ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ: ΤΟ ΑΝΤΙΔΟΤΟΝ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ (Η')

 

Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο
του Δημητρίου Παναγοπούλου: «Το Αντίδοτον του Θανάτου»,
Βιβλιοπωλείο «Νεκταρίου Παναγοπούλου», Αθήνα 1957, β' έκδοση, σελ. 37-39.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια κειμένου, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Εξητάσαμεν την Αγίαν Γραφήν και τας Ιεράς Παραδόσεις, επισκοπήσαμεν το περιεχόμενον της Θείας Λειτουργίας, εμελετήσαμεν επισταμένως τας «Περί της Θείας Κοινωνίας» ιεράς συγγραφάς των μεγάλων Πατέρων και Διδασκάλων της Εκκλησίας μας απ' αρχής της συστάσεως αυτής, και ούτω δια της Χάριτος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού έρχεται εις φως η συγγραφή αύτη με σκοπόν να νουθετήση, να υπενθυμίση ή και να διδάξη ακόμη πάντα χριστιανόν, ποίον είναι το γνήσιον και αληθές πνεύμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας επί του θέματος τούτου, της Θείας Κοινωνίας. [...] *Απόσπασμα από τον πρόλογο του συγγραφέα.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ:

«ΤΟ ΑΝΤΙΔΟΤΟΝ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ»

(1957)

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΕΙΣ ΕΝΣΤΑΣΕΙΣ

ΕΝΣΤΑΣΙΣ Α':

Ιερεύς είσαι;

Υπάρχουσι μερικοί ευλογημένοι, οι οποίοι δεν γνωρίζουσι τας Γραφάς, και όταν ιδούν χριστιανόν να μεταλαμβάνη συχνά, τον εμποδίζουν και τον ονειδίζουν λέγοντάς του ότι, μόνον οι ιερείς έχουν το δικαίωμα να μεταλαμβάνουν συχνά' αν θέλης να κοινωνής συχνά, γίνου και συ ιερεύς. Εις αυτούς αποκρινόμεθα, όχι με λόγια ιδικά μας, αλλά με λόγια των αγίων Πατέρων και Διδασκάλων της Εκκλησίας, και λέγομεν: [...] Προυποθέσεις δε προσελεύσεως εις το Άγιον Ποτήριον δεν είναι τα άμφια ή το πετραχείλι του κληρικού ή η φαινομενική ευλάβεια του λαϊκού, αλλ' η καθαρότης των ψυχών αμφοτέρων. Αν δηλαδή είναι εν φόβω Θεού, εν μετανοία, και εξομολογήσει, τόσον ο ιερεύς όσον και ο λαϊκός, τότε έχουν, χάριτι Κυρίου, το δικαίωμα να προσέλθουν, εν φόβω πάντοτε, εις το Ποτήριον της Ζωής, διαφορετικά το αξίωμα, έστω και Αποστολικόν αν είναι, πυρ θα πέση εντός των ως έθεσε και εις τον Ιούδα. Ότι δε, είναι αλήθεια, και ότι δεν έχουν διαφοράν οι Ιερείς από τους λαικούς κατά την Θείαν Κοινωνίαν μάρτυρες είναι:

α) Ο θείος Χρυσόστομος, όστις λέγει: «Εις εγέννησεν ημάς Πατήρ. Τας αυτάς πάντες ελύσαμεν οδύνας. Το αυτό ποτόν άπασι δέδοται, μάλλον δε ου μόνον το αυτό ποτόν άπασι και εξ ενός Ποτηρίου πίνειν ποιήσας ημάς, όπερ επιτεταμένης εστίν αγάπης. Έστι δι' όπου ουδέ διέστηκεν ο ιερεύς του αρχομένου οίον, όταν απολαύειν δέη των φρικτών Μυστηρίων' ομοίως γαρ πάντες αξιούμεθα των αυτών' ου καθάπερ επί της Π. Διαθήκης ήσθιε, τα μεν ιερεύς, τα δε ο αρχόμενος, και θέμις ουκ ην τω λαώ μετέχειν ων μετείχεν ο ιερεύς. Αλλ' ου νυν' αλλά πάσιν εν Σώμα πρόκειται, και Ποτήριον εν». (Β' Κορινθίους λόγ. 18).

Δηλαδή: Ένας και ο αυτός Πατήρ μας εγέννησεν, ο Θεός. Όλοι από την αυτήν μητέρα εγεννήθημεν, την αγίαν Κολυμβήθραν. Το ίδιον ποτόν, δηλαδή το Αίμα του Κυρίου, εδόθη εις όλους, και Ιερείς και λαϊκούς, και από εν Ποτήριον μας εδόθη να πίνωμεν. Εις μερικά δε πράγματα δεν διαφέρει τίποτε ο Ιερεύς από τους λαικούς, ως λ.χ. κατά την ώραν καθ' ην πρόκειται να κοινωνήσουν. Έπειτα όλοι, και Ιερείς και μη, τα αυτά Μυστήρια μεταλαμβάνομεν. Όχι καθώς ήτο συνήθεια εις τον παλαιόν Νόμον, ότε άλλα μεν κρέατα και προσφοράς έτρωγεν ο ιερεύς, άλλα δε ο λαϊκός, και δεν επέτρεπεν ο Νόμος να τρώγη ο λαϊκός από εκείνα που έτρωγεν ο ιερεύς. Αλλά τώρα, εις την Χάριν του Ευαγγελίου, δεν έχει ούτω. Δι' όλους ευρίσκεται έτοιμον επάνω εις την Αγίαν Τράπεζαν, εν και το αυτό Σώμα του Κυρίου και εν και το αυτό Ποτήριον...

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια κειμένου, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»
Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο
του Δημητρίου Παναγοπούλου: «Το Αντίδοτον του Θανάτου»,
Βιβλιοπωλείο «Νεκταρίου Παναγοπούλου», Αθήνα 1957, β' έκδοση, σελ. 37-39.