ΛΕΛΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ: «Η ΘΡΥΛΙΚΗ ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ» (ΜΕΡΟΣ ΕΒΔΟΜΟΝ)

 

Στα χρόνια μας, η σύλληψη και πραγμάτωση της ιδέας της παγκοσμιοποίησης μεταβάλλει άρδην σε πολλούς το εθνικό τους συναίσθημα, την καλώς εννοούμενη πατριωτική ιδέα και έγερση, σκοπούμενη (η παγκοσμιοποίηση) στην πολιτιστική πολτοποίηση των λαών διά του χωνευτηρίου της πολυσυλλεκτικότητας και της πολυπολιτισμικότητας. Ο εθνισμός (και ουχί ο εθνικισμός) -ως ιδέα- σέβεται και εκτιμά τις ιδιαιτερότητες κάθε έθνους, ταυτόχρονα όμως φροντίζει να διατηρήσει τη δική του προγονική ταυτότητα, το δικό του πατροπαράδοτο πολιτισμό και την ημετέρα λατρευτική Πίστη. Μπροστά στο αποτροπιαστικό και επικίνδυνο φάσμα του Ολοκληρωτισμού που προωθείται, προσφέρουμε στο αναγνωστικό μας κοινό -χάριν της εθνικής μας υπόστασης και του δικού μας ελληνικού πατριωτισμού- το βιβλίο «Λέλα Καραγιάννη - Η θρυλική γιαγιά μου» που έγραψε η εγγονή της Εθνικής μας Αγωνίστριας, Λέλα Βύρ. Καραγιάννη, προς τόνωση και ενίσχυση των κληροδοτημάτων του γένους μας. Το έργο θα ολοκληρωθεί με αποσπασματικές αναρτήσεις, δίχως να απωλέσει το πνεύμα και το ύφος με τα οποία γράφτηκε. Σήμερα, που οι περισσότεροι αποφεύγουν να μιλήσουν για έθνος, γένος, ιστορία, αρχαίο και ρωμέϊκο πολιτισμό, υπό τον κίνδυνο να μην τους αποκαλέσουν εθνικιστές ή φασίστες, το βιβλίο της Λέλας Καραγιάννη έρχεται να θυμίσει, πως ή ίδια βασανίστηκε και τουφεκίστηκε από Έλληνες και ξένους φασίστες! Η ίδια και η εθνική οργάνωση «Μπουμπουλίνα» που δημιούργησε, διώχθηκε ανηλεώς και παντοιοτρόπως από την «Διεύθυνση Ειδικής Ασφάλειας του Κράτους», (απαρτισμένη κατά το πλείστον από Έλληνες δοσίλογους) που ήταν ένα ειδικό τμήμα της «Ελληνικής Χωροφυλακής» δημιουργημένο από τον Ε. Βενιζέλο! Ενταγμένη αργότερα στο κατασκοπευτικό δίκτυο Απόλλων, αποκρυπτογράφησε απόρρητα σχέδια των Γερμανών κατακτητών προκαλώντας τους δολιοφθορές, διοχέτευσε πληροφορίες για Έλληνες συνεργάτες των Αρχών Κατοχής, ενώ παράλληλα συνέβαλε στη βοήθεια των Άγγλων συμμάχων που είχαν εγκλωβιστεί στην Αθήνα. Για όλα αυτά τουφεκίστηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Χαϊδαρίου στις 8 Σεπτεμβρίου του 1944, ένα μήνα πριν από την απελευθέρωση και δυο μήνες πριν από τα Δεκεμβριανά. Ευχόμαστε καλή δημιουργική ανάγνωση και εθνική αφύπνιση, όλα ιδωμένα υπό το άσβεστο φως της Ορθοδοξίας, ως πνευματικού φάρου για την πνευματική και ψυχική μας σωτηρία εδώ και στην Άνω Ιερουσαλήμ. Εύχεσθε!

