ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΟΡΝΑΡΑΚΗ: ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ (ΜΕΡΟΣ 2ον)

 

Το Μαρτύριο Κλειδί της Βασιλείας των Ουρανών

«Αγωνίζεσθε εισελθείν διά της στενής πύλης» (Λουκ. 13, 24)

Εγχειρίδιο μαρτυριακής παιδείας

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ
Αποσπασματικές αναρτήσεις εκ του βιβλίου
του Ιωάννη Κορναράκη:
«ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΟΡΝΑΡΑΚΗ: ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ»
Το Μαρτύριο Κλειδί της Βασιλείας των Ουρανών
«Αγωνίζεσθε εισελθείν διά της στενής πύλης» (Λουκ. 13, 24)
Εγχειρίδιο μαρτυριακής παιδείας
Εκδόσεις: Αρχονταρίκι. Αθήνα 2013, σελ. 39-45).

Κατά τον επίγειο βίο του, ο Κύριος Ιησούς Χριστός απεύυνε, σε κάποιες περιπτώσεις, σε ανθρώπους που τον προσέγγιζαν, για κάποιον λόγο, την προτροπή «ακολουθείτω μοι»! Για ποιο λόγο την απεύθυνε αυτή την προτροπή και ποιο νόημα είχε; Ήταν απλώς μια προτροπή για μία περιστασιακή ανάγκη, που δεν δέσμευε τον παραλήπτη; Ή, αντίθετα, ήταν κλήση ή ακόμη μία εντολή διαχρονικής σημασίας;

Ας δούμε κάποιες περιπτώσεις, κατά τις οποίες ο Κύριος απηύθυνε την προτροπή αυτή: Κάποιος μαθητής του τον παρακάλεσε: «Κύριε, επίτρεψόν μοι πρώτον απελθείν και θάψαι τον πατέρα μου». Άφησέμε πρώτα να επιστρέψω στον πατρικό μου οίκο να γηροκομήσω τον πατέρα μου και αφού πεθάνει και τον θάψω, να επανέλθω πλησιόν σου. Ο Κύριος του είπε: «Ακολούθει μοι, και άφες τους νεκρούς θάψαι τους εαυτών νεκρούς» (Ματθ. 8, 21-22. 

Στην περίπτωση αυτή, θα επρόκειτο ίσως για κάποιον νέο μαθητή, ο οποίος δεν είχε προλάβει να αποκτήσει στενή σχέση με τον Διδάσκαλο και ένα τέτοιο αίτημα θα μπορούσε να αλλάξει τη διάθεσή του να γίνει μαθητής του Χριστού. Ο Κύριος, με την απάντησή του, δίνει απλή εντολή στον υποψήφιο μαθητή του να συνεχίζει να είναι κοντά του και να αποξενωθεί από τους ανθρώπους, οι οποίοι είναι νεκροί, αφού δεν πιστεύουν στον Θεό. Του έδωσε να καταλάβει ότι ζωή έχουν αυτή που είναι αδιάκοπα ενωμένοι μαζί του, αφού αυτός είναι «...η οδός και η αλήθεια και η ζωή...» (Ιω. 14,6).

Σε άλλη περίπτωση ο Κύριος «...είδεν άνθρωπον καθήμενον επί το τελώνιον, Ματθαίον λεγόμενον, και λέγει αυτώ' ακολούθει μοι» (Ματθ. 9,9). Ο τελώνης, ο Ματθαίος, δεν εγνώριζε τον περαστικό, ο οποίος του είπε απλώς ακολούθησέ με, και όμως, χωρίς κάποιον διάλογο και πολλά λόγια, ακολούθησε αμέσως τον άγνωστο και έγινε μαθητής του. Σε κάποια άλλη συνάντησή του με έναν νεαρό, όταν εκείνος τον ρώτησε τι πρέπει να κάνει για να κερδίσει την αιώνια ζωή, ο Κύριος του είπε: «ει θέλειος τέλειος είναι, ύπαγε πώλησόν σου τα υπάρχοντα και δος πτωχοίς και έξεις θησαυρόν εν ουρανώ και δεύρο ακολούθει μοι» (Ματθ. 19,21).

