ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ

 

Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο του Αγίου Ιωάννου Πρωθιερέως της Κροστάνδης:
<<Η ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΖΩΗ>>, εκδόσεις <<Το Περιβόλι της Παναγίας>>,
Α' Έκδοση, Θεσσαλονίκη 2003, σελ. 85-66.
Ιδού πως περιγράφει ο ίδιος (ο Άγιος Ιωάννης) την εν Κροστάνδη ιερατικήν ζωήν και διακονίαν του:
<<Από των πρώτων ημερών του υπουργήματός μου εν τη υψηλή υπηρεσία της Εκκλησίας του Θεού, εθεώρησα ως κανόνα της ζωής μου να είμαι πιστός
και ζηλωτής εν τω ιερατικώ μου έργω και αυστηρώς επαγρυπνώ επί του εαυτού μου και της πνευματικής ζωής μου.
Προς τον σκοπόν τούτον ήρχισα να μελετώ και να σπουδάζω την Γραφήν, αποκομίζων εξ αυτής οικοδομήν ως άνθρωπος, ως ιερεύς και ως μέλος του κοινωνικού συνόλου.
Ήρχισα τότε να συντάσσω και το ημερολόγιόν μου, εν τω οποίω επακριβώς εσημείουν τους αγώνας μου κατά των κακών σκέψεων και πειρασμών, τας μετανοίας μου, τας μυστικάς μου προσευχάς και τας μετά του Θεού πνευματικάς εντεύξεις μου.
Καθ' εκάστην Κυριακήν και εορτήν συνήθιζον να κηρύττω είτε ιδικόν μου κήρυγμα, είτε εκ της συλλογής του επισκόπου Γρηγορίου.
Εκτός των ειθισμένων εκκλησιαστικών μου καθηκόντων, ευθύς εξ αρχής, επειδή και εγώ ήμην ποτέ πτωχός, εφρόντιζον περί των πτωχών.

Προ είκοσιν ετών είχον την έμπνευσιν της ιδρύσεως εν Κροστάνδη <<οίκου βιομηχανίας>> τον οποίον διά της Θείας βοηθείας κατώρθωσα να αποπερατώσω το 1873>>.
Ο πατήρ Ιωάννης καθ' όλον το ιερατικόν του στάδιον, όπερ διήρκησε 53 έτη, ουδέποτε ελησμόνει ότι ήτο ιερεύς.
Ελειτούργει καθ' εκάστην, εκήρυττε συχνότατα, τουθ' όπερ ήτο ασύνηθες κατά την εποχήν εκείνην εν Ρωσσία, επεσκέπτετο τας κατοικίας των πτωχών ενοριτών του και εβοήθει αυτούς,
έπειθε τους αλκοολικούς να εγκαταλείψωσι το πάθος της μέθης, εγίνετο τα πάντα τοις πάσι, ενίοτε δε και ανυπόδητος επέστρεφεν εις την οικίαν του, διότι έδιδε τα υποδήματά του εις πτωχούς χριστιανούς!
Τη 20ή Δεκεμβρίου του 1908 εκοιμήθη εν Κυρίω καταλιπών οπίσω αυτού φήμην ανδρός αγίου.
(Εκ του προλόγου του βιβλίου).
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ».

7. ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ

<<Παρακαλώ ουν πρώτον πάντων ποιείσθαι δεήσεις, προσευχάς, εντεύξεις, ευχαριστίας, υπέρ πάντων ανθρώπων>>

(Α' Τιμ. 2,1).

