«ΘΕΜΑΤΑ ΖΩΗΣ Α'»: ΑΠΟ ΤΙΣ ΟΜΙΛΙΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ (ΜΕΡΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟ)

 

Ο ΚΑΡΠΟΣ ΤΩΝ ΘΛΙΨΕΩΝ

Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο
της Ι. Μ. Παρακλήτου: «Θέματα Ζωής Α': Από τις Ομιλίες του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου»,
θέμα: «Οι Βουλές του Θεού»,
4η έκδοση, Ωρωπός Αττικής 2013, σελ. 27-30.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ

Πολύ ιδρώτα χύνει ο γεωργός για να καλλιεργήσει το χωράφι του -να ετοιμάσει τα βόδια, να σύρει το αλέτρι, να σπείρει, ν' αντιμετωπίσει τις δυσκολίες του χειμώνα, ν' ανοίξει αυλάκι βαθύ για να φεύγει το περίσσιο νερό, να κάνει τόσες και τόσες αναγκαίες και κοπιαστικές εργασίες.

Όλες, όμως, γίνονται πρόθυμα από το γεωργό με μιαν ελπίδα: Ότι, σαν έρθει το καλοκαίρι, θα θερίσει το χρυσαφένιο σιτάρι, θα γεμίσει το αλώνι του με τον πλούσιο καρπό, θα χαρεί για την άφθονη συγκομιδή. Ο καπετάνιος, επίσης, δεν λογαριάζει την αγριεμένη θάλασσα και τα φοβερά κύματα που απειλούν το καράβι του. Αψηφά κάθε κίνδυνο, αποβλέποντας στο κέρδος που θα έχει από τη μεταφορά των εμπορευμάτων.

Έτσι και ο στρατιωτικός είναι αναγκασμένος να λείπει για καιρό από το σπίτι του, να υπομένει στερήσεις και κακουχίες, να κινδυνεύει στον πόλεμο και να τραυματίζεται στις μάχες, επιδιώκοντας τις νίκες, τα παράσημα και τη δόξα. Γιατί, όμως, τα λέω όλα αυτά; Για να παρηγορήσω και να δώσω κουράγιο σ' όλους όσους μοχθούν στον αγώνα της αρετής. Αν ο γεωργός και ο καπετάνιος και ο στρατιωτικός αγωνίζονται τόσο για να κερδίσουν στη ζωή αυτή, πολύ περισσότερο εμείς πρέπει να σηκώνουμε με γενναιότητα το φορτίο των δυσκολιών και των θλίψεων, για να κερδίσουμε την αιώνια ζωή.

Και εκείνοι αγωνίζονται για μιαν ελπίδα όχι μόνο πρόσκαιρη, αλλά και αβέβαιη' γιατί συχνά δεν καταφέρνουν να φτάσουν στην εκπλήρωση των πόθων τους. Έπειτα από τόσους κόπους, μια αρρώστια, μια ακρίδα, ένα χαλάζι ή κάποια άλλη συμπεριφορά μπορεί να καταστρέψει όλη τη σοδιά του γεωργού. Έπειτα από τόσους κινδύνους στο πέλαγος, μια ύφαλος ή ένα μπουρίνι, καμιά φορά στο στόμιο του λιμανιού, αφανίζει και το πλοίο και το φορτίο του καπετάνιου.

Έπειτα από τόσες μάχες και ανδραγαθίες, πολεμώντας για την τελική και μεγάλη νίκη, ο στρατιωτικός μπορεί να σκοτωθεί, χωρίς ν' απολαύσει τίποτα για τις ταλαιπωρίες που υπέμεινε. Στη ζωή του χριστιανού, όμως, δεν συμβαίνει το ίδιο. Η ελπίδα του είναι σίγουρη και αιώνια. Ενώ ούτε τις καιρικές συνθήκες έχει να φοβηθεί ούτε κινδύνους ή και το θάνατο χρειάζεται ν' αντιμετωπίσει, για τις θλίψεις και τους πειρασμούς που υπομένει, θα πάρει πλούσια αμοιβή.

