Αποσπασματικές αναρτήσεις εκ του βιβλίου
του Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλου:
«Οι Δοκιμασίες και οι Θλίψεις στη ζωή μας κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας»,
εκδόσεις «Φωτοδότες», 4η έκδοση, σελ 138-141.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»
Πρόλογος
Οι δοκιμασίες και οι θλίψεις, μας επισκέπτονται όλους! Άλλους λίγο και άλλους πολύ. Άλλους συχνά κι άλλους σε αραιότερα χρονικά διαστήματα. Κάποτε μοιάζουν δυσβάστακτες, ακόμη δε και ανυπόφορες! Πολλές φορές δε αιφνιδιαζόμαστε μ' αυτές, σαστίζουμε, τα χάνουμε, απογοητευόμαστε, απελπιζόμαστε, χανόμαστε! Σε κάθε περίπτωση λυπούμαστε, αλλάζει η ψυχική μας διάθεση, χάνουμε την ηρεμία μας, δεν ξέρουμε τι να κάνουμε, ενώ χίλιες δυο σκέψεις περνούν απ' το μυαλό μας! Να σαν κι αυτές: Γιατί να μου συμβεί αυτό; Καλά δεν ήταν όλα στη ζωή μου μέχρι τώρα; Δεν μ' αγαπάει πια ο Θεός; Γιατί με τιμωρεί; Γιατί μου στερεί αυτό ή εκείνο; Μα εγώ είμαι καλός άνθρωπος. Του το ζητούσα αυτό ή Του έλεγα να μη μου το στερήσει, κι όμως δεν με άκουσε! Και γιατί τόσοι άλλοι τα έχουν όλα, ευτυχούν, ιδιαίτερα δε εκείνοι που δεν είναι ευλαβείς και καλοί άνθρωποι; Κι ακόμη! Χίλιοι είναι οι προβληματισμοί στο «τι κάνω τώρα»; Πως να αντιμετωπίσω την κατάσταση που με βρήκε; Σε ποιους να καταφύγω; Ποια μέσα και τρόπους να χρησιμοποιήσω; Ανθρώπινα όλα τους! Κι ο καθένας θα μας πει το κάθε τι, οι φίλοι μας και πρόσωπα που μας αγαπούν θα μας συμβουλεύσουν για το ένα ή το άλλο, ως και αντικρουόμενα πράγματα ενδέχεται να ακούσουμε, ή θα προσπαθήσουν όπως-όπως να μας παρηγορήσουν, ή και να μας δώσουν πράγματι ένα χέρι βοήθειας. Ωστόσο όλα αυτά, μπορεί σε κάποιο βαθμό να μας ανακουφίζουν, όμως σε ποιο βαθμό πράγματι μας βοηθούν και μας οικοδομούν; Κι έτσι σκεφθήκαμε τους Πατέρες! Αυτούς που οικοδόμησαν και στήριξαν μοναδικά την Εκκλησία. Αυτούς που τόσο πολύ υπέφεραν ο καθένας τους προσωπικά, από ένα πλήθος δοκιμασιών και θλίψεων, όπως και ο Κύριός μας Τον οποίο τόσο πολύ αγάπησαν και υπηρέτησαν, στον οποίο τόσο πολύ αφιερώθηκαν. Λοιπόν, στ' αλήθεια, τι λένε οι Πατέρες επί όλων αυτών; Ποια είναι η θέση τους για το μεγάλο αυτό θέμα, πως οι ίδιοι το αντιμετώπιζαν, πως οικοδομούσαν τους πιστούς της εποχής τους, αλλά κι όλους τους πιστούς έκτοτε; Ενσκήψαμε στα συγγράμματά τους, την αποκαλούμενη Πατρολογία, σταχυολογήσαμε ό,τι βρήκαμε γραμμένο σ' αυτήν κατά το δυνατόν, το ταξινομήσαμε σε ενότητες, το χωρίσαμε σε κεφάλαια και πολλές παραγράφους, προβήκαμε σε πλήθος υπογραμμίσεων και γενικά σε ό,τι κρίναμε πρακτικό και χρήσιμο προκειμένου το κείμενο να είναι απλό, άνετο στη μελέτη και εύληπτο, ώστε καθένας μας -ακόμη δε και ο ολιγογράμματος- να χαρεί τα αναγραφόμενα, να παρηγορηθεί, να οικοδομηθεί και να πάρει τις αποφάσεις που πρέπει, στις δύσκολες εκείνες ώρες των δοκιμασιών και των θλίψεων. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι Πατέρες περισσότερο χρησιμοποιούν τον ευρύτερο όρο «θλίψεις» στον οποίο περιλαμβάνουν τα πάντα. Δηλαδή τις κάθε είδους δοκιμασίες, τις ασθένειες, τις όποιες συμφορές, ακόμη δε και το πένθος! Είναι, πράγματι, εντυπωσιακή η σοφία τους, η έμπνευσή τους, το πλήθος των παραδειγμάτων που χρησιμοποιούν, αλλά και οι αναφορές τους στην Αγία Γραφή απ' όπου αντλούν τα πάντα, προκειμένου να βοηθήσουν τον κάθε πιστό. Στ' αλήθεια η μελέτη των κειμένων τους είναι απολαυστική, δίνει πολύ ενθουσιασμό κι ελπίδα, κατατοπίζει απολύτως, οπωσδήποτε οικοδομεί. Αλλά και αν κάποια σημεία είναι δύσκολα για κάποιον, ας τα μελετήσει πάλι και πάλι, ας μην απογοητευθεί, κι ας συνεχίσει με τα επόμενα. Δεν είναι καλό να αφήσει την τόσο εποικοδομητική μελέτη του βιβλίου, για μια δύσκολη παράγραφο, ας πούμε. Ελπίζουμε ότι ο φίλος αναγνώστης, πράγματι θα βρει χρήσιμη αυτή την προσπάθεια και θα ωφεληθεί πολύ. Όπως ωφεληθήκαμε κι εμείς κι απ' αυτήν ακόμη την συγγραφή του κι ενώ βρισκόμαστε σε καιρό δοκιμασίας...
Κ.Γ.Π.
ΟΙ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΘΛΙΨΕΙΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ
ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Πώς να τις αντιμετωπίζουμε
Να, ένα μεγάλο πρόβλημα!
Αλήθεια, τι κάνουμε στη συγκεκριμένη περίπτωση,
τότε που μας βρίσκει η δοκιμασία, στις δύσκολες εκείνες στιγμές των θλίψεων;
Γιατί απ' το πως ακριβώς θα αντιμετωπίσουμε την κρίσημη αυτή κατάσταση,
εξαρτάται τελικά και το αν θα έχουμε όφελος ή όχι απ' αυτό που μας βρήκε. Αν θα το μετριάσουμε ή αν θα το αυξήσουμε.
Αν θα το βελτιώσουμε ή αν θα το επιδεινώσουμε!
Λοιπόν, που καταφεύγουμε;
Και πως;
α. Να έχουμε απεριόριστη εμπιστοσύνη στον Θεό!
Αυτό είναι το πρώτο και ουσιαστικό που μας συνιστούν οι Πατέρες. Λέει συγκεκριμένα ο Μ. Βασίλειος: «Σεις δε αδελφοί που έχετε διαφύγει τον κίνδυνο, ας μην λυπάστε πολύ για τα κακά που έχουν συμβεί. Μήτε να ταραχθείτε στο νου σας, αλλά να υποτάξετε τον ζόφο της λύπης και να δυναμώσετε τις ψυχές, κάνοντας σκέψεις πιο γενναίες, και να κάνετε το συμβάν αφορμή για στεφάνια. Γιατί αν παραμείνετε ασάλευτοι... και θα φανείτε πιο δόκιμοι στην Πίστη με το να λάμψετε όπως το ευγενικό χρυσάφι στη φωτιά, και τη ντροπή στον εχθρό θα αυξήσετε περισσότερο, γιατί δεν μπόρεσε με όσα επιβουλεύτηκε ούτε τα δάκρυά σας να νικήσει! Υπενθυμίστε στους εαυτούς σας την καρτερία του Ιώβ. Να πείτε στους εαυτούς σας αυτά που εκείνος είπε: «Ο Κύριος τα έδωσε, ο Κύριος τα αφαίρεσε. Όπως φάνηκε καλό στον Κύριο έτσι κι έγινε». (Ιώβ 1,21). Και κανείς να μην αλλάξει γνώμη απ' αυτά που έπαθε, ώστε να συλλογισθεί και να πει, ότι καμιά Πρόνοια δεν κυβερνά τα δικά μας πράγματα. Ας μην κατηγορεί την οικονομία και την κρίση του Δεσπότη. Αλλ' ας αποβλέπει στον αθλητή εκείνο (δηλ. τον Ιώβ) κι αυτόν ας κάνει σύμβουλο προς το καλύτερο. Ας συλλογίζεται τους αγώνες στους οποίους