Η ΤΕΛΕΣΙΣ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ

 

Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο του Αγίου Ιωάννου Πρωθιερέως της Κροστάνδης:
<<Η ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΖΩΗ>>, εκδόσεις <<Το Περιβόλι της Παναγίας>>,
Α' Έκδοση, Θεσσαλονίκη 2003, σελ. 147-150.
Ιδού πως περιγράφει ο ίδιος (ο Άγιος Ιωάννης) την εν Κροστάνδη ιερατικήν ζωήν και διακονίαν του:
<<Από των πρώτων ημερών του υπουργήματός μου εν τη υψηλή υπηρεσία της Εκκλησίας του Θεού, εθεώρησα ως κανόνα της ζωής μου να είμαι πιστός
και ζηλωτής εν τω ιερατικώ μου έργω και αυστηρώς επαγρυπνώ επί του εαυτού μου και της πνευματικής ζωής μου.
Προς τον σκοπόν τούτον ήρχισα να μελετώ και να σπουδάζω την Γραφήν, αποκομίζων εξ αυτής οικοδομήν ως άνθρωπος, ως ιερεύς και ως μέλος του κοινωνικού συνόλου.
Ήρχισα τότε να συντάσσω και το ημερολόγιόν μου, εν τω οποίω επακριβώς εσημείουν τους αγώνας μου κατά των κακών σκέψεων και πειρασμών, τας μετανοίας μου, τας μυστικάς μου προσευχάς και τας μετά του Θεού πνευματικάς εντεύξεις μου.
Καθ' εκάστην Κυριακήν και εορτήν συνήθιζον να κηρύττω είτε ιδικόν μου κήρυγμα, είτε εκ της συλλογής του επισκόπου Γρηγορίου.
Εκτός των ειθισμένων εκκλησιαστικών μου καθηκόντων, ευθύς εξ αρχής, επειδή και εγώ ήμην ποτέ πτωχός, εφρόντιζον περί των πτωχών.

Προ είκοσιν ετών είχον την έμπνευσιν της ιδρύσεως εν Κροστάνδη <<οίκου βιομηχανίας>> τον οποίον διά της Θείας βοηθείας κατώρθωσα να αποπερατώσω το 1873>>.
Ο πατήρ Ιωάννης καθ' όλον το ιερατικόν του στάδιον, όπερ διήρκησε 53 έτη, ουδέποτε ελησμόνει ότι ήτο ιερεύς.
Ελειτούργει καθ' εκάστην, εκήρυττε συχνότατα, τουθ' όπερ ήτο ασύνηθες κατά την εποχήν εκείνην εν Ρωσσία, επεσκέπτετο τας κατοικίας των πτωχών ενοριτών του και εβοήθει αυτούς,
έπειθε τους αλκοολικούς να εγκαταλείψωσι το πάθος της μέθης, εγίνετο τα πάντα τοις πάσι, ενίοτε δε και ανυπόδητος επέστρεφεν εις την οικίαν του, διότι έδιδε τα υποδήματά του εις πτωχούς χριστιανούς!
Τη 20ή Δεκεμβρίου του 1908 εκοιμήθη εν Κυρίω καταλιπών οπίσω αυτού φήμην ανδρός αγίου.
(Εκ του προλόγου του βιβλίου).
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ».

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΤΕΤΑΡΤΟΝ

Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟΝ ΤΟΥ ΙΕΡΕΩΣ

2. Η τέλεσις της Θείας Λειτουργίας

«Πας αρχιερεύς εξ ανθρώπων λαμβανόμενος υπέρ ανθρώπων καθίσταται τα προς τον Θεόν, ίνα προσφέρη δώρα τε και θυσίας υπέρ αμαρτιών» (Εβρ. 5,1).

