«ΤΙΜΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ»: ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΜΕΝΕΣ ΟΜΙΛΙΕΣ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΩΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΦΥΛΗΣ κ. ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ Α' 1935-2013 (ΟΜΙΛΙΑ 10η)

Απομαγνητοφωνημένες, αποσπασματικές ομιλίες του μακαριστού πνευματικού πατρός ημών, αειμνήστου Μητροπολίτη Ωρωπού και Φυλής κ. Κυπριανού Α', επί τη συμπληρώσει δέκα ετών εκ της εκδημίας του εις χείρας Κυρίου 17 (30) Μαϊου 2013 εκκλ. ημ.

Η ομιλία εκφωνήθηκε Κυριακή βράδυ στην Αθήνα,
στο Πνευματικό Κέντρο της Ιεράς Μονής των Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης

(Πατρών 12, Κολωνός).

Απομαγνητοφώνηση, επιμέλεια ομιλίας, παρουσίαση
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ
Απομαγνητοφωνημένες, αποσπασματικές ομιλίες
αειμνήστου Μητροπολίτη Ωρωπού και Φυλής κ. Κυπριανού Α',
επί τη συμπληρώσει δέκα ετών εκ της εκδημίας του εις χείρας Κυρίου
17 (30) Μαϊου 2013 εκκλ. ημ.
Ομιλία 10η: Κυριακή Θ' Λουκά.

ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ Θ' ΛΟΥΚΑ

(Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΑΦΡΟΝΟΣ ΠΛΟΥΣΙΟΥ)

«άφρον, ταύτη τη νυκτί την ψυχήν σου απαιτούσιν από σου· α δε ητοίμασας τίνι έσται;» (Λουκ. ιβ', 20). Σύντομη -ευλογημένοι χριστιανοί- αλλά πάρα πολύ διδακτική και συγκλονιστική, η προ ολίγου αναγνωσθείσα ευαγγελική περικοπή. Συνήθιζε ο Χριστός μας, ο θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός που είναι η πηγή του Φωτός και της Σοφίας, να ομιλεί πάντοτε με λόγια απλά και τις περισσότερες φορές με παραβολές, ώστε να κατανοούν τα λόγια του και οι πιο απλοί και οι πιο αγράμματοι άνθρωποι.

Μία -λοιπόν- από τις παραβολές του Κυρίου μας είναι και του άφρονος πλουσίου. Αυτή -λέει- τη χρονιά, τα υλικά του αγαθά είχαν τόσο πολύ αυξηθεί, γιατί είχε γεμίσει λέει η χώρα από τις βροχές, με τις κατάλληλες συνθήκες για να γίνουν τα σπαρτά, και ήταν τόσα πολλά -λέει- τα γεννήματά του, που δεν είχε πού να τα βάλει! Άλλοι συνάνθρωποί του δεν είχαν ψωμί για να γεμίσουν το πεινασμένο στομάχι τους κι εκείνος βασανιζόταν, πού θα βάλει αυτά τα γεννήματα!... Και μετά από πολύ -λέει- σκέψη που έκανε, ικανοποιήθηκε, γιατί βρήκε τον τρόπο για να καλύψει, για να γεμίσει τα υλικά εκείνα αγαθά τα οποία είχε, με το να γκρεμίσει τις αποθήκες που είχε και να φτιάξει άλλες μεγαλύτερες...!

Με αυτή την σκέψη ικανοποιήθηκε, ότι έτσι δεν θα πάει τίποτε χαμένο από αυτά που κέρδισε. Βλέπετε, οι περισσότεροι πλούσιοι όλων των εποχών, όχι της εποχής του Κυρίου μας, αλλά κάθε εποχής και μέχρι που θά 'ρθει ο Χριστός μας μια μέρα να κρίνει τον κόσμο, οικειοποιούνται αυτά τα υλικά αγαθά, που τους δίδει ο Χριστός. Ενώ τους τιμά με το να τους καταστήσει οικονόμους σ' αυτά τα υλικά αγαθά, που τους εμπιστεύεται, εκείνοι τα οικειοποιούνται για τον εαυτό τους και το πολύ - πολύ για τα παιδιά τους.

Όχι, τα πολλά παιδιά, γιατί οι πλούσιοι συνήθως δεν κάνουν πολλά παιδιά. Ένα, το πολύ δύο, οι πτωχοί μόνο κάνουν πολλά παιδιά! Μου έλεγε ο Μητροπολίτης της Ρουμανίας, της Εκκλησίας μας εκεί, για την ευτυχία του αδελφού του, του πτωχού αδελφού του που έχει δεκαεπτά παιδιά!

Οικειοποιούνται λοιπόν οι πλούσιοι τα υλικά αγαθά, τα κάνουν κατάδικά τους κι εκεί στις σκέψεις αυτές, στους υπολογισμούς του αυτούς έρχεται ο θάνατος σαν τον κλέφτη!... «Άφρων, άφρων, αυτή τη νύχτα παίρνω την ψυχή σου». Και δεν θα την πάρει ο Θεός, θα την πάρουν οι δαίμονες, γιατί εκείνοι τον εξουσιάζουν για την φιλαργυρία του, για την σκληρότητά του για την απάνθρωπά του! Αυτά -του λέει- τα οποία ετοίμασες, πού θα τ' αφήσεις; Αυτό είναι το τέλος του κάθε πλουσίου, του κάθε άφρονος, που δεν πλουτίζει εις τον Θεόν, αλλά εις τον εαυτό του...

Ίσως πει κανείς: ευτυχώς, που δεν είμαι πλούσιος πολύ, για να είμαι κι εγώ κατά την έκφραση του θεανθρώπου Ιησού Χριστού, «άφρων»! Αλλά -αδελφοί μου και παιδιά μου εν Χριστώ- δεν είναι μόνον άφρονες οι πλούσιοι που κατασπαταλούν τα υλικά αγαθά, που τους εμπιστεύεται ο Θεός για να περνάνε σ' αυτή τη ζωή καλά. Λένε πολλοί: «τί ανάγκη έχει αυτός, όλα τα έχει«, για τους πλουσίους. Ναι, όλα τα έχει τα υλικά αγαθά. Δεν έχει όμως ένα, που είναι το πιο βασικό: δεν έχει την ευτυχία, δεν έχει τη χαρά, γιατί η πηγή της χαράς και της ευτυχίας δεν είναι ο χρυσός, είναι ο Χριστός!

Δεν είναι τα χρήματα, δεν είναι τα αξιώματα. Όσα κι αν έχει κανείς, τον Θεό, αν δεν έχει, είναι ο πιο δυστυχισμένος άνθρωπος του κόσμου! Από στατιστικές στην Αμερική, οι περισσότεροι που αυτοκτονούν είναι πλούσιοι. Πολλές φορές τό' πα από αυτή τη θέση, να το επαναλάβω για εκείνους που έρχονται για πρώτη φορά. Προ ετών, όταν ήρθε από την Ηλιούπολη κάποια γυναίκα εδώ για να εξομολογηθεί, μου ενεπιστεύθη, ότι τις λύρες στο σπίτι τους τις είχαν σε δοχεία πετρελαίου, κάτω από το διπλό κρεβάτι...! Είχαν μια βάση, που την είχαν σηκωμένη ψηλά για να παίρνει τους ντενεκέδες από κάτω, καλά σφραγισμένες, και με τον αριθμό απ' έξω, πόσες λίρες είχε ο κάθε ντενεκές! Μ' ένα κάλυμμα στο κρεβάτι μέχρι κάτω, να μην προδίδει τίποτε... Γιατί, πού να χωρέσει τόσες λίρες το χρηματοκιβώτιό τους!

Και αφού μου εξομολογήθη, ό,τι μου εξομολογήθη η γυναίκα αυτή, δεν θα το ξεχάσω ποτέ, μου είπε στο τέλος: «είμαι η πιο δυστυχισμένη γυναίκα του κόσμου... Έχουμε στο σπίτι μας χρυσό, Χριστό δεν έχουμε»! Και μου περιέγραφε το δράμα της, τη γκρίνια και τη φαγωμάρα και το άγχος. «Χρυσό έχουμε, Χριστό δεν έχουμε»!

Κι όταν έφυγε τότε, νέος τότε, πιο νέος κληρικός, καθόμουνα και φιλοσοφούσα με δάκρυα στα μάτια και έλεγα: «πάρε για μια ακόμη φορά το μάθημά σου». Πού είναι η ευτυχία των πλουσίων, πού είναι η ευτυχία των ανθρώπων που έχουν χρυσό, που έχουν χρήματα, πού είναι η ευτυχία τους; Όσα κι αν έχει κανείς -έχουν οι πλούσιοι- τίποτα -λέει- δεν τους λείπει από υλικά. Τους λείπει όμως ο Χριστός! Κι όπου απουσιάζει ο Χριστός είναι απούσα η χαρά και η ευτυχία!

Αλλά -όπως προανέφερα- δεν είναι μόνο άφρονες αυτοί που κατασπαταλούν αυτά τα υλικά αγαθά, που ο Θεός τους τα εμπιστεύεται. Αλλά, άφρων είναι ο κάθε ένας που κατασπαταλά και τον πνευματικό του πλούτο! Άφρων είναι εκείνος που προδίδει την γνησιότητα της Ορθοδοξίας και για υλικά αγαθά και για αξιώματα και για τίτλους ντρέπεται να ομολογήσει την πίστη του! Και πολλές φορές προδίδει αυτόν τον ατίμητο θησαυρό της Ορθοδοξίας... Άφρων είναι εκείνος που καλλιεργεί τα πάθη του και ζει μέσα στον βόρβορο και μέσα στην ακολασία. Θυσιάζει τον Χριστό, και με σπαραγμό ψυχής το βλέπω ακόμη και σαν πνευματικός σε πολλά πνευματικά μου παιδιά και ειδικά στους αρχαρίους. Αυτούς, που έρχονται τελευταία και γνωρίζουν αυτόν τον χώρο. Και φεύγω κάθε Σάββατο -μάρτυρες είναι οι αδελφοί της Μονής- πεθαμένος από την κόπωση!

Κι εκείνο που με κουράζει είναι η έλλειψη της μετανοίας των περισσοτέρων χριστιανών, που θυσιάζουν τον ατίμητο θησαυρό, θυσιάζουν τον Χριστό, θυσιάζουν την Αγία Κοινωνία! Χρόνια -χριστιανοί μας- ακοινώνητοι! Γιατί; Γιατί προτιμούν να καλλιεργούν τα πάθη τους, να ζουν στα πάθη τους, να απολαμβάνουν τα πάθη τους κι ας στερούνται τον Χριστό... Άφρων λοιπόν δεν είναι μόνο εκείνος που κατασπαταλά τα υλικά αγαθά, αλλά και εκείνος που θυσιάζει την αγνότητά του, την πίστη του, τα ιδανικά, όλες εκείνες τις αρετές που τον στολίζουν και τον χαριτώνουν. Και μπορούν να τον κάνουν με την μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας έναν κατά χάρη μικρό Χριστό!

Πόσοι λοιπόν χριστιανοί μας είναι μακριά από το «ποτήριον» της ζωής, μακριά από την Αγία Κοινωνία! Γιατί; Γιατί θυσιάζουν τον Χριστό, όπως προανέφερα και επαναλαμβάνω για τα πάθη τους... Αλλά -αδελφοί μου και παιδιά μου εν Χριστώ- εκείνοι που κατασπαταλούν και τον υλικό πλούτο και τον πνευματικό πλούτο, που θυσιάζουν την αγνότητα και όλες εκείνες τις αρετές που μπορεί να τους καταστήσουν σωστούς και αληθινούς χριστιανούς, μοιάζουν με τον υπνοβάτη!

Διάβαζα σ' ένα βιβλίο -πριν από μερικά χρόνια- για έναν υπνοβάτη -και μάλιστα ένα συγκλονιστικό περιστατικό μου ανέφερε χθες ένα πνευματικοπαίδι, μου για μια κοπέλα που υπνοβατούσε, αλλά -έτι περισσότερο- είχε και την επήρεια του σατανά που εδαιμονίζετο! Ένα συγκλονιστικό περιστατικό που είναι εδώ, θα τον παρακαλέσω, είναι εδώ παρών. Είπα -χθες το βράδυ- στο παπα-Κυπριανό να του το υπαγορεύσει με λεπτομέρειες, γιατί πολλοί θα ωφεληθούν από αυτό το περιστατικό! Που τον έβγαλε, γιατί αυτός ο νέος κάνει τα πρώτα του βήματα της πνευματικής ζωής και της πνευματικής του πορείας εδώ στο χώρο της Μονής, που ενώθηκε με το Χριστό διά μέσου της Μονής και ηθέλησε ο σατανάς να τον βάλει στη φυλακή! Με τί τρόπο;

Όπως πήγαινε το πρωί για την εργασία του -πεντέμισι - έξι η ώρα το πρωί- βλέπει μπροστά του μια κοπέλα με τα εσώρουχα, με τα μαλλιά ξέμπλεκα, να πέφτει μπροστά στο αυτοκίνητο! Ν' ακούει έναν κρότο φοβερό, που το αυτοκίνητο το έχει σε αθλία κατάσταση στο συνεργείο και να την βλέπει, όχι να περπατάει, την έβλεπε στον αέρα... Κι αφού χτυπάει στο αυτοκίνητο, την βλέπει πέντε μέτρα ψηλά, ακούει έναν κρότο φοβερό και βγαίνει και την βλέπει πεθαμένη... Φανταστείτε, τί έγινε εκείνη τη στιγμή! Προχθές έγινε αυτό. Κόπηκε η λαλιά του, δεν μπορούσε να φωνάξει βοήθεια. Και για μια στιγμή, την παίρνει με άλλο αυτοκίνητο, την πάει εκεί στο πιο κοντινό νοσοκομείο και παρακαλούσε...

