Κ. Γ. ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ: «ΟΙ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΘΛΙΨΕΙΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ» (ΜΕΡΟΣ ΟΓΔΟΟΝ)

Αποσπασματικές αναρτήσεις εκ του βιβλίου
του Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλου:
«Οι Δοκιμασίες και οι Θλίψεις στη ζωή μας κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας»,
εκδόσεις «Φωτοδότες», 4η έκδοση, σελ 65-67.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Πρόλογος

Οι δοκιμασίες και οι θλίψεις, μας επισκέπτονται όλους! Άλλους λίγο και άλλους πολύ. Άλλους συχνά κι άλλους σε αραιότερα χρονικά διαστήματα. Κάποτε μοιάζουν δυσβάστακτες, ακόμη δε και ανυπόφορες! Πολλές φορές δε αιφνιδιαζόμαστε μ' αυτές, σαστίζουμε, τα χάνουμε, απογοητευόμαστε, απελπιζόμαστε, χανόμαστε! Σε κάθε περίπτωση λυπούμαστε, αλλάζει η ψυχική μας διάθεση, χάνουμε την ηρεμία μας, δεν ξέρουμε τι να κάνουμε, ενώ χίλιες δυο σκέψεις περνούν απ' το μυαλό μας! Να σαν κι αυτές: Γιατι να μου συμβεί αυτό; Καλά δεν ήταν όλα στη ζωή μου μέχρι τώρα; Δεν μ' αγαπάει πια ο Θεός; Γιατι με τιμωρεί; Γιατι μου στερεί αυτό ή εκείνο; Μα εγώ είμαι καλός άνθρωπος. Του το ζητούσα αυτό ή Του έλεγα να μη μου το στερήσει, κι όμως δεν με άκουσε! Και γιατι τόσοι άλλοι τα έχουν όλα, ευτυχούν, ιδιαίτερα δε εκείνοι που δεν είναι ευλαβείς και καλοί άνθρωποι; Κι ακόμη! Χίλιοι είναι οι προβληματισμοί στο «τι κάνω τώρα»; Πως να αντιμετωπίσω την κατάσταση που με βρήκε; Σε ποιους να καταφύγω; Ποια μέσα και τρόπους να χρησιμοποιήσω; Ανθρώπινα όλα τους! Κι ο καθένας θα μας πει το κάθε τι, οι φίλοι μας και πρόσωπα που μας αγαπούν θα μας συμβουλεύσουν για το ένα ή το άλλο, ως και αντικρουόμενα πράγματα ενδέχεται να ακούσουμε, ή θα προσπαθήσουν όπως-όπως να μας παρηγορήσουν, ή και να μας δώσουν πράγματι ένα χέρι βοήθειας. Ωστόσο όλα αυτά, μπορεί σε κάποιο βαθμό να μας ανακουφίζουν, όμως σε ποιο βαθμό πράγματι μας βοηθούν και μας οικοδομούν; Κι έτσι σκεφθήκαμε τους Πατέρες! Αυτούς που οικοδόμησαν και στήριξαν μοναδικά την Εκκλησία. Αυτούς που τόσο πολύ υπέφεραν ο καθένας τους προσωπικά, από ένα πλήθος δοκιμασιών και θλίψεων, όπως και ο Κύριός μας Τον οποίο τόσο πολύ αγάπησαν και υπηρέτησαν, στον οποίο τόσο πολύ αφιερώθηκαν. Λοιπόν, στ' αλήθεια, τι λένε οι Πατέρες επί όλων αυτών; Ποια είναι η θέση τους για το μεγάλο αυτό θέμα, πως οι ίδιοι το αντιμετώπιζαν, πως οικοδομούσαν τους πιστούς της εποχής τους, αλλά κι όλους τους πιστούς έκτοτε; Ενσκήψαμε στα συγγράμματά τους, την αποκαλούμενη Πατρολογία, σταχυολογήσαμε ό,τι βρήκαμε γραμμένο σ' αυτήν κατά το δυνατόν, το ταξινομήσαμε σε ενότητες, το χωρίσαμε σε κεφάλαια και πολλές παραγράφους, προβήκαμε σε πλήθος υπογραμμίσεων και γενικά σε ό,τι κρίναμε πρακτικό και χρήσιμο προκειμένου το κείμενο να είναι απλό, άνετο στη μελέτη και εύληπτο, ώστε καθένας μας -ακόμη δε και ο ολιγογράμματος- να χαρεί τα αναγραφόμενα, να παρηγορηθεί, να οικοδομηθεί και να πάρει τις αποφάσεις που πρέπει, στις δύσκολες εκείνες ώρες των δοκιμασιών και των θλίψεων. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι Πατέρες περισσότερο χρησιμοποιούν τον ευρύτερο όρο «θλίψεις» στον οποίο περιλαμβάνουν τα πάντα. Δηλαδή τις κάθε είδους δοκιμασίες, τις ασθένειες, τις όποιες συμφορές, ακόμη δε και το πένθος! Είναι, πράγματι, εντυπωσιακή η σοφία τους, η έμπνευσή τους, το πλήθος των παραδειγμάτων που χρησιμοποιούν, αλλά και οι αναφορές τους στην Αγία Γραφή απ' όπου αντλούν τα πάντα, προκειμένου να βοηθήσουν τον κάθε πιστό. Στ' αλήθεια η μελέτη των κειμένων τους είναι απολαυστική, δίνει πολύ ενθουσιασμό κι ελπίδα, κατατοπίζει απολύτως, οπωσδήποτε οικοδομεί. Αλλά και αν κάποια σημεία είναι δύσκολα για κάποιον, ας τα μελετήσει πάλι και πάλι, ας μην απογοητευθεί, κι ας συνεχίσει με τα επόμενα. Δεν είναι καλό να αφήσει την τόσο εποικοδομητική μελέτη του βιβλίου, για μια δύσκολη παράγραφο, ας πούμε. Ελπίζουμε ότι ο φίλος αναγνώστης, πράγματι θα βρει χρήσιμη αυτή την προσπάθεια και θα ωφεληθεί πολύ. Όπως ωφεληθήκαμε κι εμείς κι απ' αυτήν ακόμη την συγγραφή του κι ενώ βρισκόμαστε σε καιρό δοκιμασίας...

