάσουν μέσα στην ουσία! [...]
Χθες εόρταζε η Αγία Παρασκευή η νέα! Η Παρασκευή λεγομένη Επιβατινή από την Νέα Καλλικράτεια της Θράκης. Έζησε στα νεότερα χρόνια. Αυτή και μόνο από μικρή που πήγε στην εκκλησία με την μητέρα της κι άκουσε τον λόγο του Θεού, ο Κύριος ζήτησε δηλαδή απάρνηση του εαυτού, δηλαδή να σηκώσεις τον σταυρό σου, να απαρνηθείς τον εαυτό σου και να με ακολουθήσεις. Ρώτησε εκεί, ζήτησε να μάθει πολύ μικρή από τη μητέρα της, από άλλους, τί πρέπει να κάνω για να ευαρεστήσω τον Θεό, να σηκώσω τον σταυρό; Πώς λειτουργεί ο λόγος του Θεού! Πέφτει αμέσως σε μια ψυχή και την ενθουσιάζει και θέλει αμέσως να ανταποκριθεί, μικρό κοριτσάκι, ε; Της είπαν, να είσαι καλή, να έχεις έλεος, να δίνεις ό,τι έχεις, να φροντίζεις και τους άλλους, να βοηθάς. Δεν είναι πολύ δύσκολο αυτό, λέει.
Βγήκε από την εκκλησία, πήγαινε με την μητέρα της στο σπίτι, είδε ένα άλλο φτωχικό κοριτσάκι που τουρτούριζε, δεν είχε ούτε ενδύματα να φορέσει, αυτή ξέφυγε από τη μητέρα της με τρόπο, έβγαλε τα ενδύματά της τα καλά, της τά 'δωσε και γύρισε γρήγορα στο σπίτι. Της είπαν οι γονείς της: -Τί είν' αυτά; Που είναι τα ρούχα σου; Πώς ήρθες έτσι στο σπίτι; Λέει αυτή: -Έτσι μας είπαν στην εκκλησία, να δίνουμε. Είδα μια φτωχή κοπέλα κι έδωσα τα καλά!
Αυτοί θύμωσαν τόσο -λέει- οι γονείς της, που δεν έμειναν μόνο στα λόγια να την παρατηρήσουν, αλλά την έδειραν κιόλας, να την φοβίσουν, να μην ξανακάνει το ίδιο. Αλλά ο λόγος του Θεού έπεσε σε αυτή, σε πολύ αγαθή γη, ε; Και άπαξ αρχίζει και αποδίδει καρπούς δεν μπορείς ύστερα να το καταστείλεις αυτό. Οπότε αυτή έφυγε απ' το σπίτι να κάνει αγαθοεργίες, να βοηθάει όπου είχαν ανάγκη, έργω και λόγω έμπρακτα. Οι γονείς της την πίεζαν, δεν ήθελαν να κάνει και τόση χριστιανική ζωή κι αφιερωμένη. Αυτή βέβαια είχε πλήρη πόθο στο Θεό, αγάπη και έρωτα και ήθελε να τα δώσει όλα γι' Αυτόν κι έτσι έφυγε κάποια στιγμή.
Έφτασε μέχρι τους Αγίους Τόπους, έζησε πολύ ασκητική ζωή και ευάρεστη στο Θεό. Και κινείτο άγνωστη μεταξύ αγνώστων σε μία πόλη εκεί στη Θράκη, κάπου κοντά στη γενέτειρά της και ετάφη κάπου εκεί, σ' ένα χώρο παρακείμενο σε μία εκκλησία. Μετά από λίγο καιρό πέθανε στην ίδια περιοχή ένας άνθρωπος (Φαβλόβιος), πάρα πολύ αμαρτωλός, κατ' όνομα μόνο χριστιανός, αλλά πέθανε χωρίς μετάνοια μέσα στα πάθη και ιδίως μέσα στα πάθη της σαρκός. Και μη έχοντας πού να τον θάψουν, τον έθαψαν δίπλα ακριβώς στον τάφο αυτής της αγνώστου Παρασκευής, την οποία δεν είχαν ως αγία, δεν ήξερε κανείς ότι ήταν αγία.
Αλλά μετά από λίγο που την έθαψαν, εμφανίστηκε σε κάποιο μοναχό που κατοικούσε εκεί γύρω και του είπε: -Είμαι η Παρασκευή η νέα! Έτσι συστήθηκε. Και εκεί που είναι το σώμα μου -λέει- όλο φως και όλο μύρο ουράνιο, βάλατε κάποιον Φαβλόβιο κι εγώ δεν ανέχομαι να είναι δίπλα μου τέτοιος αμαρτωλός άνθρωπος και να με βρωμίζει. Θα πει κανείς, η ψυχή της είναι στον ουρανό και χαίρεται και αγάλλεται' ναι! Λέμε, ότι τα σώματα των αγίων είναι συνδεδεμένα με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος κι είναι σ' αυτά παρόντα και το πνεύμα τους κατά κάποιο τρόπο και δεν ανέχονται ακαθαρσία. Ούτε εγγύτητα ήθελε το σώμα της, ούτε εγγύτητα ακαθαρσίας, αμαρτίας. Αυτόν τον άνθρωπο, οι άλλοι άνθρωποι μπορεί να τον είχαν για πολύ μεγάλο, ένδοξο και τρανό, αλλά βλέπουμε ότι τα κριτήρια του Ουρανού είναι εντελώς διαφορετικά. Διαφορετικά τα κριτήρια, πολύ διαφορετικά! [...]
Το είπαμε αυτό και για να δείξουμε την κλίση του λόγου του Θεού και την επενέργειά του σε μία ψυχή έως τέλους και την καθαρότητα που λέγαμε σώματος, ψυχής, αισθήσεων και διανοίας. Αυτή η καθαρότητα μεταδίδεται και στο σώμα, όταν εξέλθει η ψυχή. Ευωδιάζει με το μύρο της -λένε οι άγιοι- και το ίδιο το σώμα! Γι' αυτό και κάποιων αγίων τα σώματα μένουν άλιωτα. Δεν θίγονται από τη φθορά του χρόνου, γιατί το Άγιο Πνεύμα καταλαμβάνει τόσο και τη φθαρτή σάρκα τους, που δεν αφήνει να διαλύσει. Εις ένδειξιν ακριβώς της κοινής Αναστάσεως! [..]
Απομαγνητοφώνηση, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ Αποσπασματική ομιλία του Μητροπολίτη Λαρίσης και Πλαταμώνος κ. Κλήμεντος, το έτος 2007, στο πνευματικό κέντρο της Ιεράς Μονής Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης, Πατρών 12, Κολωνός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου