ΛΕΛΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ: «Η ΘΡΥΛΙΚΗ ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ» (ΜΕΡΟΣ ΟΓΔΟΟΝ)

 

Στα χρόνια μας, η σύλληψη και πραγμάτωση της ιδέας της παγκοσμιοποίησης μεταβάλλει άρδην σε πολλούς το εθνικό τους συναίσθημα, την καλώς εννοούμενη πατριωτική ιδέα και έγερση, σκοπούμενη (η παγκοσμιοποίηση) στην πολιτιστική πολτοποίηση των λαών διά του χωνευτηρίου της πολυσυλλεκτικότητας και της πολυπολιτισμικότητας. Ο εθνισμός (και ουχί ο εθνικισμός) -ως ιδέα- σέβεται και εκτιμά τις ιδιαιτερότητες κάθε έθνους, ταυτόχρονα όμως φροντίζει να διατηρήσει τη δική του προγονική ταυτότητα, το δικό του πατροπαράδοτο πολιτισμό και την ημετέρα λατρευτική Πίστη. Μπροστά στο αποτροπιαστικό και επικίνδυνο φάσμα του Ολοκληρωτισμού που προωθείται, προσφέρουμε στο αναγνωστικό μας κοινό -χάριν της εθνικής μας υπόστασης και του δικού μας ελληνικού πατριωτισμού- το βιβλίο «Λέλα Καραγιάννη - Η θρυλική γιαγιά μου» που έγραψε η εγγονή της Εθνικής μας Αγωνίστριας, Λέλα Βύρ. Καραγιάννη, προς τόνωση και ενίσχυση των κληροδοτημάτων του γένους μας. Το έργο θα ολοκληρωθεί με αποσπασματικές αναρτήσεις, δίχως να απωλέσει το πνεύμα και το ύφος με τα οποία γράφτηκε. Σήμερα, που οι περισσότεροι αποφεύγουν να μιλήσουν για έθνος, γένος, ιστορία, αρχαίο και ρωμέϊκο πολιτισμό, υπό τον κίνδυνο να μην τους αποκαλέσουν εθνικιστές ή φασίστες, το βιβλίο της Λέλας Καραγιάννη έρχεται να θυμίσει, πως ή ίδια βασανίστηκε και τουφεκίστηκε από Έλληνες και ξένους φασίστες! Η ίδια και η εθνική οργάνωση «Μπουμπουλίνα» που δημιούργησε, διώχθηκε ανηλεώς και παντοιοτρόπως από την «Διεύθυνση Ειδικής Ασφάλειας του Κράτους», (απαρτισμένη κατά το πλείστον από Έλληνες δοσίλογους) που ήταν ένα ειδικό τμήμα της «Ελληνικής Χωροφυλακής» δημιουργημένο από τον Ε. Βενιζέλο! Ενταγμένη αργότερα στο κατασκοπευτικό δίκτυο Απόλλων, αποκρυπτογράφησε απόρρητα σχέδια των Γερμανών κατακτητών προκαλώντας τους δολιοφθορές, διοχέτευσε πληροφορίες για Έλληνες συνεργάτες των Αρχών Κατοχής, ενώ παράλληλα συνέβαλε στη βοήθεια των Άγγλων συμμάχων που είχαν εγκλωβιστεί στην Αθήνα. Για όλα αυτά τουφεκίστηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Χαϊδαρίου στις 8 Σεπτεμβρίου του 1944, ένα μήνα πριν από την απελευθέρωση και δυο μήνες πριν από τα Δεκεμβριανά. Ευχόμαστε καλή δημιουργική ανάγνωση και εθνική αφύπνιση, όλα ιδωμένα υπό το άσβεστο φως της Ορθοδοξίας, ως πνευματικού φάρου για την πνευματική και ψυχική μας σωτηρία εδώ και στην Άνω Ιερουσαλήμ. Εύχεσθε!

