ΑΓΙΟΥ ΦΙΛΑΡΕΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΜΟΣΧΑΣ: ΣΤΑΥΡΟΣ & ΑΝΑΣΤΑΣΗ 12ο ΜΕΡΟΣ

 

Αποσπασματικές αναρτήσεις εκ του βιβλίου του
Πέτρου Μπότση:
«Αγίου Φιλαρέτου Μητροπολίτη Μόσχας (+1867): Σταυρός και ανάσταση»,
Αθήνα 2020, σελ. 95-99.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Ο άγιος μητροπολίτης Μόσχας Φιλάρετος Ντροζντώφ ήταν σύγχρονος του οσίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ και συνέπεσε ν' αναπαυτεί την ίδια με κείνον χρονιά. Υπηρέτησε ως προκαθήμενος τη Ρωσική Εκκλησία για μισόν αιώνα σχεδόν, από το 1821 ως τις 1867 Νοεμβρίου του 1867, σε μια περίοδο πνευματικής αναγέννησης στη Ρωσία. Χρημάτισε Διευθυντής της Εκκλησιαστικής Ακαδημίας και έγραψε σπουδαία θεολογικά έργα για την εποχή του. Το σημαντικότερο από τα έργα του ήταν η Κατήχηση της Ορθόδοξης Ανατολικής Εκκλησίας, που κυκλοφόρησε σε σύντομη και σε εκτενή μορφή και επηρέασε βαθύτατα την ορθόδοξη δογματική θεολογία. Ήταν γόνιμος και χαρισματικός συγγραφέας. Οι κατηχήσεις του είναι ακόμα κλασσικές στη Ρωσία κι οι ομιλίες του έχουν μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες. Συμμετέσχε επίσης ως μέλος της Βιβλικής Εταιρίας στη μετάφραση της Αγίας Γραφής στη Ρωσική και κατά τη διάρκεια της πατριαρχείας του στη Μόσχα αντιμετωπίστηκαν σοβαρά εκκλησιαστικά ζητήματα, οι δε αποφάσεις για τα ζητήματα αυτά εκδόθηκαν σε τρεις τόμους (1903-1906).

Εκ του προλόγου

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β'

