ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΛΑΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΠΛΑΤΑΜΩΝΟΣ κ. ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ: ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ' ΛΟΥΚΑ (2007)

Ομιλία

του Μητροπολίτη Λαρίσης και Πλαταμώνος κ. Κλήμεντος,

που εκφωνήθηκε το 2007, Κυριακή Στ' Λουκά, στο καθολικό της

Ιεράς Μονής Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης,

Φυλή Αττικής.

Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, αμήν! 

Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί και αδελφές, με την ευχή και ευλογία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου και πατρός ημών κ. Κυπριανού αναφερόμεθα -εν συντομία- στην αγάπη σας στις αγιογραφικές περικοπές, που ακούσαμε πριν από λίγη ώρα στη Θεία Λειτουργία ταύτη.

Ο μεν άγιος απόστολος Παύλος μας περιέγραψε μέσα σε πάρα πολύ ολίγους στίχους από την προς Εφεσίους επιστολή του, τί μεγάλες δωρεές μας χάρισε ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός ο υιός του Θεού του Ζώντος! Ο αληθινός Θεός. ο οποίος εσαρκώθη -όπως λέει- από τον πλούτο του ελέους Του κι από την μεγάλη κι ανέκφραστη αγάπη Του για εμάς, που είμασταν νεκροί στα παραπτώματα. Δηλαδή το ανθρώπινο γένος, μέχρι να έρθει ο Χριστός μας, ζούσε βιολογικώς.

Ζούσαν οι άνθρωποι τη ζωή αυτή, όπως ζούμε λίγα ή πολλά χρόνια, αλλά στα μάτια του Θεού το ανθρώπινο γένος και όλοι οι άνθρωποι δεν ήταν ζωντανοί, αλλά ήταν νεκροί! Ήταν νεκροί «τοις παραπτώμασι», όπως λέει ο άγιος απόστολος Παύλος. Αλλά για τον πλούτο του ελέους Του και της αγάπης Του έστειλε τον Υιόν Του τον Μονογενή, για να πάθει υπέρ ημών και να σταυρωθεί και να ταφεί, για να πάει να βρει τους απ' αιώνος νεκρούς! Γιατί να βρει τους απ' αιώνος νεκρούς; Μα, διότι Αυτός είναι η Ζωή, Αυτός είναι ο μόνος αθάνατος Θεός.

Τότε μπορεί να πει κανείς: -Ε, τότε, πώς έπαθε τότε, πώς πέθανε; Πέθανε κατά το ανθρώπινο, πήρε την ανθρώπινη φύση και πήρε όλο το βάρος επάνω Του και δέχτηκε να πεθάνει ελεύθερα, εκούσια για μας. Να πεθάνει εκούσια και για μας σαν άνθρωπος, αλλά η ψυχή Του ενωμένη με την Θεότητα -που η Θεότητα είναι ανθρώπινη- να κατέβει εκεί που ήταν η κοιλάδα νεκρών, εκεί στη φρικτή περιοχή του Άδου, εκεί στη σκοτεινή φυλακή του Άδου. Κατέβηκε εκεί ως Ζωή και ως Φως, για να διδάξει την Αλήθεια και όσοι πιστέψουν -κι εκεί στον Άδη ακόμη- να τους εγείρει μαζί Του!

Γι' αυτό λέει ο άγιος απόστολος Παύλος «συνεζωποίησε», μας έδωσε ζωή δηλαδή και συνήγειρε και μας συνανέστησε. Αναστήθηκε και πήρε μαζί Του, όσους νεκρούς ψυχικά φυλακισμένους στον Άδη τον πίστεψαν. Και συνεκάθισε -λέει- επί τοις ουρανοίς, όχι μόνο συνήγειρε, ανήλθε μέχρι τον θρόνο τον Πατρικό εκεί στην Αγία Τριάδα, εκεί στη Θεότητα, εκεί που είναι ο αιωνίως αθάνατος και απερίγραπτος Θεός: ο Πατήρ, ο Υιός και το Πνεύμα το Άγιο! Εκεί μέσα στην Αγία Τριάδα εισήλθε, μπήκε και ένας άνθρωπος, δηλαδή μπήκε η ανθρώπινη φύση. Συγκαθίσαμε μαζί με τον Χριστό στο θρόνο τον Πατρικό!