Κ.Γ.Π.

ΟΙ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΘΛΙΨΕΙΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

 ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Οι σκοποί τους

γ. Για το εν γένει πνευματικό μας όφελος, που πολλές φορές δεν αντιλαμβανόμαστε!

Είναι πολύ σημαντικά κι αυτά που τονίζει ο Μέγας Βασίλειος:

«Οι άπιστοι καταφεύγουν στους δαίμονες και τα είδωλα, επειδή έχασαν τη γνώση του αληθινού Θεού με τη σύγχυση που προξένησε σ' αυτούς ο διάβολος. Αλλά κι εκείνοι που γνωρίζουν καλά τον Θεό σφάλλουν στο θέμα της διακρίσεως των πραγμάτων, γιατί τα αιτήματα που κάνουν προς τον Θεό για τα συμφέροντά τους, τα κάνουν με τρόπο που δείχνει ότι είναι απαίδευτοι και ζητούν μερικά ως καλά, που πολλές φορές δεν είναι προς το συμφέρον τους, κι άλλοτε αποφεύγουν ως κακά άλλα που αποδίδουν σ' αυτούς πολύ ωφέλεια. Για παράδειγμα, είναι κάποιος άρρωστος;

Εύχεται να αποφύγει τον πόνο που προκαλεί η ασθένεια και να βρει την υγεία του! Έχασε χρήματα; Είναι περίλυπος για τη ζημιά! Κι όμως πολλές φορές η ασθένεια είναι ωφέλιμη όταν πρόκειται να διαπαιδαγωγήσει τον αμαρτωλό. Και η υγεία είναι βλαβερή, όταν χρησιμοποιείται από εκείνον που την έχει ως μέσο για να αμαρτήσει. Έτσι και τα χρήματα ήδη σε μερικούς έγιναν μέσα που τους παρέσυραν στην ακολασία. Και η φτώχεια πολλούς συγκράτησε που είχαν κακές ορμές.

Ούτε, λοιπόν, ν' αποφύγεις εκείνα που δεν πρέπει, ούτε και να καταφεύγεις σ' εκείνα που δεν πρέπει. Αλλά μονάχα ένα πράγμα πρέπει οπωσδήποτε να αποφεύγεις, την αμαρτία, και μια μονάχα σωτηρία υπάρχει απ' τα κακά, ο Θεός». [Απ' την Ομιλία του «ΕΙΣ ΤΟΝ ΜΕ' ΨΑΛΜΟΝ»]

Αναφέρει και ο Άγ. Ιω. Χρυσόστομος:

«Τον μεν πόνο ο Χριστός τον ένωσε μ' αυτή εδώ την ζωή που είναι σύντομη, τα στεφάνια όμως τα αποταμίευσε στη μέλλουσα ζωή, που είναι αιώνια και χωρίς τέλος. Και ο μεν πόνος αυτός γρήγορα διαλύεται και χάνεται, εκείνα όμως παραμένουν αθάνατα και ποτέ δεν έχουν τέλος. Εξ άλλου ασκεί τις ψυχές μας στο να αγαπούν την αρετή. Γιατί όταν κανείς προτιμά την αρετή, αν και είναι γεμάτη κόπους και δεν παίρνει ποτέ έπαθλο, φροντίζει η σχέση του μ' αυτή να γίνεται με πολύ ακρίβεια και προσοχή.

Όταν, πάλι, αποφεύγει με ευχαρίστηση την κακία, χωρίς ποτέ να τιμωρείται, ασκείται στο να την μισεί και να την αποστρέφεται. Ώστε και απ' αυτό θα συνηθίσει να μισεί την κακία και να αγαπά την αρετή. Υπάρχει δε κι άλλος λόγος. Ότι η θλίψη μας ασκεί πάρα πολύ στην ευσέβεια και την φιλοσοφημένη ζωή και μας κάνει πιο δυνατούς. Και μαζί μ' αυτόν υπάρχει κι άλλος πάλι λόγος. Ποιός είναι αυτός; Θέλει να μας παιδαγωγήσει ώστε να περιφρονούμε τα αγαθά αυτά της ζωής και να μην είμαστε προσηλωμένοι ούτε συνδεδεμένοι μ' αυτά. Γι' αυτό, λοιπόν, και συνένωσε με τη ζωή μας τη θλίψη και τον πόνο, ενώ τα καλά και τα ευχάριστα τα έκανε ευκολοδιάλυτα». [Απ' την Ομιλία του «ΕΙΣ ΤΟΝ Ζ' ΨΑΛΜΟΝ»]

Αποσπασματικές αναρτήσεις εκ του βιβλίου
του Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλου:
«Οι Δοκιμασίες και οι Θλίψεις στη ζωή μας κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας»,
εκδόσεις «Φωτοδότες», 4η έκδοση, σελ 65-67.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»