ΠΑΤΡΙΚΑΙ ΝΟΥΘΕΣΙΑΙ: ΠΕΡΙ ΘΛΙΨΕΩΝ ΚΑΙ ΠΟΝΩΝ (Β')

 

Αποσπασματικές αναρτήσεις εκ του βιβλίου
του Γέροντος Εφραίμ, προηγούμενου της Ιεράς Μονής Φιλοθέου:
«ΠΑΤΕΡΙΚΑΙ ΝΟΥΘΕΣΙΑΙ»,
εκδόσεις «Ιερά Μονή Φιλοθέου, Άγιον Όρος», 3η έκδοση, 1989, σελ 46-48.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Μέσα εις τας θλίψεις υπάρχει ο Χριστός και εις την ανάπαυσιν το πνεύμα του διαβόλου. Εις αυτήν την τραγικήν δοκιμασίαν που επέρασεν ο Γέροντάς μου Ιωσήφ, πόσον ησθάνετο τον Χριστόν! Ενώ εις άλλους η ώρα της προσεγγίσεως του θανάτου προξενεί τρόμον και φόβον, αυτός τω έρωτι του Χριστού διετέλει. Τί θαύμα τούτο! «Ο Χριστός χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας» (Εβρ. 13,8). Η θλίψις είναι όργανον, εργαλείον, το οποίον κρατεί ο Θεός εις το χέρι Του' και Αυτός μόνος το εργάζεται, καθώς Του υπαγορεύει η άπειρος σοφία Του. Εις τον κάθε άνθρωπον διαφοροτρόπως το εργάζεται, αναλόγως της ανάγκης που έχει έκαστος. Η θλίψις με την ποικιλομορφία της εξαγνίζει και αγιάζει τον άνθρωπον εκείνον, που με σοφίαν και γνώσιν την δέχεται' δηλαδή κάθε θλίψις του χριστιανού είναι θεία επίσκεψις έχουσα σκοπόν την σωτηρίαν αυτού και την αποστέλλει η γλυκυτάτη δεξιά του ουρανίου μας Πατρός, αν και απαρέσκεται η φύσις μας εις την τοιαύτην, καθώς και τα πικρά φάρμακα απαρέσκουν εις τον ασθενούντα. Εάν η θλίψις δεν είχε καμμίαν σχέσιν με ημάς, πάντως θα είχαμε την μοίραν του εωσφόρου' διότι και εκείνος ευρισκόμενος εις το ύψος της δόξης και της αναπαύσεως, ελησμόνησε την μεγαλειότητα του Θεού και την εαυτού σμικρότητα, και αδυναμίαν' «στήσω τον θρόνον μου επί των νεφελών και έσομαι όμοιος τω Υψίστω». Και ταύτα διανοηθέντα, κάτω τον έρριψεν ο Θεός' και ο πρώην ανατέλλων φωτεινότατος άγγελος, γέγονε δαίμων, Σατανάς, διάβολος, το βρωμερότερον εκ των δημιουργημάτων του Θεού, ουχί τη φύσει, διότι ο Θεός όλα λίαν καλά τα εποίησεν, αλλά τη προαιρέσει πονηρός και αντάρτης! Ο διάβολος διασπείρει μέσα εις τας οικογενείας την μεμψιμοιρίαν, την απαρέσκειαν, την ζήλειαν, την ισχυρογνωμοσύνην, κ.λ.π. και ούτω υπάρχει εις πολλάς οικογενείας ένα πρόσωπον, που θα διαταράσση την ειρήνην, την γαλήνην και την χαράν της οικογενείας. Αυτή η κακή σπορά δεν έλειψε και μέσα εις την του Κυρίου ιεράν οικογένειαν, όπου είχε δημιουργήσει επί της γης διά την μέλλουσαν σωτηρίαν, δηλαδή εν μέσω των ιερών μαθητών Του' ο Ιούδας ο Ισκαριώτης, σπόρος θεοκτόνος! Ο διάβολος σπείρει τον σπόρον εν μέσω του σίτου' και εις τας συνοδείας των μοναχών το τοιούτον υπάρχει' όχι, ότι το πρόσωπον αυτό είναι κακόν, αλλά έχοντας αδυναμίας αυτάς, μεμψιμοιρίαν, ζήλειαν κ.λ.π., γίνεται ένα όργανον, διά να διαταράσση την ειρήνην και ησυχία των άλλων. Όλα αυτά μαρτυρούν ότι είμεθα εξόριστοι της αληθινής πατρίδος μας, ευρισκώμενοι εις τα σωφρονιστήρια, ένθα εξασκείται η παιδεία Κυρίου' και όσοι ευρεθούν διά της παιδείας ευδόκιμοι, εισάγονται πάλιν εις την ουράνιον πατρικήν κληρονομίαν λαμβάνοντες και πάλιν την χαθείσαν υιοθεσίαν των, άξιοι να κληρονομήσουν τον Θεόν. Όσοι μείνουν απαίδευτοι, ως εγώ, και δεν αναγνωρίσουν την παιδείαν, αλλά διά των έργων των αναδειχθούν νόθοι, αποδιώκονται ως ανάξιοι της υιοθεσίας, εις ην απέβλεπεν η παιδεία Κυρίου και καταδικάζονται. Ο αγαθός Θεός και Πατήρ ημών να μας αξιώση μετά των ευδοκίμων, των λαβόντων την υιοθεσίαν, εις αιώνας αιώνων. Παιδί μου, κάνε υπομονήν εις όλα, διότι ο μισθός πολύς. Μη κοιτάζης το βάρος των θλίψεων, αλλά αναμέτρα την ανταπόδοσιν' το μικρόν της θλίψεως αιώνιον βάρος δόξης σου επιφυλάσσει εις τους ουρανούς' διά τούτο έδει σε χαίρειν και όχι θλίβεσθαι. Ευχαρίστει τον καλόν μας Θεόν εις πάντα και μη δείχνης εις τον εχθρόν μας ανυπομονησίαν, διότι περισσότερον επιπίπτει κατά σου, όπως το τείχος της υπομονής εις το τέλος κατεδαφίση. Διά την εσωτερικήν σου λύπην και το πένθος, αν είναι ωφέλιμα ή όχι, σου λέγω: είναι λίαν ωφέλιμα, διότι σε συγκρατούν από την αμαρτίαν' ιδίως από την προσπάθειαν και ηδονήν του κόσμου, ως αλλότρια του Θεού. Ναι, αλλά και εδώ χρειάζεται διάκρισις' να μη βγαίνουν έξω του ορίου, διότι κατόπιν γίνονται βλαβερά. Ιδού ένα σημείον: Όταν πενθής αναλογιζόμενος τας παλάιάς αμαρτίας σου και το πένθος εξέλθη του κανονικού ορίου, καταλήγει εις την απόγνωσιν και κατόπιν θεωρείς τον Θεόν αδυσώπητον τιμωρόν, όπερ άτοπον' διότι ο Θεός παιδεύει ως πατέρας και το εννοεί ούτως ο χριστιανός, όταν δεν βγη έξω του ορίου. Διά τούτο υπέρ πάντων η διάκρισις' διότι μας απαλάσσει από υπερβολάς και από ελλείψεις.

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»
Αποσπασματικές αναρτήσεις εκ του βιβλίου
του Γέροντος Εφραίμ, προηγούμενου της Ιεράς Μονής Φιλοθέου:
«ΠΑΤΕΡΙΚΑΙ ΝΟΥΘΕΣΙΑΙ»,
εκδόσεις «Ιερά Μονή Φιλοθέου, Άγιον Όρος», 3η έκδοση, 1989, σελ 46-48.