ΓΕΩΡΓΙΟΥ Κ. ΤΟΥΜΑΝΙΔΗ: «ΠΥΡΡΙΧΙΟΣ ΔΡΟΜΟΣ» (ΔΕΚΑΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ ΜΕΡΟΣ)

 

Αποσπασματικές αναρτήσεις εκ του βιβλίου
του Γεωργίου Κ. Τουμανίδη:
«Πυρρίχιος Δρόμος»
εκδόσεις «Έαρ», 1η έκδοση, Απρίλιος 2023, σελ. 126-128.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

`

Το βιβλίο αυτό είναι ένα πόνημα-αφήγηση που εξιστορεί τη ζωή των προπατόρων μας στον μαρτυρικό Πόντο, αυτών που αντί του συμβιβασμού, της υποταγής και της προσκύνησης, επέλεξαν τον πυρρίχιο δρόμο του καθήκοντος, τον πυρρίχιο τρόπο της πίστεως και της προσευχής, την πυρρίχια ζωή της θυσίας. Είναι μια προσπάθεια να προβληθεί η αγιοπατερική παράδοση και σοφία του Πόντου από το απώτερο άκρο της Μ. Ασίας, από την περιοχή της Μαύρης Θάλασσας, μια συλλογή μαρτυριών που διασώθηκαν και πέρασαν από γενιά σε γενιά, από τους ανθρώπους που τα βίωσαν και γράφονται για να μεταφερθούν στη σημερινή και τις επόμενες γενιές. Είναι ένα ταξίδι στη μαρτυρική ζωή του Ελληνισμού του Πόντου, τις αρχές και τις αξίες του, μία περιπλάνηση στη δίνη άλλων κόσμων σκληρών, αλλά πραγματικών. Ίσως στην υλόφρονη εποχή μας να φαντάζει παραμυθένια η αγιότητα και η προσκόλληση στην ορθόδοξη πίστη, για την οποία οι άνθρωποι στον Πόντο και γενικότερα στην Μικρά Ασία υπέστησαν δοκιμασίες, έχυσαν δάκρυα και αίμα. Το βιβλίο αυτό θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ένας οδηγός επιβίωσης, που περιγράφει τρόπους και τεχνικές πνευματικού πολέμου σε καιρούς κρίσεως ή σε καιρούς Αποκαλύψεως, όταν καλείται κάποιος να ξεπεράσει τα ανθρώπινα όριά του. Περιέχει προσευχές, τρόπους και μεθόδους πνευματικού αγώνα από τον αγιοτόκο Πόντο, που έχουν δοκιμαστεί στις δυσκολότερες καταστάσεις και αντιξοότητες. Για να γραφτεί αυτό το βιβλίο. άνοιξαν δακρύβρεχτα αρχεία μιας ζωής, βίβλοι καρδιάς, καταθέσεις ψυχών. Ξεδιπλώθηκαν και αποκαλύφθηκαν από τις εσχατιές της Ανατολής αναμνήσεις μαρτυρικής ζωής αγίων του Πόντου, γραμμένες με δάκρυα και αίμα, που στολίζουν στον δρόμο του Θεού και παρακαλούν για δικαίωση. Όσα γράφτηκαν σ' αυτό το βιβλίο έγιναν. Ο ουρανός κατέβηκε στη γη και οι άνθρωποι ανυψώθηκαν στον ουρανό, καταθέτοντας στον Θεό τα πειστήρια του μαρτυρίου τους: κομμένα χέρια, πόδια, γλώσσες, κεφάλια, καμμένα κορμιά, παγωμένα μέλη, θυσιασμένα παιδάκια, αγνές παρθένες κόρες με την τιμή και την αξιοπρέπειά τους κατατεθειμένες στον Χριστό για να τους τις ξαναδώσει λαμπρότερες στη Δευτέρα Παρουσία Του, πυρπολημένες καρδιές και φλεγόμενες ψυχές. Ας είναι αιωνία παρά τω Θεώ η μνήμη των μαρτύρων της πίστεως, του Πόντου και ολόκληρης της Μικρασίας. *(Απόσπασμα εκ του προλόγου).

   «ΠΥΡΡΙΧΙΟΣ ΔΡΟΜΟΣ»

Γ'