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10

Μυστικός Πόλεμος

Η πολύπλοκη και ριψοκίνδυνη δράση της Λέλας Καραγιάννη είμαι μια ιστορία συναρπαστική και δύσκολο να αποδοθεί με ακρίβεια σε όλη της την έκταση. Τα ιστορικά γεγονότα που συνέβησαν κατά την περίοδο 1941-1944 και με τα οποία συνδέθηκε η Λέλα Καραγιάννη και η δράση της Αντιστασιακής Οργάνωσης <<Μπουμπουλίνα>> απαιτούν από μόνα τους αποκλειστικά μία ολόκληρη έκδοση.
Όμως, μια περιληπτική αναφορά με την ανάλογη έμφαση σε συγκεκριμένα περιστατικά, όχι απαραιτήτως στην χρονολογική τους σειρά, θα συμπληρώσουν σ' αυτό το αφιέρωμα την εικόνα ηρωίδας. Αρχές Μαϊου του 1941 η Λέλα Καραγιάννη ξεκίνησε τη δράση της μέσα στο ίδιο της το σπίτι και η ιστορία της άρχισε να γράφεται ανεξίτηλα. Με πρώτους βοηθούς και συνεργάτες τα έξι μεγαλύτερα παιδιά της, τους τρεις οικογενειακούς γιατρούς και μερικούς εκλεκτούς φίλους της απολύτου εμπιστοσύνης, ίδρυσε τη Σιωπηλή Στρατιά της.
Έχοντας απόλυτη εμπιστοσύνη της ευθύνης της απέναντι στην οικογένειά της και στους ανθρώπους που την εμπιστεύτηκαν με την ζωή τους, η Λέλα Καραγιάννη ίδρυσε, με πυρήνα την πρώτη της ομάδα, μια Αντιστασιακή Οργάνωση που την ονόμασε <<Μπουμπουλίνα>>, χρησιμοποιώντας το πατρικό όνομα της μητέρας της.
Η Οργάνωση αυτή ειδικεύτηκε και έδρασε στους τομείς των Φυγαδεύσεων, Πληροφοριών και Δολιοφθορών. Αποτελείτο από 100 επίλεκτα μέλη, άντρες και γυναίκες από όλα τα κοινωνικά στρώματα (δικηγόρους, γιατρούς, μηχανικούς, στρατιωτικούς και απλούς επαγγελματίες). Ήταν άνθρωποι με ιδανικά, αποφασισμένοι να αγωνιστούν και να θυσιαστούν για την ελευθερία της πατρίδας τους. Στη μορφή της Λέλας Καραγιάννη βρήκαν την ηγέτιδα που αναζητούσαν και την Οργάνωση μέσα από τις τάξεις της οποίας θα δρούσαν.
Αναλαμβάνοντας τα καθήκοντά της ως επικεφαλής, η Λέλα Καραγιάννη γνωρίζει πως πρέπει εξ' αρχής να επιβληθεί και να θέσει τους κανόνες και τους όρους της για την επίτευξη του σκοπού, τη λειτουργικότητα της Οργάνωσης, καθώς και την ασφάλεια όλων. Συγκαλεί κατ' αρχάς τους συνεργάτες της με σκοπό να τους ενημερώσει, να τους δώσει μία κατεύθυνση και παράλληλα να τους μυήσει στο πνεύμα της συνεργασίας και της αλληλεγγύης. Για λόγους ασφαλείας τους χωρίζει σε μικρές ομάδες ανά δύο ή τρία άτομα αποφεύγοντας σκοπίμως μα τους συστήσει όλους μεταξύ τους.
Ακόμα και η ίδια για να προστατεύσει την οικογένειά της, αντί για το επώνυμο του συζύγου της χρησιμοποιεί το όνομα της γιαγιάς της και γίνεται γνωστή ως Ελένη Μπούμπουλη. Η μέθοδος και ο τρόπος που ακολουθούσε υπήρξαν ιδιοφυείς και αποτελεσματικοί. <<Ο αγώνας μας δεν έχει μέτωπο, μόνο στόχους>>, τους λέει. <<Για να πετύχουμε τους στόχους μας χρειάζεται πειθαρχία, απόλυτη μυστικότητα και σύνεση. Πρέπει να χτυπήσουμε τον εχθρό με τα δικά του όπλα, εκ των έσω. Θα φτιάξουμε το δικό μας Δούρρειο Ίππο>>.