Τόσο ψηλά μας ανέβαζε και μας εδόξασε, αυτό λέει ο άγιος απόστολος Παύλος σε τρεις στίχους, που είναι πολύ πυκνοί βέβαια, και δεν μπορεί τους καταλάβει εύκολα κανείς. Και, γιατί μας το λέει αυτό ο άγιος απόστολος Παύλος; Για να μας πει το μεγαλείο δηλαδή, το τί έκανε ο Θεός για μας και πού είμαστε αυτή τη στιγμή. Πού είναι η ανθρώπινη φύση μας και μεις εδώ κάτω οι ταπεινοί και αμαρτωλοί πού μπορούμε ν' ανέβουμε! Μπορούμε να συνααναστηθούμε και μπορούμε να συγκαθίσουμε στο θρόνο τον Πατρικό, στην Θεότητα, μαζί με τον Θεάνθρωπο Χριστό.

Αλλά με μία προϋπόθεση: Αυτός -λέει- προετοίμασε έργα αγαθά, ώστε να περιπατήσουμε σύμφωνα με αυτά. Αν δεν περιπατήσουμε σύμφωνα με έργα αγαθά που προγραμμάτισε ο Θεός για μας, τότε δεν θα μπορούμε ν' ανεβούμε μαζί Του, ούτε να συνεγερθούμε, ούτε να συγκαθίσουμε μαζί Του στον θρόνο της δόξης, στους ουρανούς των ουρανών. Διότι εξαρχής είμασταν νεκροί για τον Θεό -όπως είπαμε- γιατί ακριβώς δεν περιπατήσαμε στα έργα τα αγαθά. Είχαμε μια πρώτη κοινωνία με τον Θεό στον Παράδεισο και την κόψαμε και την χάσαμε. Γι' αυτό νεκρωθήκαμε. Γιατί ήμασταν νεκροί; Γιατί δεν μας έπλασε νεκρούς ο Θεός, εξαρχής μας έπλασε ζωντανούς, δηλαδή με ζωή ψυχής.

Τί είναι η ζωή ψυχής; Είναι η κοινωνία με τον αθάνατο Θεό, να δέχεσαι ζωή από τον αθάνατο Θεό για να ζεις αιωνίως μαζί Του! Αθάνατος κι εσύ, μικρός θεός κι εσύ. Αλλά χάσαμε αυτή την πρώτη κοινωνία, γιατί ξεγελαστήκαμε και πέσαμε θύματα του αρχεκάκου, του πονηρού, του διαβόλου, του παγκακίστου. Αυτού που ήταν άγγελος φωτεινός πρώτα και πρώτος ήταν ο εφευρετής του Κακού και διέκοψε την κοινωνία από τον Θεό και έγινε διάβολος σκοτεινός. Κι αυτός ο διάβολος ο σκοτεινός έχει όλο μίσος τώρα και όλο ζήλια. Σαν είδε τον άνθρωπο σε δόξα στην πρώτη δόξα, έκανε το παν για να μας απατήσει και τα κατάφερε...

Φταίγαμε κι εμείς, δεν έφταιγε μόνο αυτός. Κι ο διάβολος είναι θανατερός, όποιος του υπακούει, του μεταφέρει αυτή την νεκρότητα κι αυτή τη σκοτεινότητα κι αυτή τη θανατερότητα, σε παγώνει ο διάβολος και σε απομακρύνει από το Θεό και σε νεκρώνει. Και σε κάνει αναίσθητο και σε κάνει αιχμάλωτο και σε χτυπά αλύπητα! Γι' αυτό υπήρχε αυτή η φρικτή κατάσταση, γι' αυτό ήρθε ο Υιός και Λόγος του Θεού, που είπε ο απόστολος Παύλος να μας ζωοποιήσει, γιατί είμασταν νεκροί από το νεκροποιό πνεύμα, από το διάβολο. Είμασταν νεκροί και ήρθε να μας ζωοποιήσει! Γι' αυτό μας ανέστησε, γι' αυτό μας ανέβασε μέχρι τους ουρανούς, για να μην μπορούμε να Του ξεφύγουμε.