Του είπε ο γιατρός ότι είναι πεθαμένη σχεδόν... Και παρακαλούσε τους αγίους Αναργύρους να κάνουν το θαύμα τους. Κι εκεί, που παρακαλούσε πέντε - δέκα λεπτά, βλέπει τη κοπέλα κι ανοίγει τα μάτια της! Και λέει: πού είμαι; Πού βρίσκομαι; Κι όταν την πέρασαν από ακτίνες οι γιατροί, η κοπέλα δεν είχε τίποτε!...

Θαύμα των αγίων Αναργύρων! Μόνο το πόδι της δεν ήταν καλά από το σπάσιμό του. Πώς σε λένε; Είπε το όνομα. Είπε το επώνυμο. Ειδοποιούν τους γονείς. Έρχονται οι γονείς και τους είπε το παιδί το περιστατικό. «Παιδί μου, του λένε, σου ζητάμε συγνώμη, που σε βάλαμε σ' αυτή την ταλαιπωρία!... Η κόρη μας υπνωτίζεται, αλλά και δαιμονίζεται! Και επειδή μας φεύγει πολλές φορές τη νύχτα, κλειδώνουμε τις πόρτες! Πως -λέει- παιδί μου βγήκε; Η πόρτα του δωματίου της κλειδωμένη, η πόρτα του σπιτιού έξω - έξω κλειδωμένη! Τα κλειδιά ήταν στη τσέπη μας... Πώς βγήκε»;

Οι δαίμονες την πήρανε. Την είδε και το παιδί στον αέρα... Δεν πατούσε κάτω! Την βγάλανε και την βάλανε μπροστά στο αυτοκίνητο, για να εκδικηθούν το παιδί για την μετάνοιά του και για την στροφή του στο χώρο της Εκκλησίας! Αλλά, ο Θεός αφήνει τον σατανά, αλλά δεν αφήνει και τον άνθρωπο! Κι οπωσδήποτε θα έχει καλή έκβαση αυτή η περιπέτεια, γιατί περιμένουμε τώρα εδώ την κοπέλα αυτή να έρθει για να διαβαστεί και ευχηθείτε οι άγιοι της μονής μας να κάνουν το θαύμα τους και να την θεραπεύσουν!

Αλλά θυμήθηκα και είπα αυτό, που είναι όντως συγκλονιστικό όπως διαπιστώσατε, από ένα άλλο, που διάβαζα σ' ένα βιβλίο από έναν υπνοβάτη, που σηκωνόταν κι εκείνος τη νύχτα! Κι ένα βράδυ ανεβαίνει στο δεύτερο πάτωμα και βγαίνει έξω στη βεράντα, που είχε ένα πάρα πολύ χαμηλό μπαλκόνι. Κι αυτός νόμιζε, ότι ήταν στο δωμάτιό του... Κι όταν από το απέναντι σπίτι ανάψανε το φως για να σηκωθούνε οι άνθρωποι για τη δουλειά τους, αυτός βλέποντας το φως ξύπνησε! Και με το ξύπνημα, όπως σαν να δρασκελίζει, νομίζοντας ότι πάει στο κρεβάτι του, πέφτει στο κενό και σκοτώνεται!...

Έτσι λοιπόν μοιάζουν όλοι εκείνοι οι άφρονες που κατασπαταλούν, είτε υλικά αγαθά τα οποία οικειοποιούνται, είτε τον θησαυρό -όπως προανέφερα- της πίστεως, της αγνότητος και όλων εκείνων των αρετών που κάνουν τον χριστιανό κατά χάρη Θεό. Σαν τον υπνοβάτη -λοιπόν- κι εκείνοι! Έρχεται η ώρα που φθάνει ο θάνατος, κι εκεί που σκέφτονται ότι θα γλεντήσουν, θα απολαύσουν τη ζωή τους, έρχεται ο θάνατος σαν τον κλέφτη και θα ακούσουν κι εκείνοι τη φωνή του Θεού: «άφρων, άφρων, αυτή τη βραδιά, αυτή την ώρα παίρνω τη ψυχή σου»! [...]

Απομαγνητοφωνημένες, αποσπασματικές ομιλίες
αειμνήστου Μητροπολίτη Ωρωπού και Φυλής κ. Κυπριανού Α',
επί τη συμπληρώσει δέκα ετών εκ της εκδημίας του εις χείρας Κυρίου
17 (30) Μαϊου 2013 εκκλ. ημ.
Ομιλία 10η: Κυριακή Θ' Λουκά,
Απομαγνητοφώνηση, επιμέλεια ομιλίας, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»