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10

Μυστικός Πόλεμος

Η Λέλα Καραγιάννη γνωρίζει καλά πως το έργο που έχει αναλάβει είναι δύσκολο και περίπλοκο. Η επιχείρηση των αποκρύψεων και των φυγαδεύσεων απαιτεί άριστο σχεδιασμό, μεγάλη σύνεση και ακριβή συντονισμό. Αντιλαμβάνεται επίσης πως είναι απαραίτητο να αναδιοργανώσει το σύστημα που λειτουργεί η Οργάνωση με ένα πιο αποτελεσματικό που θα βασίζεται σε ένα στρατηγικό σχέδιο με μαθηματικές προδιαγραφές, βάσει του οποίου θα γίνεται στο εξής η κατανομή των ευθυνών.

Με τη βοήθεια της κόρης της Ιωάννας, που σπούδαζε Καλές Τέχνες και του φίλου τους Δημητρίου Ματαράγκα, καθηγητή Μαθηματικών, η ιδέα της χαράζεται σε χαρτί και δημιουργείται ένα σχεδιάγραμμα στο οποίο καθορίζονται οι στόχοι που επιδιώκονται κατά σειρά προτεραιότητας. Χωρίζει τους συνεργάτες της σε μικρές ομάδες και ανάλογα με την ηλικία, τις ιδιότητες και τις ικανότητές τους, τους αναθέτει συγκεκριμένες ενέργειες και υπευθυνότητες σύμφωνα με το νέο σχεδιάγραμμα.
Η μικρή ομάδα Καραγιάννη αρχίζει πλέον να διαμορφώνεται σε μία οργάνωση με βαρύτητα, μεγάλες ευθύνες και συγκεκριμένους σκοπούς. Τα πράγματα τώρα εξελίσσονται ραγδαία και η Λέλα Καραγιάννη βλέποντας τον αριθμό των φυγάδων να αυξάνεται και τα περιθώρια του χρόνου να στενεύουν καταστρώνει το πρώτο σχέδιο φυγάδευσης. Οι νεαροί Άγγλοι ήδη αισθάνονται σαν ζώα παγιδευμένα σε κλουβί. Είναι ατίθασοι. Το αίμα τους βράζει και θέλουν να ξεφύγουν και να βγουν έξω.
Η Λέλα βλέπει την ανυπομονησία τους και ανησυχεί γιατί ο κίνδυνος παραμονεύει από παντού. Επειδή τα κοκκινόξανθα μαλλιά τους και τα γαλανά μάτια τους θα αποτελούσαν αμέσως στόχο, η Λέλα επιστρατεύει δύο φίλους κομμωτές, αξιόπιστα πρόσωπα, που αναλαμβάνουν την μεταμόρφωσή τους. Τα ξανθά τους μαλλιά και τα μουστάκια τους, όσοι είχαν, γίνονται τώρα σκούρα καστανά. Τους προμηθεύει επίσης μεγάλα γυαλιά ηλίου για να καλύπτουν τα μάτια τους όταν θα τους μετακινούσε. Νοικιάζει παράλληλα δύο μεγάλες μονοκατοικίες στην περιοχή της (στην οδό Ρόδου και στην οδό Φυλής). όπου μεταφέρει και συγκεντρώνει τους περισσότερους αξιωματικούς.
Αυτοί την παρακαλούν να τους βρει, αν ήταν δυνατόν, έναν ασύρματο, με σκοπό να επικοινωνήσουν με το Συμμαχικό Στρατηγείο στη Μέση Ανατολή, για να πάρουν εντολές και να συντονιστούν. Η Λέλα Καραγιάννη έρχεται αμέσως σε επαφή με τον Γεώργιο Ιβάνωφ, τον Ελληνοπολωνό σαμποτέρ, έναν πολύ γενναίο και ικανό άνδρα, με τον οποίο συνεργάζεται και του ζητά τη χάρη. Την επομένη κιόλας ημέρα ο Ιβάνωφ, βάζοντας σε εφαρμογή μια φαεινή ιδέα και οδηγώντας μια νεκροφόρα, μεταφέρει μέσα σε φέρετρο τη συνεργάτιδά του, φοιτήτρια της Χημείας, Γαβριέλα Δημ. Μυλονοπούλου στα πόδια της οποίας κρύβει έναν ασύρματο που τον παραδίδει στο σπίτι της Λέλας.