Μας κρατάει στην αγκαλιά Του και ζητάει από μας το ελάχιστο: βαδίστε στην αληθινή πίστη και στα έργα τα αγαθά μας λέει. Βαδίστε κι εγώ τα έχω ετοιμάσει όλα, άνοιξα τον δρόμο μέχρι τους ουρανούς των ουρανών για σας. Δεν θα μου κάνετε υπακοή λέει ο Χριστός ταπεινά; Όχι με δύναμη. Ταπεινά! Γιατί θέλει τον υπακούσεις με όλη σου την ψυχή, με όλη σου την καρδιά, με όλη σου τη διάνοια με τη θέλησή σου. Ζητάει την προαίρεσή σου και για την προαίρεσή μας γίνεται ένας φοβερός πόλεμος στον ουρανό και στη γη, για τη θέληση του καθενός από μας, γίνεται ένας φρικτός πόλεμος από τον ουρανό μεταξύ Θεού και αγαθών Αγγέλων και δαιμόνων.

Αλίμονο αν δεν το ξέρουμε αυτό: ότι διεξάγεται ένας φρικτός πόλεμος για τη θέληση του καθενός από μας, για την ψυχή του καθενός από μας. Γίνεται ένας φρικτός πόλεμος κι αλίμονο, αν το ξεχάσουμε αυτό, ότι είμαστε σε πολεμική κατάσταση και όλος ο ουρανός στρέφεται σε μας κι ο Θεός μας καλεί και οι άγιοι Άγγελοι μας βοηθούν και οι πονηροί δαίμονες μας πολεμούν. Αλίμονο αν το ξεχάσουμε αυτό! Τότε από μόνοι μας παραδοθήκαμε και γίναμε πτώματα φοβερά. Αν ξεχάσουμε ότι ο Θεός μας καλεί και οι άγιοι Άγγελοι μας βοηθούν εις έργα αγαθά, τότε αλίμονο. Ο διάβολος μας χτυπάει αλύπητα και δεν το καταλαβαίνουμε.

Και, επειδή δεν το καταλαβαίνουμε, επιτρέπει ο Κύριός μας, Ιησούς Χριστός με την άδειά Του κάποιοι συνάνθρωποί μας να δαιμονίζονται! Να δαιμονίζονται και σωματικώς, ώστε βλέποντας το τρομερό κατάντημά τους να έρθουνε στα συγκαλά τους και να πουν: -Ω, ναι, υπάρχει ένας τρομερός εχθρός, ένας διάβολος που δεν είναι φαντασία, δεν είναι φόβητρο, δεν είναι εφεύρεση. Είναι ένα πρόσωπο που ήταν άγγελος και έγινε δαίμονας και μας μισεί και θέλει την καταστροφή μας, τη ψυχική πρωτίστως. Και, επειδή ο Θεός καταλαβαίνει ότι είμαστε τόσο αναίσθητοι και το ξεχνούμε για να πάρουμε τα μέτρα μας και να προστατευθούμε, επιτρέπει να μπαίνει ο διάβολος και στα σώματα κάποιων ανθρώπων και να τους βλέπουμε μπροστά μας να σπαράζουν, για να βλέπουμε τί κακό εχθρό και μισητό έχουμε και τί θέλει να μας κάνει! Δεν μας αγαπάει.

Αυτοί που υποκύπτουν στο διάβολο και κάνουν τα αμαρτήματα και φαίνονται ότι περνούν τη μεγάλη ζωή και χαίρονται, δεν τους αγαπάει ο διάβολος. Τους βάζει τα νύχια του όλο και πιο βαθιά -στη ψυχή τους πρωτίστως- και στο σώμα τους. Για να φανεί πόσο κακός είναι. Είπαμε, κάποιοι άνθρωποι δαιμονίζονται και σωματικά κι αλίμονο αν δεν το δεχτούμε αυτό και πιστέψουμε αυτά που λένε οι άθεοι ψυχολόγοι, ότι δήθεν δεν υπάρχει διάβολος και όλες αυτές είναι ψυχολογικές διαταραχές...Υπάρχουν βέβαια και ασθένειες ψυχικής φύσεως όπως η επιληψία, ο σεληνιασμός ή διάφορες άλλες διαταραχές που οδηγούν μέχρι στη τρέλα. Δε φταίει φυσικά για όλα ο διάβολος, αλλά υπάρχει σαφώς και ο δαιμονισμός ως τρομερή ασθένεια -ψυχοσωματική- που καταλαμβάνει τον άνθρωπο και τον βγάζει από τον εαυτό του. Και τί κάνει ο άνθρωπος ο δαιμονισμένος;

