ΟΣΙΟΣ ΓΕΡΩΝ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ: «Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ» (Α')

 

Αποσπασματικές αναρτήσεις εκ του βιβλίου
του πρωτοπρεσβυτέρου Σπυρίδωνος Γ. Αγγελοπούλου
«ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΧΡΥΣΟΛΕΟΝΤΙΣΣΑ»
εκδόσεις «Σκαραβαίος», Αθήνα 2003, β' έκδοση, σελ. 59-63.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Η Μονή της Παναγίας της Χρυσολεόντισσας της Αίγινας είναι ένα πασίγνωστο μοναστήρι, από όπου πέρασε ο άγιος Νεκτάριος και ο οποίος συνήθιζε να προσεύχεται μπροστά στην εφέστιο εικόνα της Παναγίας μας. Μετά την κοίμηση του αγίου Νεκταρίου, ένας άλλος άγιος, ο Όσιος Ιερώνυμος της Αίγινας, ευδοκία Θεού, υπήρξε ο τελευταίος ηγούμενος της ιεράς Μονής. Από το βιβλίο  «ΠΑΝΑΓΙΑ ΧΡΥΣΟΛΕΟΝΤΙΣΣΑ» του πρωτοπρεσβυτέρου Σπυρίδωνος Γ. Αγγελοπούλου αντιγράφουμε τις σελίδες 59-66, όπου γίνεται μνεία στον Όσιο Ιερώνυμο, ως τελευταίου ηγουμένου και με επιπλέον άγνωστα στοιχεία για τον βίο του. Η έρευνα θα ολοκληρωθεί σε δύο μέρη.

Γ. Δ. 

α. Ιερώνυμος Αποστολίδης

Ο τελευταίος ηγούμενος

Η έρευνα συνέχιζε να ρίχνει όλο και περισσότερο φως στην Ιστορία του μοναστηριού. Τα κείμενα πήραν τον δρόμο του τυπογραφείου. Ξαφνικά, ένα πρόβλημα απειλούσε να ματαιώσει την έκδοση του βιβλίου. Η Παναγία η Χρυσολεόντισσα έκανε και πάλι το Θαύμα Της, με την παρέμβαση και τη βοήθεια του τελευταίου ηγουμένου, του Γέροντα της Αίγινας π. Ιερωνύμου. Για το λόγο αυτό, πιστεύομε ότι αξίζει να δώσουμε στον αναγνώστη την ευκαιρία να γνωρίσει κάτι από τη ζωή, το έργο και τη διδασκαλία της μεγάλης αυτής μορφής της εκκλησίας μας.

