ΓΕΩΡΓΙΟΥ Κ. ΤΟΥΜΑΝΙΔΗ: «ΠΥΡΡΙΧΙΟΣ ΔΡΟΜΟΣ» (ΤΕΤΑΡΤΟ ΜΕΡΟΣ)

 

Αποσπασματικές αναρτήσεις εκ του βιβλίου
του Γεωργίου Κ. Τουμανίδη:
«Πυρρίχιος Δρόμος»
εκδόσεις «Έαρ», 1η έκδοση, Απρίλιος 2023, σελ. 41-43.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Το βιβλίο αυτό είναι ένα πόνημα-αφήγηση που εξιστορεί τη ζωή των προπατόρων μας στον μαρτυρικό Πόντο, αυτών που αντί του συμβιβασμού, της υποταγής και της προσκύνησης, επέλεξαν τον πυρρίχιο δρόμο του καθήκοντος, τον πυρρίχιο τρόπο της πίστεως και της προσευχής, την πυρρίχια ζωή της θυσίας. Είναι μια προσπάθεια να προβληθεί η αγιοπατερική παράδοση και σοφία του Πόντου από το απώτερο άκρο της Μ. Ασίας, από την περιοχή της Μαύρης Θάλασσας, μια συλλογή μαρτυριών που διασώθηκαν και πέρασαν από γενιά σε γενιά, από τους ανθρώπους που τα βίωσαν και γράφονται για να μεταφερθούν στη σημερινή και τις επόμενες γενιές. Είναι ένα ταξίδι στη μαρτυρική ζωή του Ελληνισμού του Πόντου, τις αρχές και τις αξίες του, μία περιπλάνηση στη δίνη άλλων κόσμων σκληρών, αλλά πραγματικών. Ίσως στην υλόφρονη εποχή μας να φαντάζει παραμυθένια η αγιότητα και η προσκόλληση στην ορθόδοξη πίστη, για την οποία οι άνθρωποι στον Πόντο και γενικότερα στην Μικρά Ασία υπέστησαν δοκιμασίες, έχυσαν δάκρυα και αίμα. Το βιβλίο αυτό θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ένας οδηγός επιβίωσης, που περιγράφει τρόπους και τεχνικές πνευματικού πολέμου σε καιρούς κρίσεως ή σε καιρούς Αποκαλύψεως, όταν καλείται κάποιος να ξεπεράσει τα ανθρώπινα όριά του. Περιέχει προσευχές, τρόπους και μεθόδους πνευματικού αγώνα από τον αγιοτόκο Πόντο, που έχουν δοκιμαστεί στις δυσκολότερες καταστάσεις και αντιξοότητες. Για να γραφτεί αυτό το βιβλίο. άνοιξαν δακρύβρεχτα αρχεία μιας ζωής, βίβλοι καρδιάς, καταθέσεις ψυχών. Ξεδιπλώθηκαν και αποκαλύφθηκαν από τις εσχατιές της Ανατολής αναμνήσεις μαρτυρικής ζωής αγίων του Πόντου, γραμμένες με δάκρυα και αίμα, που στολίζουν στον δρόμο του Θεού και παρακαλούν για δικαίωση. Όσα γράφτηκαν σ' αυτό το βιβλίο έγιναν. Ο ουρανός κατέβηκε στη γη και οι άνθρωποι ανυψώθηκαν στον ουρανό, καταθέτοντας στον Θεό τα πειστήρια του μαρτυρίου τους: κομμένα χέρια, πόδια, γλώσσες, κεφάλια, καμμένα κορμιά, παγωμένα μέλη, θυσιασμένα παιδάκια, αγνές παρθένες κόρες με την τιμή και την αξιοπρέπειά τους κατατεθειμένες στον Χριστό για να τους τις ξαναδώσει λαμπρότερες στη Δευτέρα Παρουσία Του, πυρπολημένες καρδιές και φλεγόμενες ψυχές. Ας είναι αιωνία παρά τω Θεώ η μνήμη των μαρτύρων της πίστεως, του Πόντου και ολόκληρης της Μικρασίας. *(Απόσπασμα εκ του προλόγου).

   «ΠΥΡΡΙΧΙΟΣ ΔΡΟΜΟΣ»

Α'

ΓΥΝΑΙΚΕΣ, ΑΣΤΡΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ

    «Το Ζάλογγο του Πόντου»