Το έργο της Λέλας Καραγιάννη, υπήρξε στην αρχή καθαρά ανθρωπιστικό. Με τη βοήθεια των συνεργατών της επιδόθηκε στην συστηματική ανεύρεση και περίθαλψη αξιωματικών και οπλιτών των Συμμαχικών Δυνάμεων: Αγγλίας, Καναδά, Αυστραλίας και Νέας Ζηλανδίας που είχαν αποκοπεί από τις μονάδες τους και είχαν αποκλειστεί στην πόλη και στα περίχωρα αναζητώντας απελπισμένα τρόπους επιβίωσης και διαφυγής. Έργο ριψοκίνδυνο και πολυέξοδο που απαιτούσε θάρρος και αποφασιστικότητα.
Η Λέλα Καραγιάννη διαθέτοντας και τα δύο, ψάχνει και βρίσκει τις λύσεις. Πρώτη της ενέργεια ήταν να εξασφαλίσει αμέσως καταλύματα. Στην αρχή απευθύνεται σε μερικές στενές φίλες και φίλους που κατοικούσαν στην ίδια περιοχή και πρόθυμα δέχτηκαν να βοηθήσουν και να κρύψουν στα σπίτια τους, τους πρώτους συμμάχους που είχε περισυλλέξει.
Η γνωστή μας Σωσώ Κανδύλη, η κυρία Βεατρίκη Ζρεκ, η Νίκη Χωμενίδου, η ηθοποιός Μαρίκα Κρεββατά, ο γιατρός Παύλος Βακατάτσης και μερικοί άλλοι πατριώτες της απολύτου εμπιστοσύνης της, σπεύδουν να βοηθήσουν και γίνονται αμέσως μέλη της ομάδας της. Η Λέλα Καραγιάννη εξ αρχής τους διαβεβαιώνει πως εκείνη θα είναι υπεύθυνη για τα έξοδα της διατροφής τους, για τον ρουχισμό, την ιατρική περίθαλψη, ακόμα και για τα τσιγάρα τους.
<<Αυτά τα εγγλεζάκια δεν τα προφταίνω! Καπνίζουν σαν φουγάρα>>!, λέει στον άντρα της σκεπτική για τα επιπλέον έξοδα. Ο Νίκος Καραγιάννης με ένα τηλεφώνημα στον καλό του φίλο Καπνοβιομήχανο Στράτο Παπαστράτο της εξασφαλίζει αμέσως κούτες από τσιγάρα.
Ένας επίσης καλός φίλος και πατριώτης, ο Γεώργιος Αβέρωφ, γόνος της μεγάλης οικογενείας των Ευεργετών του Έθνους, μόλις πληροφορήθηκε εχέμυθα από το Νίκο Καραγιάννη τις δραστηριότητες της συζύγου του, προσφέρεται κι εκείνος να συμβάλλει στην Οργάνωση με διάφορους τρόπους. Το ίδιο και ο Αλέξανδρος Πάλλης, ο μετέπειτα Πρέσβης της Ελλάδος στο Λονδίνο.

Η Λέλα Καραγιάννη συνεργάζεται επίσης στενά με τον Αρχιεπίσκοπο Ελλάδος Δαμασκηνό και την Ιωάννα Τσάτσου, οι οποίοι την βοήθησαν στις αποκρύψεις των συμμάχων ενώ παράλληλα οργανώνουν συσσίτια για τον λαό της Αθήνας και τα μικρά παιδιά που πεθαίνουν κατά χιλιάδες στους δρόμους από ασιτία. Ο χειμώνας του 1941 υπήρξε μία τραγική περίοδος πείνας κι εξαθλίωσης για τους Αθηναίους ως συνέπεια του αποκλεισμού της πόλης και της έλλειψης τροφίμων.

  

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ».
Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο
της Λέλας Βύρ. Καραγιάννη, εγγονής της Εθνικής Αγωνίστριας Λέλας Καραγιάννη:
<<Λέλα Καραγιάννη - Η θρυλική γιαγιά μου>>, εκδόσεις <<ΠΕΛΑΣΓΟΣ>>,
Α' έκδοση Οκτώβριος 2023, Αθήνα, σελ. (63-67).