Κ. Γ. ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ: «ΟΙ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΘΛΙΨΕΙΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ» (ΜΕΡΟΣ ΔΕΚΑΤΟΝ ΤΡΙΤΟΝ)

Αποσπασματικές αναρτήσεις εκ του βιβλίου
του Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλου:
«Οι Δοκιμασίες και οι Θλίψεις στη ζωή μας κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας»,
εκδόσεις «Φωτοδότες», 4η έκδοση, σελ 127-130.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Πρόλογος

Οι δοκιμασίες και οι θλίψεις, μας επισκέπτονται όλους! Άλλους λίγο και άλλους πολύ. Άλλους συχνά κι άλλους σε αραιότερα χρονικά διαστήματα. Κάποτε μοιάζουν δυσβάστακτες, ακόμη δε και ανυπόφορες! Πολλές φορές δε αιφνιδιαζόμαστε μ' αυτές, σαστίζουμε, τα χάνουμε, απογοητευόμαστε, απελπιζόμαστε, χανόμαστε! Σε κάθε περίπτωση λυπούμαστε, αλλάζει η ψυχική μας διάθεση, χάνουμε την ηρεμία μας, δεν ξέρουμε τι να κάνουμε, ενώ χίλιες δυο σκέψεις περνούν απ' το μυαλό μας! Να σαν κι αυτές: Γιατί να μου συμβεί αυτό; Καλά δεν ήταν όλα στη ζωή μου μέχρι τώρα; Δεν μ' αγαπάει πια ο Θεός; Γιατί με τιμωρεί; Γιατί μου στερεί αυτό ή εκείνο; Μα εγώ είμαι καλός άνθρωπος. Του το ζητούσα αυτό ή Του έλεγα να μη μου το στερήσει, κι όμως δεν με άκουσε! Και γιατί τόσοι άλλοι τα έχουν όλα, ευτυχούν, ιδιαίτερα δε εκείνοι που δεν είναι ευλαβείς και καλοί άνθρωποι; Κι ακόμη! Χίλιοι είναι οι προβληματισμοί στο «τι κάνω τώρα»; Πως να αντιμετωπίσω την κατάσταση που με βρήκε; Σε ποιους να καταφύγω; Ποια μέσα και τρόπους να χρησιμοποιήσω; Ανθρώπινα όλα τους! Κι ο καθένας θα μας πει το κάθε τι, οι φίλοι μας και πρόσωπα που μας αγαπούν θα μας συμβουλεύσουν για το ένα ή το άλλο, ως και αντικρουόμενα πράγματα ενδέχεται να ακούσουμε, ή θα προσπαθήσουν όπως-όπως να μας παρηγορήσουν, ή και να μας δώσουν πράγματι ένα χέρι βοήθειας. Ωστόσο όλα αυτά, μπορεί σε κάποιο βαθμό να μας ανακουφίζουν, όμως σε ποιο βαθμό πράγματι μας βοηθούν και μας οικοδομούν; Κι έτσι σκεφθήκαμε τους Πατέρες! Αυτούς που οικοδόμησαν και στήριξαν μοναδικά την Εκκλησία. Αυτούς που τόσο πολύ υπέφεραν ο καθένας τους προσωπικά, από ένα πλήθος δοκιμασιών και θλίψεων, όπως και ο Κύριός μας Τον οποίο τόσο πολύ αγάπησαν και υπηρέτησαν, στον οποίο τόσο πολύ αφιερώθηκαν. Λοιπόν, στ' αλήθεια, τι λένε οι Πατέρες επί όλων αυτών; Ποια είναι η θέση τους για το μεγάλο αυτό θέμα, πως οι ίδιοι το αντιμετώπιζαν, πως οικοδομούσαν τους πιστούς της εποχής τους, αλλά κι όλους τους πιστούς έκτοτε; Ενσκήψαμε στα συγγράμματά τους, την αποκαλούμενη Πατρολογία, σταχυολογήσαμε ό,τι βρήκαμε γραμμένο σ' αυτήν κατά το δυνατόν, το ταξινομήσαμε σε ενότητες, το χωρίσαμε σε κεφάλαια και πολλές παραγράφους, προβήκαμε σε πλήθος υπογραμμίσεων και γενικά σε ό,τι κρίναμε πρακτικό και χρήσιμο προκειμένου το κείμενο να είναι απλό, άνετο στη μελέτη και εύληπτο, ώστε καθένας μας -ακόμη δε και ο ολιγογράμματος- να χαρεί τα αναγραφόμενα, να παρηγορηθεί, να οικοδομηθεί και να πάρει τις αποφάσεις που πρέπει, στις δύσκολες εκείνες ώρες των δοκιμασιών και των θλίψεων. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι Πατέρες περισσότερο χρησιμοποιούν τον ευρύτερο όρο «θλίψεις» στον οποίο περιλαμβάνουν τα πάντα. Δηλαδή τις κάθε είδους δοκιμασίες, τις ασθένειες, τις όποιες συμφορές, ακόμη δε και το πένθος! Είναι, πράγματι, εντυπωσιακή η σοφία τους, η έμπνευσή τους, το πλήθος των παραδειγμάτων που χρησιμοποιούν, αλλά και οι αναφορές τους στην Αγία Γραφή απ' όπου αντλούν τα πάντα, προκειμένου να βοηθήσουν τον κάθε πιστό. Στ' αλήθεια η μελέτη των κειμένων τους είναι απολαυστική, δίνει πολύ ενθουσιασμό κι ελπίδα, κατατοπίζει απολύτως, οπωσδήποτε οικοδομεί. Αλλά και αν κάποια σημεία είναι δύσκολα για κάποιον, ας τα μελετήσει πάλι και πάλι, ας μην απογοητευθεί, κι ας συνεχίσει με τα επόμενα. Δεν είναι καλό να αφήσει την τόσο εποικοδομητική μελέτη του βιβλίου, για μια δύσκολη παράγραφο, ας πούμε. Ελπίζουμε ότι ο φίλος αναγνώστης, πράγματι θα βρει χρήσιμη αυτή την προσπάθεια και θα ωφεληθεί πολύ. Όπως ωφεληθήκαμε κι εμείς κι απ' αυτήν ακόμη την συγγραφή του κι ενώ βρισκόμαστε σε καιρό δοκιμασίας...