Γι' αυτό και ο απόστολος Παύλος μας συμβουλεύει όχι μόνο να υπομένουμε, αλλά και να καυχιόμαστε για τις δοκιμασίες. Ας μην προσπεράσουμε επιπόλαια τη συμβουλή του αποστόλου. Ας τη μελετήσουμε προσεκτικά, γιατί μας παιδαγωγεί με πολλή σοφία. Ποιο είναι το βαθύτερο νόημά της; Τι θέλει να μας διδάξει; Ακούστε. Οι απόστολοι όργωναν την οικουμένη, ξεριζώνοντας την ειδωλολατρική πλάνη και σπέρνοντας παντού την ευαγγελική αλήθεια.

Αποδοκίμαζαν κάθε παρανομία, ξεκαθάρισαν τη ρυπαρότητα της αμαρτίας και δίδασκαν τους χριστιανούς να μην έχουν καμιά σχέση με τα είδωλα, αλλά να λατρεύουν τον μοναδικό αληθινό Θεό, προσδοκώντας την ανάσταση των νεκρών και τη βασιλεία των ουρανών. Όλα αυτά, όμως, προκάλεσαν αντίδραση, κίνησαν πόλεμο, τον πιο φοβερό απ' όλους τους πολέμους. Ξέσπασαν ταραχές παντού, σ' όλες τις περιοχές, σ' όλους τους λαούς, σ' όλες τις πόλεις, σ' όλα τα σπίτια.

Το αποστολικό κήρυγμα καταργούσε τα παλιά ήθη κι έφερνε καινούργια. Έτσι οι υπέρμαχοι των ειδωλολατρικών παραδόσεων ξεσηκώθηκαν. Οι βασιλιάδες και οι άρχοντες έδειχναν απίστευτη σκληρότητα, ο λαός βρισκόταν σε αναταραχή, οι δικαστές τιμωρούσαν με μεγάλη αυστηρότητα. Οι εχθροί του Χριστού κήρυξαν ολοκληρωτικό πόλεμο εναντίον των πιστών Του. Διωγμοί, συλλήψεις, φυλακίσεις, εξορίες, απειλές, φρικτά βασανιστήρια, οδυνηροί θάνατοι...

Ο κόσμος όλος έμοιαζε με φουρτουνιασμένη θάλασσα, που προξενούσε αλλεπάλληλα ναυάγια. Ο πατέρας απαρνιόταν το γιο του, επειδή ήταν χριστιανός' η νύφη χώριζε από την πεθερά της' τ' αδέρφια έκοβαν τις σχέσεις τους' οι αφέντες οργίζονταν με τους δούλους τους. Φόβοι από τους φίλους' φόβοι από τους ξένους' φόβοι ακόμα κι από τους συγγενείς. Μεγάλη αναστάτωση. Λες και η φύση είχε επαναστατήσει ενάντια στον ίδιο της τον εαυτό. 

Βλέποντας, λοιπόν, ο μακάριος Παύλος, ο παιδαγωγός της οικουμένης και δάσκαλος της ουράνιας σοφίας, τι σκληρά βασανιστήρια και τι βαριές θλίψεις, τι ανήκουστες τιμωρίες και τι φοβερούς θανάτους υπέμεναν οι χριστιανοί, με την ελπίδα των μελλοντικών αγαθών της βασιλείας των ουρανών, τι τους είπε; «Τα τωρινά παθήματα δεν είναι τίποτα μπροστά στη δόξα, που μας επιφυλάσσει ο Θεός στο μέλλον» (Ρωμ. 8:18).

Τι μου λέτε, γράφει ο απόστολος, για πληγές και δημίους και τιμωρίες και πείνα και στέρηση και φυλακές και αλυσίδες; Όλα αυτά κι άλλα τόσα ακόμα δεν μπορούν να ισοσταθμίσουν το δοξασμό μας, τα βραβεία και τα στεφάνια μας. Γιατί οι δοκιμασίες σβήνουν μαζί μ' αυτή τη ζωή, ενώ η μακαριότητα του ουρανού είναι ατελεύτητη. Οι επίγειες θλίψεις είναι πρόσκαιρες, ενώ τα ουράνια αγαθά αιώνια.

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ
Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο
της Ι. Μ. Παρακλήτου: «Θέματα Ζωής Α': Από τις Ομιλίες του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου»,
θέμα: «Οι Βουλές του Θεού»,
4η έκδοση, Ωρωπός Αττικής 2013, σελ. 27-30.