Μας το είπε το άγιο Ευαγγέλιο σήμερα και δεν μας λέει ψέματα. Πήγε ο Χριστός εκεί στους Γεργεσηνούς και είδε το δαιμονισμένο με τη λεγεώνα. Και τί ήταν αυτός ο δαιμονισμένος; Φόβος και τρόμος ήταν, γιατί είχε μέσα του λεγεώνα ακαθάρτων πνευμάτων και δεν μπορούσε να κατοικήσει με τους ανθρώπους και κατοικούσε στα μνήματα! Και δεν μπορούσε να φορέσει ρούχα κι ήταν ολόγυμνος. Και δεν μπορούσε να συνεννοηθεί και δεν ήταν κοινωνικός άνθρωπος, αλλά αντικοινωνικός. Και έτρωγε και έσχιζε όλους τους άλλους και τον ίδιο τον εαυτό του. Φόβος και τρόμος.

Αλλά μπροστά στο Χριστό ο φόβος κι ο τρόμος γίνεται φόβος και τρόμος του Χριστού. Γιατί ο δαίμονας φρίττει τον Χριστό, τον φοβάται κι εκεί φαίνεται όλη η τρομερή αδυναμία του, γιατί είναι μπροστά στον αιώνιο Θεό και Κριτή! Είναι μπροστά τον Κριτή του ο διάβολος και τρέμει μπροστά στο Χριστό. Τρέμει σαν φύλλο δένδρου και τον παρακαλεί με φόβο και τρόμο να μην τον στείλει στην άβυσσο από τώρα.

Ξέρει ότι τον περιμένει η λίμνη του πυρός, η χαιομένη. Η κόλαση με το πυρ το άσβεστο! Το ξέρει ο διάβολος. Κι όμως αυτός που το ξέρει και το τρέμει, εμφυσσά στους ανθρώπους την απιστία, ότι δεν θα υπάρχουν αυτά τα πράγματα κι ότι δεν θα γίνουν για μας, ότι δεν μας αφορούν εμάς... Τί φοβερή πλάνη να πιστέψεις το ψεύδος του διαβόλου, το οποίο το πιστεύει ο ίδιος και τρέμει. Γιατί μας οδηγεί στην απιστία, γιατί είμαστε τόσο εύπιστοι στο διάβολο; Γιατί;

Το ξεχνούμε αυτό και κάνουμε τα έργα του και δεν φοβόμαστε το Θεό, ούτε, τί περιμένει τους αμαρτωλούς... Και πάλι ο Χριστός -από άφατο έλεος- ελευθερώνει τον δαιμονισμένο και επιτρέπει στους δαίμονες να μπουν στα γουρούνια, γιατί χωρίς την άδειά Του δεν μπορούν να μπουν ούτε στους χοίρους. Και επιτρέπει να μπουν στα γουρούνια για να δουν οι άνθρωποι, τί κακός είναι και τί κάνει. Μόλις μπήκε στους χοίρους τους έριξε όλους στη λίμνη να πνιγούν και τους έπνιξε απ' το κακό του.

Έτσι κάνει τους ανθρώπους... Τους ξεγυμνώνει ψυχικά, τους νεκρώνει ψυχικά, τους κάνει θηρία ανήμερα, τους κάνει γεμάτους από ακάθαρτες επιθυμίες -θυμού και απρεπούς επιθυμίας- τους βγάζει από τον νου τους,! Έτσι τους κάνει τους ανθρώπους για να τους ρίξει μαζί του μια μέρα στη λίμνη του πυρός την χαιομένη, όπως έριξε τα γουρούνια και τα έπνιξε.