ΚΑΤΑΚΟΜΒΕΣ ΠΑΝΤΟΥ - ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ

Στο κρησφύγετο του αγίου Χριστοφόρου

Οι αντάρτες με τα ταλαιπωρημένα παιδάκια που ελευθέρωσαν, έφτασαν στον τόπο της προσφυγιάς, μέσα στην ίδια τους την πατρίδα. Στον καταυλισμό έμεναν περίπου 200 άτομα, κυρίως γυναικόπαιδα. Τους υποδέχτηκε μία σεμνή κοπέλα που την έλεγαν Χρυσάνθη Αγγελίδου με τον σεβάσμιο ιερέα πατέρα της, τον πατέρα Νίκωνα, που διακρινόταν για την καλοσύνη του ή μάλλον για την αγιότητά του. Η ζωή εκεί δεν ήταν εύκολη. Το φαγητό όλων ελάχιστο. Όλοι ήταν λεπτοκαμωμένοι. Η ζωή τους ασκητική.  Νόμιζες ότι ζεις στα πρωτοχριστιανικά χρόνια των κατακομβών. Τα μαρτυρικά πρόσωπα όλων έλαμπαν, ο τόπος ευωδίαζε αγιότητα. Την Κυριακή ο πατήρ Νίκων τέλεσε τη λειτουργία των «κατακομβών» των Ποντίων και όλοι κοινώνησαν με ευλάβεια και δάκρυα στα μάτια το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Έλαβαν τη δύναμη του Θεού, έγιναν μικροί θεοί. Εκείνη την Κυριακή είχαν καλό φαγητό. Πήγε καλά το κυνήγι των ανταρτών και θα έτρωγαν αγριογούρουνο με χόρτα του βουνού. Το λιγότερο φαγητό απ' όλους και, μόνο αν περίσσευε, το έτρωγαν οι αντάρτες. Τον άλλο καιρό έτρωγαν ό,τι έβρισκαν στα βουνά: χόρτα, ρίζες φυτών, καρπούς δέντρων. Το βράδυ η Χρυσάνθη θα μιλούσε σε όλους τους διαμένοντες και τους φιλοξενούμενους, μικρούς και μεγάλους. Το θέμα της ομιλίας ήταν Σοφία Πόντου». Ξεκίνησε και ανέφερε λόγια αγίων Πατέρων του Πότου και ρητά από τη λαϊκή σοφία των Μαυροθαλασσιτών: Δόξα σοι, ο Θεός. Έχ' (=έχει) ο Θεός. Ελέησόν με, ο Θεός. Από η τριλοία εν' το νόεμαν τι ζωής, όλεν η ζωή 'μουν. (=Αυτή η τριλογία είναι το νόημα της ζωής, όλη η ζωή μας). Κάθαν ημέραν ξεφάνωση και τάμαν εμούν σον Θεόν εν το Σύμβολον τι Πίστης, το «Πιστεύω» (=Η καθημερινή δήλωση και υπόσχεσή μας στον Θεό είναι το Σύμβολο της Πίστεως, το «Πιστεύω»). Τί αγιοσύνες ο τρόπος είνας εν' με προσευχήν, δέβασμα, μετάνοιαν, Εξομολόγησιν και Θείαν Κοινωνίαν. Σον κόσμον ασ' σ' όλα κι άλλο δυνατόν εν' τι Χριστού η μετάληψη και ένωση, η Θεία Κοινωνία. (=Ο τρόπος της αγιότητας είναι ένας: προσευχή, μελέτη, μετάνοια, Εξομολόγηση και Θεία Κοινωνία. Στον κόσμο απ' όλα ισχυρότερο είναι η μετάληψη και η ένωση με τον Χριστό, η Θεία Κοινωνία). Τι Χριστού ο λόγος θα ευτάει σε θεολόγον. Η ζωή 'μουν εν το «πολεμείν», δηλαδή το να αγωνιζόμαστε, και το «θεολογείν», δηλαδή να θεολογούμε, να εντρυφούμε στον λόγο του Θεού). Η προσευκή μ' εν' η ζωή μ'. Ημέρα δίχως ευχήν, χαμένον ημέραν. (=Η προσευχή μου είναι η ζωή μου. Μέρα χωρίς προσευχή είναι μέρα χαμένη). Τι Χριστού το θέλημαν ας εν' τ' εσόν το νούνιγμαν. Τ' εσόν το νούνιγμαν ας εν' τι Χριστού το θέλεμαν. (=Του Χριστού το θέλημα ας είναι το δικό σου μέλημα. Το δικό σου μέλημα να είναι του Χριστού το θέλημα). Η δοκιμή εν' ο δρόμος για να ευρίκ' ς τον Θεόν. Τον Θεόν θα απαντάς ατόν σο άψιμον. (=Η δοκιμασία είναι ο δρόμος για να βρεις τον Θεό. Τον Θεό θα τον συναντήσεις μέσα στη φωτιά, στο καμίνι των θλίψεων και των δοκιμασιών). Τελειώνοντας η Χρυσάνθη, είπε ο Στάθης Αθανασιάδης: «Είμες ασ' σα τρανά γενέας, γαίμα ηρώων, αγίων και μαρτύρων).

`

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»
Αποσπασματικές αναρτήσεις εκ του βιβλίου
του Γεωργίου Κ. Τουμανίδη:
«Πυρρίχιος Δρόμος»
εκδόσεις «Έαρ», 1η έκδοση, Απρίλιος 2023, σελ. 126-128.