Ο ΚΑΡΠΟΣ ΤΗΣ ΚΑΛΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

 

Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο του Αγίου Ιωάννου Πρωθιερέως της Κροστάνδης:
<<Η ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΖΩΗ>>, εκδόσεις <<Το Περιβόλι της Παναγίας>>,
Α' Έκδοση, Θεσσαλονίκη 2003, σελ. 123-126.
Ιδού πως περιγράφει ο ίδιος (ο Άγιος Ιωάννης) την εν Κροστάνδη ιερατικήν ζωήν και διακονίαν του:
<<Από των πρώτων ημερών του υπουργήματός μου εν τη υψηλή υπηρεσία της Εκκλησίας του Θεού, εθεώρησα ως κανόνα της ζωής μου να είμαι πιστός
και ζηλωτής εν τω ιερατικώ μου έργω και αυστηρώς επαγρυπνώ επί του εαυτού μου και της πνευματικής ζωής μου.
Προς τον σκοπόν τούτον ήρχισα να μελετώ και να σπουδάζω την Γραφήν, αποκομίζων εξ αυτής οικοδομήν ως άνθρωπος, ως ιερεύς και ως μέλος του κοινωνικού συνόλου.
Ήρχισα τότε να συντάσσω και το ημερολόγιόν μου, εν τω οποίω επακριβώς εσημείουν τους αγώνας μου κατά των κακών σκέψεων και πειρασμών, τας μετανοίας μου, τας μυστικάς μου προσευχάς και τας μετά του Θεού πνευματικάς εντεύξεις μου.
Καθ' εκάστην Κυριακήν και εορτήν συνήθιζον να κηρύττω είτε ιδικόν μου κήρυγμα, είτε εκ της συλλογής του επισκόπου Γρηγορίου.
Εκτός των ειθισμένων εκκλησιαστικών μου καθηκόντων, ευθύς εξ αρχής, επειδή και εγώ ήμην ποτέ πτωχός, εφρόντιζον περί των πτωχών.

Προ είκοσιν ετών είχον την έμπνευσιν της ιδρύσεως εν Κροστάνδη <<οίκου βιομηχανίας>> τον οποίον διά της Θείας βοηθείας κατώρθωσα να αποπερατώσω το 1873>>.
Ο πατήρ Ιωάννης καθ' όλον το ιερατικόν του στάδιον, όπερ διήρκησε 53 έτη, ουδέποτε ελησμόνει ότι ήτο ιερεύς.
Ελειτούργει καθ' εκάστην, εκήρυττε συχνότατα, τουθ' όπερ ήτο ασύνηθες κατά την εποχήν εκείνην εν Ρωσσία, επεσκέπτετο τας κατοικίας των πτωχών ενοριτών του και εβοήθει αυτούς,
έπειθε τους αλκοολικούς να εγκαταλείψωσι το πάθος της μέθης, εγίνετο τα πάντα τοις πάσι, ενίοτε δε και ανυπόδητος επέστρεφεν εις την οικίαν του, διότι έδιδε τα υποδήματά του εις πτωχούς χριστιανούς!
Τη 20ή Δεκεμβρίου του 1908 εκοιμήθη εν Κυρίω καταλιπών οπίσω αυτού φήμην ανδρός αγίου.
(Εκ του προλόγου του βιβλίου).
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ».

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΤΡΙΤΟΝ

Ο ΝΑΟΣ ΚΑΙ ΑΙ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑΙ ΤΟΥ

5. Ο ΚΑΡΠΟΣ ΤΗΣ ΚΑΛΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

 «Ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα εν εμοί μένει καγώ εν αυτώ» (Ιω. 6,56).

