ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΟΡΝΑΡΑΚΗ: ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ (ΜΕΡΟΣ 1ον)

Το Μαρτύριο Κλειδί της Βασιλείας των Ουρανών

«Αγωνίζεσθε εισελθείν διά της στενής πύλης» (Λουκ. 13, 24)

Εγχειρίδιο μαρτυριακής παιδείας

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ
Αποσπασματικές αναρτήσεις εκ του βιβλίου
του Ιωάννη Κορναράκη:
«ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΟΡΝΑΡΑΚΗ: ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ»
Το Μαρτύριο Κλειδί της Βασιλείας των Ουρανών
«Αγωνίζεσθε εισελθείν διά της στενής πύλης» (Λουκ. 13, 24)
Εγχειρίδιο μαρτυριακής παιδείας
Εκδόσεις: Αρχονταρίκι. Αθήνα 2013, σελ. 31-35).

...Η κατάσταση, στην οποία βρίσκεται ο αγωνιζόμενος πιστός, να περάσει από το ακούσιο στο εκούσιο, είναι μία κρίσιμη στιγμή αναμέτρησης των πνευματικών του δυνάμεων με τον εαυτό του! Σε μία τέτοια κρίσιμη στιγμή, πολλοί χριστιανοί προτιμούμε την ταύτισή μας με το εκούσιο, με το δικό μας θέλημα, και διολισθαίνουμε στη θεοδικία και σε άλλα επιχειρήματα, για να θεωρήσουμε τον εαυτό μας αδικημένο από τον Θεό! Αλλά ο θεοφιλής πιστός, ο ακόλουθος του Χριστού στο μαρτυρικό μονοπάτι του Γολγοθά, επικεντρώνει τον καθημερινό του αγώνα στο να περνάει από το δικό του θέλημα στο θέλημα του Θεού. Γι' αυτό σε κάθε δύσκολη στιγμή μίας δοκιμασίας σκληρής θα ειπεί το λόγο του Ιώβ: «Ο Κύριος έδωκε και ο Κύριος αφείλετο» η όπως είπε Γέρων: «Δόξα τω Θεώ τω εν φαρμάκοις στρυφνοίς την υγείαν ημίν προσάγοντι».

«Ος ου λαμβάνει τον στυρόν αυτού και ακολουθεί οπίσω μου, ουκ έστι μου άξιος».

(Ματθ. 10,38).

Στο σχέδιο της Θείας οικονομίας για τη σωτηρία του ανθρώπου εν Χριστώ Ιησού, η βίωση του μαρτυρίου αποτελεί απαράβατο όρο μετοχής στη σωτηρία αυτή. Μετά το θαύμα του πολλαπλασιασμού των πέντε άρτων από τον Κύριο, οι κάτοικοι της Καπερναούμ, στην περιοχή που έγινε το θαύμα αυτό, τις αμέσες επόμενες μέρες, αναζητούσαν τον Ιησού, για να τους δώσει και πάλι αυτό τον γλυκό άρτο που γεύθηκαν την ημέρα εκείνη.

Ο Κύριος βρήκε την ευκαιρία, όταν επιτέλους τον συνάντησαν, να τους διδάξει, ότι ο άρτος αυτός του θαύματος, τρέφει καθημερινά τους ανθρώπους, αλλά δεν είναι εκείνος, ο μοναδικός άρτος, που χαρίζει την αληθινή, την αιώνια ζωή. Και τους είπε με έμφαση ότι «εγώ είμι ο άρτος ο ζων, ο εκ του ουρανού καταβάς' εάν τις φάγη εκ τούτου του άρτου, ζήσεται εις τον αιώνα' και ο άρτος δε, ον εγώ δώσω, η σάρξ μου έστιν, ην εγώ δώσω υπέρ της του κόσμου ζωής» (Ιω. 6,51).

