ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΗΛΕ-ΚΑΝΙΒΑΛΟΙ; ΝΑΙ!

Βρικόλακες πες ή οτιδήποτε άλλο,
αφού “ρουφώντας” αίμα μέσα από τις μικρές οθόνες παίρνουμε καθημερινά τη δόση μας.

της Μία  Κόλια


Eίναι απίστευτο το πόσες μελέτες μπορείς να βρεις online για το πόσο επηρεάζει τον άνθρωπο η προβολή των εγκλημάτων. Διαβάζω αποσπασματικά τίτλους “Crime sells” (Το έγκλημα πουλάει), “The way we present crime is criminal” (Ο τρόπος που παρουσιάζουμε τα εγκλήματα είναι εγκληματικός), “Exposure to violence can make children commit crimes” (Η έκθεση στη βία μπορεί να οδηγήσει τα παιδιά στο έγκλημα).

Πολλοί γύρω μου δεν βλέπουν ειδήσεις και δεν διαβάζουν νέα στο διαδίκτυο γιατί δεν αντέχουν τη βία και τις λεπτομέρειες. Άλλοι πάλι, βλέπουν τα πάντα για να έχουν άποψη. Προτού γράψω αυτό το κομμάτι παρακολούθησα τους κκ Νικολούλη, Κουτσελίνη, Κουσουλό για να πάρω μυρωδιά του τι συμβαίνει, όχι φυσικά με τις υποθέσεις με τις οποίες ασχολούνται αλλά με τις εκπομπές αυτές καθαυτές.

Το πρώτο που παρατηρώ και είναι εκκωφαντικός ο θόρυβος που αφήνει πίσω του, είναι τα αδιανόητα βίντεο που προβάλλουν ενόσω κάνουν εκπομπή ή εμφανίζουν στοιχεία ή ακούμε καταθέσεις. Ως επί το πλείστον, μωράκια σε κούνιες ή παιδάκια που τους φιμώνουν το στόμα. Αυτό και μόνον δεν αντέχεται και αποδεικνύει από την αρχή την πρόθεση: «Θα σε χτυπήσω στα πιο ταπεινά σου ένστικτα». Ακολουθούν επαναλαμβανόμενες προβολές δηλώσεων, με άλλο πρόσχημα κάθε φορά, ερμηνείες του δημοτικού, τα αυτονόητα να μπαίνουν σε άλλη διάσταση και μία διαρκής υπόσχεση για λίγο ακόμη αίμα μετά το διαφημιστικό διάλειμμα.

Ίσως η Αγγελική Νικολούλη πράγματι να έχει βοηθήσει με αυτή την πολυετή της εκπομπή σε υποθέσεις ανεξιχνίαστες. Αυτό είναι κάτι που έχει πολύ μεγάλη σημασία για ανθρώπους που υπέφεραν αναζητώντας τους δικούς τους, οπότε δεν θα τολμήσω να κατακρίνω την ύπαρξη της εκπομπής. Μπορώ όμως να ανατριχιάζω, ενίοτε, με τον τρόπο.

Και δεν είναι μόνο οι προαναφερθέντες. Σε αυτόν τον τηλεοπτικό κανιβαλισμό προστίθενται και οι πρωινές κυρίες και κύριοι που αναπαράγουν ξανά και ξανά, ο καθένας με τη δική του αισθητική τα ίδια και τα όμοια, κάνοντας επίσης την κριτική τους. Πάντα προσπαθώντας να διατηρήσουν μία απόσταση μην φάνε και καμιά μήνυση.

Άνθρωποι λοιπόν καταβροχθίζουν το αίμα που κυλάει με φόρα και υπερχειλίζει γιατί έχουν βουλώσει τα φρεάτια. Εχει βουλώσει η κρίση μας, έχει βουλώσει η ικανότητά μας να αντιδράσουμε απέναντι σε αυτές τις νοσηρές εικόνες, βουλώνει το στόμα μας όταν πρέπει να στήσουμε εαυτόν απέναντι και να τον ρωτήσουμε «Τι κάνεις; Γιατί τα βλέπεις όλα αυτά; Τι σου προσφέρουν; Γιατί τα καταναλώνεις τόσο λαίμαργα;».

Ας μην συζητήσουμε για τις τηλεοπτικές δίκες – κανονικά, οι δικηγόροι τουλάχιστον θα έπρεπε να απαγορεύεται να μιλούν σε κανάλια και εκπομπές κατά τη διάρκεια της εξέλιξης των γεγονότων. Ας μην συζητήσουμε για τα παιδάκια σε σπίτια με ανοιχτές τηλεοράσεις… Φαντάζεσαι υποθέτω τι κάνουν στην ψυχή τους οι πληροφορίες κάθε λογής.

Ας μην συζητήσουμε για τον κάθε διαταραγμένο που βλέποντας την υπεροπροβολή φλερτάρει με ένα δικό του «έγκλημα» για τα (πολλά) λεπτά δημοσιότητας. Να συζητήσουμε λίγο σοβαρά για την κοινωνία μας. Που, από όσο θυμάμαι τουλάχιστον, τόση μαζεμένη ανατριχίλα, δεν είχε ζήσει. Από τα πιτσιρίκια που αλληλομαχαιρώνονται ως εκείνους που εκτελούν γυναικοκτονίες εκ προμελέτης με μέθοδο τηλεοπτικού σίριαλ (είναι και άπειρα δε αυτά στις πλατφόρμες για να εμπνευστούν) και «μανάδες» κάθε λογής, η ελληνική κοινωνία ζει μια πρωτόγνωρα βίαιη περίοδο που δεν μοιάζει να εκτονώνεται με την υπερέκθεσή της.

Απεναντίας, στήνει κυκλωτικό χορό γύρω από θύτες και θύματα. Και η δικαιοσύνη στο τέλος δεν βλέπει την τύφλα της. Γιατί ούτε αυτήν την αφήνει το πανηγύρι να κάνει τη δουλειά της. Δεν θέλω να ακούω. Να βλέπω. Ούτε θέλω να εθελοτυφλώ. Θέλω να δικάζονται σκληρά οι θύτες, να προστατεύονται τα θύματα και να μην ευτελίζονται έτσι οι άνθρωποι.

Όπως έγραφε ο Κ.Π. Καβάφης στο αγαπημένο «Οσο μπορείς»: Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,/τούτο προσπάθησε τουλάχιστον/όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις/μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,/μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες. Μην την εξευτελίζεις πηγαίνοντάς την,/γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την/στων σχέσεων και των συναναστροφών/την καθημερινήν ανοησία,/ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική. Εκ του ιστολογίου news247.gr της 7.12.2024. Επιμέλεια, παρουσίαση ημετέρα.