ΘΑΥΜΑ ΣΤΟ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΥ 1940 ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΝΕΚΤΑΡΙΟ

Ἕνας Ἕλληνας στρατιώτης τοῦ Ἀλβανικοῦ μετώπου στὸ Ἔπος τοῦ 1940, καταθέτει τὴν μαρτυρία του γιὰ τὸν ἄγνωστο σὲ ἐκεῖνον τότε, ἀλλὰ γνωστὸ σὲ ἐμᾶς τώρα Ἅγιο Νεκτάριο, ὁ ὁποῖος τὸν ἔσωσε ἀπὸ βέβαιο θάνατο: «Εἶμαι Πειραιώτης. Μόλις ἐπέστρεψα ἀπὸ τὸ ἀλβανικὸ μέτωπο. Κινδύνεψα. Δίπλα μου ἀκριβῶς, ἔπεσε μιὰ ὀβίδα. Ἄνοιξε ὁλόκληρο πηγάδι. Ἐκείνη τὴ στιγμή, ἔρχεται ἀστραπιαῖα ἕνας παπᾶς –ποῦ βρέθηκε;– καὶ μοῦ δίνει μιὰ γερὴ σπρωξιά. Μ᾿ ἔριξε στὸ χῶμα, ἀντίθετα ἀπὸ τὴν ὀβίδα. Γλίτωσα, κυριολεκτικὰ ἀπὸ θαῦμα! ... Ἐκεῖνος, μόλις μ᾿ ἔσπρωξε, ἐξαφανίστηκε. Ταραγμένος ὅπως ἤμουν, οὔτε ποὺ μοῦ ᾿κοψε νὰ τὸν ἀναζητήσω ἐκείνη τὴ στιγμή. Ὅταν γύρισα στὸν Πειραιᾶ, ἄρχισα νὰ ρωτῶ γνωστοὺς παπᾶδες καὶ νὰ κοιτάζω φωτογραφίες ἱερωμένων, γιὰ νὰ βρῶ τὸν παπᾶ ποὺ μ᾿ ἔσωσε. Ἀνάμεσα στὶς φωτογραφίες ποὺ μοῦ δείξανε, ἦταν καὶ μιὰ τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου! Αὐτὸς εἶναι!... Φώναξα ἀνατριχιασμένος… Γι᾿ αὐτὸ ἔρχομαι στὸ Μοναστήρι του. Ἤθελα κι ἐγὼ κάτι νὰ προσφέρω στὸ Μοναστήρι του. Ρώτησα κι ἔμαθα, ὅτι ἔσπασαν τὰ κεραμίδια τους καὶ δὲν εἶχαν χρήματα οἱ Μοναχὲς νὰ τὰ ἐπισκευάσουν. Ἀνέλαβα ἐγώ. Ἤθελα νὰ μποῦν καινούργια ἀπ᾿ τὴν ἀρχή. Γι᾿ αὐτὸ πηγαίνω. Εἶναι ἡ δεύτερη φορά. Ὅταν πρωτοπῆγα, μὲ ὑποδέχτηκαν οἱ Μοναχές, δίχως νὰ μὲ γνωρίζουν: “ Ἤρθατε γιὰ τὰ κεραμίδια;” μὲ ρώτησαν!… Τὰ ἔχασα! Δὲν εἶχα πεῖ τίποτα σὲ κανέναν. Βλέποντας τὴν ἀπορία μου, μοῦ εἶπαν: “ Ἦρθε χτὲς βράδυ χαρούμενος ὁ Δεσπότης μας (δηλαδὴ ὁ Ἅγιος Νεκτάριος) καὶ μᾶς τὸ εἶπε !…”». Θὰ πρέπει νὰ ποῦμε, ὅτι ὁ Ἅγιος Νεκτάριος ἐκοιμήθη τὸ 1920, δηλαδὴ 20 χρόνια πρὶν γίνει τὸ Θαῦμα αὐτό!... *(«Παιδικὰ Φτερουγίσματα», Ἀριθμ. 71/Ὀκτ. 2024) 10.11.2024 ἐκ. ἡμ., † Ἁγίων Ὀλυμπᾶ, Ῥοδίωνος κλπ Ἀποστόλων. *Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα «imoph.org» της Ιεράς Μητρόπολης Ωρωπού και Φυλής.