Ο Υπουργός Εξωτερικών της Ελληνικής Κυβέρνησης τις τελευταίες μέρες του Απριλίου του 1916 βασανίζεται από σκέψεις, περπατάει στο γραφείο του αμήχανος. Σκέψεις απελπισίας τον ζώνουν, λογισμοί σαν φίδια τον απειλούν, δεν μπορεί να ησυχάσει. Ξάφνου χτυπάει η πόρτα του λιτά διακοσμημένου γραφείου του και ο Διευθυντής του Υπουργείου του λέει ότι ήρθε γράμμα από την ελληνική Πρεσβεία της Πετρούπολης, τότε πρωτεύουσας της ρωσικής αυτοκρατορίας, με θέμα: «Τραγική η κατάσταση των κατοίκων της περιφέρειας Τραπεζούντας». Τα χέρια του ανατριχιάζουν στο άνοιγμα του φακέλου' όλο αγωνία ανοίγει τον φάκελο και διαβάζει με τρεμάμενα χείλη: «Την 15η Απριλίου 1916 οι κάτοικοι των 16 χωρίων της περιοχής Βαζελώνος, περιφερείας της Τραπεζούντας, άπαντες Έλληνες, λαβόντες διαταγήν των τουρκικών στρατιωτικών αρχών να φύγωσιν εις το εσωτερικόν της Αργυρουπόλεως και φοβηθέντες μη έμελλον καθ' οδόν να σφαγώσιν, καθ' ον τρόπον είδον σφαγέντας τους Αρμενίους, εγκατέλειπον τας κατοικίας των και εισήλθον εις τα δάση, ελπίζοντες να σωθώσιν εκ ταχείας προελάσεως του ρωσικού στρατού. Εκ τούτων, εις 6.000 ανερχομένων, 650 κατέφυγον εις την μονήν Βαζελώνος, ης ην πρυπήρχον και άλλοι 1.500 πρόσφυγες εκ Τραπεζούντος. 1.200 εισήλθον εις εν μέγα σπήλαιον του χωρίου Κουνάκα και οι λοιποί διεσκορπίσθησαν εις τα ανά δάση σπήλαια και τας διαφόρους κρύπτας. Άπασαι αι οικίαι των χωρίων τούτων εληλατήθησαν και αι περιουσίαι διηρπάγησαν υπό του τουρκικού στρατού. Οι εν τω σπηλαίω της Κουνάκας κρυβέντες, αναγκασθέντες εκ της πείνης, μετά συνθηκολόγησιν, παρεδόθησαν. Εκ τούτων 26 γυναίκες και νεάνιδες, ίνα αποφύγωσιν την ατίμωσιν, έρριψαν εαυτάς εις τινά ποταμόν κείμενον παρά το χωρίον Γέφυρα και, παρά τας προσπαθείας των άλλων προς σωτηρίαν των, επνίγησαν... Μετά την προς Αργυρούπολιν προέλασιν του ρωσικού στρατού, μετέβην πρώτος εις την μονήν Βαζελώνος συνοδευόμενος υπό του ιατρού Κ. Φωτιάδη. Ομολογώ ότι αδυνατώ να περιγράψω όσα είδον. Το παν ήτο κατεστραμμένον τόσον εν τοις χωρίοις, όσον και εν τη μονή... Εν τω προαυλίω της μονής έκειντο άταφα εν διαλύσει πέντε σώματα Ελλήνων... εντός δε της μονής εν τη αυτή καταστάσει άλλα πέντε. Εντός ενός εκ των δωματίων της μονής έκειτο ύπτιον, γυμνόν αποκεφαλισμένον, με πληγήν επί του στήθους διά ξιφολόγχης διαμπερή, το σώμα εικοσαετούς νεάνιδος εκ του χωρίου Θέρσα, Κυριακή καλουμένη... Επιτετραμένος Δημήτριος Κακλαμάνος». Άλλοι συλλαμβάνονται, άλλοι γίνονται πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα, άλλοι εκτελούνται και είκοσι έξι κοπέλες ακολουθούν τις προγόνους τους, αυτές της Αραπίτσας και του Ζαλόγγου. «Η τιμή 'μουν τιμήν κ' έχ», λένε στον Πόντο' δηλαδή «η τιμή μας τιμή δεν έχει», δεν πουλιέται και δεν εξαγοράζεται, τίποτε δεν έχει ισάξιό της. Πιστές στις αρχές του Πόντου οι νέες αυτές κοπέλες, ήταν λεβέντισσες, νέες παρθενομάρτυρες του Πόντου. Η Ιερά Μονή Βαζελώνος καταπατάται και λεηλατείται. Το ίδιο και οι οικίες των Ποντίων, οι «κατ' οίκον εκκλησίες» των Ελλήνων. Από την οργή των Νεοτούρκων δεν γλύτωσε κανένα μοναστήρι, ούτε η Ιερά Μονή της Παναγίας, καθώς και άλλα κειμήλια στο παρεκκλήσι της αγίας Βαρβάρας, που βρισκόταν σε απόσταση δύο χιλιομέτρων από το μοναστήρι. Η Ιερά Μονή αγίου Γεωργίου Περιστερεώτα, επειδή κατά τη ρωσική κατοχή της Τραπεζούντας (1916-1918) βρισκόταν από την πλευρά που κατείχαν οι Ρώσοι, εκκενώθηκε αργότερα. Διέθετε ξενώνα με 187 δωμάτια και μεγάλη βιβλιοθήκη, που περιείχε 7.000 τόμους βιβλίων. 

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»
Αποσπασματικές αναρτήσεις εκ του βιβλίου
του Γεωργίου Κ. Τουμανίδη:
«Πυρρίχιος Δρόμος»
εκδόσεις «Έαρ», 1η έκδοση, Απρίλιος 2023, σελ. 41-43.