π. ΠΛΑΚΙΔΑ DESEILLE: «ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ» (2ο ΜΕΡΟΣ)

 

Αποσπασματικές αναρτήσεις εκ του βιβλίου
του π. Πλακίδα Deseille:
«Είσοδος στο Μυστήριο των Μυστηρίων».
Εκδόσεις «Έαρ», Ιανουάριος 2019, σελ. 29-33.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ

ΣΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Η πρόσκληση στο Δείπνο

ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΡΟΠΑΤΟΡΩΝ

«Ναι, μακάρι, προσδοκώντας τα Χριστούγεννα, να μπορέσουμε

με την προετοιμασία που ορίζει η Εκκλησία

-τα αναγνώσματα όλων των ειδών, τα θεόμπνευστα κείμενα που εμπλουτίζουν

τις κολουθίες μας- να ετοιμαστούμε γι' αυτή την εορτή,

να μπορέσουμε να ανοίξουμε την καρδιά μας,

ώστε να υποδεχθεί χωρίς διάσπαση το δώρο αυτό του Θεού

που θα μας προσφερθεί.

Μόνο τότε θα μπορέσουμε να γιορτάσουμε τα αληθινά Χριστούγεννα».

Με το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα, την παραβολή των προσκεκλημένων που βρήκαν δικαιολογίες για να μην παρευρεθούν (Λουκ. ιδ' [14] 16-24), η Εκκλησία επιθυμεί, δύο εβδομάδες πριν από τα Χριστούγεννα, να μας θέσει ενώπιον του δράματος που συνέβη με τον ερχομό του Κυρίου μας στη γη, τη ανάμνηση του οποίου θα εορτάσουμε σε λίγες μέρες: «εις τα ίδια ήλθε και οι ίδιοι αυτόν ου παρέλαβον» (Ιω. α' 11).
Επί αιώνες ο Θεός προετοίμαζε την έλευση του Κυρίου με όλες τις παρεμβάσεις Του υπέρ του λαού του Ισραήλ. Επί αιώνες οι άνθρωποι του Θεού, οι προφήτες του Ισραήλ, είχαν αναγγείλει ότι θα έρθουν οι μεσσιανικές αυτές ημέρες, ο Μεσσίας που θα εγκαθιστούσε τη Βασιλεία του Θεού μέσα στις καρδιές. Εν συνεχεία, ο χρόνος της έλευσής Του ήρθε, και εκείνοι που μέσα στον λαό του Ισραήλ έπρεπε πρώτοι να Τον υποδεχθούν υπαναχώρησαν. Απέμειναν οι πτωχοί, αυτό το «κατάλειμμα», το υπόλοιπο του Ισραήλ που οι προφήτες είχαν προαναγγείλει, διότι ήδη από τότε οι πλούσιοι και όλοι εκείνοι που νόμιζαν ότι κατείχαν το κλειδί της γνώσεως του κόσμου, όλοι εκείνοι αποδείχθηκαν άπιστοι.
Γι' αυτό και οι προφήτες είχαν αναγγείλει ότι τελικά ο πραγματικός Ισραήλ θα ήταν το μικρό εκείνο υπόλοιπο που θα αποτελούνταν από τους πτωχούς, όλους εκείνους που είχαν ψυχή πτωχού και θα ήταν άρα ικανοί να υποδεχθούν τον Μεσσία, ο Οποίος δεν θα ερχόταν ως θριαμβευτής βασιλιάς, αλλά μέσα στην ταπείνωση και τη φτώχεια. Και οι Φαρισαίοι, οι διδάσκαλοι του νόμου, όλοι αυτοί οι οποίοι, έχοντας μελετήσει τον νόμο, όφειλαν να έχουν διαποτιστεί από αυτόν και να έχουν κατανοήσει το βαθύτερο νόημά του, ήταν προσκολλημένοι στην προσμονή ενός ένδοξου Μεσσία, ενός επίγειου θριάμβου, και όταν ο Χριστός ήρθε, αυτοί έκαναν πίσω.
Τον Κύριο υποδέχτηκαν η ταπεινή Παρθένος Μαρία, οι ποιμένες της Φάτνης, ο Ιωσήφ, ο Συμεών και η Άννα, και μετά, σε όλη τη διάρκεια της διακονίας Του, οι πτωχοί. Αλλά η αίθουσα του δείπνου δεν γέμισε' γι' αυτό και οι απόστολοι -και πρώτος απ' όλους ο απόστολος Παύλος- στράφηκαν προς τα ειδωλολατρικά έθνη και μάζεψαν όλους εκείνους τους εθνικούς που διψούσαν για την αλήθεια -όπως ο εκατόνταρχος Κορνήλιος- και συχνά είχαν καρδιά πτωχού, ικανή να δεχθεί το μήνυμα του Ευαγγελίου.