«Από των καρπών αυτών επιγνώσεσθε εαυτούς» (Ματθ. 7,16). Από τους τα μάλιστα γλυκείς, ευλογημένους και ζωοπαρόχους καρπούς της Λειτουργίας -τα πανάχραντα Μυστήρια του Σώματος και του Αίματος του Κυρίου- θα εννοήσης ότι η Θεία Λειτουργία εκ του Θεού προήλθεν, ότι είναι αυτή η έμπνευσις του Παναγίου Πνεύματος και ότι αυτό το Πανάγιον, ζωοπάροχον Πνεύμα διαπνέει όλας τας προσευχάς της. Οποίον θαυμάσιον και ζων δένδρον είναι η Θεία Λειτουργία! Οποία φύλλα έχει! Οποίους καρπούς φέρει! Όχι μόνον οι καρποί, αλλά και αυτά «τα φύλλα του ξύλου εις θεραπείαν των εθνών» (Αποκ. 22,2). Διότι ποίος δεν λαμβάβει μεγάλα πνευματικά ευεγερτήματα, ειρήνην και ευλογίαν εις την ψυχήν μου και μόνον ευλαβώς παριστάμενος εις την Θείαν Λειτουργίαν; Και ό,τι παράγει αγαθούς καρπούς πρέπει να είναι και καθ' εαυτό καλόν' αυτός είναι της φύσεως ο νόμος. Χιλιάκις έχω δοκιμάσει εν τη καρδία μου, προς δόξαν του παναγίου ονόματος του Δεσπότου ημών Κυρίου Ιησού Χριστού και της Δεσποίνης ημών Θεοτόκου, ότι μετά την Κοινωνίαν των Αχράντων Μυστηρίων η μετά θερμήν προσευχήν την οποία κάμνω διά των πρεσβειών της Δεσποίνης ημών η Αυτή η Δέσποινα με την χάριν του Κυρίου μοι επεδαψίλευσαν τρόπον τινά νέαν πνευματικήν φύσιν, αγνήν, αγαθήν, μεγάλην, λαμπράν, σοφήν, ευεργετικήν αντί της ακαθάρτου, απογοητευμένης, χλιαράς, σκοτεινής, ολιγοψύχου και κακής. Πολλάκις τοιαύτη θαυμασία μεταβολή εντός μου έγινε προς έκπληξιν τόσον εμού όσον και των άλλων. Δόξα τη δυνάμει Σου, Κύριε! Δόξα της ευσπλαχνία Σου, Κύριε! Δόξα τοις δωρήμασί Σου, Κύριε, τα οποία εξεδήλωσες επ' εμού του αμαρτωλού! Θαυμάζω αναλογιζόμενος το μεγαλείον των ζωοπαρόχων ιδιοτήτων του αγίου Μυστηρίου. Γυνή γραία η οποία αίμα έπτυε και είχε χάσει όλας τας δυνάμεις της, τίποτε δε δεν ηδύνατο να φάγη, μετά την κοινωνίαν των Αχράντων Μυστηρίων τα οποία έδωσα εις αυτήν, ήρχισε την ιδίαν ημέραν να αναλαμβάνη εκ της ασθενείας της. Νεαρά κόρη η οποία σχεδόν απέθνησκε, μετά την κοινωνίαν των Αχράντων Μυστηρίων την αυτήν ημέρα ήρχισε να αναλαμβάνη εκ της ασθενείας της, ήρχισε να τρώγη, να πίνη και να ομιλή' ενώ προηγουμένως ήτο σχεδόν αναίσθητος, κατελαμβάνετο από σπασμούς και δεν ηδύνατο ούτε να φάγη, ούτε να πίη τι. Δόξα εις τα ζωοπάροχα και φρικτά Μυστήριά Σου, Κύριε! Κοινωνοί των Αχράντων Μυστηρίων! μάθετε ότι αληθέστατα ενώνεσθε με τον Κύριον αν αξίως κοινωνήτε! Οποίαν παρρησίαν έχετε προς τον Κύριον και την Μητέρα του Θεού! Οποίαν αγνότητα θα έπρεπε να έχητε! Οποίαν πραότητα, ταπείνωσιν, ευγένειαν ψυχής! Οποίαν ανεξαρτησίαν από κάθε γήϊνον! Οποίαν φλογεράν επιθυμίαν διά την επουράνιον, την αγνοτάτην, την αιωνίαν χαράν! Καθ' όλην την επίγειον ζωήν των οι άνθρωποι βλέπουν τα πάντα εκτός του Χριστού, του ζωοδότου' διά τούτο δεν έχουν πνευματικήν ζωήν, και παραδίδονται εις κάθε πάθος: την απιστίαν, την απληστίαν, τον φθόνον, το μίσος, την φιλοδοξίαν, τας ηδονάς του φαγητού και του ποτού. Μόνον κατά το τέλος της ζωής των ζητούν τον Χριστόν διά της Θείας Κοινωνίας, και κάμνουν τούτο από ανάγκην κράζουσαν και ως συνήθειαν η οποία υπάρχει μεταξύ των συνανθρώπων των. Ω Χριστέ, Θεέ ημών, ζωή μας και ανάστασίς μας! Πόσον χαμηλά επέσαμεν ένεκα της ματαιότητός μας, πόσον ετυφλώθημεν! Πόσον όμως διάφορος θα ήτο η κατάστασίς μας αν πάντοτε Σε εζητούμεν και αν πάντοτε Σε είχομεν εις τας καρδίας μας! Η γλώσσα δεν είναι εις θέσιν να εκφράση την μακαριότητα εκείνων οι οποίοι πάντοτε εις τας καρδίας των Σε έχουν! Δι' αυτούς είσαι τροφή τονωτική, πόσις ανεξάντλητος, ένδυμα λαμπρόν, αυτός ο ήλιος, «η ειρήνη του Θεού η πάντα νουν υπερέχουσα» (Φιλ. 4,7), χαρά ανέκφραστος, τα πάντα. Όταν κανείς κατέχη Σε, όλα τα γήϊνα πράγματα γίνονται κόνις και φθορά.

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ».
Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο του Αγίου Ιωάννου Πρωθιερέως της Κροστάνδης:
<<Η ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΖΩΗ>>, εκδόσεις <<Το Περιβόλι της Παναγίας>>,
Α' Έκδοση, Θεσσαλονίκη 2003, σελ. 123-126.