Όσοι έχουν βίο χοιρώδη, όσοι έχουν βίο ακάθαρτο, όσοι δεν μετανοούν, αλλά έχουν βίο με λάσπες, ακαθαρσίες και βρώμες και θέλουν να κυλιούνται μέσα εκεί και δεν υπολογίζουν τον Θεό, ούτε τον Ουρανό, ούτε τη δόξα που μας περιμένει, ούτε τα αγαθά έργα, ούτε την Εκκλησία, ούτε τη χάρη του Θεού, ούτε τη μετάνοια, ούτε τα άγια μυστήρια -το σώμα και το αίμα του Θεού- όσοι δεν τα υπολογίζουν όλα αυτά, εκεί θα καταλήξουν!

Ας τα υπολογίσουμε όλα αυτά, ας το καταλάβουμε ότι τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά κι ότι πιθανόν να έμεινε πολύ λίγος καιρός! Στην «Αποκάλυψη» λέει ότι ο Χριστός με την ενανθρώπισή του και το σωτηριώδες έργο Του, τον σταυρό, τον θάνατο και την Ανάστασή Του έδεσε τον διάβολο με φοβερές αλυσίδες, αιώνιες αλυσίδες, τον έδεσε -δηλαδή- χίλια χρόνια. Από τότε -δηλαδή- ο διάβολος δεν έχει τη δυνατότητα να κινείται άνετα. Δεμένος είναι, καταπατημένος είναι, εξευτελισμένος είναι. Και όμως... Αν του κάνεις υπακοή, είναι ικανός να σε τραβήξει και να σε παραχώσει μέσα στις λάσπες του... Ας μην του κάνουμε υπακοή.

Αλλά στην «Αποκάλυψη» λέει ότι -λίγο προ της δευτέρας παρουσίας- ο διάβολος λύνεται. Επιτρέπει ο Θεός να δοκιμάσει την ανθρωπότητα πολύ σκληρά. Την τελευταία δοκιμασία λύνεται κι έρχεται στους ανθρώπους. Και γιατί έρχεται; Γνωρίζει -λέει- ότι έχει ολίγο καιρό. Και επειδή γνωρίζει ότι έχει ολίγο καιρό έχει πολύ θυμό. Είναι πάρα πολύ θυμωμένος. Πάντα ήταν θυμωμένος, αλλά τώρα είναι πιο πολύ. Και το βλέπουμε αυτό στις μέρες μας. Δεν είμαστε προφήτες, μπορούμε να πούμε από αυτά που βλέπουμε κι αντιλαμβανόμαστε γύρω μας, ότι μπορεί να πλησιάζει το τέλος, εφόσον ο δαίμονας λατρεύεται ανοιχτά από τους ανθρώπους κι οι άνθρωποι κάνουν τα έργα του και τα έργα του διαφημίζονται με τρομερό τρόπο...

Και ποιοί θα σωθούν; Θα σωθούν όσοι παραμένουν πιστά και ταπεινά, αλλά σταθερά στη πίστη της Αληθείας και τα έργα τα αγαθά, που μας άφησε ο Χριστός να κάνουμε. Και, αν τα κάνουμε αυτά, όλος ο κόσμος να πέσει επάνω μας, κι όλοι οι δαίμονες και όλη η κόλαση και όλα τα όργανα του διαβόλου δεν μπορούν να μας αγγίξουν. Δεν μπορούν να μας κάνουν κανένα κακό!

Και όπως έλεγε ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός -και κλίνουμε με αυτό- μας χρειάζεται  «Ψυχή και Χριστός». Αν έχουμε ψυχή -καρδιά δηλαδή- δύναμη, πίστη, έργα αγαθά, φως μέσα μας θεϊκό. τότε όλα να πέσουν επάνω μας για να μας κάνουν δήθεν κακό, δεν θα μας κάνουν το παραμικρό κακό. Αλλά θα μας δοξάσουν ακόμη περισσότερο και θα μας στείλουν πιο κοντά στο Θεό και η δόξα μας στους Ουρανούς θα είναι ακόμα μεγαλύτερη. Είθε η δόξα μας να είναι κοντά στον Χριστό, αμήν!

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια κειμένου, παρουσίαση
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ
Ομιλία του Μητροπολίτη Λαρίσης και Πλαταμώνος κ. Κλήμεντος,
που εκφωνήθηκε το 2007, Κυριακή Στ' Λουκά, στο καθολικό της
Ιεράς Μονής Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης,
Φυλή Αττικής.