Προσεύχου υπέρ των άλλων όπως θα προσηύχεσο διά τον εαυτόν σου, διότι όλοι είμεθα εν, τέκνα του Ουρανίου Πατρός. Όταν προσεύχεσαι, προσπάθει να προσεύχεσαι περισσότερον περί των άλλων, παρά περί του εαυτού σου μόνον, και κατά την διάρκειαν της προσευχής προσπάθει με ζωηρότητα να βλέπης εμπρός σου όλην την ανθρωπότητα ως αποτελούσαν μετά σου εν σώμα, έκαστον δε ιδιαιτέρως μέλος του σώματος του Χριστού και του ιδικού σου μέλους <<ότι εσμέν αλλήλων μέλη>> (Εφ. 4,25). Προσεύχου δι' όλους όπως θα προσηύχεσο διά τον εαυτόν σου, με την ιδίαν ειλικρίνειαν και τον αυτόν ζήλον. Θεώρει τας αδυναμίας και τας ασθενείας των ως ιδικάς σου' την πνευματικήν των αμάθειαν, τας αμαρτίας των και τα πάθη των ως ειδικά σου' τους πειρασμούς των, τα ατυχήματά των και τας πολλαπλάς των λύπας ως ιδικάς σου. Προσευχή τοιαύτη θα γίνη αποδεκτή με μεγάλην εύνοιαν από τον Ουράνιον Πατέρα, τον ευνούστατον κοινόν Πατέρα όλων, πλησίον εις τον Οποίον δεν υπάρχει προσωποληψία (Ρωμ. 2,11), ούτε μεταβολή (Ιακ. 1,17), την απέραντον αυτήν Αγάπην, η οποία περιλαμβάνει και συντηρεί όλα τα δημιουργήματα. Όταν ίδης σφάλματα και πάθη εις τον πλησίον σου προσεύχου δι' αυτόν' προσεύχου δι' όλους, ακόμη και διά τον εχθρόν σου. Αν ίδης ότι ο αδελφός σου είναι υπερήφανος και φέρεται αγερώχως είτε απέναντί σου είτε απέναντι των άλλων, προσεύχου δι' αυτόν, διά να φωτίση ο Θεός τον νουν του και θερμάνη την καρδίαν του με το πυρ της χάριτός Του και λέγει: <<Κύριε, δίδαξον πραότητα και ταπείνωσιν τον δούλον Σου, ο οποίος περιέπεσεν εις την υπερηφάνειαν του Σατανά, και έκβαλε εκ της καρδίας του το σκότος και το βάθος της υπερηφανείας του πονηρού>>. Αν ίδης τον αδελφόν σου θυμωμένον προσεύχου τοιουτοτρόπως: <<Κύριε, κάμε τον δούλον Σου καλόν διά της Χάριτός Σου>>. Αν παρατηρήσης ότι είναι άπληστος και λαίμαργος προσεύχου τοιουτοτρόπως: <<Κύριε, ο άφθαρτος θησαυρός ημών και ο ανεξάντλητός μας πλούτος, ευδόκησον όπως ο δούλος Σου ούτος ο οποίος εδημιουργήθη κατ' εικόνα Σου, κατανοήση ότι είναι απατηλός ο πλούτος και ότι όπως όλα τα επίγεια πράγματα είναι και αυτός μάταιος, φευγαλέος και ασταθής. Διότι αι ημέραι του ανθρώπου είναι ως ο χόρτος ή όπως ο ιστός της αράχνης και Συ μόνος είσαι ο πλούτος μας, η ειρήνη και η χαρά μας>>. Αν ίδης άνθρωπον φθονερόν προσεύχου τοιουτοτρόπως: <<Κύριε, φώτισον τον νουν και την καρδίαν του δούλου Σου τούτου διά να εννοήση τα μεγάλα, τα αναρίθμητα και ανεξερεύνητα δώρα, τα οποία έλαβε διά της απεράντου γενναιοδωρίας Σου' διότι μέσα εις την τύφλωσιν του πάθους του ελησμόνησε Σε και τα πλούσια χαρίσματά Σου, και μολονότι επλουτίσθη με τας ευεργεσίας Σου, νομίζει πτωχόν τον εαυτόν του και βλέπει με φθόνον τας ευλογίας, τας οποίας Συ, ανερμήνευτε Ευεργέτα ημών, επεδαψίλευσας εφ' όλων των δούλων Σου και παρά την θέλησίν των, σύμφωνα όμως με τους σκοπούς Σου.

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ».
Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο του Αγίου Ιωάννου Πρωθιερέως της Κροστάνδης:
<<Η ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΖΩΗ>>, εκδόσεις <<Το Περιβόλι της Παναγίας>>,
Α' Έκδοση, Θεσσαλονίκη 2003, σελ. 85-87.