«ΘΕΜΑΤΑ ΖΩΗΣ Α'»: ΑΠΟ ΤΙΣ ΟΜΙΛΙΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ (ΜΕΡΟΣ ΕΝΔΕΚΑΤΟ)

 

Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο
της Ι. Μ. Παρακλήτου: «Θέματα Ζωής Α': Από τις Ομιλίες του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου»,
θέμα: «Οι Βουλές του Θεού»,
4η έκδοση, Ωρωπός Αττικής 2013, σελ. 67-69.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ

Η ΟΔΥΝΗ ΤΗΣ ΚΟΛΑΣΕΩΣ

Μερικοί λένε: «Γιατί ο Θεός δεν τιμωρεί εδώ τους αμαρτωλούς»; Τους απαντάμε: Για να δείξει τη μακροθυμία Του. Για να χαρίσει τη σωτηρία μέσω της μετάνοιας. Γιατί, αν τιμωρούσε και θανάτωνε μόλις γίνει η αμαρτία, πως θα σώζονταν ο Παύλος και ο Πέτρος, οι κορυφαίοι απόστολοι και φωστήρες της οικουμένης; Πώς θα σώζονταν ο βασιλιάς Δαβίδ; Πώς οι Γαλάτες; Πώς τόσοι άλλοι; Γι' αυτό, λοιπόν, ούτε όλους τους τιμωρεί εδώ όλους ούτε όλους τους τιμωρεί εκεί, ώστε με την ατιμωρησία να μας εμπνεύσει την προσδοκία της αιώνιας βασιλείας Του. Έτσι, βλέπεις πολλούς να τιμωρούνται σ' αυτή τη ζωή, όπως εκείνοι που πλακώθηκαν από τον πύργο στο Σιλωάμ, όπως οι Γαλιλαίοι που έσφαξε ο Πιλάτος καθώς πρόσφεραν θυσία στο ναό, όπως οι Κορίνθιοι που πέθαναν επειδή κοινωνούσαν ανάξια, όπως ο Φαραώ που πνίγηκε με το στράτευμά του στην Ερυθρά Θάλασσα, όπως τόσοι άλλοι και τότε και τώρα και πάντοτε. Άλλοι πάλι, με πολλές αμαρτίες, έφυγαν από τη ζωή αυτή χωρίς να τιμωρηθούν, όπως ο πλούσιος της ευαγγελικής παραβολής. Όλα αυτά, βέβαια, είναι ενέργειες της σοφίας του Θεού, που επιδιώκει από τη μια μεριά να ξυπνήσει την πίστη σ' όσους απιστούν και μελλοντικά κι από την άλλη να κάνει τους πιστούς πιο πρόθυμους στον αγώνα της αρετής. Γιατί «ο Θεός είναι κριτής δίκαιος και ισχυρός», συνάμα όμως είναι «και μακρόθυμος γι' αυτό δεν εκδηλώνει την οργή Του (με τιμωρίες) καθημερινά» (Ψαλμ. 7:12). Αν, πάντως, περιφρονήσουμε τη μακροθυμία Του, θα έρθει καιρός που θα επιβάλει τη δίκαιη καταδίκη. Ας μην το ρίξουμε, λοιπόν, στην ασωτία και τις αμαρτωλές απολαύσεις, κι έτσι για μια στιγμή -γιατί, δεν είναι παρά  μια μόνο στιγμή όλη η επίγεια ζωή μας- καταλήξουμε στην αιώνια κόλαση. Αντίθετα, ας κοπιάσουμε κι ας αγωνιστούμε μια στιγμή, για να κερδίσουμε το στεφάνι της αιώνιας δόξας. Δεν βλέπετε τι γίνεται και σε τούτη τη ζωή; Προτιμούν τον μικρό κόπο για την μεγάλη απόλαυση, αν και τα πράγματα έρχονται και μια φορά ανάποδα. Πέστε μου, λοιπόν, τι λόγο θα δώσουμε, όταν στα βιοτικά κοπιάζουμε και μια πρόσκαιρη απόλαυση -ή και καμιά, αφού το μέλλον είναι αβέβαιο- ενώ στα πνευματικά δείχνουμε αμέλεια και ραθυμία; Δεν υπάρχει αμφιβολία πως είμαστε αναπολόγητοι και θα καταλήξουμε στην αβάσταχτη κόλαση. Γι' αυτό σας παρακαλώ όλους, σηκωθείτε, έστω και αργά, απ' αυτόν τον λήθαργο! Την ώρα της κρίσεως δεν θα μπορέσει κανείς να μας γλιτώσει, ούτε γονιός ούτε αδελφός ούτε φίλος. Αν τα έργα μας είναι φαύλα, θα καταδικαστούμε και θα χαθούμε οπωσδήποτε. Πόσο θρήνησε εκείνος ο πλούσιος! Πόσο παρακάλεσε τον πατριάρχη Αβραάμ να του στείλει το Λάζαρο για να του δροσίσει τη γλώσσα! Άκου, όμως, τι του είπε ο Αβραάμ: «Ανάμεσά μας υπάρχει μεγάλο χάσμα, κι έτσι, όσοι θέλουν να διαβούν από δω σ' εσάς, δεν μπορούν» (Λουκ. 16:26). Πόσο παρακάλεσαν κι εκείνες οι παρθένες τις συνομήλικές τους για λίγο λάδι! Μα άκου τι απάντηση πήραν: «Δεν σας δίνουμε, γιατί δεν θα φτάσει και για μας και για σας» (Ματθ. 25:9). Κι έτσι δεν μπόρεσαν να μπουν στη γιορτή του γάμου. Ας τα συλλογιζόμαστε, λοιπόν, και ας δείχνουμε ζήλο στην πνευματική ζωή. Γιατί όλοι οι κόποι και όλες οι κακοπάθειες της γης δεν ισοσταθμίζουν τα αγαθά του ουρανού. Μα και τα πρόσκαιρα βασανιστήρια, όσο φοβερά κι αν είναι -είτε με φωτιά είτε με σίδερα είτε με θηρία είτε με οτιδήποτε άλλο- μοιάζουν σκιές μπροστά βασανιστήρια. Από τα πρώτα λυτρωνόμαστε γρήγορα, γιατί το σώμα δεν αντέχει για πολύ στη σφοδρή ταλαιπώρηση. Από τα δεύτερα, όμως, δεν μπορούμε να ξεφύγουμε, καθώς δεν είναι μόνο σφοδρά, μα και αιώνια. Στην κόλαση «το σκουλήκι δεν πεθαίνει και η φωτιά δεν σβήνει ποτέ» (Μάρκ. 9:44). Και ακούγοντας για φωτιά,  μη νομίσεις ότι πρόκειται για όμοια με την υλική. Γιατί η υλική φωτιά καίει και εξοντώνει τον άνθρωπο, που, μετά απ' αυτό, παύει, σαν νεκρός, να αισθάνεται κάψιμο. Εκείνη η φωτιά, όμως, όσους δεχθεί θα τους καίει ασταμάτητα, αιώνια. Γι' αυτό και λέγεται «φωτιά άσβεστη»  (Μάρκ. 9:43).

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ
Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο
της Ι. Μ. Παρακλήτου: «Θέματα Ζωής Α': Από τις Ομιλίες του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου»,
θέμα: «Οι Βουλές του Θεού»,
4η έκδοση, Ωρωπός Αττικής 2013, σελ. 67-69.