Οι γείτονες αναστατωμένοι και νομίζοντας πως κάποιος είχε πεθάνει, έρχονται να δουν τί συμβαίνει. Η Λέλα Καραγιάννη τους καθησυχάζει λέγοντας πως ο οδηγός έκανε λάθος την διεύθυνση. Δύο από τους Βρετανούς που ήξεραν να χειρίζονται τον ασύρματο, καταφέρνουν να έρθουν σε επικοινωνία με το Συμμαχικό Στρατηγείο και αυτό αναπτερώνει το ηθικό τους. Ανάμεσά τους επιλέγονται οι πρώτοι που πρέπει να φτάσουν στο Κάιρο, που ήταν ο τελικός τους προορισμός.
Όταν το σπίτι της άρχισε να παρακολουθείται, η Λέλα Καραγιάννη παρέδωσε τον ασύρματο στον συνεργάτη της υπολοχαγό Γεώργιο Κουτρουμπέλη για να συνεχίσει την επικοινωνία και τη μετάδοση πληροφοριών. Το σημαντικότερο σκέλος αυτής της επιχείρησης ήταν να εξασφαλίσει το μεταφορικό μέσον. Συγχρόνως με όλες αυτές τις ενέργειες η Λέλα Καραγιάννη κάνει διαπραγματεύσεις με γνωστούς της θαρραλέους καπεταναίους και μισθώνει τα καίκια τους.
Εκείνο που απομένει, εξίσου σημαντικό, είναι να εξασφαλίσει ταυτότητες. Το ζεύγος Καραγιάννη γνωριζόταν φιλικά με τον Διευθυντή της Αστυνομίας Αθηνών Άγγελο Έβερτ, ο οποίος ήταν θαυμαστής της Λέλας, γοητευμένος από την προσωπικότητά της. Η Λέλα Κραγιάννη ήξερε πως ο Έβερτ ήταν πατριώτης και συνεργαζόταν στενά με τους συμμάχους. Επιδιώκει αμέσως να συναντηθεί μαζί του και ζητά τη βοήθειά του. Εκείνος δέχεται πρόθυμα να της την προσφέρει και δίνει αμέσως εντολή στον Διευθυντή του Ζ' Αστυνομικού Τμήματος Γεώργιο Καρβέλα και τον υπαστυνόμο Γεώργιο Μικρούλη, που ήταν δικοί του άνθρωποι, να εκδίδουν ταυτότητες και να εξυπηρετούν γενικά τη Λέλα Καραγιάννη με ό,τι πιστοποιητικά και έγγραφα θα χρειαζόταν.

Όταν η πρώτη αποστολή φυγάδευσης ολοκληρώθηκε και οι Βρετανοί έφτασαν σώοι στο Κάιρο, έδωσαν πληροφορίες για την ηρωική δράση της Λέλας Καραγιάννη κι της έπλεξαν το εγκώμιο. Το Συμμαχικό Στρατηγείο έδειξε ενδιαφέρον για τη συμμετοχή της στον αγώνα και θαύμασαν το γεγονός ότι ήταν γυναίκα. Εκτιμώντας τις ικανότητές της και θέλοντας να διατηρήσει επαφή μαζί της, την χαρακτήρισε πολύτιμη συνεργάτιδα και της απέστειλε μέσω του BBC ευχαριστήριο μήνυμα με το συνθηματικό <<Jackson-Jackson, ευχαριστούμε το άρωμα>>.

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ».
Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο
της Λέλας Βύρ. Καραγιάννη, εγγονής της Εθνικής Αγωνίστριας Λέλας Καραγιάννη:
<<Λέλα Καραγιάννη - Η θρυλική γιαγιά μου>>, εκδόσεις <<ΠΕΛΑΣΓΟΣ>>,
Α' έκδοση Οκτώβριος 2023, Αθήνα, σελ. 67-70.