Ναι, αυτό είναι το μεγάλο δράμα που παίχθηκε κατά την έλευση του Κυρίου μας στη γη: αυτή η άρνηση των προσκεκλημένων, η άρνηση αυτών που θα όφειλαν πρώτοι να υποδεχθούν τη βασιλεία του Θεού, οι οποίοι, όμως, δεν είχαν την απαραίτητη εσωτερική προδιάθεση, για να διεισδύσουν βαθιά στον λόγο του Θεού. Ασφαλώς, χρειαζόταν εσωτερική διαύγεια, απλότητα ψυχής, πτωχεία του πνεύματος, για να μπορέσουν να περάσουν από εκείνες τις μεσσιανικές ελπίδες, τις προφανώς μεγαλειώδεις, αλλά μόνο οι συμβολικές από τις οποίες ήταν γεμάτη η Παλαιά Διαθήκη, στην υποδοχή αυτού του ταπεινού και πτωχού Μεσσία.
Εκείνοι όμως οι οποίοι είχαν κάνει το πέρασμα αυτό και είχαν καταφέρει να αποκτήσουν μια ψυχή ταπεινή, εκείνοι μπόρεσαν να Τον αναγνωρίσουν και να Τον υποδεχθούν. Κλήθηκαν λοιπόν όλα τα ειδωλολατρικά έθνη να μπουν στην Εκκλησία, διότι η σωτηρία δεν αφορούσε ένα συγκεκριμένο επίγειο έθνος, αλλά ο Θεός ήθελε να συνάξει έναν αληθινά παγκόσμιο λαό: την Εκκλησία.
Ασφαλώς, αν ο Σωτήρας στην Παλαιά Διαθήκη είχε επιλέξει για τον εαυτό Του ένα λαό, το έκανε για να υπογραμμίσει καλύτερα ότι το σχέδιό Του δεν ήταν εντελώς να απευθυνθεί στον άνθρωπο ατομικά, αφήνοντάς τον στη μοναξιά του' ήθελε να μαζέψει όλους εκείνους που η αμαρτία είχε διασκορπίσει, διότι η αμαρτία, ουσιαστικά, κάνει έργο διαιρετικό και διασπαστικό. Τούτος όμως ο λαός, σε αντίθεση με άλλους, δεν ήταν απλώς ένας ένας επίγειος λαός' ήταν ο λαός όλων αυτών των ταπεινών, όλων αυτών των πτωχών που μπόρεσαν να δεχθούν το μήνυμα του Θεού στις καρδιές τους και να το κάνουν ν καρποφορήσει.
Το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα προφανώς δεν έχει μόνον ιστορική και θεολογική σημασία, αλλά αφορά τον καθέναν μας, αφού καθένας μας καλείται να εισέλθει στη Βασιλεία. Η Γέννηση του Χριστού, που θα εορτάσουμε σε λίγες μέρες, πρέπει να συντελεστεί στην καρδιά όλων μας και το σημαντικό είναι να μη μας απομακρύνουν από αυτό οι πολλές επίγειες ασχολίες μας.

Το εντυπωσιακό σ' αυτή την παραβολή, όπως μας την διηγείται το Ευαγγέλιο σήμερα, είναι ότι αυτοί που αρνούνται να προσέλθουν, να ανταποκριθούν στην πρόσκληση στο δείπνο αυτό, δεν το κάνουν από κακή πρόθεση: αυτό που τους κάνει να απορρίπτουν την πρόσκληση είναι βέβαια κάποιοι επίγειοι λόγοι, που όμως δεν είναι κακοί αφ' εαυτών, δεν είναι αμαρτίες. Αλλά ακριβώς το σημαντικό για μας είναι να κάνουμε καλή επιλογή, να δώσουμε προτεραιότητα στη Βασιλεία του Θεού, στην υποδοχή του Σωτήρα στη ζωή μας.

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ
Αποσπασματικές αναρτήσεις εκ του βιβλίου του
π. Πλακίδα Deseille:
«Είσοδος στο Μυστήριο των Μυστηρίων».
Εκδόσεις «Έαρ», Ιανουάριος 2019, σελ. 29-33.