Κ.Γ.Π.

ΟΙ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΘΛΙΨΕΙΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

 ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Οι ωφέλειές τους όταν τις υπομένουμε

Είναι πολύ χαρακτηριστικά τούτα τα λόγια του Αγ. Ιω. Χρυσοστόμου:
«Το να μην πάθουν τίποτα σ' αυτή τη ζωή αυτοί που αμαρτάνουν, γίνεται αιτία για μεγαλύτερη τιμωρία τους στον άλλο κόσμο.
Κι αυτό για να δηλώσει ο Παύλος, έλεγε:
Κρινόμενοι τώρα από τον Κύριο, δοκιμαζόμαστε για να μην καταδικαστούμε μαζί με τον κόσμο» (Α' Κορ. 11,32).
Γιατί όλα όσα συμβαίνουν εδώ είναι νουθεσίες, ενώ εκεί θα είναι τιμωρίες.
Όσοι πέφτουν σε πολλά παραπτώματα και δεν τιμωρούνται, πρέπει να φοβούνται και να τρέμουν!
Γιατί αυξάνουν οι λόγοι της τιμωρίας τους με την ατιμωρησία τους.

ια. Να ανησυχούμε όταν δεν έχουμε θλίψεις στη ζωή μας!

Όταν έχουμε ευημερία, ενώ ζούμε μέσα στην κακία, τότε να πονάμε περισσότερο! Γιατί πάντοτε βέβαια όταν αμαρτάνουμε πρέπει να φοβόμαστε, ιδιαίτερα μάλιστα όταν δεν παθαίνουμε κανένα κακό. Γιατί, όταν ο Θεός μας επιβάλει τις τιμωρίες λίγες-λίγες, κάνει για μας πιο εύκολη την έκτισή τους. Αυτοί που είναι τελείως ακάθαρτοι, να παρακαλείτε να τιμωρηθούν μάλλον, παρά να συγχωρηθούν. Γιατί η συγχώρηση θα τους ανατρέψει πολύ εύκολα σαν πλοία που δεν έχουν έρμα (δηλ. βάρος), ενώ η τιμωρία θα τους επανορθώσει! Ας παρακαλούμε, λοιπόν, τον Θεό όσοι ελεγχόμαστε απ' τη συνείδηση των αμαρτημάτων μας, να μας τιμωρήσει μάλλον, παρά να τα αφήσει να μένουν. Αλλ' είναι εξίσου σημαντικά αυτά που γράφει στην Οσία Ολυμπιάδα: «Περίμενες, δηλαδή, εσύ, επειδή επέδειξες τόση ενάρετη ζωή και καταπάτησες τον ανθρώπινο εγωϊσμό, ότι θα ζήσεις ατάραχο και απόλεμο ζήλο; Και πως είναι δυνατό αυτό; Αν οι άνθρωποι που παλεύουν με ανθρώπους δέχονται μύρια τραύματα και σε αθλητικούς αγώνες και σε πολέμους, εσύ που κατέβηκες σε αγώνα προς τις αρχές και τις εξουσίες, προς τους σκοτεινούς κοσμοκράτορες του αιώνα αυτού, προς τα πνεύματα του κακού [βλέπ. Εφεσ. 6,12], που αγωνίστηκες τόσο γενναία και έστησες τόσα τρόπαια, που με τόσους τρόπους λύπησες εκείνο τον άγριο και φθοροποιό δαίμονα, ήλπισες ότι θα ζήσεις ήσυχο κι αμέριμνο βίο; Δεν πρέπει, λοιπόν, να θορυβείσαι γι' αυτό, για το ότι οι θόρυβοι είναι πολλοί από παντού και πολλές φορές οι ταραχές. Αλλά, το αντίθετο, πρέπει να απορείς ότι δεν έχει συμβεί τίποτε απ' αυτά. Γιατί με την αρετή έχει συνδεθεί πόνος και κίνδυνος...» 