Η τέλεσις της Θείας Λειτουργίας απαιτεί ψυχήν ανυψωμένην, ή άνθρωπον με ψυχήν ανυψωμένην, μη δεσμευμένον από πάθη κοσμικά, επιθυμίας και προσηλώσεις εις γήινα θέλγητρα' του οποίου η καρδία είναι καθ' ολοκληρίαν περικυκλωμένη από την φλόγα του Αγίου Πνεύματος, από θερμήν αγάπην' αγάπην προς τον Θεόν και τους ανθρώπους, δι' εκάστην ανθρωπίνην ψυχήν και προ πάντων δι' εκάστην χριστιανκήν ψυχήν, διά να δύναται με ειλικρινή καρδίαν να ανυψώνεται προς τον Θεόν μετά την προσευχήν. «Πυρ ήλθον βαλείν επί την γην, και τι θέλω ει ήδη ανήφθη!» (Λουκ. 12,49). Το πυρ τούτο εστάλη εξ ουρανού επί τους Αποστόλους εν είδει πυρίνων γλωσσών. Το πυρ τούτο επίσης είναι αναγκαίον δι' ημάς, διά τας παγωμένας μας καρδίας, διά να τας θερμάνωμεν, τας απαλύνωμεν, διαρκώς τας καθαρίζωμεν, διά να τας φωτίσωμεν και τας ανακαινίσωμεν. Που θα ευρεθή τόσον άξιος ιερεύς ο οποίος όπως το Σεραφείμ θα εφλέγετο ενώπιον του Κυρίου με αγάπην, αίνον και ευγνωμοσύνην διά τα θαυμάσια της ευσπλαχνίας και σοφίας η οποία εξεδηλώθη εις ημάς και εντός ημών; Είμαι ο μεγαλύτερος των αμαρτωλών όσον αφορά την αναξίαν τέλεσιν του επουρανιωτάτου τούτου Μυστηρίου, διότι πάντοτε έχω ακάθαρτον καρδίαν, προσηλωμένην εις γηίνας ηδονάς. Κύριε, Συ βλέπεις τα βάθη των καρδιών μας' αλλά «ραντιείς με υσσώπω και καθαρισθήσομαι' πλυνείς με και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι» (Ψαλ. 50,9). Δεν είναι θαυμαστόν αν οικτήρεις τους καθαρούς' και δεν είναι μέγα τι αν σώζης τους δικαίους' αλλά δείξον τα θαυμάσιά Σου επ' εμέ των αμαρτωλόν! Η Λειτουργία είναι ορατή αναπαράστασις με πρόσωπα, με αντικείμενα διάφορα, με λέξεις και πράξεις, της γεννήσεως, της ζωής, της διδασκαλίας, της σταυρώσεως του θανάτου, της αναστάσεως και αναλήψεως εις ουρανούς του ιδρυτού της πίστεως ημών, του Κυρίου Ιησού Χριστού, του Μονογενούς Υιού του Θεού. Κατά την Λειτουργίαν Αυτός Ούτος αοράτως παρίσταται. Αυτός Ούτος ενεργεί και εκτελεί τα πάντα διά του ιερέως και του διακόνου, οι οποίοι είναι μόνον όργανά Του. Ποιμένες! μη νομίζετε ότι η πίστις μας δεν μας ζωογονεί, αλλ' ότι υποκριτικώς υπηρετούμεν τον Θεόν. Όχι! Ημείς προ των άλλων όλων και περισσότερον από όλους τους άλλους λαμβάνομεν πείραν των θείων οικτιρμών και εννοούμεν τι είναι δι' ημάς ο Κύριος, τα μυστήριά Του, η Πανάχραντός Του Μήτηρ και οι Άγιοί Του. Π.