ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ: ΤΟ ΑΝΤΙΔΟΤΟΝ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ (Ζ')

 

Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο
του Δημητρίου Παναγοπούλου: «Το Αντίδοτον του Θανάτου»,
Βιβλιοπωλείο «Νεκταρίου Παναγοπούλου», Αθήνα 1957, β' έκδοση, σελ. 35-36.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια κειμένου, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Εξητάσαμεν την Αγίαν Γραφήν και τας Ιεράς Παραδόσεις, επισκοπήσαμεν το περιεχόμενον της Θείας Λειτουργίας, εμελετήσαμεν επισταμένως τας «Περί της Θείας Κοινωνίας» ιεράς συγγραφάς των μεγάλων Πατέρων και Διδασκάλων της Εκκλησίας μας απ' αρχής της συστάσεως αυτής, και ούτω δια της Χάριτος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού έρχεται εις φως η συγγραφή αύτη με σκοπόν να νουθετήση, να υπενθυμίση ή και να διδάξη ακόμη πάντα χριστιανόν, ποίον είναι το γνήσιον και αληθές πνεύμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας επί του θέματος τούτου, της Θείας Κοινωνίας. [...] *Απόσπασμα από τον πρόλογο του συγγραφέα.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ:

«ΤΟ ΑΝΤΙΔΟΤΟΝ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ»

(1957)

Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΤΩΝ ΑΡΝΟΥΜΕΝΩΝ ΝΑ ΚΟΙΝΩΝΗΣΩΣΙ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΕΡΧΟΜΕΝΟΥΣ

Δυστυχώς, είμεθα υποχρεωμένοι, παρά τον σεβασμόν που τρέφομεν προς τον ιερόν ορθόδοξον Κλήρον μας, να υπενθυμίσωμεν εις μερικούς λειτουργούς, που δεν μεταδίδουσι την Αγίαν Κοινωνίαν εις τους μετ' ευλαβείας και άνευ φαρισαϊκής επιδείξεως προσερχομένους χριστιανούς εις την Θείαν Μετάληψιν, ότι ως φονείς κρίνονται υπό του Θεού, καθ' ότι στερούν τούτους του Ποτηρίου της Ζωής.

Αντιφάσεις Ιερέων

Είναι δυστυχώς πολύ αφελείς ωρισμένοι Κληρικοί, οι οποίοι αντιφάσκοντες προς εαυτούς, αποδιώκουσι τους προσερχομένους εις το Μυστήριον, μολονότι αυτοί οι ίδιοι τους προσεκάλεσαν ειπόντες εις αυτούς: «Μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης, προσέλθετε». Καθ' ότι, η έννοια των υψηλών τούτων λόγων είναι περίπου η εξής: Χριστιανοί μου, όσο έχετε φόβον Θεού, και πίστιν και αγάπην προς Αυτόν προσέλθετε, πλησιάσατε εις τα Άχραντα Μυστήρια να μεταλάβητε. Τί όμως συμβαίνει; Οι ευλαβείς χριστιανοί, πεποιθότες εις την πίστιν των, εις την αγάπην και τον φόβον των προς τον Θεόν, προσέρχονται, πλησιάζουσιν εις την Ωραίαν Πύλην, αλλ' οι ευλογημένοι αυτοί Κληρικοί λησμονούντες όσα προ ολίγου είπον, αποδιώκουν τους προσερχομένους, ενίοτε δε με τας χυδαιοτέρας φράσεις, που προαναφέραμεν. Τινές δε από αυτούς, εις τοσούτον βαθμόν πλάνης φθάνουν, ώστε να θεωρώσιν και ως ιρετικούς τους συνεχώς κοινωνούντας και την συνεχή Κοινωνίαν ως αίρεσιν να χαρακτηρίζωσιν!!!... Το τι δεν έγινεν εν μέσαις Αθήναις, κατά την Διακαινήσιμον εβδομάδα, πέρυσι, είναι άνευ προηγουμένου. Απέπεμψαν σκαιότατα, με λέξεις που δεν λέγονται ούτε γράφονται, πιστούς που προσήλθον εις την Θείαν Κοινωνίαν, παρά τον 66ον Κανόνα της Στ' Οικουμενικής Συνόδου, που συνιστα την καθημερινήν Θείαν Κοινωνίαν καθ' όλην την Διακαινήσιμν εβδομάδα, (ανεξαρτήτως νηστείας), καθ' ότι όλη η εβδομάς λογίζεται ως μία μέρα, Πάσχα. Κληρικοί δε τινές εν παχυλή αγνοία διατελούντες, ας μας επιτραπή να είπωμεν, ότι όχι απλώς κατέλυσαν, αλλά και κατασπάραξαν το Σώμα του Κυρίου μας, νομίζοντες οι δυστυχείς πλανόμενοι, ότι τάχα το Πνεύμα το Άγιον μόνον δι' αυτούς κατέρχεται τας ημέρας αυτάς και μεταβάλλει τον μεν άρτο εις Σώμα, τον δε οίκον εις Αίμα, και όχι δι' ημάς τους... βεβήλους. Και έρχεται η απορία, κι ερωτώμεν: Με τοιούτους χυδαίους λόγους πικραίνοντας τους προσκληθέντες εις το Μυστικόν Δείπνον και αποπέμποντας αυτούς, θα πάμε εμπρός; Ασφαλώς όχι. Γιατί όμως πάντα ταύτα; Από που προέρχονται αυτά; Δυστυχώς, πάντα ταύτα προέρχονται, ως προείπομεν, από την παχυλήν άγνοιαν, διότι οι κληρικοί μας αφοσιωμένοι όντες εις την τύρβην των εφημεριακών τους καθηκόντων ή απορροφημένοι από τας φροντίδας της οικογενειακής των ζωής, ουδέποτε ηυκαίρησαν να λάβουν ανά χείρας την Αγίαν Γραφήν και τα συγγράμματα των Αγίων Πατέρων και Διδασκάλων της Εκκλησίας μας, ώστε μελετήσωσι τον νόμον του Θεού και γνωρίσωσι το μέγα και υψηλόν αυτών υπούργημα,εις ος ετάξατο αυτούς ο Θεός. Διά τούτο δε καταντούν εις το σημείον αυτόν, το τόσον ανάρμοστον δι' αυτούς, ώστε ωρισμένοι να αγνοώσι και τα στοιχειωδέστερα καθήκοντα της ιεράς αποστολής των και ούτω, αντί να εποικοδομώσι επί τώ θεμελίω της πίστεως, καταλύουσι και τα οικοδομηθέντα, απομακρύνοντες τα λογικά πρόβατα από την Μάνδραν της Εκκλησίας διά της τοιαύτης συμπεριφοράς των.

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια κειμένου, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»
Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο
του Δημητρίου Παναγοπούλου: «Το Αντίδοτον του Θανάτου»,
Βιβλιοπωλείο «Νεκταρίου Παναγοπούλου», Αθήνα 1957, β' έκδοση, σελ. 35-36.