ιβ. Είναι απαραίτητο να προετοιμάζουμε τα παιδιά για τις θλίψεις της ζωής!

Να τι λέγει επ' αυτού ο Άγ. Ιω. Χρυσόστομος: «Ώστε ο πλούτος βλάπτει περισσότερο, γιατί κάνει τους ανθρώπους απροετοίμαστους για τις ανωμαλίες της ζωής. Ας προετοιμάζουμε, λοιπόν, τα παιδιά μας έτσι ώστε να τα αντέχουν όλα, και να μην εκπλήσσονται γι' αυτά που έρχονται. Ας ανατρέφουμε αυτά και τη νουθεσία του Κυρίου, που θα μας περιμένει πολύς μισθός. Γιατί αν οι άνθρωποι που κατασκευάζουν αγάλματα βασιλέων και ζωγραφίζουν εικόνες απολαμβάνουν τόσο μεγάλη τιμή, εμείς που καλλωπίζουμε την βασιλική εικόνα (γιατί ο άνθρωπος είναι η εικόνα του Θεού), δεν θ' απολαύσουμε αμέτρητα αγαθά, αφού αποκαθιστούμε στο πρόσωπο του παιδιού «το καθ' ομοίωσιν» του Θεού; Γιατί αυτό σημαίνει «όμοιο», η αρετή της ψυχής, όταν εκπαιδεύσουμε τα παιδιά να ευεργετούν, να είναι φιλάνθρωπα, όταν τα εκπαιδεύουμε να περιφρονούν τα παρόντα. Αυτό, λοιπόν, ας είναι το έργο μας, το να διαπαιδαγωγούμε τόσο τον εαυτό μας όσο και τα παιδιά μας και να συνηθίζουμε (όλοι) στο πρέπον». [Απ' την ΚΑ' Ομιλία του «ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΡΟΣ ΕΦΕΣΙΟΥΣ»]. Κι ακόμη: «Ας διδαχθεί, λοιπόν, το παιδί από σένα  «ότι δεν πρέπει να δυσανασχετούμε όταν δυστυχούμε και όταν υποφέρουμε». Εδώ (στην περίπτωση του φονευθέντα Άβελ απ' τον αδελφό του Κάιν) ο Θεός αποδεικνύει απ' την αρχή ότι, επειδή ήταν ευσεβής κι ενάρετος, τον παρέλαβε με θάνατο πάνω στον Ουρανό». [Απ' την Ομιλία του  «ΠΕΡΙ ΚΕΝΟΔΟΞΙΑΣ ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΔΕΙ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΑΝΑΤΡΑΦΕΝ ΤΑ ΤΕΚΝΑ».  

Αποσπασματικές αναρτήσεις εκ του βιβλίου
του Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλου:
«Οι Δοκιμασίες και οι Θλίψεις στη ζωή μας κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας»,
εκδόσεις «Φωτοδότες», 4η έκδοση, σελ 127-130.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»