Αλλά ο νέος αυτός, όταν άκουσε τον λόγο αυτό του Κυρίου, «απήλθε λυπούμενος», επειδή είχε δώσει την καρδιά του στα κτήματά του τα πολλά και δεν μπορούσε να αποξενωθεί από τον πλούτο του αυτό. Κάποτε άλλοτε, βαδίζοντας ο Κύριος σε κάποιον δρόμο, «είδε Λευϊν τον του Αλφαίου, καθήμενον επί το τελώνιον, και λέγει αυτώ ακολούθει μοι. Και αναστάς ηκολούθησεν αυτώ» (Μάρκ. 2,14). Και στην περίπτωση τούτη, χωρίς διάλογο και κάποιες εξηγήσεις, ο νέος αυτός τελώνης ακολουθεί αμέσως τον Κύριο.

Αλλά και σε μία ακόμη περίπτωση, όπως η πρηγούμενη, όταν ευρίσκετο στη Γαλιλαία και συναντά τον Φίλιππο, του απευθύνει την κλήση «ακολούθει μοι» (Ιω. 1,43), και εκείνος αμέσως τον ακολούθησε. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις η προτροπή ή κλήση του Κυρίου «ακολούθει μοι» είχε το νόημα της δημιουργίας μιας σχέσης μαθητείας με τον προσκαλούμενο. Τον καλούσε να γίνει μαθητής της διδασκαλίας του αλλά και του τρόπου ζωής του Διδασκάλου του.

Καθώς, όμως, ο χρόνος προχωρούσε και ο Κύριος είχε ενώπιόν του την εικόνα του προσεγγίζοντος πάθους του, έκρινε ότι το «ακολουθείτω μοι» έπρεπε τώρα να αλλάξει νοηματικό περιεχόμενο. Η κλήση πρέπει να είναι πλέον κλήση στο προσωπικό μαρτύριο του κάθε μαθητή του, στον προσωπικό του Γολγοθά! Από εκείνη τη στιγμή που ο Κύριος βλέπει να πλησιάζει ο χρόνος του δικού του πάθους, «ήρξατο δεικνύειν τοις μαθηταίς αυτού ότι δει αυτόν απελθείν εις Ιεροσόλυμα και πολλά παθείν από των πρεσβυτέρων και αρχιερέων και γραμματέων και αποκτανθήναι και τη τρίτη ημέρα εγερθήναι» (Ματθ. 16,21).

Ενημερώνει τους μαθητές του για το σταυρικό του πάθος και για την έγερσή του την τρίτη ημέρα από τον τάφο. Τους κάνει μέτοχους των θλιβερών γεγονότων που θα συμβούν στα Ιεροσόλυμα, προς τα οποία πρέπει τώρα να πορευθεί. Μόλις όμως τελείωσε ο Κύριος την ενημέρωσή του για το πάθος του, ο παρορμητικός Πέτρος εκδηλώνει μία απροσδόκητη, για τη στιγμή εκείνη, συμπεριφορά κατά του Διδασκάλου του.

Αφού τον πήρε ιδιαιτέρως, «ήρξατο επιτιμάν αυτώ λέγων' ίλεώς σοι, Κύριε, ου μη έσται σοι τούτο' ο δε στραφείς είπε τω Πέτρω' ύπαγε οπίσω μου, Σατανά' σκάνδαλόν μου ει' ότι ου φρονείς τα του Θεού αλλά τα των ανθρώπων» (Ματθ. 16,22-23). Η αντίδραση του Πέτρου ήταν σκανδαλισμός του Σατανά, επειδή απέτρεπε τον Ιησού από το σταθρικό του πάθος με αποτέλεσμα τη ματαίωση του σωτηριώδους έργου του, για το οποίο και έγινε άνθρωπος.

Γι' αυτό ο Κύριος καθιερώνει το σταυρικό πάθος ως όρο και προϋπόθεση σωτηρίας για τους μαθητές του. «Τότε ο Ιησούς είπε τοις μαθηταίς αυτού' ει τις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι' ος γαρ αν θέλη την ψυχήν αυτού σώσαι, απολέσει αυτήν' ος δ' αν απολέση την ψυχήν αυτού ένεκεν εμού, ευρήσει αυτήν» (Ματθ. 16,24-25).

Αποσπασματικές αναρτήσεις εκ του βιβλίου
του Ιωάννη Κορναράκη:
«ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΟΡΝΑΡΑΚΗ: ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ»
Το Μαρτύριο Κλειδί της Βασιλείας των Ουρανών
«Αγωνίζεσθε εισελθείν διά της στενής πύλης» (Λουκ. 13, 24)
Εγχειρίδιο μαρτυριακής παιδείας
Εκδόσεις: Αρχονταρίκι. Αθήνα 2013, σελ. 39-45).
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