Η ΕΝΝΟΙΑ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ Η ΛΙΜΝΗ ΤΗΣ ΥΠΟΜΟΝΗΣ

«Η ἀνώτατη πολιτική ἐξουσία, ἡ ὁποία, ὀργανωμένη σέ νομικό πρόσωπο, ἀσκεῖται σέ ἕνα σύνολο ἀνθρώπων ἐγκατεστημένων μόνιμα σέ μιά συγκεκριμένη χώρα, ἀποκαλεῖται Κράτος». Αὐτή εἶναι ἡ ἔννοια. Κράτος, βεβαίως, σημαίνει καί δύναμη, ἀλλά, ὅπως βλέπουμε, τό κράτος μας ἀποδεικνύεται ἀδύναμο νά ἐμποδίσει ὁρισμένες ὁμάδες πολιτῶν του νά κερδοσκοποῦν ἀπρόσκοπτα εἰς βάρος τοῦ συνόλου.

του Δημήτρη Καπράνου 

Γιά νά μήν περάσουμε, ὅμως, στό στάδιο τῆς «ἀμπελοφιλοσοφίας», ἄς ποῦμε τά πράγματα μέ τό ὄνομά τους. Σέ καμμία ἄλλη περίοδο τῆς ζωῆς μας, ἀπό τήν ἐποχή τῆς Κατοχῆς καί τῶν ἐμφυλίων σπαραγμῶν, δέν ὑπῆρχε τέτοια ἀσυδοσία στήν ἀγορά. Σέ καμμία ἄλλη περίοδο τῆς μεταπολιτευτικῆς πορείας τῆς χώρας δέν παρατηρήθηκε τέτοια ξέφρενη, ἀδιάντροπη, ἀπρεπής καί ἐξευτελιστική γιά τούς πολῖτες κερδοσκοπική ἔκρηξη. Σέ καμμία ἄλλη περίοδο αὐτός ὁ ἀσφυκτικός μονοπωλιακός βρόχος πού ἀποκαλεῖται σοῦπερ μάρκετ, ἤ πολυεθνικές, ἤ μεσάζοντες, ἤ ὅπως ἀλλιῶς, δέν ἅρπαζε βιαίως –καί χωρίς καμμία αἰτιολογημένη ἀπόφαση– τά πορτοφόλια τῶν πολιτῶν. Καί εἶναι ἐξωφρενική ἡ παραλυσία τοῦ κράτους, τό ὁποῖο ἁπλῶς παρακολουθεῖ τήν καταλήστευση τοῦ –πενιχροῦ, ὁμολογουμένως– εἰσοδήματος τῶν πολιτῶν του. Προχθές, βρεθήκαμε σέ μεγάλο σοῦπερ μάρκετ στό Πασαλιμάνι. Οἱ τιμές, φυσικά, στά ὕψη καί, ὁπωσδήποτε, κατά πολύ ὑψηλότερες ἀπό ὅ,τι πρίν ἀπό δέκα ἡμέρες, πού εἴχαμε ξαναπάει γιά ψώνια. Δέν εἴδαμε ἄνθρωπο νά ψωνίζει καί νά μήν ὑβρίζει! Τέτοιο ὁμαδικό βρισίδι ἀκοῦς μόνο στά γήπεδα! Δέν εἴδαμε ἄνθρωπο νά φθάνει στό Ταμεῖο καί νά μήν ἀπευθύνει κοσμητικά, ἀκόμη καί ἐπωνύμως, πρός ὑπουργούς καί κόμματα. Εἶναι βέβαιο ὅτι δέν τολμᾶ ὑπουργός νά πάρει τό καροτσάκι καί νά ψωνίσει σέ σοῦπερ μάρκετ! Ἡ ἀγανάκτηση εἶναι τέτοια, πού τίποτε δέν ἀποκλείεται νά συμβεῖ. Ἀλλά, μᾶλλον, δύσκολα ἀναμένεται νά ἀλλάξει κάτι, μέ δεδομένα τά «ἔσχες» τῶν κορυφαίων τῆς πολιτικῆς μας ζωῆς, μέ ἀποκορύφωμα τό «στρατσόχαρτο» πού παρουσίασε ὡς βεβαίωση περιουσιακῶν στοιχείων ὁ ἐκ τῆς Ἑσπερίας φυτευθείς νέος ἀρχηγός τῆς (μήν γελᾶτε) Ἀριστερᾶς. Ἐπιτρέψτε μας, ὅμως, νά καταγράφουμε ὅσα μουρμούριζε, πίσω μας, ἡλικιωμένος (πολύ) πελάτης, λίγο πρίν φθάσει στό Ταμεῖο, τό ὁποῖο, πλέον, φαντάζει ὡς ἡ ἐξέδρα τῆς γκιλοτίνας, μέ τήν ὁποία ἔπεφταν κεφάλια στό καλάθι. Μόνο πού ἐδῶ πέφτουν πενηντάρικα, χωρίς νά ἔχεις ἀγγίξει κρέας, ψάρι ἤ φροῦτα! «Μά, εἶναι κράτος αὐτό; Εἶναι κράτος, πού δέν μπορεῖ νά τούς βουτήξει ἀπό τό αὐτί καί νά τούς βάλει στή διατίμηση; Ποῦ εἶναι οἱ ἔλεγχοι; Ποῦ εἶναι ἡ Ἀγορανομία; Ἐμεῖς, ἕνα φράγκο πιό ἀκριβά νά πουλούσαμε, ἐρχόταν τό κλιμάκιο, μᾶς ἔκοβε κουστούμι καί ἐρχόταν σέ δύο μέρες τό “μπουγιουρντί”. Ἐτοῦτοι μᾶς κλέβουν μπροστά στά μάτια μας καί τό κράτος σηκώνει ψηλά τά χέρια! Μά, τί σόι κράτος εἶναι ἐτοῦτο;»… Δηλαδή, ποιός ἐμποδίζει τό κ-ρ-ά-τ-ο-ς νά ἁρπάξει ἀπό τό αὐτί τούς ὑπευθύνους αὐτῆς τῆς ληστρικῆς ἐπιδρομῆς καί νά τούς στείλει κατ’ εὐθείαν στόν εἰσαγγελέα; Ἄς μασκαρευτεῖ ἕνας ὑπουργός καί ἄς πάει ν’ ἀκούσει τήν «χορωδία βλασφημιῶν» στά σοῦπερ μάρκετ. Καί ἄς τίς μεταφέρει ὅπου δεῖ. Μήπως καί… δεῖ ἐκεῖνος πού πρέπει ὅτι ὄχι μόνο στραβά ἀρμενίζουμε, ἀλλά στερεύει ὅπου νά ’ναι καί ἡ λίμνη τῆς ὑπομονῆς! *Εκ της ηλεκτρονικής «Εστίας» της 6.6.2024. Επιμέλεια, παρουσίαση ημετέρα.