Μπροστά στους έκπληκτους ακροατές του, ο Κύριος εξήγησε τον σκληρό αυτό λόγο που τους είπε και αποκάλυψε το βαθύτερο λυτρωτικό του νόημα, ότι δηλαδή η θυσία της σάρκας του θα είναι πλέον ο ζωντανός άρτος, που θα χαρίζει την αιώνια ζωή, τη σωτηρία, τη μετοχή των ανθρώπων στη Βασιλεία των ουρανών! Και πρόσθεσε, με την ίδια έμφαση και απολυτότητα της έκφρασής του, «...εάν μη φάγητε την σάρκα του Υιού του Ανθρώπου και πίητε αυτού το αίμα ουκ έχετε ζωήν εν εαυτοίς»! (Ιω. 6,53).

Μετά τη σταυρική του θυσία, μετά την ολοκλήρωση του λυτρωτικού του έργου, ζωή αληθινή θα έχει όποιος θα τρώγει τη σάρκα του Υιού του ανθρώπου και θα πίνει το αίμα του! Οι Καπερναϊτες ακροατές του λόγου αυτού του Κυρίου και οι μεταξύ αυτών παρόντες μαθητές του, έμειναν έκπληκτοι και εμβρόντητοι, σε βαθμό που αντέδρασαν με λόγους και συμπεριφορές αποδοκιμασίας του σκληρού λόγου του περί βρώσης της σάρκας του.

Έλεγαν μεταξύ τους, απορούντες' «σκληρός έστιν ούτος ο λόγος, τις δύναται αυτού ακούειν; Iωάv. 6,60. Ποιός μπορεί να φάγει τη σάρκα του υιού του ξυλουργού, του Ιωσήφ! Ο Κύριος, τη στιγμή εκείνη που μιλούσε για τη βρώση της σάρκας του, είχε βέβαια στο πνεύμα του τη μελλοντική εικόνα του Γολγοθά, της σταυρικής θυσίας του, που θα αποτελούσε πηγή ζωής αληθινής στον αιώνα και θα προσανατόλιζε τον νου των ακροατών του και κυρίως των μαθητών του, στη θεμελιακή αλήθεια του σωτήριου έργου του, που θα ήταν ο σταυρικός του θάνατος.

Προς το παρόν, τη στιγμή εκείνη αποκάλυπτε τον λυτρωτικό πυρήνα του σταυρικού του πάθους. Αργότερα θα τους μιλούσε για τον δικό τους προσωπικό σταυρό, ως βασικό όρο και προϋπόθεση της μετοχής τους, στη σωτηρία τους διά του σταυρικού του θανάτου. «Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι» (Μάρκ. 8,34' Λουκ. 9,23).

Ο σταυρωμένος λυτρωτής και σωτήρας θα είχε, μετά τον δικό του θάνατο, γνήσιους μαθητές, αυτούς μόνο που θα σήκωναν τον δικό τους σταυρό και θα περπατούσαν στα δικά του σταυρικά ίχνη, κατά την πορεία τους προς τη Βασιλεία των Ουρανών! Στην περίπτωση, όμως, που κάποιος θα ήθελε να γίνει πολίτης της Βασιλείας αυτής, χωρίς να αποφασίζει να σηκώνει τον δικό του σταυρό. αυτός δεν θα εύρισκε ποτέ τον σωτήριο δρόμο προς την ουράνια Βασιλεία. Ο Κύριος έχει αποφανθεί με σαφήνεια: «...ος ου λαμβάνει τον σταυρόν αυτού και ακολουθεί οπίσω μου, ουκ έστι μου άξιος» (Ματθ. 10,38).

Αποσπασματικές αναρτήσεις εκ του βιβλίου
του Ιωάννη Κορναράκη:
«ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΟΡΝΑΡΑΚΗ: ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ»
Το Μαρτύριο Κλειδί της Βασιλείας των Ουρανών
«Αγωνίζεσθε εισελθείν διά της στενής πύλης» (Λουκ. 13, 24)
Εγχειρίδιο μαρτυριακής παιδείας
Εκδόσεις: Αρχονταρίκι. Αθήνα 2013, σελ. 31-35).
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