χ. όταν κοινωνούμεν των ζωοποιών μυστηρίων του Σώματος και Αίματος του Σωτήρος, συχνά, πολύ συχνά δοκιμάζομεν εντός μας την ζωογονούσαν δυναμίν των, τα επουράνια δώρα της ειρήνης και της χαράς εν Πνεύματι Αγίω' γνωρίζομεν ότι το βλέμμα επιγείου βασιλέως δεν χαροποιεί την καρδίαν του ελαχίστου εκ των υπηκόων του τόσον, όσον το οικτίρμον βλέμμα του Επουρανίου Δεσπότου, και τα Μυστήριά Του, τας καρδίας μας χαροποιούν. Και θα ήμεθα τα μάλιστα αχάριστοι, εις τον Κύριον, και αι καρδίαι θα έπρεπε να έχουν αποσκληρυνθή, αν δεν επροσπαθούμεν να κάμωμεν γνωστήν την δόξαν των ζωοοποιών μυστηρίων του Θεού εις τους αγαπητούς Του και αν δεν εγκωμιάζαμεν και δεν εξεθειάζαμεν τα θαυμάσιά Του, τα οποία εις τας καρδίας μας συντελούνται εις εκάστην τέλεσιν της Θείας Λειτουργίας. Επίσης λαμβάνομεν πείραν της επιδράσεως της ακατανικήτου, ακαταλήπτου, θείας δυνάμεως του ενδόξου και ζωοποιού σταυρού του Κυρίου και με την δύναμίν του εκδιώκομεν από τας καρδίας μας τα κακά πάθη, την απογοήτευσιν, την μακροπρέπειαν, τον φόβον και τας άλλας παγίδας του Διαβόλου. Ο σταυρός είναι ο φίλος και ευεργέτης μας. Λέγε τούτο ειλικρινώς με απόλυτον πεποίθησιν εις την αλήθειαν των λόγων τούτων. Αφού επικαλεσθής το Άγιον Πνεύμα επί τα άγια δώρα τα οποία κείνται ενώπιόν σου, και αφού τα ευλογήσης με την ευχήν του καθαγιασμού (κατά την Λειτουργίαν), ενθυμού ότι ο ουρανός και η γη θα παρέλθουν, αλλ' οι λόγοι του Κυρίου δεν θα παρέλθουν και ότι ο άρτος και ο οίνος μετεβλήθησαν τελείως εις Σώμα και Αίμα του Κυρίου, με το θέλημα Αυτού του Κυρίου και την ενέργειαν του Αγίου Πνεύματος, και αν ακόμη ο λειτουργός ιερεύς είναι ανάξιος ένεκα αδυναμίας του τινός. Βλέπε τον Θεόν σαφώς με τους πνευματικούς σου οφθαλμούς και ζήτει παρ' Αυτού ό,τι επιθυμείς εν ονόματι του Ιησού Χριστού και θα σοι δοθή. Εις μίαν στιγμήν ο Θεός το παν θα είναι διά σε, διότι Ούτος είναι Ον απλούν, υπεράνω παντός τόπου και χρόνου' κατά δε τας στιγμάς της αληθινής σου πίστεως, της εγκαρδίου σου ενώσεως μετ' Αυτού, θα εκπληρώση παν ό,τι είναι απαραίτητον διά την σωτηρίαν σου ή διά την σωτηρίαν του πλησίον σου και συ αυτός κατά την στιγμήν εκείνην κοινωνός της θεότητος θα είσαι, διά της ειλικρινεστάτης ενώσεώς σου μετ' Αυτού! «Εγώ είπα, θεοί έστε» (Ψαλ. 81,6). Κατά την στιγμήν εκείνην δεν υπάρχει απόστασις μεταξύ του Θεού και σου, ούτε δε θα υπάρξη απόστασις μεταξύ του λόγου σου και της πραγματοποιήσεώς του' μόλις είπης και θα πραγματοποιηθή, όπως ακριβώς ο Θεός «είπε και εγενήθησαν' αυτός ανετείλατο και εκτίσθησαν» (Ψαλ. 32,9). Αυτό είναι αληθές τόσον διά τα Μυστήρια εν γένει όσον και διά την πνευματικήν προσευχήν.

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ».
Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο του Αγίου Ιωάννου Πρωθιερέως της Κροστάνδης:
<<Η ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΖΩΗ>>, εκδόσεις <<Το Περιβόλι της Παναγίας>>,
Α' Έκδοση, Θεσσαλονίκη 2003, σελ. 147-150.