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ

Αγίου Ιωάννη της Κροστάνδης

Χριστός Ανέστη! Αγαπητοί αδελφοί, πέρασε η διακαινίσιμη Εβδομάδα και μαζί της πήρε τις πράξεις μας, για να τις παρουσιάσει ενώπιον του θρόνου του Ουράνιου Κυρίου και Κριτή: Εκεί, αδελφοί, βρίσκονται τώρα οι πράξεις μας. Τα λέω αυτά για να φοβίσω με την ουράνια κρίση εκείνους που δεν έζησαν τη λαμπρή εορτή της Ανάστασης του Χριστού με χριστιανικό τρόπο, αλλά και να παρηγορήσω εκείνους που τη γιόρτασαν με εγκράτεια και πνευματική χαρά. Πώς έζησαν πολλοί τη λαμπρή γιορτή της Ανάστασης; Δεν θα ήθελα να θυμίσω τις άνομες ανθρώπινες πράξεις τους, αλλ' αυτοί, μαζί μ' εκείνους που τις διέπραξαν, πρέπει να γνωρίζουν ότι θα κριθούν από το Θεό. Μετά την ακολουθία της Ανάστασης, την πανευφρόσυνη εορτή ακολούθησαν σκοτεινές πράξεις, όπως: αδιαφορία, μέθη, διαμάχες, κατάρες και κάθε είδους αμαρτία. Πριν από την εορτή νηστέψαμε, για να επιδοθούμε μετά ανεπιφύλακτα και επιπόλαια σε κάθε αμαρτωλή σαρκική πράξη και να απολαύσουμε κάθε ανομία. Αλίμονο! Αλίμονό μας! Όταν εκείνοι που αντιμετώπισαν τη γιορτή με αδιαφορία και μέθη, με μοιχείες, βλασφημίες και άλλες παρόμοιες σαρκικές πράξεις, έχασαν κάθε ωφέλεια που ενδεχομένως έλαβαν από τη χάρη της εορτής, έχασαν την ωφέλεια της μετάνοιας και της θεικής Κοινωνίας των Αγίων Μυστηρίων, τα ποδοπάτησαν όλα σαν ζώα κάτω από τα πόδια τους, έχασαν τον αποδεκτό χρόνο που τους δόθηκε από το έλεος του Κυρίου για τη σωτηρία τους, έχασαν τον αποδεκτό χρόνο που τους δόθηκε από το έλεος του Κυρίου για τη σωτηρία τους, το χρόνο που δεν ξαναγυρίζει. Θα ήταν σκόπιμο να σας πω κατά τη διάρκεια της νηστείας, πως τώρα είναι ο αποδεκτός χρόνος: Ιδού νυν καιρός ευπρόσδεκτος, νυν ημέρα σωτηρίας (Β' Κορ. στ' 2). Τότε ακριβώς ήταν που πλησιάσατε τη σωτήρια πηγή της μετάνοιας και τα άχραντα μυστήρια του σώματος και του αίματος του Χριστού. Τώρα η εξομολόγηση κι η θεία κοινωνία σας αναβάλλεται μέχρι την επόμενη νηστεία, αλλά ποιος ξέρει αν ο Κύριος θα σας αξιώσει να εξομολογηθείτε και να κοινωνήσετε ξανά; Ποιός γνωρίζει αν δεν πεθάνετε στις αμαρτίες σας, με τις οποίες μολύνατε ξανά τον εαυτό σας μετά την εξομολόγηση και τη θεία κοινωνία; Πόσο οδυνηρό, πόσο λυπηρό είναι αγαπητοί αδελφοί το γεγονός ότι τόσο σύντομα γίνατε προδότες του Χριστού και δοθήκατε στην υπηρεσία του διαβόλου, του αρχικού δολοφόνου, εκείνου που είναι δάσκαλος κάθε αμαρτίας! Χρησιμοποιώ τα λόγια του Σωτήρα μας εδώ, εγώ ο αμαρτωλός, και λέω ότι «υμείς εκ του πατρός του διαβόλου εστέ, και τας επιθυμίας του πατρός υμών θέλετε ποιείν» (Ιωάν. η' 44). Τί μένει σε μας να κάνουμε τότε, αγαπημένοι μου αδελφοί; Να προσευχηθούμε και να κλάψουμε για τις αμαρτίες μας. Να θρηνήσουμε επειδή πολλοί από μας προσεγγίσαμε τη μεγάλη εορτή όχι σαν χριστιανοί, αλλ' ούτε καν ως άνθρωποι, αλλά σαν άθλιοι ειδωλολάτρες, σαν τα άγρια ζώα που έχουν μείνει χωρίς τροφή για μεγάλο διάστημα. Να θρηνήσουμε πρέπει, επειδή αγνοήσαμε τα μεγάλα και σωστικά μυστήρια της μετάνοιας και της θείας κοινωνίας, τα περιφρονήσαμε. Να κλάψουμε, επειδή δαπανήσαμε τον πολύτιμο χρόνο που μας δόθηκε για τη σωτηρία μας. Να πενθήσουμε και να προσευχηθούμε στον Κύριο «να μην εξοργιστεί εναντίον μας ούτε και να μας απολέσει για τις ανομίες μας, αλλά να μας βοηθήσει να επιστρέψουμε στο δρόμο της μετάνοιας' να μας αξιώσει να γίνουμε πιστοί τηρητές των εντολών Του. Ας αποφασίσουμε σταθερά από τώρα και στο εξής να μην παραδοθούμε στην ακράτεια, τη μέθη και κάθε αμαρτία που ακολουθεί, αλλά  να ζητήσουμε με δάκρυα από τον Κύριο ώστε Εκείνος, με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος να μας ενισχύσει στις προϋποθέσεις μας για έργα αγαθά».

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»
Αποσπασματικές αναρτήσεις εκ του βιβλίου
του Πέτρου Μπότση:
«Αγίου Φιλαρέτου Μητροπολίτη Μόσχας (+1867): Σταυρός και ανάσταση»,
Αθήνα 2020, σελ. 95-99.