Το κείμενο που ακολουθεί είναι γραμμένο από την κ. Σωτηρία Νούση, η οποία είχε την ιδιαίτερη ευλογία να γνωρίσει τον Γέροντα Ιερώνυμο. Διατηρήσαμε τη γλώσσα, το ύφος και τη ροή του λόγου του κειμένου, στην αρχική του μορφή, γιατί είναι πηγαίο, γεμάτο αγάπη και πίστη: Ο Γέρων Ιερώνυμος είχε άμεση και ουσιαστική -αγαπητική- σχέση με το  «ασκητομονάστηρο», όπως πολλοί χαρακτηρίζουν, της Παναγίας μας. Αφ' ενός μεν διότι υπήρξε ο τελευταίος εκ των Ηγουμένων της Ι. Μονής, αφ' ετέρου, διότι και όταν μετετράπη εις Γυναικείαν Ι. Μονήν, υπήρξε ο στοργικός και ανύστακτος πνευματικός καθοδηγητής των Μοναζουσών. Στην Ι. Μονήν, φυλάσσεται, μετ' ευλαβείας, μεταξύ και άλλων κειμηλίων και ένα μεγάλο Βιβλίο όπου επιγράφεται  «Βιβλίον Αποθήκης της εν Αιγίνη Ι. Μονής Κοιμήσεως της Θεοτόκου», το 1904. Εις το τελευταίον Πρωτόκολλον παραλαβής και παραδόσεως, αναγράφεται:  «Σήμερον τη 24η Ιανουαρίου 1930, ημέραν Πέμπτην και ώραν 10:30 π.μ. παρέλαβεν ο Ηγούμενος Ιερώνυμος Αποστολίδης παρά του τέως Ηγουμένου και νυν οικονόμου Λαυρεντίου Μανιατάκου, τα εν τοις προηγουμένοις Πρωτοκόλλοις αναφερόμενα έπιπλα και σκεύη της Ι. Μονής Χρυσολεοντίσσης, κ.λ.π., κ.λ.π.». Εκτός της πνευματικής του συμπαραστάσεως, ο στοργικός πατήρ Γέροντας Ιερώνυμος, ενδιεφέρετο και διά τας εν γένει ανάγκας και προβλήματα της Ι. Μονής. Εκείνος, με τον αδελφό του Ιωάννη, κατεσκεύασε τα κεραμίδια για τον Ι. Ναό του Αγίου Λαυρεντίου και με κάρο μετέφερε πέτρες και υλικά για ανοικοδομήσεις της Ι. Μονής. Υπήρξε μεγάλη ευλογία για τις Μοναχές η παρουσία και η συμπαράστασις του π. Ιερωνύμου. Ο Γέρων - Πατήρ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ, κατά κόσμον ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ, εγεννήθη το έτος 1883 εις το Μικρασιατικόν Χωρίον  «ΓΚΕΛΒΕΡΙ» της Καππαδοκίας. Οι γονείς του, Ανέστης και Ελισάβετ, απέκτησαν 6 τέκνα, μεταξύ των οποίων και ο κοιλίας μητρός κεκλημένος Βασίλειος. Μεγάλωσε σε περιβάλλον προσευχής, ασκήσεως και αγιότητος. Τα προσευχητικά δάκρυα της μητέρας του, ήσαν τα πρώτα που επέδρασαν στην ευαίσθητη ψυχή του Βασιλείου. Επίσης και τα άγια παραδείγματα των Ασκητών - Τρωγλοδυτών αγίων της περιοχής, ιδίως του Γέροντός του Μισαήλ, ενός αυστηρού ασκητού, που αξιώθηκε να διδαχθή, κατά την διάρκειαν μιας αγρυπνίας με ομάδα πιστών, από τον ίδιο τον Άγγελο Κυρίου, τον τρόπο της νοεράς προσευχής. Από τα παιδικά του χρόνια, ξεχώριζε από τα άλλα τα παιδιά. Συχνά τον έχαναν και ψάχνοντας, το έβρισκαν να κοιμάται σε έρημα εκκλησάκια, κάτω από τις Άγιες Τράπεζές των. Εκτός αυτού, η μητέρα του έβλεπε και κάποια  «χαρίσματα» στον μικρό Βσίλειο, που την προβλημάτιζαν και πίστευε, σύμφωνα με αυτά, ότι ο Θεός τον προορίζει για δικό Του, για την Εκκλησία Του. Έχοντας αυτή την σκέψιν κατά νουν, προσηύχετο με καυτά δάκρυα, να τον σκεπάση ο Θεός και να τον αξιώση αυτού που τον προορίζει. Ήλθε ή ώρα και ο πόθος του να  «υπηρετήση» την Εκκλησία, έγινε πραγματικότης. Από τον Μητροπολίτη Ικονίου Αθανάσιο, χειροτονείται Διάκονος. Αμέσως μετά και για πνευματική του ενίσχυση, επισκέπτεται τους Αγίους Τόπους, όπου και παρέμεινεν επί εννέα μήνες, στην Ι. Μονή του Τιμίου Προδρόμου, πλησίον του Ιορδάνη ποταμού. Επισκέπτετο συχνά τον τόπον όπου ασκήτευσε η Οσία Μαρία η Αιγυπτία και θαύμαζε το τραχύ και  «απαρηγόρητο» του τόπου και την  «απόφαση» και θέληση της Οσίας Μαρίας. Όταν επέστρεψε, διωρίσθηκε Διάκονος, στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου, στην Κωνσταντινούπολη, όπου άφησε κυριολεκτικώς  «την σφραγίδα του», διότι εθαυμάζετο για τις αρετές του, την αγιότητά του, τον ζήλο και την καλλικέλαδο φωνή του. Η μικρασιατική κατστροφή, έφερε στην Ελλάδα, το  «πτηνόν της Καππαδοκικής ερήμου», τον  «ερωδιόν» ασκητή, Διάκονον Βσίλειον. Η Αίγινα, αμέσως μετά την στέρηση του Αγίου της, του Αγίου Νεκταρίου, το έτος 1922 υπεδέχθη τον φλογερό Διάκονο Βασίλειον τον Γκελβεριώτη. Εκείνη την εποχή, ιερικήρυκας στην Αίγινα, ήτο ο μετέπειτα Μητροπολίτης Καρυστίας Παντελεήμων, ο οποίος εξετίμησε και αγάπησε τον Βασίλειο. Όταν έγινε Μητροπολίτης Καρυστίας, σε μία επίσκεψή του στην Αίγινα και μετά από πολλές πιέσεις προς τον Βασίλειον, τον έπεισε και τον χειροτόνησε Ιερέα (το έτος 1923) δίδοντάς του και το οφφίκιον του Αρχιμανδρίτου και τον τοποθέτησε ως ιερέα στο Νοσοκομείο της Αιγίνης. Μετά δε ένα έτος, έλαβε και το Αγγελικό Σχήμα από τον Άγιο Γέροντα Ιερώνυμο τον Σιμωνοπετρίτη, όπου και μετωνομάσθη Ιερώνυμος.

( Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι )

Αποσπασματικές αναρτήσεις εκ του βιβλίου
του πρωτοπρεσβυτέρου Σπυρίδωνος Γ. Αγγελοπούλου
«ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΧΡΥΣΟΛΕΟΝΤΙΣΣΑ»
εκδόσεις «Σκαραβαίος», Αθήνα 2003, β' έκδοση, σελ. 59-63.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»