εκείνος αρίστευσε κι ενώ εβλήθη με τόσα βέλη από τον διάβολο, δεν δέχθηκε θανάσιμο χτύπημα. Τους αφήρεσε, δηλαδή, την ευτυχία απ' τους δικούς του και σκέφθηκε να τον παραχωρήσει με τις διαδοχικές συμφορές. Γιατί καθ' ην στιγμή ο προηγούμενος αγγελιοφόρος του εξήγγειλε την τόσο μεγάλη συμφορά, άλλος ερχόταν και του έφερε θλίψη για χειρότερα πράγματα. Και τα κακά προστίθεντο το ένα στο άλλο, και οι συμφορές εμιμούντο την επιδρομή των κυμάτων και πριν σταματήσουν τα πρώτα δάκρυα, έφθανε η αιτία για άλλα! Ο δίκαιος (Ιώβ) όμως, στεκόταν σαν σε κάποια προβλήτα, με το να δέχεται τις προβολές της τρικυμίας, και με το να μεταβάλλει σε αφρό την ορμή των κυμάτων, κι άφηνε τον λόγο ευγνωμοσύνης του προς τον Δεσπότη: «Ο Κύριος τα έδωσε, ο Κύριος τα αφαίρεσε. Όπως φάνηκε καλό στον Κύριο έτσι κι έγινε». Και δεν έκλαψε για κανένα απ' τα συμβάντα. Όταν δε κάποιος ήρθε για να του αναγγείλει ότι, ενώ οι γιοι και οι κόρες του έτρωγαν, ορμητικός άνεμος γκρέμισε το σπίτι της χαράς! Τότε μόνο ξέσχισε το ένδυμα για να δείξει τη συμπάθεια της συγγένειας και για να βεβαιώσει με αυτό που έκανε ότι ήταν φιλόστοργος πατέρας. Αλλά και τότε, αφού έβαλε μέτρο και όριο στις λύπες και κόσμησε το συμβάν με τα ευσεβή εκείνα λόγια, έλεγε: «Ο Κύριος τα έδωσε, ο Κύριος τα αφαίρεσε. Όπως φάνηκε καλό στον Κύριο έτσι κι έγινε». Τέτοια περίπου έλεγε. Ονομάστηκα πατέρας, για όσο χρόνο ήθελε Αυτός που μου έκανε αυτό. Σκέφτηκε, πάλι, να μου αφαιρέσει το στεφάνι του γεννήτορα. Δεν μαλώνω γι' αυτά που ανήκουν σ' Αυτόν! Ας υπερισχύσει αυτό που ο Κύριος αποφάσισε. Αυτός είναι ο Πλάστης του ανθρώπινου γένους, εγώ είμαι όργανό Του. Γιατί πρέπει να δυσανασχετώ ανώφελα, ενώ είμαι δούλος, και να κατακρίνω απόφαση, την οποία δεν μπορώ να διαλευκάνω; Με τέτοια λόγια ο δίκαιος κατακόντιζε τον διάβολο! Επειδή όμως ο εχθρός τον είδε πάλι να κικά και να μην μπορεί να σαλευτεί με τίποτα απ' αυτά, μηχανεύτηκε την δοκιμασία της σάρκας. Αφού μαστίγωσε το σώμα με ανείπωτες πληγές, το έκανε να αναβλύζει πηγές σκωλήκων! Κι αφού κατέβασε τον άνδρα απ' τα βασιλικά καθίσματα, τον κάθισε στην κοπριά! Αυτός όμως, μολονότι προβαλλόταν με τέτοια βάσανα, παρέμεινε ατάραχος! Και μολονότι το σώμα σπαρασσόταν απ' τους πόνους, φύλαγε άθικτο τον θησαυρό της ευσέβειας στα κρυπτά της ψυχής. Ο εχθρός, λοιπόν, μη έχοντας τι να κάνει στο εξής, θυμάται την παλιά επιβουλή. Αφού παρέσυρε τη σκέψη της γυναίκας του σε ασεβή και βλάσημη απόφαση, προσπαθούσε μ' εκείνη.
[Απ' την Ομιλία του «ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΜΗ ΠΡΟΣΗΛΩΣΘΑΙ ΤΟΙΣ ΒΙΟΤΙΚΟΙΣ»]
Αποσπασματικές αναρτήσεις εκ του βιβλίου
του Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλου:
«Οι Δοκιμασίες και οι Θλίψεις στη ζωή μας κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας»,
εκδόσεις «Φωτοδότες», 4η έκδοση, σελ 138-141.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου